Deaf Radio: "Παρ' όλη την νταρκίλα που έχουν τα κομμάτια μας πιστεύουμε ότι υπάρχει κάτι καλύτερο για το μέλλον"

Οπλισμένοι με την ωμή ροκ ενέργεια με την οποία μας συστήθηκαν στις πρώτες δισκογραφικές τους δουλειές, εμπλουτισμένη αυτή την φορά με μία new wave/post disco revival διάθεση, οι Deaf Radio δεν σταματούν να προσφέρουν τα γνώριμα λυρικά τους ξεσπάσματα και στιχουργικά να καταπιάνονται με ευαίσθητα ζητήματα που συγκινούν. Οι Deaf Radio επέστρεψαν φέτος με το εντυπωσιακό νέο, τρίτο σε σειρά full length album τους "Arsenal of Hope" και το παρουσιάζουν ζωντανά στην Αθήνα, τη Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου στο "Gagarin 205". Ο frontman του σχήματος, Πάνος Γκλίνος, μιλάει στο "α" για τις νέες μουσικές εξερευνήσεις τους, την ολοκλήρωση ενός δισκογραφικού τρίπτυχου μετά την πρόσφατη κυκλοφορία τους και την "οικογενειακή" σχέση που συνδέει τα μέλη της μπάντας.

Γυρίσατε μόλις από μία σειρά εμφανίσεων στο εξωτερικό. Πώς πήγε;
Σωστά, γυρίσαμε μόλις πριν δύο μέρες από τουρ. Ήταν το πρώτο σκέλος ουσιαστικά της περιοδείας μας για το για το "Arsenal of Hope" και κράτησε περίπου 10 μέρες. Πήγε πολύ καλά γενικά, τα κομμάτια του δίσκου είχαν πολύ θετική ανταπόκριση και είχαμε επίσης την ευκαιρία να παίξουμε το δεύτερο άλμπουμ μας, πράγμα που  είχαμε καταφέρει να κάνουμε αρκετά, αφού μας πρόλαβε η πανδημία. Ουσιαστικά ήταν ένα mini tour για τους δύο τελευταίους δίσκους μας. Ήταν μεγάλη χαρά που μετά από τέσσερα χρόνια καταφέραμε να βγούμε ξανά Ευρώπη.  Μας είχε λείψει πάρα πολύ και ήδη σχεδιάζουμε και το επόμενο μέρος της περιοδείας μας για τον Φεβρουάριο του 2023.

Ποιο ήταν το feedback που πήρατε για το νέο "Arsenal of Hope";
Είναι πολύ διαφορετικός αυτός ο δίσκος σε σχέση με τους δύο προηγούμενους, οπότε ήταν ένα στοίχημα και για εμάς αυτή η μικρή περιοδεία για να δούμε πώς θα το πάρει και ο κόσμος. Υπήρχε ένα άγχος και μία ανησυχία καθώς το κοινό μας κατά βάση προέρχεται από τον χώρο του σκληρού ήχου. Το "Arsenal of Hope" είναι αρκετά πιο ελαφρύ, έχει περισσότερα synths, πιο pop στιγμές και είναι αρκετά χορευτικό αλλά έχει πάει πάρα πολύ καλά. Φοβόμασταν ότι μπορεί να μην αρέσει αλλά τελικά το έχουν αγκαλιάσει ακόμα και άνθρωποι που δεν ακούνε αυτόν τον ήχο, γεγονός που μας κάνει πολύ χαρούμενους προφανώς. Φυσικά περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει και στο live για την παρουσίασή του στο Gagarin.

Νομίζω ότι είστε και μία από τις μπάντες της εναλλακτικής σκηνής που αγαπήθηκε πολύ έντονα και πολύ γρήγορα, από το ντεμπούτο σας, το '17. Πώς νιώθεις ότι έχετε ωριμάσει μέσα σε αυτό το διάστημα;
Όταν βγήκε ο πρώτος δίσκος δεν το περιμένουμε αυτό που συνέβη ήταν και για μας μια έκπληξη. Το παράδοξο ήταν ότι πήγε καλά πρώτα στο εξωτερικό και αργότερα στην Ελλάδα. Δηλαδή, ανέβηκε το "Alarm" σε ένα κανάλι που είχε αρκετά μεγάλο following και πήρε πολύ καλό feedback και views και κάπως έτσι ακολούθησε και το μπαμ εδώ. Ο κόσμος που παρακολουθεί αυτή τη σκηνή αντιλήφθηκε το hype, του άρεσε αυτό που παίζαμε, ξεκίνησε να το ακούει και δημιουργήθηκε έτσι το κοινό των Deaf Radio. Δεν ήταν κάτι που το περιμέναμε και φυσικά μας τιμά φοβερά αυτή η στήριξη.

Αυτή η διαφορετική κατεύθυνση που ακολουθήσατε στο τρίτο άλμπουμ σας, σε πιο σκοτεινά αλλά και πιο dance μονοπάτια, πώς προέκυψε;  Ήταν μία αλλαγή που ήρθε οργανικά ή θέλατε και εσείς πλέον να πειραματιστείτε με κάτι καινούργιο;
Αυτό που κάνουμε συνήθως όταν γράφουμε μουσική είμαι ότι αξιοποιούμε όλες αυτές τις επιρροές που έχουμε τη δεδομένη χρονική περίοδο που προσπαθούμε να συνθέσουμε κάτι καινούργιο. Στους πρώτους δύο δίσκους είναι αρκετά σαφείς και προφανείς οι αναφορές μας, όπως οι Queens of the Stone Age και άλλες μπάντες με πιο σκληρό ήχο γενικά. Με το πέρασμα όμως των χρόνων έχουμε αρχίσει και ακούμε πιο πολύ ηλεκτρονική μουσική και άρα έχουμε διευρύνει αρκετά το φάσμα των επιρροών μας. Επιπλέον, ακούμε περισσότερο post punk αλλά και νεότερες μπάντες της εναλλακτικής βρετανικής σκηνής όπως οι Fontaines D.C. Το αποτέλεσμα προέκυψε μέσα από τη σύνθεση, δεν είναι ότι είπαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Ξεκινήσαμε να γράφουμε τα κομμάτια του δίσκου και βγήκαν έτσι. Ήταν τελείως αυθόρμητο. Φυσικά και είχαμε δεύτερες σκέψεις. Αναρωτιόμασταν μήπως είναι υπερβολικό, μήπως είμαστε άλλη μπάντα. Καταλήξαμε όμως ότι αφού αυτό νιώθουμε, αυτό κιόλας θα κάνουμε. Εν τέλει νιώθουμε πολύ χαρούμενοι με το αποτέλεσμα. Ήταν ένα πείραμα στο οποίο προσπαθήσαμε να παντρέψουμε τον παλιό μας ήχο - ο οποίος φυσικά υπάρχει και εδώ - με μερικά πιο μοντέρνα και ηλεκτρονικά στοιχεία, δοκιμάσαμε διαφορετικά στιλ φωνητικών, beats, synths, απαγγελία κ.α.

Γιατί ποιες ελπίδες θέλετε να μιλήσετε στο "Arsenal of Hope"; Η κυκλοφορία του είναι η ολοκλήρωση ενός τρίπτυχου ("Αlarm" - "Panic" - "Arsenal of Hope");
Κάπως έτσι. Το "Αlarm" ήταν η αφύπνιση: πράγματα που μας ενοχλούν και μας ξενίζουν τριγύρω μας κ.λπ. Στο "Panic" εμβαθύνουμε περισσότερο και προσπαθούμε να περιγράψουμε και να αναλύσουμε τους προβληματισμούς και τις αγωνίες που προκύπτουν από το πρώτο άλμπουμ. Το "Arsenal of Hope" αφήνει μία πιο αισιόδοξη νότα: παρόλα τα προβλήματα και τις δυσκολίες που υπάρχουν στo σύγχρονo μοντέλο κοινωνίας. Και αυτό γιατί είμαστε αισιόδοξοι ότι υπάρχουν πράγματα που μπορούμε να κάνουμε σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο ώστε να αντιμετωπίσουμε αυτά που βρίσκουμε προβληματικά. Παρόλη την νταρκίλα που έχουν πολλά από τα κομμάτια μας θέλουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει κάτι καλύτερο για το μέλλον. Αυτό θέλουμε να εκφράσουμε μέσα το άλμπουμ και από εκεί πηγάζει ο τίτλος, "Οπλοστάσιο ελπίδας".

Ποια είναι τα "συμπλέγματα της κοινωνίας" στα οποία αναφέρεστε στο οπισθόφυλλο του δίσκου; Το ότι μιλάτε για αυτά στο άλμπουμ λειτούργησε απελευθερωτικά;
Γενικά το να κάνεις μουσική και να προσπαθείς να εκφράσεις την ψυχή, το μυαλό, τους προβληματισμούς σου, είναι από μόνο του κάπως απελευθερωτικό και λυτρωτικό. Αυτή ήταν η συζήτηση που είχαμε και μεταξύ μας σαν μπάντα και τελικά αυτό ήταν και το βίωμα του δίσκου. Έχει πολλά σημεία τα οποία είναι πολύ συναισθηματικά, όπως το outro του "Crystal Fears", που είναι από τα αγαπημένα μας σημεία, ή αντίστοιχα το outro του ομότιτλου "Arsenal of Hope". Ήταν σαν εκτονώνονται σε αυτές τις στιγμές όλοι προβληματισμοί και η συσσωρευμένη ενέργεια μας. Γενικά, νιώθουμε ότι ζούμε σε πολύ σκοτεινές εποχές, με την οικονομική και την κοινωνική κρίση, τους πολέμους και όχι μόνο τον πόλεμο στην Ουκρανία, κ.λπ. Χρειαζόμασταν και εμείς μία πιο αισιόδοξη προοπτική. Aν μπορώ να δώσω με δυο λόγια αυτό που περιγράφουμε και στο "Model Society" [σ.σ. single του "Arsenal of Hope"] είναι ότι το κυρίαρχο μοντέλο κοινωνίας αυτή τη στιγμή, το οποίο θα έπρεπε να προσπαθήσουμε όλοι για να αλλάξει, είναι ένα μοντέλο που αντί να βασίζεται σε σωστές αρχές (στην ισότητα, την ειλικρίνεια, τη δικαιοσύνη κ.λπ.) έχει ξεφύγει τελείως: μιλάμε μόνο με οικονομικούς όρους, τα πάντα περιστρέφονται γύρω από το χρήμα, δεν υφίσταται καμία ισότητα και γενικά είναι πάρα πολλά πράγματα επί της αρχής λάθος. Το τραγούδι αυτό είναι εμπνευσμένο από τη "Δίκη" του Κάφκα ακριβώς γιατί θέλει να περιγράψει το "παράλογο" και το "παράδοξο" της σύγχρονης κοινωνίας.

Τρεις δίσκους μετά, περιοδείες, καραντίνες και όλα τα παρελκόμενα, πώς είστε σαν μπάντα;
Η μπάντα είναι πραγματικά μια οικογένεια. Όσο περισσότερα πράγματα έχει μία μπάντα να κάνει μαζί (δίσκους, live, περιοδείες, κ.λπ.), όσο πιο ενεργή είναι, τόσο πιο δεμένη καταλήγει. Λόγω αναγκαιότητας και μόνο τα μέλη της έρχονται πιο κοντά. Εμείς τυχαίνει να είμαστε και κολλητοί μεταξύ μας όποτε μπορεί το "οικογένεια" να μην περιγράφει καν τη δική μας κατάσταση. Είμαστε όλη μέρα μαζί στα τηλέφωνα, στα τσατ, στις εξόδους. Σαν όλες τις υγιείς σχέσεις μπορεί να υπάρξουν διαφωνίες από καιρό σε καιρό αλλά σε γενικές γραμμές κάνουμε τα πάντα μαζί.

Ποιο είναι το πιο ξεχωριστό στοιχείο που φέρνει ο καθένας στους Deaf Radio;
Δύσκολη ερώτηση! Ο Γιώργος και ο Δημήτρης είναι οι πιο οργανωτικοί και ακριβείς. Θα φροντίσουν να γίνουν όλα την ώρα που πρέπει και όπως πρέπει. Ο Δημήτρης, ο μπασίστας μας, χαρίζει μια πιο χαλαρή και rock n' roll διάθεση στους Deaf Radio. Μπορώ να πω ότι αυτό είναι κιόλας που μας κάνει μπάντα, καθώς εξισορροπεί πάρα πολύ τη συνολική κατάσταση.

Τι ετοιμάζετε για το live σας στο Gagarin;
Αρχικά θα έχουμε δύο πάρα πολύ ενδιαφέρουσες, νεοσύστατες μπάντες, τους Lungs και τους Commuter. Μπορεί να μην παίζουμε παρόμοια μουσική με τα παιδιά αλλά είναι πραγματικά φοβεροί και προτείνουμε να έρθουν όλοι από νωρίς για να τους ακούσουν. Εμείς θα παίξουμε φυσικά κομμάτια από τον πρώτο και το δεύτερο δίσκο αλλά το "Arsenal of Ηope" θα έχει την τιμητική του. Πάμε να κάνουμε το μεγαλύτερο live μας μέχρι στιγμής και ελπίζουμε ο κόσμος να μας στηρίξει και να έρθει. Είμαστε σίγουροι ότι θα είναι βραδιά που θα θυμόμαστε για πολύ καιρό!