The Haunted Youth: "Ήθελα η μουσική μου να συνδέει τους ανθρώπους σαν μια group therapy συνεδρία"

Οι Βέλγοι The Haunted Youth είναι το δημιούργημα του Joachim Liebens, ο οποίος γράφει υπέροχη μουσική για τα θλιμμένα χρόνια της εφηβείας του και, ταυτόχρονα, για την ουσία του να είσαι νέος και γεμάτος ελπίδα.  Το ντεμπούτο "Dawn of the Freak” (2022) είναι η dreamy-pop που φέρνει στον νου τους Slowdive, The Cure, My Bloody Valentine και DIIV ως βασικές επιρροές. Με τα πρώτα singles "Coming Home”, "Gone” και "Broken” απέκτησαν φήμη σε Βέλγιο και Ολλανδία, αλλά πάρα πολύ γρήγορα αυτή εξαπλώθηκε σε Αγγλία και ΗΠΑ. Το ανθεμικό "Teen Rebel” ήταν αυτό που τους άνοιξε διάπλατα τις πόρτες, "ένα τραγούδι που νομίζεις πως ήδη ακούς όλη σου τη ζωή, σαν ένα φίλος να σε αγκαλιάζει", όπως πολύ εύστοχα γράφτηκε στον Τύπο, ενώ το "I Feel Like Shit And I Wanna Die”, που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, μοιάζει προορισμένο να γίνει το επόμενο μεγάλο indie hit. Oι Haunted Youth έρχονται για πρώτη φορά στη χώρα μας, σε ένα καλοκαίρι όπου θα έχουν παρουσία σε μεγάλα φεστιβάλ όπως τα Rock Werchter, Pinkpop, Sziget και, σίγουρα, δεν θα είναι η τελευταία. Ο Joachim Liebens μιλάει στο "α" λίγο πριν την εμφάνισή τους στην τρίτη ημέρα του Release Athens Χ SNF Nostos με headliners δύο ονόματα που έχουν γράψει τη δική τους σελίδα στην post punk ιστορία: τη Siouxsie Sioux και τους Interpol (23/6).

Δουλεύεις πάνω σε κάτι νέο τώρα ή χαλαρώνεις πριν το καλοκαίρι;
Είναι λίγο βαρετά αυτή τη στιγμή. Κρατάω χαμηλά ότι συμβαίνει σε επίπεδο παραγωγής αυτή τη στιγμή γιατί δεν θέλω να μπω πολύ βαθιά σε κάτι που δεν θα μπορώ να τελειώσω. Σίγουρα υπάρχουν ιδέες για νέα άλμπουμ. Προτιμώ να δουλεύω όταν είμαι πάρα πολύ συγκεντρωμένος και μπορώ να ολοκληρώσω ένα τραγούδι μέσα σε μια ή δύο μέρες όπως. Όταν δεν έχω αρκετό χρόνο ή είμαι κουρασμένος από την περιοδεία, προτιμώ να βγω βόλτα με το skate, να κάνω yoga ή kickboxing  για να φέρω ξανά το σώμα μου σε φόρμα. Το βράδυ παίζω πολύ κιθάρα και ακούμε νέες ιδέες με φίλους, οπότε υπάρχει πάντα λίγη μουσική.

Προτιμάς να δουλεύεις μόνος στο στούντιο;
Τις περισσότερες φορές, ναι. Όπως όταν γράφω ένα τραγούδι είναι καλύτερα να είμαι μόνος. Μέχρι ένα σημείο τουλάχιστον. Είναι η στιγμή που αναρωτιέμαι: "τι πραγματικά θες να πεις με αυτό το τραγούδι;" και μπορώ να εξερευνήσω αυτά που με απασχολούν σε ένα εννοιολογικό επίπεδο. Σίγουρα έχω φτιάξει όμορφα πράγματα ηχητικά με άλλους ανθρώπους που μου αρέσουν πολύ αλλά συνήθως αυτό που κάνω είναι να φέρνω τη μπάντ στο στούντιο όταν έχω μια ιδέα που είναι δύσκολο να το εκτελέσω μόνος μου. Τότε μπαίνουν και ηχογραφούμε όλη τη νύχτα.

Έτσι ξεκίνησε το γκρουπ;
Πρώτα αποφάσισα τι θα κάνω και τι μου άρεσε μουσικά. Μόλις ετοίμασα 7-8 demos, ένιωσα ότι η εμπλοκή μερικών φίλων στο πρότζεκτ ήταν ένα καλό επόμενο βήμα.  Παίζοντας τα τραγούδια με άλλους ανθρώπους που έβαλαν το δικό τους στοιχείο σε αυτά έδωσε από μόνο του μορφή σε αυτό που αργότερα έγιναν οι The Haunted Youth.

Πώς καταλήξατε στο όνομά σας;
Απλώς ένιωθα ότι η μουσική ήταν πάντα μια μορφή θεραπείας, κάτι που με βοηθούσε να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου και τη ζωή. Με βοηθούσε να καταλάβω περισσότερα πράγματα για τον εαυτό μου μέσα από συγκεκριμένους στίχους ή και μέσα από τα συναισθήματα που δημιουργεί. Η μουσική που ακούς συνθέτει κάποιου είδους soundtrack για τη ζωή σου: υπάρχει ένα μεγαλείο σε αυτό. Όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη μουσική ήθελα να κάνω κάτι που να συνδέει τους ανθρώπους σαν μια group therapy συνεδρία, όπου όλοι είναι συντονισμένοι στις συχνότητες του τραγουδιού και μπορούν να συσχετιστούν με αυτό. Νομίζω ότι αυτός είναι ο στόχος μου: να βοηθάω ανθρώπους να βρουν ένα soundtrack για κάτι που περνάνε...

Τι κρατάς περισσότερο από την παραγωγή του πρώτου δίσκου σας, "Dawn of the Freak”;
Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να το ακούσω πραγματικά γιατί χρειάζομαι χώρο στο κεφάλι μου για σαν καινούργια πράγματα και το να ακούω τα παλιά πάντα με κάνει να θέλω να το δουλέψω περισσότερο ή να κάνω αλλαγές στην παραγωγή ή οτιδήποτε άλλο. Προσπαθώ να το αφήσω να πάει και να δουλέψω επόμενα πράγματα. Ίσως η πείνα που νιώθω να προκύπτει από το ότι είμαι δυσαρεστημένος με κάποιες πτυχές του. Προσπαθώ να μου αρέσει το πρώτο άλμπουμ που έκανα. Ήταν δημιουργική διέξοδος κι έμαθα αρκετά για να κάνω το επόμενο καλύτερα, τεχνικά και δημιουργικά. Γι' αυτό αποφεύγω να το ακούω αυτή τη στιγμή, παρόλο που μου αρέσουν ακόμα τα τραγούδια. Αλλά υπάρχει επίσης κάτι σαν μια μαγεία που διατηρείται όταν δεν ακούς. Προσπαθώ πραγματικά να κρατάω απόσταση από τα παλιά πράγματα για να αφήνω τα νέα πράγματα να είναι πραγματικά φρέσκα. Το πρώτο άλμπουμ δεν ήταν πολύ εύκολο επίσης. Χρειάστηκε πολύς καιρός μέχρι να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε να το κυκλοφορήσουμε. Το είχα έτοιμο ήδη δύο χρόνια όταν εμφανίστηκε η δισκογραφική. Χρειάστηκε πολύ χρόνο και πολλά από τα τραγούδια έπρεπε να τελειώσουν σε στιγμές που δεν ήμουν πραγματικά έτοιμος να τα ολοκληρώσω. Ήταν λοιπόν δύσκολο από αυτή την άποψη. Από την άλλη πλευρά, έμαθα τόσα πολλά από αυτό και κυρίως ότι υπάρχει μια στιγμή και ένα μέρος όπου πρέπει να αφήσεις τα πράγματα να φύγουν από σένα.

Αυτό ήταν το μυστικό της επιτυχίας;
Πραγματικά δεν έχω ιδέα ακόμη και τώρα. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα ξεπεράσει τα σύνορα του Βελγίου. Είναι ένα trip για μένα, για να είμαι ειλικρινής. Δεν περίμενα ποτέ να συμβεί αυτό αλλά είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος. Σαν να έχουν συμβεί πολλά μαγικά πράγματα, όπως τις προάλλες, απάντησα σε κάποια σχόλια στο YouTube, στο βίντεο του "I Feel Like Shit And I Wanna Die”. Το single έχει αμφιλεγόμενο τίτλο και στίχους κατά κάποιο τρόπο, και μου έχουν κάνει πολλές ερωτήσεις σχετικά, αλλά αρέσει σε αυτόν τον τύπο που άφησε το εξής σχόλιο: "κυριολεκτικά, νιώθω έτσι κάθε μέρα. To καλοκαίρι, έχασα την κοπέλα μου άλλα και η μουσική με βοηθάει να διαχειριστώ την κάθε μέρα".

Έχει γίνει καθόλου ευκολότερο το να κυκλοφορείς νέα μουσική;
Έχω ακόμα ανασφάλειες και δεν είναι εύκολο να παίζω νέα κομμάτια για τα παιδιά στη μπάντα, ακόμα κι αν είναι κάτι που έχω σκεφτεί κι έχω δουλέψει πολύ. Για παράδειγμα, υπάρχει αυτό το νέο τραγούδι στο set, κάπως σαν cheesy love song με μπόλικες αντηχήχσεις και κιθάρες Joy Division. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος όταν το έγραψα. ΑΉξερα ότι ήταν ένα καλό τραγούδι και μου άρεσε πραγματικά η ιστορία πίσω από αυτό, αλλά όταν έπρεπε να το δείξω στην πρόβα ήμουν τόσο ανασφαλής. Υποθέτω θα είμαι πάντα αυτός ο ανασφαλής τύπος που χρειάζεται επιβεβαίωση, τουλάχιστον από τους φίλους.

Έχεις κάποιο μήνυμα για το ελληνικό κοινό;
Είμαι πολύ ενθουσιασμένος που θα παίξω στην Αθήνα για πρώτη φορά. Το κοινό του Βελγίου είναι το πιο βαρετό και επικριτικό κοινό. Αλλά σε πολλές εμφανίσεις μας, στην Ολλανδία ή την Ισπανία, ο κόσμος τρελαίνεται και τραγουδά όλους τους στίχους. Ελπίζω το ίδιο και στην Ελλάδα!