Ο εξωτερικός χώρος στο «Ακρωτήρι» μεταμορφώνεται με υψηλό γούστο και τεχνικές προδιαγραφές ώστε να φιλοξενήσει από το Σάββατο 30/5 τις καλοκαιρινές εμφανίσεις του Νίκου Βέρτη. Τον συναντήσαμε να επιβλέπει την παραμικρή λεπτομέρεια ενός ακόμη μουσικού θεάματος που φέρει την υπογραφή του και ζωντανεύει την αντίληψή του για τη νυχτερινή διασκέδαση.
«Πώς το βλέπεις; Κανονικό σκηνικό συναυλίας, έτσι;» μου λέει ο Νίκος Βέρτης καθώς βγαίνουμε στον εξωτερικό χώρο του «Ακρωτήρι» όπου δεσπόζει μια λευκή σκηνή. Παρά τις διαστάσεις της, τα κεκλιμένα επίπεδά της και οι λεπτομέρειες που θα την ολοκληρώσουν (πανιά θα καλύπτουν τις κολόνες, ενώ ένα τούλι 200 τ.μ. θα χρησιμοποιηθεί ως οθόνη προβολής) κάνουν στη φαντασία μου αυτήν τη μεγάλη κατασκευή να μοιάζει με ένα χάρτινο καραβάκι, όπως αυτά που φτιάχνουν τα παιδιά, έτοιμο να πλεύσει στη θάλασσα πίσω.
«Χαίρομαι που παρατηρείς τόση ώρα αυτό που φτιάχνω και μπαίνεις στη διαδικασία να το φαντάζεσαι πώς θα είναι με κόσμο το βράδυ», λέει χαμογελαστός ο Νίκος σαν να μαντεύει τις σκέψεις μου, συμπληρώνοντας τη βασική αρχή για τη δουλειά του, που μάλλον εξηγεί τη σταθερή του επιτυχία:
«Δεν θα μπορούσα ποτέ να παρουσιάσω ένα θέαμα που να δίνει την αίσθηση της αρπαχτής. Κάτι τέτοιο θα με ψυχοπλάκωνε, θα μου δημιουργούσε περισσότερο άγχος από το να στήσω μια τόσο μεγάλη παραγωγή». Έτσι εξηγείται γιατί μέσα στον κατασκευαστικό πυρετό που επικρατεί γύρω μας, παρατηρεί ήρεμος τα πάντα και συζητάει προσεκτικά και την παραμικρή λεπτομέρεια με τους εργάτες.
Ξεκινάω να τον ρωτήσω ποιος σχεδίασε τη σκηνή και με προλαβαίνει: «Αφού ξέρεις την απάντηση, ξέρεις ποιος είναι ο τρελός εδώ πέρα! Πετάγαμε πάνω από τον Ειρηνικό από το Λος Άντζελες για Μελβούρνη κι ενώ όλοι κοιμόντουσαν, εγώ είχα μπροστά μου το μιλιμετρέ χαρτί και σχεδίαζα». Στα δεξιά, κοιτάζοντας τη σκηνή, εκεί όπου βρισκόταν η πισίνα του μαγαζιού έχουν σηκωθεί επίπεδα όπου θα τοποθετηθούν καναπέδες, με το ψηλότερο από αυτά, σε ένα σημείο που λες και ετοιμάζεσαι για απογείωση πάνω από τη θάλασσα, να φιλοξενεί μέρος του εστιατορίου.
«Δεν ξέρω αν τραγουδάω καλά ή αν είμαι όμορφος, ξέρω όμως ότι το θέαμα που παρουσιάζω το μελετάω εξονυχιστικά», αναφέρει ο Νίκος καθώς κλείνει την ξενάγηση με λεπτομέρειες για τεχνικά θέματα (π.χ. για τα εκατό ρομποτικά φώτα που θα χρησιμοποιηθούν) και τη διαρρύθμιση του χώρου.
Το πρόγραμμα, κάθε Σάββατο και Κυριακή, θα ξεκινάει από τις 22:30, με τρία νέα παιδιά να τραγουδούν στον κύκλο που βγαίνει ως προέκταση-πασαρέλα από τη σκηνή – μια ευχάριστη unplugged συνοδεία για όσους επιλέξουν να βρεθούν από νωρίς στο εστιατόριο «Ακρωτήρι».
Η συνέχεια θα έχει προβολές, DJ sets από τους Νίκο Βουρλιώτη και Ράνια Κωστάκη, ακροβατικά νούμερα που θα κόβουν την ανάσα και, βέβαια, τον Νίκο να ξεφεύγει από τη νοοτροπία των «μπουζουκιών» με περάσματα και εναλλαγές που θα δημιουργούν ατμόσφαιρα συναυλίας και club.
Πρέπει να τον ρωτήσω οπωσδήποτε και για την ορχήστρα του, για την οποία έχουν εκφράσει θαυμασμό πολλοί τραγουδιστές από διαφορετικούς χώρους: «Η ορχήστρα ήταν το πρώτο όνειρο που πραγματοποίησα στο “Posidonio” το 2005. Ήθελα να τη μεγαλώσω ώστε να νιώθω μια αγκαλιά. Ακόμη και στις πιο δύσκολες βραδιές με βοηθά να μην αισθάνομαι μελαγχολία και μοναξιά. Πάντα νιώθω πως είμαι μέλος της. Γι’ αυτό καμιά φορά πιάνω μια κιθάρα ή ένα μπουζούκι κι αρχίζω να γρατζουνάω, για να αισθάνομαι πως ανήκω κι εγώ στην παρέα τους».
Χωρίς πάντως να προσπαθεί να κρύψει το άγχος του μου αναφέρει: «Για να δουλέψουμε σ’ αυτή την τόσο δύσκολη εποχή και για να αξίζουμε τα λεφτά που μας πληρώνει ο κόσμος, πρέπει να παρουσιάσουμε κάτι που θα του κάνει εντύπωση αλλά και να του δημιουργήσουμε την ανάγκη να έρθει να το ξαναδεί. Και βέβαια έχω άγχος. Με ενδιαφέρει πολύ πώς θα στηθεί το μαγαζί, πώς θα είναι γεμάτο, η αύρα που θα έχει. Θέλω στο ξύπνημα της επόμενης μέρας να χτυπήσει το τηλέφωνό μου και να μου πουν οι άνθρωποι στους οποίους έχω εμπιστοσύνη ότι πέρασαν καλά».
Μια απόλυτα επιτυχημένη χειμερινή σεζόν στο «Κέντρο Αθηνών» («Πολλά βράδια, δεν βρίσκαμε ένα τραπέζι άδειο να κεράσουμε μερικούς φίλους»), στο οποίο θα επιστρέψει τον Οκτώβριο. Ο γύρος του κόσμου που έκανε περιοδεύοντας πριν από λίγους μήνες στην Αμερική, στον Καναδά και στην Αυστραλία (όπου έτρωγε διαρκώς steaks και burgers!). Η μετεγγραφή του στη Heaven, που σφραγίστηκε με το single «Όνειρο» και θα οδηγήσει σε έναν καινούργιο δίσκο το χειμώνα. Έπειτα απ’ όλα αυτά, ο Νίκος δείχνει έτοιμος να παρουσιάσει στο «Ακρωτήρι» ένα μουσικό θέαμα που θα συζητήσουμε για τους σωστούς λόγους κι όχι για κάποια ατάκα που θα απομονώσουν οι δημοσιογράφοι.
Μου αναφέρει σχετικά με την παροιμιώδη απόσταση που διατηρεί από τα media: «Δεν θέλω να έχω υποχρέωση σε κανέναν. Θέλω να μιλάω με τη δουλειά μου. Αυτή είναι η απάντησή μου σε οτιδήποτε. Δεν λέω ότι είμαι άγιος. Κάνω κι εγώ τις αμαρτίες μου. Αλλά όταν ακούω ψεύδη, δεν στεναχωριέμαι τόσο πολύ. Όταν πετύχουν την πληγή, τότε θα πονέσω». Τον ρωτάω αν το έχει πετύχει κάποιος. «Ευτυχώς όχι», απαντάει ανακουφισμένος.
