Με το στόμα ανοιχτό μείναμε όταν τραβήχτηκε το τεράστιο τούλι-οθόνη προβολής και ξεκίνησε το light show με τα ρομποτικά και σταθερά φώτα και το ταμπλό πίσω από τα κρουστά, τα οποία έλουζαν κάθετα, οριζόντια και διαγώνια τον Νίκο Βέρτη στην επιβλητική σκηνή – φυσικά την έχει σχεδιάσει ο ίδιος! Μας πήρε για την ακρίβεια πέντε τραγούδια για να επανέλθει το σαγόνι στη θέση του, μέχρι δηλαδή να ακούσουμε τα βιολιά-αραβούργημα στο «Δεν μ’ αγαπάς» που μας έμπασαν στη ροή του προγράμματος.
Ο Βέρτης έχει καταφέρει σ’ αυτή την καλοκαιρινή σειρά εμφανίσεων στο «Ακρωτήρι Live Clubbing» να ξαναπακετάρει το format των μπουζουκιών όπως κανείς άλλος δεν το κάνει αυτήν τη στιγμή, χρησιμοποιώντας στοιχεία από μεγάλα shows, big room clubs και συναυλίες σε στάδια, με την έτσι κι αλλιώς προνομιακή θέση του χώρου πάνω από τη θάλασσα να ολοκληρώνει την εμπειρία.
Η βραδιά ξεκινάει με τέσσερις νέους τραγουδιστές, συνοδευμένους από μια κιθάρα, ένα μπάσο κι ένα καχόν, να ερμηνεύουν unplugged ένα pop και rock ποτ πουρί. Η είσοδος του Βέρτη ξεκινά με μια προβολή στο τούλι των 200 τ.μ. που καλύπτει τη σκηνή και στις δύο κολόνες της, από την οποία περνάνε προσόψεις κτιρίων σε ολλανδικές πόλεις (αναφορά στη χώρα όπου μεγάλωσε ο τραγουδιστής), λουλούδια και close-ups προσώπων.
Όταν το τούλι μαζεύεται στην άκρη, μια ομάδα νεαρών αγοριών και κοριτσιών (με την καθοδήγηση του Θοδωρή Σπάθη) παρουσιάζει ένα σύντομο χορευτικό τρυπώνοντας στα πολλά επίπεδα της σκηνής και ανάμεσα στους μουσικούς. Ο Βέρτης βγαίνει από την κορυφή αυτής της πολυεπίπεδης κατασκευής, κατηφορίζει στη ράμπα, καλωσορίζει τον κόσμο και ξεκινάει μια ώρα αποκλειστικά με δικές του επιτυχίες.
Στη συνέχεια, από δυο υπερυψωμένα μπαλκόνια απέναντι και πλάι από τη σκηνή, ο Νίκος Βουρλιώτης και η Ράνια Κωστάκη δίνουν το κλαμπίστικο στίγμα του προγράμματος, ανταλλάσσοντας πάσες με R&B, EDM, latin, αλλά και Locomondo, Ημισκούμπρια και Σοφία Αρβανίτη.
Όταν ακούγεται το «Dirty Diana» του Michael Jackson, ο Βέρτης επιστρέφει στη σκηνή με την κιθάρα του και το «Θέλω να με νιώσεις», ενώ από πίσω του, κρεμασμένη (πολύ ψηλά!) σε ένα σκοινί-κούνια η Αναστασία τραμπαλίζεται και μας κόβει την ανάσα. Μετά το ραπάρισμα του Βουρλιώτη πάνω στο «Αδιαφορείς», το «Σαν τρελός σε αγαπάω» και ακόμη μερικά δικά του τραγούδια, ο Βέρτης «ανοίγει» το πρόγραμμα και στον Νότη Σφακιανάκη, τον Δημήτρη Μητροπάνο και τον Γιάννη Πουλόπουλο.
Φεύγουμε από το μαγαζί συζητώντας πρώτα για τα φώτα (για τι άλλο;) κι έπειτα για τη δυναμική του ονόματος. Ο Βέρτης γράφει τους νέους κανόνες στο show πίστας, τους οποίους ο ίδιος, το πιθανότερο, θα ανατρέψει την επόμενη φορά.
