Μια σταρ της νέας γενιάς συναντά μια «ροκ ρεμπέτισσα» και το αποτέλεσμα είναι ένα «Κόντρα ντουέτο», που έχει περισσότερα κοινά απ’ ό,τι φαίνεται αρχικά. Με αφορμή τη συνεργασία της Ελεωνόρας Ζουγανέλη και της Φωτεινής Βελεσιώτου στην «Ακτή Πειραιώς» από την Παρασκευή 18/12, ο Γιώργος Χαρωνίτης και ο Νίκος Βουλαλάς φτιάχνουν το πορτρέτο των δύο δημοφιλέστατων ερμηνευτριών.
Τη θυμόμαστε στη συνέντευξή μας με αφορμή την «Πιάφ» του Εθνικού να μας λέει ότι μέσα της συνήθως νικάει η επιθυμία να κάνει κάτι διαφορετικό κάθε φορά, να αλλάζει και να ρισκάρει το αποτέλεσμα, είτε είναι επιτυχία είτε αποτυχία. Αυτή η όρεξη για διαρκή αναζήτηση και ανανέωση που διακρίναμε, η οποία μπορεί να πηγάζει απ’ την καλλιτεχνική περιέργεια ή, απλώς, απ’ τον χαρακτήρα, είναι που κάνει την Ελεωνόρα Ζουγανέλη μια άκρως ενδιαφέρουσα περίπτωση της νέας γενιάς ερμηνευτριών. Την «ασυνέπειά» της την αντιλαμβάνεται και η ίδια και τη δικαιολογεί με τον ειλικρινή τρόπο: «Κατηγορήθηκα γι’ αυτό, για μια ασυνέχεια και για το ότι δεν έχω συγκεκριμένη ταυτότητα. Ίσως γιατί ήμουν πολύ νέα και δεν είχα παρουσιάσει έργο. Και τώρα είμαι νέα και δεν έχω να παρουσιάσω τεράστιο έργο.
Και τώρα είμαι νέα και δεν έχω να παρουσιάσω τεράστιο έργο. Νομίζω όμως πως οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι έτσι είναι ο χαρακτήρας μου». Το προτελευταίο κεφάλαιο στο συναρπαστικό ταξίδι της Ζουγανέλη ήταν η μεταμόρφωσή της σε Εντίθ Πιαφ: στη σκηνή του Εθνικού κύρτωσε το σώμα της και προσπάθησε να μεγεθύνει τα δικά της, χαμηλότερης έντασης βιώματα, ώστε να κατανοήσει εκείνα της «καταραμένης» ηρωίδας που υποδυόταν – ήταν ένας προσωπικός άθλος αυτή η ερμηνεία. Είχε προηγηθεί ένα άλλο στοίχημα, η συνάντηση με τη Μελίνα Μερκούρη, με τα τραγούδια της συγκεκριμένα, στο Ηρώδειο πέρυσι το καλοκαίρι. Το κέρδισε, με μοναδικό όπλο τη φωνή και το πάθος της.
Την όρεξη για διαρκή αναζήτηση και το δεδομένο πάθος της στη σκηνή θα μοιραστεί η Ελεωνόρα Ζουγανέλη στην «Ακτή Πειραιώς» με την «κόντρα παρτενέρ» της, τη Φωτεινή Βελεσιώτου, μια φωνή και παρουσία που ενσαρκώνει την παράδοση με τρόπο μοναδικό –και σχεδόν κλασικό– στο σήμερα.
Παράλληλα, το τραγούδι η «Επιμονή σου» ακουγόταν παντού (μα παντού!) και δεν ξεκόλλαγε από την κορυφή των ελληνικών charts. Ο δίσκος «Μετακόμιση τώρα» στον οποίο περιλαμβανόταν το τεράστιο αυτό hit ήταν έτσι κι αλλιώς μια πλήρης δουλειά, με μεταφορικό αλλά και κυριολεκτικό νόημα – η Ζουγανέλη όχι μόνο δοκίμαζε έναν ηλεκτρικό έντεχνο ήχο, αλλά ζούσε μια νέα φάση στη ζωή της έχοντας μετακομίσει στο κέντρο. Από το ντεμπούτο της, το «Έλα», μέχρι τώρα, η Ζουγανέλη φτιάχνει ένα παζλ.
Τελευταίο κομμάτι του ο δίσκος «Μ’ αγαπούσες κι άνθιζε» (στη MINOS-EMI) σε μουσική Μίνου Μάτσα και στίχους δικούς του και της Ελένης Φωτάκη. Κάποιοι μιλούν ήδη για ωρίμανση, η Ζουγανέλη για μια «νέα αρχή» κι εμείς για μια δουλειά που αξίζει να την απολαύσουμε και να την εσωτερικεύσουμε στο εδώ και τώρα – αύριο είναι μια διαφορετική ημέρα.
Το δεδομένο πάθος της στη σκηνή θα το μοιραστεί στην «Ακτή Πειραιώς» με την «κόντρα παρτενέρ» της, τη Φωτεινή Βελεσιώτου, μια φωνή και παρουσία που ενσαρκώνει την παράδοση με τρόπο μοναδικό –και σχεδόν κλασικό– στο σήμερα.
Ερμηνεία αυστηρά δωρική και με ιδιαίτερο πάθος, προσέγγιση θλιμμένη αλλά μοναδικά καθαρτήρια και ένα ευρύτατο πεδίο εφαρμογής, από τα καθαρά ρεμπέτικα και λαϊκά ως τις σύγχρονες έντεχνες δημιουργίες, η Βελεσιώτου έχει αποκτήσει ένα ισχυρό και διαρκώς διευρυνόμενο cult following τα τελευταία 7-8 χρόνια.
Φυσικά, η ιστορία της έχει πολύ μεγαλύτερη διάρκεια. Ξεκινά από τη μεταπολιτευτική περίοδο, στις μπουάτ και στα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης, και βαίνει παράλληλα με ό,τι και όσα έχει δώσει αυτή η πόλη στο σύγχρονο μουσικό μας πολιτισμό, από τον Σαββόπουλο μέχρι τον Αγγελάκα, από τους Χειμερινούς Κολυμβητές ως τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Η Βελεσιώτου θα μπορούσε να ανήκει στη «σχολή» της Θεσσαλονίκης, αν δεν είχε ένα τόσο ισχυρό λαϊκό στίγμα, που κρατάει από τη Σωτηρία Μπέλλου, τη Βίκυ Μοσχολιού, την Πόλυ Πάνου και την τοποθετεί στην πρώτη γραμμή ενός σύγχρονου νεολαϊκού ήθους στο ελληνικό τραγούδι.
Η παρουσία της σε συναυλιακό επίπεδο πολύμορφη και πολύπλευρη, με έντονη την ερμηνευτική της σφραγίδα σε όλη την γκάμα, λαϊκή και έντεχνη. Δισκογραφικά λιτή και εκλεκτική με μόλις τρία θαυμάσια δείγματα, τις «Γυναίκες» του Μιχάλη Νικολούδη, «Τα παιδιά της άλλης όχθης» του Γιώργου Καζαντζή και το φετινό «Είδα του τρελού τα κλάματα» του Μίνου Μάτσα και της Ελένης Φωτάκη – που έχει ήδη γίνει ένα minor classic.
Η Βελεσιώτου αποτελεί μια πραγματική ερμηνευτική δύναμη και αξία. Η παρουσία της τα τελευταία χρόνια μπορεί να ήρθε την ώρα που έπρεπε, για να καλύψει κάποιο κενό – ή και περισσότερα. Κανείς δεν μπορεί να το πει με βεβαιότητα. Είναι όμως από εκείνες τις φωνές που χρειάζεται ένας λαϊκός μουσικός πολιτισμός για να διατηρεί την υπόστασή του.
Τη Ζουγανέλη και τη Βελεσιώτου θα συνοδεύει στην «Ακτή Πειραιώς» ο Δημήτρης Υφαντής. Έκανε τα πρώτα του δισκογραφικά βήματα με παραγωγό τη Δήμητρα Γαλάνη, ήταν μέλος του φωνητικού σχήματος Τρίφωνο, έχει γράψει το «Όνειρο του Πολεμιστή» του Γιάννη Χαρούλη και στην τελευταία δουλειά του με τίτλο «Κρασομηλιά» συμμετέχουν ο Παντελής Θαλασσινός, ο Γιάννης Κότσιρας και τα Υπόγεια Ρεύματα.
