Stuart A. Staples: "Τα συναρπαστικά πράγματα συμβαίνουν όταν δεν έχεις συγκεκριμένο σκοπό"

Τριάντα χρόνια Tindersticks. Tι γεύση αφήνουν όλες αυτές οι αναμνήσεις;
Είμαι ευλογημένος (ή καταραμένος) με πολύ δυνατό μνημονικό, σε σχέση με τα άλλα μέλη της μπάντας. Μπορεί να βρεθώ 20 χρόνια μετά σε έναν συναυλιακό χώρο και να θυμηθώ τη βραδιά της συναυλίας, ενώ οι άλλοι λένε ότι δεν έχουμε βρεθεί ποτέ ξανά εδώ. Ενώ όλα ξεκίνησαν βάσει μιας τυχαιότητας, από τρία νέα παιδιά που άραζαν μαζί και άρχισαν να δουλεύουν παρέα, συνέβη κάτι που μας ξεπερνούσε κατά πολύ. Όταν αυτό τελείωσε, δεν περίμενα ποτέ ότι υπήρχε κάποιος άλλος τρόπος να συνεχιστεί. Ήταν ένα πολύ περίεργο πράγμα το ότι καταλήξαμε να έχουμε δύο διαφορετικές –εξίσου δυνατές– εκδοχές των Τindersticks. Αυτό είναι που με συναρπάζει περισσότερο από τα τελευταία τριάντα χρόνια. Όταν διαλύθηκε η μπάντα, δεν περίμενα να γνωρίσω τον Dan McKinna και τον Earl Harvin. Είναι τόσα πολλά αυτά που έχουν προσφέρει στους Τindersticks· μας βοήθησαν να εξελιχθούμε και να δούμε τον εαυτό μας μέσα από μια νέα προοπτική. 

Ποια είναι η πιο έντονη εμπειρία με τους Tindersticks; 
Ύστερα από δύο χρόνια απομόνωσης, η απάντηση είναι σαφώς αυτή η τελευταία χρονιά που παίζουμε και πάλι ζωντανά. Πιστεύω αυτό ισχύει για όλους τους μουσικούς, αλλά σε μένα λειτούργησε κατά κάποιον τρόπο σαν αποκάλυψη. Θεωρώ τον εαυτό μου έναν άνθρωπο που φαντάζεται τη μουσική, που γράφει, κάνει την παραγωγή, ηχογραφεί και γενικά περνάει άπλετο χρόνο μέσα σε ένα στούντιο, προσπαθώντας να διαμορφώσει ένα ηχητικό τοπίο. Το να βρεθώ ύστερα από τόσο καιρό ξανά μπροστά σε κοινό με έκανε να καταλάβω ότι υπάρχει κάτι θεμελιώδες στο να ερμηνεύεις ζωντανά για τον κόσμο. Παλιότερα μπορεί και να διαφωνούσα με την κοινή γνώμη ότι είμαι τραγουδιστής, διότι σκεφτόμουν ως πολύ πιο σημαντική την ιδιότητα του δημιουργού. Μου πήρε πολύ καιρό τελικά να αντιληφθώ το βάθος αυτής της επικοινωνίας. 

Γίνεται ευκολότερο με την πάροδο του χρόνου;
Όχι καθόλου! Βέβαια έχει να κάνει και με τη φύση του ανθρώπου. Άλλοι αντλούν φοβερό κίνητρο από το να βρίσκονται πάνω στη σκηνή και άλλοι προσανατολίζονται περισσότερο στην δημιουργία. Έπρεπε να μάθω πώς να μεταφέρω αυτό που φτιάχνω στη σκηνή. Είναι τόσο διαφορετικό απ’ ό,τι στο στούντιο - η σκηνή δεν έγινε ποτέ ο φυσικός μου χώρος. Αν όμως η συναυλία φτάσει σε αυτό το σημείο όπου έχουν καταργηθεί τα όρια - γιατί δεν έχει να κάνει με την μπάντα, τον μουσικό ή το κοινό αφού πλέον είναι απλά άνθρωποι μέσα σε έναν χώρο που τροφοδοτούν ένα κοινό συναίσθημα - εκεί μπορώ να νιώσω απόλυτα άνετα. Αυτό είναι κάτι για το οποίο πρέπει να προσπαθήσω και να βοηθήσω να χτιστεί σταδιακά.

Τι έχει αλλάξει σε σχέση με παλιά; 
Παραμένουμε τα ίδια ανήσυχα πνεύματα. Εγώ, ο Neil (Fraser) και ο David (Boulter) προερχόμαστε από το ίδιο μέρος. Ξεκινήσαμε ταυτόχρονα, κι αυτό μας δίνει μια αίσθηση ότι μας έχει ενώσει η μουσική. Έχουμε μια κοινή ιδέα για το τι είναι καλό και τι όχι, τι είναι σωστό και λάθος μουσικά. Βέβαια δεν μπορώ να τονίσω αρκετά το αποτύπωμα που είχε η προσθήκη του Dan (McKinna) και του Earl (Harvin), τόσο σε μουσικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Κατάφεραν να εμφυσήσουν μια νέα υπόσταση στη μουσική μας.

Πώς λειτουργεί για εσάς η απόσταση; 
Το γεγονός ότι μένουμε σε διαφορετικές χώρες σημαίνει ότι η συνάντηση απαιτεί πολύ κόπο από πολλούς ανθρώπους. Από τη στιγμή που θα βρεθούμε, υπάρχει μία προσδοκία να συμβεί κάτι πολύ σημαντικό. Έχουμε καταβάλει μεγάλη προσπάθεια, έχουμε πάρει αεροπλάνα, τρένα κ.λπ., με μοναδική πρόθεση να παίξουμε μαζί μουσική. Δεν υπάρχει τίποτα παθητικό σε αυτές τις συναντήσεις. Είναι, αντιθέτως, πολύ έντονη η παρουσία όλων σε αυτές τις στιγμές.

Υπάρχει μια άτυπη ταξινόμηση της δισκογραφίας σας, που θέλει το κλείσιμο ενός κύκλου και την έναρξη μιας νέας φάσης των Tindersticks ανά τρία άλμπουμ. Πού βρίσκεστε τώρα;
Βρισκόμαστε σε ένα σημείο που δεν ξέρουμε ακριβώς τι θα ακολουθήσει, άρα ανοίγεται ένα πολύ καλό πεδίο εξερεύνησης. Η επόμενη χρονιά για μένα είναι μία ευκαιρία να είμαι δημιουργικός και με την μπάντα και στα προσωπικά μου πρότζεκτ. Με ενθουσιάζει που η επόμενη περίοδος δεν καθορίζεται από έναν συγκεκριμένο στόχο, γιατί τότε ακριβώς είναι που συμβαίνουν τα πιο συναρπαστικά πράγματα. Σε αυτές τις περιόδους μπορείς να ακολουθήσεις πραγματικά τα δημιουργικά σου ένστικτα. 

Νωρίτερα, μου είπατε ότι "φαντάζεστε τη μουσική". Αν μπορούσατε να αποτυπώσετε κινηματογραφικά αυτό που φαντάζεστε, ποια προσέγγιση θα ακολουθούσατε; 
Πάντα με ενδιαφέρουν οι εικόνες και ποτέ οι συζητήσεις. Οπότε αν ποτέ είχα την ευκαιρία, θα το προσέγγιζα με έναν αφαιρετικό τρόπο. Έχω περάσει πάνω από 25 χρόνια να παρακολουθώ το σινεμά της Claire Denis και αυτό που με ιντριγκάρει είναι ότι κάθε πλάνο της μου θέτει ένα νέο ερώτημα. Τη θεωρώ αξεπέραστη γι’ αυτόν το λόγο. Η ενασχόλησή μου με το σινεμά θα κατέληγε πιθανότατα σε μια αντιγραφή του έργου της. (γέλια) Παραδόξως, θα ξεκινούσα γράφοντας το score του φιλμ και θα ακολουθούσαν οι εικόνες. 

Τι ετοιμάζετε για τις συναυλίες σας στο Μέγαρο Μουσικής;
Το μοναδικό με αυτές τις συναυλίες είναι ότι έχουμε την ευκαιρία να μας συνοδεύσουν μερικά από τα μέλη της πιο εκτεταμένης μουσικής μας οικογένειας. Οι κορυφαίοι της ορχήστρας είναι φίλοι και συνεργάτες από την εποχή που ηχογραφούσαμε ακόμα το δεύτερο άλμπουμ μας. Είναι άνθρωποι που έχουν δείξει φοβερή κατανόηση, στήριξη και συμπάθεια στο ποιοι είμαστε και τι κάνουμε και πού θέλουμε να φτάσουμε με τη μουσική μας. Είναι σημαντικό ότι σε αυτή την αναδρομή στην πορεία των Tindersticks κάθε τραγούδι θα έχει όλα εκείνα τα χρώματα τα οποία υπάρχουν στην αρχική σύλληψή του. Δεν θα υπάρχει κανένας περιορισμός ή συμβιβασμός σε ορχηστρικό ή φωνητικό επίπεδο.