Forest Swords: "Η δημιουργία του 'Bolted' ήταν μια ψυχεδελική, σουρεαλιστική εμπειρία"

Ο Matthew Barnes, ο άνθρωπος πίσω από το πρότζεκτ της σκοτεινής, οργανικής electronica με το ψευδώνυμο Forest Swords, επιστρέφει στην Αθήνα για πρώτη φορά μετά την πανδημία με ένα νέο οπτικοακουστικό show, ένα live σαξόφωνο και υλικό από το υποβλητικό "Bolted", που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό. Το καινούργιο άλμπουμ του Βρετανού παραγωγού και συνθέτη ταλαντεύεται ανάμεσα στη μελαγχολία και την ευφορία, το ανθρώπινο και το ηλεκτρονικό. Μέσα σε αυτό μπορεί να ακούσει κανείς τόσο τα έντονα στοιχεία dub, hip hop και r&b beats, κιθαριστικές γραμμές, λούπες, drones όσο και τους ήχους ενός παλιού εργοστασίου στο Λίβερπουλ, όπου και δημιουργήθηκε. Μεταξύ άλλων, έχει επιμεληθεί τη μουσική σύνθεση για πολλά visual και art πρότζεκτ συμπεριλαμβανομένης της πρωτότυπης μουσικής για το βραβευμένο ντοκιμαντέρ "Ghosts of Sugar Land" στο Sundance, τη μικρού μήκους art ταινία "The Machine Air", καθώς και ένα πρωτότυπο soundtrack για την παράσταση χορού των Emma Portner και Alan Lucien Øyen για το Νορβηγικό Εθνικό Μπαλέτο.

Την Τρίτη 28 Νοεμβρίου, έρχεται στο Ωδείο Αθηνών καλεσμένος του Plisskën Festival. Λίγο πριν το show του εδώ μάς μίλησε για την υπερβατική εμπειρία να εργάζεται πάνω στο τελευταίο άλμπουμ του όντας τραυματισμένος, για την ενέργεια του clubbing αλλά και το πώς η ταυτότητα του μουσικού δεν ταυτίζεται απόλυτα με αυτή του Matthew Barnes. 

Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για την πιο πρόσφατη κυκλοφορία σου "Bolted";
Ηχογράφησα το "Bolted" σε ένα παλιό εργοστάσιο στο Λίβερπουλ τον περασμένο χειμώνα. Ήθελα να βρω μια αποθήκη για να δουλέψω και βρήκα αυτό το κρύο δωμάτιο χωρίς παράθυρα στο υπόγειο. Πολλές από τις υφές και τους ήχους του εργοστασίου που βίωνα καθημερινά κατέληξαν να επηρεάζουν τον ηχητικό κόσμο του άλμπουμ. Είναι ένας ζοφερός ήχος αλλά έχει στιγμές ελαφρότητας και χρώματος. Είναι και λίγο ψυχεδελικό σε κάποια μέρη νομίζω.

Τι σημαίνει ο τίτλος σε σχέση με τον ήχο του άλμπουμ όμως;
Στα αγγλικά μπορεί να σημαίνει "τρέχω μακριά γρήγορα" αλλά για μένα έχει διπλή σημασία γιατί κάθε πρωί έπρεπε να ανοίγω το κτίριο ξεκλειδώνοντας αυτά τα μεγάλα, χοντρά, βιομηχανικά μπουλόνια [σ.σ. η λέξη μπουλόνια στα αγγλικά είναι "bolts"]. Αυτή η διαδικασία έγινε μια φυσική αναπαράσταση του άλμπουμ και του πώς ακουγόταν, και έτσι σκέφτηκα ότι ήταν ένας καλός τίτλος για αυτό. Προσέχω πολύ να επιλέγω πάντα τίτλους που αντικατοπτρίζουν τον ήχο και την αίσθηση ενός άλμπουμ.

Πώς πέρασες δημιουργώντας αυτόν τον δίσκο;
Ήταν πολύ πιο σκληρό σωματικά από οποιοδήποτε από τα υπόλοιπα άλμπουμ μου ή κινηματογραφικό score έχω κάνει καθώς ήμουν τραυματισμένος και πονούσα πολύ, οπότε μεγάλο μέρος της δημιουργίας ήταν μια αρκετά ψυχεδελική και σουρεαλιστική εμπειρία. Αλλά είμαι πολύ ευχαριστημένος από το σώμα της δουλειάς και τον τρόπο που ακούγεται ο δίσκος: είναι ταυτόχρονα βαρύς και ελαφρύς, μελαγχολικός αλλά ευφορικός.

Σε σχέση με τις ζωντανές εμφανίσεις, προτιμάς να παίζεις σε κλαμπ ή σε φεστιβάλ; Τι αλλάζει στην ενέργεια του κοινού στις δύο αυτές περιστάσεις;
Για τις headline εμφανίσεις μου προτιμώ τα κλαμπ γιατί ο κόσμος που θα έρθει γνωρίζει ήδη τη μουσική μου κι έχει έρθει ακριβώς για να συνυπάρξουμε. Μπορώ να πειραματιστώ πολύ περισσότερο, να παίξω με τα κομμάτια και να αυτοσχεδιάσω λίγο. Για τα φεστιβάλ, δομώ πάντα ένα set με την ιδέα ότι οι άνθρωποι μπορεί να έχουν πέσει πάνω στο act μου στο δρόμο για να δουν κάποιον άλλο. Είναι πάντα λίγο πιο άμεσο.

Με ποιον τρόπο πιστεύεις ότι η μουσική συνδέει τους ανθρώπους;
Είναι σαν ένας κοινός καμβάς που ο καθένας μπορεί να αποτυπώσει τις δικές τους εικόνες. Μπορεί να είναι μια πολύ οικεία εμπειρία ή πολύ συνεργατική αν βρίσκεσαι με μια παρέα ανθρώπων που απολαμβάνουν όλοι το ίδιο πράγμα.

Παρόλο δεν είσαι μεγάλος fan των social media, απ' ό,τι έχω διαβάσει, έχεις βρει μερικούς ασυνήθιστους τρόπους για να συνδέεσαι με το κοινό σου και να μοιράζεσαι ακυκλοφόρητη μουσική μέσω WhatsApp ή Skype κ.λπ. Τι σε παρακινεί να το κάνεις αυτό;
Με τα social media νιώθω ακόμη ότι μερικές φορές υπάρχει ένας τοίχος, ακόμα κι αν οι θαυμαστές μπορούν να στείλουν απευθείας προσωπικό μήνυμα. Ήθελα να εξερευνήσω κάποιες τεχνικές, σαν να μιλούσα με κάποιον στον πάγκο με το merch μου μετά από ένα show. Δεν είναι κάτι που θα συνέχιζα για πάντα, αλλά ήταν ένα διασκεδαστικό πείραμα.

Ενθαρρύνεις το κοινό σου να αγοράσει βινύλια, όπως κάθε καλλιτέχνης που προωθεί τη δουλειά του/της. Το ενδιαφέρον στη δική σου περίπτωση είμαι ότι προσπαθείς να θέσεις ένα νέο παράδειγμα μειώνοντας το κόστος. Πόσο σημαντικό είναι για σένα να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο προσβάσιμη η μουσική σου;
Γνωρίζω ότι η ζωή έχει γίνει πολύ ακριβή τώρα, και ο καπιταλισμός στη μουσική βιομηχανία σημαίνει ότι οι εταιρείες - αλλά και οι καλλιτέχνες που γίνονται συνένοχοί τους - προσπαθούν να χρεώσουν όλο και υψηλότερες τιμές σε πράγματα όπως το βινύλιο. Μεγάλωσα θαυμάζοντας συγκροτήματα όπως οι Fugazi και άλλες πανκ μπάντες που πάντα προσπαθούσαν να προσφέρουν τη μουσική, το merch και τις συναυλίες τους με όσο το δυνατόν προσιτές τιμές. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι χάνω μερικά επιπλέον ευρώ βραχυπρόθεσμα, αλλά ελπίζω ότι μακροπρόθεσμα αυτό χτίζει πιο ουσιαστικές σχέσεις για τους ανθρώπους που παρακολουθούν τη δουλειά μου. Αυτό είναι πιο πολύτιμο για μένα προσωπικά. Δεν είναι δυνατόν να τα κάνουμε όλα φθηνότερα, αλλά προσπαθώ να έχω τουλάχιστον την επιλογή.

Ζούμε σε έναν κόσμο που όλα πρέπει είναι πολύ τακτοποιημένα σε κατηγορίες και ταμπέλες, αλλά ο ήχος σου πέρα από το αρκετά ανοιχτό σε ερμηνείες "organic electronica" παραμένει αταξινόμητος. Πώς θα περιγράφατε τη μουσική σου σε κάποιον που δεν έχει ακούσει ξανά Forest Swords;
Ισχύει το "organic electronica" υποθέτω. Χρησιμοποιώ μηχανές και φορητούς υπολογιστές με τον τρόπο που κάνει κάθε μουσικός και συνθέτης ηλεκτρονικής μουσικής, αλλά οι ήχοι και οι υφές που με ελκύουν είναι πολύ πιο ανθρώπινοι και φυσικοί. Σημαίνει ότι πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τι είναι και δεν μπορούν να το κατηγοριοποιήσουν σωστά - και συχνά αυτό σημαίνει ότι τα φεστιβάλ και τα δισκοπωλεία δεν ξέρουν πού να με τοποθετήσουν - αλλά δεν θα ήμουν αληθινός με τον εαυτό μου αν ήμουν κάνοντας συμβιβασμούς στις ηχητικές μου επιλογές.

Από πού αντλείς έμπνευση για τη μουσική σου;
Κυρίως από εικόνες, πίνακες ζωγραφικής, γλυπτά, ταινίες... Περνάω πολύ χρόνο γυρίζοντας μουσεία και γκαλερί. Μου αρέσει να χαζεύω υφές, χρώματα, φωτογραφίες - πράγματα που μπορώ να φύγω και να συλλογίζομαι ακόμα. Φυσικά ακούω και πολλή μουσική, αλλά έχει πολύ μικρότερη άμεση επιρροή πάνω μου από τα οπτικά πράγματα.

Μπορείς να φανταστείς να κάνεις κάτι άλλο εκτός από τη μουσική;
Ναι, έχω πάντα εφεδρικά σχέδια σε περίπτωση που σταματήσω να απολαμβάνω τη μουσική. Οι άνθρωποί μου ξέρουν ότι κάπου μέσα μου υπάρχει ένα μεγάλο, κόκκινο κουμπί, που γράφει "stop" που θα πατηθεί μόλις σταματήσω να απολαμβάνω την παραγωγή ή όταν οι ζωντανές εμφανίσεις ξεκινήσουν να μου φαίνονται υπερβολικές. Μπορεί να είναι αύριο ή σε 10 χρόνια, δεν ξέρω. Σπούδασα γραφιστική  και εξακολουθώ να σχεδιάζω για διάφορες εταιρείες στον ελεύθερο χρόνο μου, και θα ήθελα πολύ να επιστρέψω στο Πανεπιστήμιο και να σπουδάσω κάτι νέο επίσης. Μου αρέσει να κάνω μουσική, αλλά έχω μια πολύ υγιή αποκόλληση από αυτήν: δεν θέλω να την κάνω ολόκληρη την προσωπικότητά μου και τον λόγο για να ζω.

Είσαι ενθουσιασμένος για την επερχόμενη εμφάνιση σας στην Αθήνα; 
Θα παίξω το Ωδείο Αθηνών που ήθελα να επισκεφτώ, μοιάζει με απίστευτο το κτίριο. Θα φέρω ζωντανές οπτικές προβολές και έναν φίλο μου που παίζει σαξόφωνο. Οι fans της μουσικής μου από την Ελλάδα ήταν πάντα πολύ υποστηρικτικοί σε αυτό που κάνω, γι' αυτό είμαι χαρούμενος που επιστρέφω για πρώτη φορά μετά την πανδημία για να δοκιμάσω ένα νέο σόου. Επίσης το φαγητό στην Αθήνα είναι καταπληκτικό, οπότε θα φάω πολύ.

Ποιο είναι τα επόμενα βήματα για σένα τώρα;
Ξεκινάω να δουλεύω τη μουσική για μια θεατρική παράσταση που θα παιχτεί στην Ευρώπη τον επόμενο χρόνο. Έχω πολύ υλικό από την περίοδο που έγραφα το "Bolted", που πρόκειται να ολοκληρώσω και να κυκλοφορήσω, ελπίζω την Άνοιξη. Ανυπομονώ να επισκεφτώ την Ελλάδα το επόμενο έτος ξανά κάποια στιγμή.