Pablo Ortiz: "Στην 'Κασσάνδρα' συνέδεσα τον Αγαμέμνονα με τον Kanye West"

Ο μονόλογος "Κασσάνδρα" του δραματουργού Σέρχιο Μπλάνκο γίνεται όπερα στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ (27-29/9) έπειτα από κοινή ανάθεση της Εναλλακτικής και του Κέντρου Πειραματισμού του Θεάτρου Κολόν του Μπουένος Άιρες στον Πάμπλο Ορτίς. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο κρατάει η διεμφυλική σοπράνο Μαρία Καστίγιο ντε Λίμα. Σκηνοθετούν οι Ντιάνα Θεοχαρίδη και Αλέξανδρος Ευκλείδης, ενώ τους μουσικούς του Ergon ensemble θα διευθύνει ο Νίκος Βασιλείου. Ο συνθέτης μάς συστήνει το νέο έργο, τις διαδρομές που ακολούθησε για τη μουσική και τη συνεργασία με τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης.

"Ο μύθος της "Κασσάνδρας” παραμένει επίκαιρος επειδή εστιάζει στο φαινόμενο των εκτοπισμών. Η Κασσάνδρα του Σέρχιο Μπλάνκο, όπως πολλοί άνθρωποι του σύγχρονου κόσμου, είναι μια πριγκίπισσα η οποία λόγω συνθηκών που δεν μπορεί να ελέγξει έχει εκτοπιστεί, έχει εξωθηθεί στη σεξεργασία και, ωστόσο, διατηρεί την αξιοπρέπειά της, λέει την ιστορία της και αντιμετωπίζει τη μοίρα της. Οι Έλληνες είχαν τη σοφία να συνδυάζουν τις υπερδυνάμεις με σημαντικές υποχρεώσεις: ξέρει το μέλλον, αλλά κανείς δεν την πιστεύει. Η ανθρωπιά της είναι απτή, μπορούμε να νιώσουμε τις αδυναμίες της, αλλά μπορούμε επίσης να θαυμάσουμε πόσο γενναία ξεπερνά τις αντιξοότητες".

"Το γεγονός ότι η Κασσάνδρα βλέπει το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον ταυτόχρονα μου επέτρεψε να εισαγάγω μουσικά στιλ και είδη από διαφορετικές εποχές. Αναφέρομαι σε άλλες Τρωάδες από το παρελθόν, ακόμη και σε γυναίκες που εμπλέκονται με άντρες της Τροίας –όπως η Ντίντο–, σε ποπ τραγούδια της δεκαετίας του ’50, σε πρακτικές της χιπ χοπ κουλτούρας και της οπερατικής γραφής του δέκατου ένατου αιώνα. Η σύνθεση της Κασσάνδρας είναι καλειδοσκοπική. Υπάρχουν μοτίβα, προφορικές ενότητες που πηγάζουν από το έργο του Μπλάνκο (όπως η ψεύτικη μουσική των Abba), μεταλλικοί ήχοι που θυμίζουν σπαθιά και το θόρυβο του πολέμου, μπαρόκ ρετσιτατίβι, ακόμη και ένα μικρό ιντερμέδιο τάνγκο".

"Η μουσική μου επικοινωνεί πάντα με τα λογοτεχνικά μου ενδιαφέροντα. Μου αρέσει να δημιουργώ ιστορίες και μου αρέσει να συνδέω αυτές τις ιστορίες με άλλες προϋπάρχουσες. Για παράδειγμα, σκεφτόμουν τον Ξενάκη, αλλά και τον Μπερλιόζ και τον Πέρσελ. Ο Ξενάκης σκέφτεται μια βαρύτονη Κασσάνδρα, ο Μπερλιόζ την τοποθετεί σε ένα πλαίσιο με άλλες Τρωάδες, ο Πέρσελ μας μιλά για το θάνατο μιας άτυχης βασίλισσας της Καρχηδόνας που πέφτει στα ξόρκια ενός εκτοπισμένου Τρώα ήρωα. Στη σύνθεσή μου συνέδεσα τους Abba με τους Platters και τον Αγαμέμνονα με τον Kanye West. Κάπως μεταμοντέρνο, αλλά χωρίς φιλοδοξίες..."

"Το να γράψω μουσική για τη φωνή της Μαρία Καστίγιο ντε Λίμα ήταν μια υπέροχη εμπειρία: η δυνατότητα να χρησιμοποιεί χαμηλές οκτάβες (με πολλή φειδώ όμως) μας επέτρεψε να τονίσουμε συγκεκριμένες στιγμές. Όταν λέει "silencio” έχουμε αμέσως τη σίγαση της "ανδρικής” φωνής της, και όπως μου λέει η Μαρία, την παρουσία όλων των γυναικών που έκαναν φυλομετάβαση ή το προσπάθησαν με αποτέλεσμα να φιμωθούν ή ακόμα και να πεθάνουν. Είναι μια στιγμή τρομερά συναισθηματική. Η υψηλή εκφορά της Μαρίας είναι επίσης πολύ ιδιαίτερη: η δύναμη και η προβολή της είναι τουλάχιστον ασυνήθιστη. Το να γράφω γι’ αυτήν ήταν προνόμιο".

"Η πρεμιέρα μας στο Μπουένος Άιρες είχε τεράστια επιτυχία. Με έκανε πολύ χαρούμενο γιατί η διαδικασία δεν ήταν πάντα ομαλή και το να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε όλες τις δυσκολίες ήταν εξαιρετικά ικανοποιητικό. Η εκλεκτική παλέτα της μουσικής έτυχε πολύ καλής αποδοχής, ο κόσμος εκτίμησε τη φωνητική γραφή μου, ειδικά οι λάτρεις της όπερας".

"Η σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ευκλείδη και της Ντιάνας Θεοχαρίδη είναι όμορφη και εγκυμονεί πολλά νοήματα μεγάλου βάθους. Η υποκριτική δυναμική της Μαρίας έχει γίνει αντιληπτή σε μεγάλο βαθμό. Σε κάνουν να συμπάσχεις πραγματικά με τον χαρακτήρα. Στο τέλος –ένα πολύ θλιβερό τέλος– έχεις γίνει μία από τις φίλες της Κασσάνδρας, μία από αυτές που αγαπά. Αυτό επιτυγχάνεται με απλά μέσα, χωρίς παραχωρήσεις σε κανένα είδος τεχνάσματος ή εφέ: η παραγωγή είναι λιτή, η σκηνοθεσία ακριβής, τα αποτελέσματα είναι λαμπρά. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο".