Εditors: "Αλλάζουμε τη μουσική μας κατεύθυνση ανάλογα με το πώς αισθανόμαστε"

Την τελευταία δεκαετία μετατοπιζόσασταν προς έναν πιο ηλεκτρονικό ήχο, ειδικά με την αποχώρηση του κιθαρίστα Chris Urbanowich. Ωστόσο ο πιο πρόσφατος δίσκος σας "EBM" είναι ο πρώτος καθαρά ηλεκτρονικός. Πώς φτάσατε ως εδώ; Νιώθετε την ανάγκη για περισσότερο πειραματισμό;
Έτσι νομίζω, καθώς προφανώς βαρεθήκαμε  με το πώς διαχειριζόμασταν τις κιθάρες. Στην πραγματικότητα, όμως, πάμε λίγο μπρος-πίσω. Για παράδειγμα, ο τρίτος δίσκος μας, ο τελευταίος στον οποίο συμμετείχε ο Chris, το "In This Light and On This Evening", ήταν αρκετά προσανατολισμένος στα synthesizers. Αλλά αμέσως μετά, όταν φτιάξαμε το καινούργιο line up, παραδώσαμε ίσως τον πιο κιθαριστικό από όλους τους δίσκους μας, το "Weight of Your Love". Από τότε, πειραματιζόμαστε πολύ περισσότερο με τα synths και με καλλιτέχνες που ακούγαμε, όπως τον Nils Frahm. Επίσης, φέραμε την Rachel Goswell από τους Slowdive να τραγουδήσει μαζί μας, που με τη σειρά της έφερε στοιχεία τα οποία θα χαρακτήριζα ως shoegaze. Άρα κινούμαστε πάντα προς τα εκεί που αισθανόμαστε.

Νιώθετε επομένως ότι η αλλαγή είναι απαραίτητη για να επιβιώσετε;
Νομίζω ότι αρκεί να είσαι δημιουργικός και να μην κάνεις το ίδιο ακριβώς πράγμα συνέχεια. Σε οποιαδήποτε μορφή τέχνης, έχεις σίγουρα ένα συγκεκριμένο στιλ, που για εμάς ήταν η πιο σκοτεινή μουσική. Αλλά θέλαμε να απομακρυνθούμε από τη συνάφεια με μπάντες όπως οι Cure, οι Depeche Mode και οι REM. Και γιατί όχι, άλλωστε, όταν μπορείς να το κάνεις;

Έχετε ένα νέο μέλος στην μπάντα, τον Blank Mass (aka Benjamin John Power). Πώς πάει μέχρι στιγμής η συνεργασία σας;
O Ben ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του "EBM". Ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον ταξίδι το ότι ήρθε κάποιος καινούργιος σχεδόν είκοσι χρόνια μετά τη δημιουργία της μπάντας, με διαφορετικό χαρακτήρα.

Πώς καταφέρνετε να ισορροπήσετε τις διαφορετικές ιδέες και επιθυμίες, τώρα που είστε επτά άτομα;
Αυτή είναι η παγίδα: κάποιες φορές εγώ και ο Ed (σ.σ. Lay, ντράμερ) πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να αφήσουμε τους υπόλοιπους να έχουν τον έλεγχο ή να περιορίσουμε τις ιδέες μας. Άλλες φορές όμως και σε άλλους δίσκους, τα δικά μας κομμάτια είναι τα πιο σημαντικά. Ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία του να ανήκεις σε μία μπάντα, είναι ακριβώς να καταλαβαίνεις και να αποδέχεσαι αυτή τη δυναμική.

Τι δημιουργική διαδικασία ακολουθήσατε κατά τη δημιουργία του "EBM";
Το δομικό στοιχείο ήταν η μουσική του Ben, οπότε κάθε μικρό ακόρντο, progression ή μοτίβο ξεκίνησε με βάση κάτι που εκείνος εμπνεύστηκε. Έπειτα ο Tom (σ.σ. Smith) άρχισε να συγκεντρώνει ιδέες για τους στίχους και τη δομή των τραγουδιών και τα έδεσε όλα αυτά μαζί. Στο τέλος, μπήκαμε εγώ και οι Ed για να παίξουμε μπάσο και τύμπανα πάνω στα θεμέλια που υπήρχαν ήδη.

Αρχικά όμως δεν σκοπεύατε να το κυκλοφορήσετε ως νέο δικό σας δίσκο, αλλά ως συνεργασία.
Ήταν προορισμένο για να γίνει ένα ξεχωριστό σόου, σαν ένα side project στους Editors. Όσο όμως προχωρούσε, αναρωτηθήκαμε γιατί να μην έρθει μαζί μας ο Ben και να παίξει τα τραγούδια του live μαζί μας, φτιάχνοντας ένα εντελώς νέο set;

Σε όλους σας τους δίσκους, οι μισοί φαν σας εκστασιάζονται και οι άλλοι μισοί παίρνουν σχεδόν προσωπικά κάθε δημιουργική στροφή σας. Ποια είναι η σχέση σας με το κοινό σας και πώς σχολιάζετε αυτές τις αντιδράσεις;
Προσπαθούμε να μην τους ταράζουμε και πολύ! (γέλια). Αν ακούσεις πάντως τους δίσκους μας ως σύνολο, δεν ξεχωρίζει κάποιος ως ιδιαίτερα διαφορετικός. Για παράδειγμα, δεν έχουμε κάνει ποτέ ένα drum ‘n’ base ή τζαζ άλμπουμ. Η δομή των τραγουδιών είναι η ίδια και η φωνή του Tom λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος. 

Πλέον έχετε περάσει τα είκοσι χρόνια ως μπάντα. Περιμένατε ποτέ ότι θα τα ήσασταν τόσο επιτυχημένοι;
Είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Πάντα λέγαμε ότι θέλαμε να είμαστε μια μπάντα με μακροζωία και να έχουμε πολλούς και διαφορετικούς δίσκους από τους οποίους ο κόσμος να διαλέγει τραγούδια. Είμαστε πολύ ευγνώμονες που έχουμε τη δυνατότητα να συνεχίζουμε να κάνουμε τόσο καλή δουλειά.

Ποιο είναι το μυστικό σας, τότε; Και ποια η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίσατε όλα αυτά τα χρόνια;
Η διατήρηση της επικοινωνίας και το να πιστεύεις σε όσα μπορείς να κάνεις. Επίσης αν δεν το ευχαριστιέσαι πια, να σταματήσεις να το κάνεις. Εμείς ακόμα απολαμβάνουμε να βρισκόμαστε όλοι μαζί και να παίζουμε μουσική, οπότε θα συνεχίσουμε να το κάνουμε για όσο ακόμα το θέλει και ο κόσμος. Όσο για τη μεγαλύτερη πρόκληση, σίγουρα όταν άρχισαν να μην πηγαίνουν καλά τα πράγματα ανάμεσα στα μέλη της μπάντας. Όταν έπρεπε να αφήσουμε τον Chris να φύγει ήταν μια πολύ στρεσογόνα περίοδος, αλλά πάντα κοιτούσαμε προς το μέλλον με αισιοδοξία, για ό,τι καλύτερο θα έρθει.

Επομένως, στο άμεσο μέλλον, ποιο είναι αυτό το καλύτερο που περιμένουμε;
Πρώτα απ’ όλα ξεκινάμε να δουλεύουμε για ένα νέο δίσκο προς το τέλος της χρονιάς, οπότε τέτοια εποχή του χρόνου θα ξέρουμε περίπου πότε θα κυκλοφορήσει. Δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα προς τα πού θα κατευθυνθούμε μουσικά. Προς το παρόν, παίζουμε με διάφορες ιδέες και έχουμε ηχογραφήσει κάποια demos. Πιθανόν να έχει περισσότερες ενορχηστρώσεις και φυσικά όργανα και να μην είναι τόσο ηλεκτρονικός.

Υποθέτω πάντως δε θα ακούσουμε κάτι από τα επόμενα στη συναυλία σας στην Αθήνα. 
Από τα εντελώς καινούργια δεν είναι ακόμα κάτι έτοιμο για να παρουσιαστεί, αλλά έχουμε ανανεώσει το σετ μας σε σχέση με την τελευταία φορά που βρεθήκαμε στην πόλη σας. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι θα παίξουμε κάποια τραγούδια που έχουμε να παίξουμε πολύ καιρό ζωντανά, όπως το "Ocean of Night" σε μια διαφορετική βερσιόν, το "Hallelujah (So Low)" και αρκετά παλιά κομμάτια. Θα παίξουμε τραγούδια από όλα τα άλμπουμ μας, ακόμα και από το ντεμπούτο μας "The Back Room".