© Αφροδίτη Ζαγγανά
Ο Sting ανήκει σε εκείνους τους καλλιτέχνες που έχουν απολαύσει μια μακρά και αδιατάρακτη σχέση λατρείας με το ελληνικό κοινό. Μπορεί, αρχικά, να τον αγάπησε η pop/rock νεολαία που αποθέωσε τα τραγούδια των Police, συν τω χρόνω, όμως, η σόλο καριέρα του κέρδισε ακροατές από διάφορες πλευρές του μουσικού φάσματος. Επιτρέποντάς του, έτσι, να γιγαντωθεί σε δισκογραφικό και συναυλιακό μέγεθος πρώτης γραμμής, αλλά να αφήσει το αποτύπωμά του και στον κινηματογράφο: στις όλες συζητήσεις που ξέσπασαν πρόσφατα με αφορμή τα δύο "Dune" του Ντενί Βιλνέβ, ας πούμε, δεν ήταν λίγοι όσοι τον θυμήθηκαν να παίζει τον Φέιντ Ράουθα (ανιψιό του διαβολικού βαρόνου Βλάντιμιρ Χαρκόννεν) στο κατά Ντέιβιντ Λιντς "Dune" του 1984, συγκρίνοντάς τις επιδόσεις του με αυτές του Όστιν Μπάτλερ.
Στην Ελλάδα, βέβαια, ονόματα του διαμετρήματός του τείνουν να μην έρχονται συχνά, κάτι που ίσχυε επί σειρά ετών και για την περίπτωσή του, από τον Οκτώβριο 1988 που τον πρωτοείδαμε στα μέρη μας, στη μεγάλη συναυλία της Διεθνούς Αμνηστίας στο Ολυμπιακό Στάδιο. Πλέον, όμως, έχει διαμορφωθεί ένα μοτίβο τακτικής τριετούς παρουσίας, το οποίο διαθέτει τις δικές του σταθερές. Τα τελευταία χρόνια, δηλαδή, ο Sting εμφανίζεται στο Ηρώδειο μαζί με τους καλεσμένους της επιλογής του –απολαμβάνει και ο ίδιος, προφανώς, τη συναυλιακή εμπειρία σε ένα αρχαίο θέατρο κάτω από τη φωταγωγημένη Ακρόπολη– ποντάροντας σε διήμερες επισκέψεις, οι οποίες γίνονται γρήγορα sold out.
Η πραγματικότητα αυτή πρωτοδιαμορφώθηκε το 2018, τότε που κατέφτασε στο ρωμαϊκό ωδείο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου παρέα με τον Shaggy του "Boombastic" (με τον οποίον έβγαλε συνεργατικά κι ολόκληρο δίσκο σε μοντέρνους reggae ρυθμούς, το "44/876" της ίδιας χρονιάς), επαναλήφθηκε το 2021, όταν ξανάρθε με τον γιο του Joe Sumner για να γιορτάσει τα 70ά του γενέθλια, και τριτώνει τώρα χάρη στην παγκόσμια περιοδεία 3.0, που τον ξαναφέρνει στην Ελλάδα για ένα ακόμα διήμερο –Παρασκευή 5 & Σάββατο 6/7, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου– το οποίο έχει γίνει sold out εδώ και κάμποσο καιρό. Επίσημη προσκεκλημένη, φέτος, θα είναι η Ιταλογαλλίδα τραγουδίστρια και συνθέτρια Giordana Angi.
Οι συναυλίες αυτές, τώρα, μετρούν διάφορα χαρακτηριστικά στιγμιότυπα: το 2021, για παράδειγμα, ο κόσμος χάζευε γνωστές φιγούρες του εγχώριου πολιτικού και καλλιτεχνικού στερεώματος να προσέρχονται στο Ηρώδειο για χάρη του Βρετανού καλλιτέχνη, με τον Γιώργο Νταλάρα και τον Γιώργο Μαζωνάκη να κλέβουν την παράσταση στις σχετικές φωτογραφικές αποτυπώσεις. Το 2018, πάλι, είδαμε τον Sting με μια σκούπα στο χέρι, να βοηθάει να απομακρυνθούν τα νερά μιας σύντομης μα δυνατής καλοκαιρινής μπόρας από τη σκηνή, σε μια κίνηση που κέρδισε εντυπώσεις, φανερώνοντας ότι εξακολουθεί να κρατά ένα πιο γήινο προφίλ, κι ας είναι ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους αστέρες του πλανήτη.
Από την άλλη, μια τόσο συχνή παρουσία, η οποία στηρίζεται κυρίως στη φήμη του και δευτερευόντως μόνο σε κάποια δισκογραφική ή επετειακή επικαιρότητα, σημαίνει ότι δεν υπάρχουν σημαντικές εκπλήξεις, τουλάχιστον όσον αφορά το αμιγώς μουσικό κομμάτι των όσων θα δούμε και θα ακούσουμε στο Ηρώδειο. Άλλωστε η νυν 3.0 περιοδεία δεν διεκδικεί κάποια ξεχωριστή αφορμή για να ξετυλιχθεί –πολύ απλά, ο Sting ξαναπαίζει λατρεμένα τραγούδια των Police και της σόλο πορείας του παρέα με τον σταθερό, επί σειρά ετών, συνεργάτη Dominic Miller (στην κιθάρα) και τον Chris Maas (στα ντραμς), τον οποίον κάποιοι μπορεί να αναγνωρίζουν από τη συναυλιακή του θητεία στο πλευρό των Mumford & Sons.
Κάτι τέτοιο, πάντως, διόλου δεν πτοεί το ελληνικό κοινό. Ακόμα κι αν ξαναηχήσουν, κάπου εδώ, οι φωνές εκείνες οι οποίες διαμαρτύρονται για την κατεστημένη παρελθοντολαγνεία στα μουσικά ήθη της χώρας μας, ακόμα κι αν προστεθούν αυτές που βλέπουν παγίως κριτικά τις δισκογραφικές περιπέτειες του Sting μετά τη διάλυση των Police (1986) –επισημαίνοντας την αισθητή του απομάκρυνση από την alternative κουλτούρα που τον καθιέρωσε και τη μετατόπισή του προς έναν μαζικότερο ήχο, υπερβολικά συμβιβασμένο με τις επιταγές του pop/rock mainstream– η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος αγοράζει ενθουσιωδώς εισιτήρια ώστε να ακούσει, για μία ακόμα φορά, "τα ίδια και τα ίδια": το "Roxanne", το "Message In A Bottle", το "Every Breath You Take", το "Englishman In New York", το "Fields Of Gold", το "Fragile", αλλά και τα "Desert Rose", "I Can't Stand Losing You" κ.ά.
Οι τίτλοι αυτοί δεν επιλέγονται τυχαία, αφού, με βάση τα όσα ξέρουμε από τη μέχρι στιγμής εξέλιξη της περιοδείας 3.0 στην Αγγλία, στην Εσθονία και στη Βόρεια Ιρλανδία, αναμένεται ότι θα ακούσουμε τα συγκεκριμένα τραγούδια και στην Αθήνα, αποδιδόμενα, ασφαλώς, με τη λογική του power trio στην οποία βασίζεται η όλη σύμπραξη με τους προαναφερόμενους Miller & Maas. Ωστόσο, υπάρχουν και ορισμένες μικρές εκπλήξεις στις setlists που παρουσιάζει μαζί τους ο Sting και το γεγονός του συναυλιακού διημέρου στο Ηρώδειο επιτρέπει να ελπίζουμε ότι θα τις απολαύσουμε κι εμείς. Φαίνεται, δηλαδή, ότι φέτος παίζει και το "Synchronicity II" των Police, αλλά και το "Mad About You" από το σόλο άλμπουμ "The Soul Cages" (1991)· κομμάτι ιδιαιτέρως αγαπητό στα ελληνικά ραδιόφωνα, το οποίο έλειψε από τις εμφανίσεις του 2021 κάτω από την Ακρόπολη.
