Η διεθνώς αναγνωρισμένη μουσικοσυνθέτρια και βιολίστρια, η οποία έχει συνδεθεί όσο λίγοι μουσικοί με αγαπημένες εικόνες του ελληνικού κινηματογράφου, ανεβαίνει το Σάββατο 10 Δεκεμβρίου, στη σκηνή του θεάτρου του Κολεγίου Αθηνών για μια συναυλία με εορταστική διάθεση και "μια δόση παραμυθιού". Το πρόγραμμα της βραδιάς, που φέρει τον γενικό τίτλο "Ένα αστέρι μία ευχή", περιλαμβάνει μουσικές από το σύνολο της πολυετούς δισκογραφίας της - από το "Αστέρι και την ευχή" και το "Σαν ταινία" μέχρι τις "Μικρές Ιστορίες" και το "Χορό των Άστρων" - αλλά και αποσπάσματα από τις βραβευμένες συνθέσεις που έχει γράψει για το σινεμά ("Πολίτικη Κουζίνα", "Νοτιάς", "1968"). Συνοδοιπόροι της σε αυτή τη χριστουγεννιάτικη μουσική παράσταση θα είναι φίλοι της μουσικοί, που τη συντροφεύουν συχνά: o Πάνος Δημητρακόπουλος (κανονάκι), ο Ανδρέας Συμβουλόπουλος (πιάνο), ο Πέτρος Κούρτης και οι Drumvoice (κρουστά).
Τι έχετε ετοιμάσει για τη συναυλία "Ένα αστέρι μία ευχή", στο θέατρο του Κολλεγίου Αθηνών;
Μια συναυλία σαν γιορτινό παραμύθι με μολυβένιους στρατιώτες και μελωδίες από το σύνολο της δισκογραφίας μου. Θα ταξιδέψουμε σε άλλες χώρες φτιάχνοντας ο καθένας τις δικές του εικόνες, τη δική του ξεχωριστή ιστορία.
Εσείς τι απολαμβάνετε περισσότερο τις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων;
Την θαλπωρή του σπιτιού μου πλημμυρισμένο από τις αγκαλιές των φίλων μου. Είναι μια περίοδος γιορτινή που κρύβει όμως και μια νοσταλγία, για όσα έφυγαν, για τα μαθήματα που πήραμε τον περασμένο χρόνο. Είναι η γιορτή της αγάπης και μαζί της γεννήθηκαν το θαύμα και η πίστη.
Ποτέ δεν φαντάστηκα τον εαυτό μου χωρίς τον κινηματογράφο, χωρίς τις μουσικές του, την συγκίνηση και την λύτρωση που μπορεί να μας προσφέρει.
Διαβάζουμε για μια βραδιά που θα περιέχει "μια δόση παραμυθιού". Πώς τα πάτε με τα παραμύθια;
Αγαπώ τα παραμύθια γιατί κουβαλούν την δική τους αλήθεια. Δεν είναι τυχαίο ότι όσο μεγαλώνουμε, αναζητούμε να τα διαβάσουμε ξανά. Σαν να τα καταλαβαίνουμε καλύτερα, σαν να βλέπουμε τα μαθήματα μιας ζωής μέσα σε αυτά. Μου αρέσει περισσότερο να ντύνω με μουσική τις εικόνες μιας ιστορίας ή ενός παραμυθιού.
Ποια είναι η σχέση σας με τον κινηματογράφο; Ξεκίνησε απ' ό,τι ξέρω σαν οικογενειακή υπόθεση αλλά πώς επηρέασε την μετέπειτα καλλιτεχνική σας πορεία;
Η σχέση που ανέπτυξα με τον κινηματογράφο αφού ουσιαστικά μεγάλωσα μέσα στην κινηματογραφική αίθουσα του σινεμά "Ρεξ" που ανήκε στον πατέρα μου, ήταν καθοριστική. Ποτέ δεν φαντάστηκα τον εαυτό μου χωρίς τον κινηματογράφο, χωρίς τις μουσικές του, την συγκίνηση και την λύτρωση που μπορεί να μας προσφέρει. Αν ξεκινούσε πάλι η ζωή μου ακριβώς αυτή θα ήθελα να είναι πάλι η αρχή της.
Τι διαφορετικό σας συμβαίνει την ώρα της σύνθεσης και κατά τη διάρκεια μιας ζωντανής εμφάνισης; Από τις ιδιότητες της συνθέτριας και της ερμηνεύτριας, ποια έρχεται πιο εύκολα, φυσικά και ποια εν τέλει είναι αυτή που σας χαρίζει τη μεγαλύτερη χαρά;
Και οι δύο σε γεμίζουν συγκίνηση και πρωτόγνωρα συναισθήματα, όμως η ζωντανή εμφάνιση είναι η ίδια μου η ζωή, είναι το μοίρασμα με τους ανθρώπους. Από την ανάσα και τις αντιδράσεις τους γεμίζεις δύναμη, πάνω στην σκηνή είναι σαν να πετώ, σαν να βγαίνω από το σώμα μου. Είναι μια εμπειρία σχεδόν μεταφυσική.
Γενικότερα, η επέτειος μνήμης της Μικρασιατικής Καταστροφής ενέπνευσε και έδωσε αφορμή για μια σειρά από αφιερώματα, επετειακές συναυλίες, ντοκιμαντέρ, εκθέσεις, παραστάσεις... Ποια ξεχωρίσατε από αυτά;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο γιατί όλοι οι δημιουργοί τίμησαν την επέτειο Μνήμης της Μικρασιατικής καταστροφής με αφιερώματα, επετειακές συναυλίες και αυτό ήταν πολύ συγκινητικό γιατί ξύπνησε ένα παρελθόν που είναι κομμάτι του Ελληνισμού. Το οποίο ποτέ δεν θα ξεχαστεί…
Ποια είναι για εσάς ως σύγχρονη δημιουργός, η πιο σημαντική παρακαταθήκη στη μουσική των Ελλήνων προσφύγων από τη Μικρά Ασία;
Οι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία έφεραν μαζί τους τα τραγούδια και τα ηχοχρώματα της μουσικής τους και γενικότερα έναν ολόκληρο ελληνικό πολιτισμό, με τις δικές του μυρωδιές και μια ιδιαίτερα θαυμαστή κουλτούρα. Για εμένα η σπουδαιότερη παρακαταθήκη αυτών των ανθρώπων είναι πως κράτησαν ζωντανό το πνεύμα και τον ελληνισμό που θα είχε χαθεί για πάντα.
Πιστεύετε ότι η Ιστορία μπορεί να γίνει πηγή έμπνευσης; Πώς ο "νόστος" μπορεί να αγγίξει έναν δημιουργό;
Η ιστορία είναι ζωή που γίνεται συλλογική μνήμη κι έχει όλα τα στοιχεία που μπορούν να εμπνεύσουν κάθε δημιουργό. Οι εμπειρίες και τα συναισθήματα των ανθρώπων, τα τραύματα και οι αγωνίες τους, ο αγώνας, η επανάσταση, ο ξεριζωμός, ο θρήνος, γίνονται μελωδίες, πίνακες ζωγραφικής, ποιήματα. Ο κάθε δημιουργός βρίσκει τον δικό του δρόμο για να εκφράσει την ιστορική μνήμη, ακόμα και αν δεν την έζησε ποτέ.
Περισσότερες πληροφορίες
Ευανθία Ρεμπούτσικα
Θ' ακουστούν μουσικές από το σύνολο της δισκογραφίας της, από το «Αστέρι και την ευχή» και το «Σαν ταινία» μέχρι τις «Μικρές Ιστορίες» και τον «Χορό των Άστρων», και αποσπάσματα από βραβευμένα soundtracks που έχει γράψει για το σινεμά («Πολίτικη Κουζίνα», «Νοτιάς», «1968»). Μάγοι, ζογκλέρ, ξυλοπόδαροι, ακροβάτες, καλλιτέχνες του δρόμου: σε μια βραδιά που θα θυμίζει ξεφάντωμα μίας άλλης εποχής, η Ευανθία Ρεμπούτσικα οδηγεί στο θέατρο Παλλάς μία στρατιά από κάθε λογής καλλιτέχνες των παραστατικών τεχνών. Το "Carousel" της Ευανθίας είναι ένα γαϊτανάκι από ερμηνευτές που θα ανέβουν στη σκηνή του Παλλάς για να ενθουσιάσουν και να μαγέψουν το κοινό που θα ταξιδέψει μαζί τους σε άλλους, πιο ρομαντικούς και αθώους καιρούς. Πρωταγωνιστές σε αυτή την παράσταση 11 δεξιοτέχνες μουσικοί, που γεμάτοι πάθος και αγάπη ξεσηκώνουν πάντα το κοινό στις εμφανίσεις της.
