Μια ιδιαίτερη πρόσκληση/πρόκληση έρχεται από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου και την μπάντα του ύστερα από δύο ενδοσκοπικούς χειμώνες κι ένα πρόσφατο άλμπουμ, το οποίο δίνει –όπως πάντα– τροφή για σκέψεις, πράξεις και ιδιαίτερες απολαύσεις. Δέκα υλικά, λοιπόν, για τα... πιάτα που σερβίρονται από 20/3 στο «Γυάλινο Μουσικό Θέατρο», σε ένα «δείπνο κυανίου».
1.His own academy! Μπορούμε να φανταστούμε κάποιον άλλον πέρα από τον Bob Dylan να τραγουδάει Bob Dylan; Κάποιον άλλο εκτός από τον Διονύση Σαββόπουλο να τραγουδάει Σαββόπουλο; Χλομό! Έτσι και με τον Θανάση. Παρότι τον έχουν ερμηνεύσει αριστουργηματικά (η Κανά, ο Μάλαμας, η Φριντζήλα κ.ά.), εντούτοις οι φαν του Θανάση θέλουν να ακούν τα τραγούδια του Θανάση από τον Θανάση.
2.Ανεξαρτησία Φυσικά, ένας τέτοιος καλλιτέχνης δεν μπορεί να εξαρτάται από πιέσεις, υποχρεώσεις, αισθητικές υπογραμμίσεις κ.λπ. Οι παραγωγές του είναι πια ανεξάρτητες και γίνονται από το αποκεντρωμένο στούντιό του στο Μεταξοχώρι και το δικό του label Αχός. Έτσι βγήκε το πρόσφατο άλμπουμ του «Πρόσκληση σε δείπνο κυανίου» (σε CD και διπλό βινίλιο), έτσι είχαν γίνει και οι «Μαγγανείες» με τον Γιάννη Χαρούλη.
3.Technical info Η φωνή του δεν είναι σπουδαία – δεν έχει καν την ιδιαιτερότητα των γοητευτικά κακόφωνων! Διότι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου δεν είναι κακόφωνος: απλώς τραγουδάει με ένα δικό του «αφηγηματικό» τρόπο. Χωρίς να είναι «περίπου» ράπερ ή griot! Και ο ίδιος επιμένει να λέει πως δεν ξέρει πώς να σταθεί πάνω στη σκηνή. Κρατά συνήθως ένα όργανο που δεν είναι καν μπουζούκι, είναι μια λαουτοειδής μπουζουκομάνα – πράγμα που δεν του παρέχει ένα «λαϊκό» άλλοθι. Κι όμως, ακριβώς γι’ αυτές τις «ατέλειες» ξεχωρίζει.
4.Μεράκι του παλιού μάστορα Δουλεύει έτσι γιατί έχει συναναστραφεί ποικίλους μάστορες και τεχνίτες. Ως πολυτεχνίτης, μηχανολόγος μηχανικός κι εργολήπτης δημοσίων έργων, έχει συνεργαστεί με την αυθεντική μαστοράντζα κι έχει πάρει πολλά από τις αρετές της. στοιχεία που ξέρει να εφαρμόζει στην τέχνη του – τη μουσική και το τραγούδι.
5.Άποψη Οι συνεντεύξεις του είναι μετρημένες και αυτές που δίνει διέπονται από κάποιες βασικές αρχές. Μπορείς μέσα από αυτές να βγάλεις ένα γενικό καλλιτεχνικό μανιφέστο, το οποίο ορίζει τη στάση ενός πραγματικού καλλιτέχνη στο σήμερα. Τα τραγούδια του δε, όσο ποιητικά και ακλόνητα κι αν δείχνουν, φέρουν μέσα τους το σπέρμα της αμφιβολίας. Όποια λεγόμενά του φαντάζουν «οριστικά» προέρχονται από μια ψαγμένη σύνθεση αρχικής εικόνας, ποιητικής τεχνογνωσίας και μουσικής.
6.Μουσική δεινότητα Επιμένει πως σε ό,τι αφορά τη μουσική είναι «όπως κάτσει». Όμως ο ήχος του δείχνει μια διαρκή εξέλιξη και δημιουργικό ψάξιμο που υπερβαίνει κάθε στιλιστικό περιορισμό ή ταμπέλα. Πρακτικά σε όλη τη δισκογραφία του έχει απλωθεί σε τέτοιο μουσικό εύρος, που δεν το συναντάμε συχνά, παρά μόνο σε δυο-τρεις άλλες περιπτώσεις. Παραδοσιακή, jazz, rock, λαϊκή, αυτοσχεδιαστική, σύγχρονη κ.λπ. είναι μόνο μερικές πτυχές αυτής της μουσικής ευρύτητας. Σχετικά με αυτό το συνεχές ηχητικό ψάξιμο μας είχε πει πριν από μερικά χρόνια: «Είναι ευχαρίστηση! Στην τέχνη πάντα ψάχνω το καινούργιο, και ως δέκτης και ως πομπός. Με βοηθάει το ότι ακούω πολλή μουσική – είναι κάτι που το έχω ανάγκη».
7.Top συνεργάτες Φυσικά, ένα τέτοιο «άπλωμα» στη μουσική δεν μπορεί να γίνει χωρίς τους κατάλληλους μουσικούς. Και ο Παπακωνσταντίνου συναντήθηκε με τους καλύτερους: από τη «σχολή» της Θεσσαλονίκης και το «εργαστήρι» του Νίκου Παπάζογλου βρέθηκε να έχει μαζί του υπέροχους γνώστες των μουσικών και ηχητικών «παρεκτροπών». Πώς έγινε με τον Αγγελάκα, ο οποίος με αυτήν τη μουσική παρέα ξέφυγε εντελώς; Έτσι και ο «Λαρισαίος τραγουδοποιός» (ένας… εκπληκτικός χαρακτηρισμός που συνόδευε τον Θανάση στα πρώτα του δισκογραφικά βήματα) άνοιξε τον ορίζοντά του with a little help from his friends. κι εδώ έχουμε στο νου μας κυρίως τον Μπάμπη Παπαδόπουλο, όπως και όλη την τωρινή του παρέα.
8.Πολυεπίπεδος Κάθε μουσικό βήμα του Θανάση Παπακωνσταντίνου –έτσι όπως εκφράζεται κυρίως στους δίσκους του– είναι και κάτι καινούργιο. Έχει έναν υπέροχο τρόπο να δείχνει ότι ξεκινάει από την αρχή, να κάνει ένα ταξίδι που δεν είναι αναγκαστικά οδύσσεια. Δεν φαίνεται να εγκυμονεί κινδύνους. Και πολύ συχνά το «ταξίδι» αυτό δείχνει να ολοκληρώνεται μόνο σε ένα τραγούδι. Και στη συνέχεια εκτείνεται – και πιάνει όλο το δίσκο. Χώρια που σε πλείστες περιπτώσεις η ποιητική του μοιάζει να ξεκινάει από το χώρο του τυχαίου και να αναπτύσσεται σε διαφορετικά επίπεδα και σύμπαντα. Ιδιαίτερα γοητευτικό στοιχείο για έναν καλλιτέχνη που έχει την παράδοση κορόνα στο κεφάλι του.
9.Fan club Όπως και άλλοι σύγχρονοι καλλιτέχνες –νεότεροι και πιο παλιοί–, έτσι και ο Θανάσης λατρεύεται από ένα πολυπληθέστατο κοινό εδώ και αρκετά χρόνια. Ο ίδιος δεν δέχεται το «πολυπληθές» του πράγματος λέγοντας πως είναι «οι ίδιοι κι οι ίδιοι», μια μόνιμη fan base που τον ακολουθεί παντού! Ως προς αυτό έχει άδικο… Εν κατακλείδι Συνοψίζοντας την καλλιτεχνική του ιδιαιτερότητα και βαρύτητα, την ανάγκη να έχει πλήρη έλεγχο στο «προϊόν» του, την περιφρονητική του στάση απέναντι σε κάθε είδους σειρήνες, μια καθαρή ιδεολογική θέση για την κοινωνία και την τέχνη και άλλες... παραξενιές του, μπορούμε να κατανοήσουμε το γεγονός ότι διακόπτει τα διαλείμματά του μόνο όταν αναπροσαρμόζει και ανανεώνει το υλικό του για να μας δώσει κάτι. Κάτι που είναι πάντα ενδιαφέρον.
