Το συγκρότημα με την ξεχωριστή μουσική θα εμφανιστεί, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής περιοδείας τους, στην Αθήνα στις 7/12 στο Ωδείο Αθηνών και στη Θεσσαλονίκη στις 8/12. Το Ουκρανικό κουαρτέτο ανακατεύει τα πάντα. Λαϊκά παραδοσιακά τραγούδια της χώρας τους μπλέκονται με στοιχεία καμπαρέ, τζαζ, ροκ, πάνκ και χιπ-χοπ. Αρμονίες από τη βαλκανική μουσική συνοδεύονται από παραδοσιακά όργανα από τη Ρωσία, την Αυστραλία, την Ινδία και αλλού, δμιουργώντας ένα διαφορετικό μουσικό αποτέλεσμα.
Πώς γνωριστήκατε και δεθήκατε σαν ομάδα;
Τα κορίτσια τραγουδούσαν μαζί από ένα παιδικό γκρουπ. Στο θέατρο DAKH στο Κίεβο διαμορφώθηκε η τελική σύνθεση. Αυτό συνέβη το 2004 και έκτοτε παίζουμε όλοι μαζί.
Από πού προέρχεται το όνομα του συγκροτήματος και τι ακριβώς σημαίνει για εσάς και για αυτό που πρεσβεύετε;
Το "DakhaBrakha" προέρχεται από την παλιά ουκρανική γλώσσα και σημαίνει "δίνω και παίρνω". Συμβολίζει την κυκλοφορία της ενέργειας ανάμεσα σε εμάς και τον κόσμο, εμάς και τις ρίζες μας, εμάς και το κοινό.
Τι κάνει τη μουσική σας μοναδική και ποιος, κατά τη γνώμη σας, είναι ο λόγος της παγκόσμιας επιτυχίας της;
Θεωρούμε ότι κάνουμε ενδιαφέρουσα μουσική. Αρκετά ασυνήθιστη. Τα κορίτσια έχουν δυνατές φωνές και η ουκρανική, παραδοσιακή ερμηνεία δεν είναι πολύ γνωστή στον κόσμο. Ταυτόχρονα, μπορούμε να θυμηθούμε για άλλη μια φορά τις θεατρικές μας καταβολές. Ο Vlad Troitskyi, ο σκηνοθέτης που μας δημιούργησε, μας ενστάλαξε μια δραματική προσέγγιση στη δημιουργία μουσικών συνθέσεων.
Με ποια κριτήρια επιλέγετε ποια είδη μουσικής είναι κατάλληλα να συνδυαστούν κάθε φορά για να έχετε το καλύτερο αποτέλεσμα;
Με τα χρόνια διαμορφώσαμε τα γούστα μας ακούγοντας πολύ καλή μουσική. Τώρα ακούμε τις εμπειρίες μας. Παρεμπιπτόντως, δεν επικεντρωνόμαστε μόνο στην έθνικ μουσική. Κάποτε, τα έργα του Philip Glass και του Michael Nyman μάς έκαναν τεράστια εντύπωση. Ο μινιμαλισμός συνδυάστηκε πολύ παραγωγικά με τις παραδοσιακές ουκρανικές μελωδίες.
Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας;
Και αυτό είναι που μας εμπνέει (αυτό που περιγράφηκε στην προηγούμενη απάντηση). Ο κόσμος μας είναι αρκετά διαφορετικός. Η μουσική κάθε έθνους είναι μοναδική. Όσο περισσότερο γνωρίζουμε διαφορετικούς πολιτισμούς, τόσο πλουσιότεροι γινόμαστε ως άτομα. Αλλά, μαζί με αυτό, η έμπνευση μπορεί επίσης να έρθει από τη συνάντηση με ενδιαφέροντες ανθρώπους, την ποίηση, τις καλές τέχνες ή τον κινηματογράφο. Παρεμπιπτόντως, μάθαμε για το στυλ του ρεμπέτικου από μια ελληνική ταινία και μας ενέπνευσε να δημιουργήσουμε μια σύνθεση που σίγουρα θα παίξουμε στην Ελλάδα.
Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μεγαλύτερο ρίσκο σε αυτό που κάνετε και ποιες προκλήσεις αντιμετωπίζετε όταν ξεκινάτε ένα καινούριο έργο;
Δεν θα θέλαμε να μπούμε σε κάποια οπορτουνιστική ιστορία. Ό,τι κάνουμε, το κάνουμε από καρδιάς. Το ψεύτικο είναι πολύ αισθητό στην τέχνη. Όχι τόσο τεχνικό όσο ιδεολογικό.
Όσο για τις δυσκολίες στη δημιουργία συνθέσεων, αυτά είναι τα ίδια προβλήματα με αυτά των άλλων μουσικών. Να βρεθεί κάποιος κοινός παρονομαστής, μια λύση που θα μας ικανοποιήσει όλους σαν ομάδα.
Είστε ενεργοί στη μουσική σκηνή εδώ και 18 χρόνια. Πόσο έχει αλλάξει η μουσική και ο τρόπος ερμηνεία σας από τότε που ξεκινήσατε και τι νέα πράγματα μπορούμε να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;
Φυσικά, η μουσική αλλάζει. Μας φαίνεται ότι έχουμε αναπτυχθεί τεχνικά ως μουσικοί. Η ποικιλομορφία των ειδών έχει επεκταθεί. Έχουμε γίνει πιο τολμηροί και πιο σίγουροι για τις ικανότητές μας. Ωστόσο, από την αρχή της εισβολής, στις 24 Φεβρουαρίου, δεν έχουμε δημιουργήσει ούτε μια νέα σύνθεση. Είναι προφανές ότι ο πόλεμος θα επηρεάσει την περαιτέρω δημιουργικότητά μας. Το τι θα είναι, πώς εμείς, και πώς το έθνος μας θα επιβιώσει από αυτό το τραύμα, είναι ένα μεγάλο ερώτημα.
Θα μπορούσατε να επισημάνετε τις δύο πιο σημαντικές στιγμές στην καριέρα σας;
Μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της καριέρας μας συνδέεται με την Ελλάδα. Το 2012 εμφανιστήκαμε στην πόλη της Θεσσαλονίκης στην τεράστια παγκόσμια μουσική βιτρίνα Womex. Ανάμεσα στο κοινό ήταν ένας τεράστιος αριθμός διεθνών υποστηρικτών και διευθυντών φεστιβάλ. Μετά από αυτή την παράσταση, λάβαμε έναν τεράστιο αριθμό προσκλήσεων από όλο τον κόσμο. Ήταν μια παράσταση ορόσημο για την περαιτέρω κίνηση του συγκροτήματος. Η δεύτερη πιο σημαντική στιγμή ήταν η παράσταση στο Κίεβο το 2018. Στο μεγαλύτερο χώρο, όπου παίζουν αστέρια της Ουκρανίας και του κόσμου – το Palace of Sport. Συγκεντρώσαμε περίπου 6.000 τηλεθεατές μας, χωρίς ειδική προβολή και υποστήριξη μέσων στην τηλεόραση ή το ραδιόφωνο. Δεν είμαστε mainstream γκρουπ και η μουσική μας δεν είναι πολύ κατανοητή, οπότε θεωρούμε ότι ένα τέτοιο αποτέλεσμα είναι μεγάλη επιτυχία και αναγνώριση στη Μητέρα Πατρίδα.
Εδώ και χρόνια αποκαλείτε τον εαυτό σας ως "πρεσβευτές της ελεύθερης Ουκρανίας". Τώρα, που οι καιροί είναι πιο ταραχώδεις από ποτέ, πώς αντιμετώπισαν αυτή τη σύγκρουση οι συναυλίες σας;
Είναι σαφές ότι οι συναυλίες δεν μπορούν να λύσουν στρατιωτικές συγκρούσεις. Αλλά το καθήκον μας είναι να μοιραστούμε τα συναισθήματα, τις εμπειρίες και τους προβληματισμούς μας με το κοινό. Και ναι, δεν κρύβουμε ότι η χώρα μας χρειάζεται στήριξη, δεν θέλουμε να ζούμε άλλο στην "αυτοκρατορία του κακού". Οι ίδιοι οι Ουκρανοί δεν θα νικήσουν τον μεγάλο αιμοδιψή στρατό των Ρώσων. Κάθε μέρα, ενώ ο δυτικός πολιτισμός σκέφτεται αν θα βοηθήσει ή όχι και με ποιο όπλο, πεθαίνουν άνθρωποι. Το 97% από τους 16.000 πυραύλους που έχει εκτοξεύσει η Ρωσία από την αρχή της μεγάλης εισβολής έπληξαν πολιτικά αντικείμενα, όπως εργοστάσια, σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και κτίρια κατοικιών, θέατρα, μουσεία, νοσοκομεία, ακόμη και ξύλινες καμπίνες. Θέλουν απλώς να μας εξαφανίσουν από προσώπου γης ως ταυτότητα. Εάν η Ουκρανία δεν σταθεί όρθια, θα είναι η αρχή της κατάρρευσης ολόκληρου του δημοκρατικού κόσμου. Ελπίζουμε όλοι να το συνειδητοποιήσουν αυτό.
Καταφέρατε να ισορροπήσετε μεταξύ τέχνης και πολιτικής έκφρασης;
Ναι, δεν θέλουμε να μετατρέψουμε τις συναυλίες μας σε πολιτικές δράσεις ή συγκεντρώσεις. Δεν έχουν όλες οι συνθέσεις μας δημόσιο ή κοινωνικό νόημα. Για να είμαστε πιο ακριβείς, οι περισσότερες δεν έχουν. Και θα προτιμούσαμε να μην αγγίξουμε ποτέ τίποτα πολιτικό στις συναυλίες. Αλλά σήμερα δεν μπορούμε να το αντέξουμε οικονομικά. Ψάχνουμε για μια ισορροπία.
Πώς πιστεύετε ότι η DakhaBrakha ως συγκρότημα μπορεί να είναι χρήσιμη και βοηθητική σε αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία; Μπορεί ακόμα η μουσική να ενώσει τους ανθρώπους;
Ελπίζουμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να μάθουν περισσότερα για τον ρωσικό πόλεμο στην Ουκρανία. Ευχόμαστε να είχαμε περισσότερη υποστήριξη και περισσότερη κατανόηση αυτών των γεγονότων. Συγκεντρώνουμε επίσης χρήματα για πολλές εθελοντικές οργανώσεις στη χώρα. Οργανώσεις για ανθρωπιστικές ανάγκες, ιατρική περίθαλψη και, κυρίως, στρατιωτικές.
Η μουσική είναι μεγάλη δύναμη, αλλά δεν πρέπει να υπερεκτιμάται η επιρροή της. Θα μπορούσε να ενώσει συνειδητοποιημένους και ελεύθερους ανθρώπους. Θα μπορούσε να ενώσει έναν Εβραίο και έναν Γερμανό που χτυπήθηκαν από την ιδέα της φυλετικής ανωτερότητας στη δεκαετία του 1940; Προφανώς όχι. Παρακολουθούμε τη μεταμόρφωση των καλών μας Ρώσων φίλων από το 2014, όταν η Ρωσία κατέλαβε και προσάρτησε την ουκρανική χερσόνησο της Κριμαίας. Το μεγαλείο, η υπεροχή και η ανωτερότητα σε κάθε τι "μη ρωσικό" απέκτησε πρόσφατα υπερτροφικές μορφές. Σήμερα, οι πρώην φίλοι μας υποστηρίζουν τις φασιστικές μεθόδους του αυτοκρατορικού πολέμου του Πούτιν και είναι έτοιμοι να σκοτώσουν Ουκρανούς, μόνο και μόνο επειδή δεν θέλουν να είναι Ρώσοι. Θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι, και θα είμαστε ελεύθεροι, ό,τι κι αν μας κοστίσει.
Διαβάστε Επίσης
