Πριν από ένα μήνα είχαμε γράψει αποκλειστικά για το νέο project του Φοίβου Δεληβοριά, ένα κυριακάτικο μεσημεριανό γλέντι με την ορχήστρα ΓΙΑΝ ΒΑΝ (που έχουν και πρωτότυπα τραγούδια σε στίχους του υποψήφιου για Όσκαρ Ευθύμη Φιλίππου), κλαρίνα, πανηγυριώτικες εκδοχές της αστικής τραγουδοποιίας του Φοίβου, λαϊκοδημοτικά αριστουργήματα του ’70 και του ’80, καθώς και απροσδόκητους καλεσμένους – ανάμεσα στους οποίους και η Άννα Βίσση. Λίγες μέρες πριν από την πρεμιέρα του «Διπλοπαντρεμένου», την Κυριακή 5/2 στο «Hotel Ερμού», ο τραγουδοποιός που αψηφά τις ταμπέλες και αγαπάει όσα κάποιοι θεωρούν «δεύτερα», μας αποκαλύπτει μερικές ακόμη πτυχές μιας μουσικής παράστασης η οποία είναι... τυλιγμένη σε λαδόκολλα και φέρνει μνήμες πανηγυριού της υπαίθρου στο τέρμα του πεζόδρομου της Ερμού.
Πώς σου ήρθε η ιδέα του «Διπλοπαντρεμένου»;
Όταν άκουσα τους ΓΙΑΝ ΒΑΝ, ξαναβρήκα τον εαυτό μου γύρω στα 20. Έπαιρνα στην τύχη ένα ΚΤΕΛ και πήγαινα μόνος και ανακάλυπτα όλη την Ελλάδα που δεν ήξερα. Σε κάθε πόλη που κατέβαινα αγόραζα κασέτες από τοπικά δισκάδικα. Στέλιο Καζαντζίδη, Μάκη Χριστοδουλόπουλο, κυρίως όμως λαϊκοδημοτικά: Φιλιώ Πυργάκη, Τάκης Καρναβάς, Σοφία Κολλητήρη. Ξανάμπαινα στο ΚΤΕΛ, έβαζα τα ακουστικά κι έβλεπα την Ελλάδα ολόγυμνη μπροστά μου, με τον αληθινό της ήχο.
Και πώς μεταφέρεις αυτές τις αναμνήσεις από την επαρχία των ’90s στο «Hotel Ερμού»;
Ακούγοντας τους ΓΙΑΝ ΒΑΝ, σκέφτηκα ότι θα μου άρεσε να περπατάω μεσημέρι Κυριακής στο κέντρο και να χωθώ σε ένα live τους. Είναι απολύτως σοβαρό το γλέντι τους. Ψάχνοντας για τον ιδανικό χώρο, που θα λειτουργούσε ωραία μεσημέρι, κατέληξα στο «Hotel Ερμού». Είναι στο τέλος του πεζόδρομου που οδηγεί αβίαστα η κυριακάτικη μεσημεριανή βόλτα. Είναι πανέμορφος και σχετικά μικρός και ζεστός χώρος. Και μπορείς να τον διαμορφώσεις όπως θες.
Τι σου αρέσει στον λαϊκοδημοτικό ήχο;
Το λαϊκοδημοτικό θεωρείται «δεύτερο». Όπως πολλά πράγματα που μου αρέσουν. Οι βιντεοταινίες του ’80, τα σκυλάδικα μέχρι το ’90. Το «δεύτερο» όμως είναι στ’ αλήθεια το πρωταρχικό υλικό της τέχνης. Είναι το χώμα που πατούμε κι όλοι μέσα θε να μπούμε. Η μυρωδιά του σώματος που δεν μπορούν να την κρύψουν τα ρούχα και τα αρώματα. Ο Φαμπρίτσιο ντε Αντρέ έλεγε: «Από τα διαμάντια δεν γεννιέται τίποτα, ενώ από την κοπριά γεννιούνται τα λουλούδια». Υπάρχουν πάντως άνθρωποι που υπηρετούν το λαϊκοδημοτικό, οι οποίοι είναι πολύ σπουδαίοι, είναι κατεξοχήν «πρώτοι». Ο Αντώνης Κυρίτσης μου έρχεται πρόχειρα στο νου. Θα μας κάνει την τιμή να έρθει ως καλεσμένος μία από τις Κυριακές. Και άλλοι τους οποίους θέλω να «συστήσω» σε ένα κοινό που με ακούει και –από λάθος– τους αγνοεί.
Πώς κουμπώνει το project του «Διπλοπαντρεμένου» με το ύφος σου;
Δεν το κάνω αυτό ως εκπρόσωπος κανενός είδους. Κάνω πάντα πολύ προσωπικά πράγματα, με πολύ μοναχικό τρόπο, και τα υποστηρίζω ολομόναχος. Δεν δήλωσα ποτέ ούτε έντεχνος, ούτε εμπορικός, ούτε εναλλακτικός. Γράφω τραγούδια με τον τρόπο που το βλέπω ο ίδιος και μου αρέσει πολύ να τα παίζω ζωντανά. Έχω συνεργαστεί και αγαπηθεί με πολύ διαφορετικούς ανθρώπους για λίγο, στιγμιαία, για μια παράσταση ή ένα τραγούδι. Από τον Σαββόπουλο και τον Βέγγο στα Ημισκούμπρια και στη Γαρμπή. Και από τον Παυλίδη και την Αρλέτα στον Λουκιανό, τον Μπακιρτζή, τη Φριντζήλα και τον Λάκη με τα Ψηλά Ρεβέρ. Και με αρκετούς νεότερους ηλικιακά. Όλους τους έχω στην καρδιά μου και τους σέβομαι πολύ, με διαφορετικό τρόπο τον καθέναν.
Με την Άννα Βίσση τι θα κάνετε; Στο δελτίο Τύπου έχεις γράψει: «Ε ναι λοιπόν, θα σας το πω, θα ’ρθει κι η ίδια η Βίσση, να σπάσει με το “Δώδεκα” του Φοίβου τον “Καθρέφτη”».
Μόλις μου είπαν πως για το «Hotel Ερμού» θα μιλήσω με τη Βίσση χάρηκα, διότι όσοι φίλοι μουσικοί έχουν συνεργαστεί μαζί της (ο Καπηλίδης, ο Τσεβάς, ο Σιάμπος) μου έχουν πει τα καλύτερα γι’ αυτήν ως άνθρωπο. Όταν τη γνώρισα και της μίλησα για την παράσταση που είχα στο νου μου, έκανε τα πάντα για να την πραγματοποιήσω ακριβώς όπως ήθελα. Εννοείται πως δεν θα χάσω την ευκαιρία να της το ανταποδώσω με έναν δικό μου τρόπο. Όταν έρθει στην πρεμιέρα να με δει, της έχω έκπληξη! Θα φοβόμουν να το κάνω μόνο αν εξαρτιόμουν από κάποιο συγκεκριμένο κύκλωμα που αλληλοϋποστηρίζεται και κατηγορεί τους άλλους. Ποτέ δεν ήμουν έτσι όμως. Τα τραγούδια και οι παραστάσεις μου είναι γεμάτα από μιαν εντελώς προσωπική συμπάθεια, και ειρωνεία, και τρυφερότητα, και θυμό για τη ζωή. Κι έχουν πηγή έναν έρωτα πάντα παράνομο, πάντα ανικανοποίητο. Από 12 χρόνων είμαι «Διπλοπαντρεμένος». Και είναι πάντα Κυριακή. Μεσημέρι!
Για επίλογο, παραθέτουμε το έμμετρο... δελτίο Τύπου:
Τρία πουλάκια κάθονταν σταθμό «Μοναστηράκι»
Το ’να τηράει το Ηρώδειο, το άλλο την Αιόλου
Το τρίτο το καλύτερο στριφτό γυρνάει και λέει:
«Βουνά για χαμηλώσετε κι αστέρια κατεβείτε
Και φτάστε μέχρι την Ερμού ν’ ακούσετε κλαρίνο
Να ’ναι η μέρα Κυριακή και να ’ναι μεσημέρι
Λίγο μετά τις τέσσερεις που φως φωτίζει ακόμα
Και σπίτι σου δε θες να πας να κατεβάσεις τόρεντς
Ή μοναχός στο φέισμπουκ να κάνεις τον ωραίο»
-Μα τι συμβαίνει στην Ερμού, κρίνε πουλί και πες μας.
Μην ο Καλύβας έρχεται, μην ο Λεβεντογιάννης;
-Μηδ’ ο Καλύβας έρχεται, μηδ’ ο Λεβεντογιάννης,
Μα ο Φοίβος ο Δεληβοριάς ο «Διπλοπαντρεμένος»
Με την ορχήστρα τη ΓΙΑΝ ΒΑΝ γιορτάζουνε τους γάμους.
Μια νύφη στην Ανατολή, μια νύφη έχουν στη Δύση
Και κάνουν γλέντι και χορό στο μαγαζί της Βίσση.
Κλαρίνα ντέφια και βιολιά να παίζουν το «Εκείνη»
Κι ύστερα ωραία δημοτικά και λαϊκά του δρόμου
Που όλοι τα γνωρίζουνε και όλοι τ’ απωθούνε.
Θα ’ρθουν και φίλοι εκλεκτοί, γνωστοί πανηγυριώτες
Παλιοί και χιονοσκέπαστοι και νεαρά λαφάκια.
-Σε λίγο θα μας πεις πουλί πως θα’ρθει κι η ίδια η Βίσση.
-Ε, ναι λοιπόν θα σας το πω: θα ’ρθει κι η ίδια η Βίσση
Να σπάσει με το «Δώδεκα» του Φοίβου τον «Καθρέφτη».
Και όλα αρχίζουν Κυριακή στις 5 του Φλεβάρη,
4 μόνο Κυριακές, γι’αυτό κρατήστε θέσεις,
Και βάλτε τα τσαρούχια σας, «Hotel Ερμού» πηγαίντε
Το πιο καλό ξενύχτι σας να γίνει μεσημέρι!
