Ο Γιάννης Διονυσίου παρουσιάζει ζωντανά τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο "Πρώτη Βόλτα", λίγες μόλις εβδομάδες μετά την επίσημη κυκλοφορία του, την Τετάρτη 8 Ιουνίου (9 μ.μ.) στον πεζόδρομο του "Θεσσαλού" (Μελενίκου 2, Μεταξουργείο). Πρόκειται για ένα δίσκο 11 τραγουδιών που στιχουργικά υπογράφει ο καταξιωμένος Κώστας Φασουλάς, ενώ την μουσική συνθέτουν οι Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, Ορέστης Κολέτσος, Βασίλης Κορακάκης, Κώστας Παρίσσης, Πάρις Περυσινάκης, Φώτης Σιώτας, και Νίκος Χρηστίδης. Οι δημιουργοί θα μας παρουσιάσουν, επί σκηνής, τα τραγούδια και θα μοιραστούν με το κοινό τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους για τα ηχογραφήματά τους.
Βρισκόμαστε λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία της "Πρώτης Βόλτας". Έχεις ακούσει ξανά τον δίσκο σαν ακροατής πλέον;
Πολλές φορές. Το άκουσα σε διάφορες φάσεις το άλμπουμ. Και κατά τη διάρκεια της παραγωγής όταν προσπαθούσαμε να βάλουμε και τα κομμάτια σε μια σειρά για να βγάζουν ένα νόημα και μετά την κυκλοφορία. Όλο το άλμπουμ φτιάχτηκε με πολύ κόπο από όλους αλλά έγινε και με πολλή αγάπη κι ενδιαφέρον. Όλα τα παιδιά που συμμετείχαν – μουσικοί, συνθέτες, ο Κώστας Φασουλάς που λειτούργησε σαν φάρος με τους στίχους του – έπαιξαν κομβικό ρόλο στη δημιουργία της "Πρώτης Βόλτας". Από τον καθένα έχω να θυμάμαι κάτι ξεχωριστό. Επίσης, όλο αυτό έγινε σε διάστημα αρκετών μηνών, ξεκίνησε να "ψήνεται" ήδη από τη γνωριμία μας με τον Φασουλά στις αρχές του ’19 και στην πορεία προστέθηκαν οι συνθέτες που τους επιλέξαμε μαζί με και οι μουισκοί. Ηχογραφήσαμε όλοι μαζί με την ορχήστρα ζωντανά εκτός από κάποια σολιστικά όργανα που μπήκαν μετά και οι φωνές φυσικά.
Έχεις κάποιο αγαπημένο τραγούδι από τον δίσκο;
Είναι όλα ξεχωριστά και διαφορετικά μεταξύ τους. Νομίζω ότι δεν ξεχωρίζω κάποιο. Τα προσέγγισα όλα με την ίδια σοβαρότητα, σεβασμό και αγάπη. Αλήθεια, δεν μπορώ να διακρίνω κάποιο.
Εσύ τι θες να πεις να μέσα από τα τραγούδια που επιλέγεις;
Επιλέγω να είναι διαχρονικά τραγούδια, λαϊκά ή έντεχνα, και σίγουρα να εκφράζουν αυτή τη συλλογικότητα, τη δημιουργική συνύπαρξη. Και σε δεύτερο χρόνο να εμπνέουν τα ίδια τα τραγούδια και τους ακροατές να κάνουν το ίδιο. Αυτή είναι για μένα η κύρια ουσία της μουσικής και μετά φυσικά κάνουμε και το γούστο μας, αυτό που μας αρέσει και κάτι με το οποίο μπορούμε να συμπαρασύρουμε κι άλλους.
Ακούω σε αυτά που λες πόσο σημαντικό είναι για σένα να μοιράζεσαι τη δημιουργική διαδικασία. Θα μπορούσες να δημιουργείς πιο μοναχικά;
Βρίσκω περισσότερο νόημα έτσι. Δεν είμαστε όλοι για όλα κι έχω μάθει από μικρός την αξία της συνεργασίας. Αν κάνει ο καθένας καλά τη δουλειά του βοηθάει στην εξέλιξη όλων. Επίσης, συνεργάζομαι πάντα με ανθρώπους με τους οποίους υπάρχει μια αμοιβαία εμπιστοσύνη, αλληλοσεβασμός και κατανόηση.
Παράλληλα, διδάσκεις…
Δίδασκω εδώ και τρία δημοτικό τραγούδι στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Οπότε πηγαινοέρχομαι στη Θεσσαλονίκη κάθε εβδομάδα. Εκεί σπούδασα και έμενα για μια δεκαετία πριν έρθω στην Αθήνα.
Τι παίρνεις από αυτή τι διαδικασία;
Η διδασκαλία μου έχει δώσει πολλά πράγματα. Όταν ξεκίνησα να διδάσκω άρχισα να κωδικοποιώ γνώσεις τα οποία ήξερα εμπειρικά για να μπορώ να εξηγήσω κάτι κεκτημένο για μένα με έναν εύληπτο τρόπο. Είναι μια διαδικασία που δεν σταματάει ποτέ. Το άλλο σημαντικό είναι ότι βλέπεις παιδιά τα οποία εξελίσσονται χάρη στην προσωπική τους δουλειά και μελέτη πρώτα – πρώτα και κατά δεύτερον μέσα από τη δική σου καθοδήγηση και συμβουλές. Σου δίνει πολλή χαρά
Υπάρχει ένα μεγάλο ενδιαφέρον γύρω από το ρεμπέτικο και το σμυρνέικο τραγούδι, ειδικά με αφορμή την επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής. Εσένα πώς σε αγγίζει αυτή η παράδοση σαν καλλιτέχνη το 2022;
Το λαϊκό αστικό τραγούδι είναι κάτι διαχρονικό, υπάρχει στο συλλογικό ασυνείδητο. Αυτό που συνέβη πριν από 15-20 χρόνια με την τελευταία αναβίωση του ρεμπέτικου ήταν να προστεθεί μια οπτική της εποχής σε αυτό. Τώρα, αντίστοιχα περνάει στη διάσταση του 2022. Είναι πολύ ελπιδοφόρο που νέοι άνθρωποι ασχολούνται με τη λαϊκή μουσική και τα λαϊκά όργανα – το μπουζούκι, την κιθάρα. Και αυτή είναι μια ενασχόληση που έχει βάθος, θέλουν να μάθουν ακόμα περισσότερα πράγματα από τους παλαιότερους. Πλέον, υπάρχουν και τα εργαλεία για να κάνεις κάτι τέτοιο, το internet. Για παράδειγμα, όσοι ασχολούμαστε με το είδος έχουμε πρόσβαση σε παλιές ηχογραφήσεις που μέχρι πριν 20 χρόνια ήταν σπάνιες. Είναι σημαντικό ότι ακόμα νεότεροι άνθρωποι ανατρέχουν πρώτα στις παλιότερες ηχογραφήσεις, σε αυτή την πηγή γνώσης.
Τα ακούσματα σου σαν έφηβος είναι τα παλιά λαϊκά;
Τα ακούσματα μου και η είσοδος στον κόσμο των παλιών ηχογραφήσεων ξεκινάνε απ’ όταν έρχομαι στην Ελλάδα κι ύστερα. Στην Κύπρο δεν είχα πολύ συχνή επαφή, άκουγα ό,τι ακούει ένας έφηβος – ελληνικό και ξένο rock, pop κ.λπ – και ό,τι έπαιζε το ραδιόφωνο. Ήμουν σε ωδείο και ασχολούμουν με την κλασική και τη βυζαντινή μουσική περισσότερο. Αργότερα, δημιουργήσαμε ένα σχήμα ρεμπέτικου για τις ανάγκες των Μουσικών Αγώνων που συμμετείχε το μουσικό σχολείο.
Έχεις συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες. Υπάρχει κάποια άλλη σύμπραξη που θα ήθελες να συμβεί;
Απ’ όταν ήρθα στην Αθήνα τα πράγματα συμβαίνουν από μόνα τους. Πολλά όμορφα πρότζεκτ και συνεργασίες. Πρόσφατα είχαμε μια συναυλία με τον Νταλάρα, τώρα με τη Γλυκερία, την Ελεωνόρα Ζουγανέλη, έχω πάρει μέρος σε κάποιες θεατρικές παραστάσεις… Όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα, ό,τι έρχεται είναι για καλό.
Ποια είναι τα σχέδια σου για το καλοκαίρι;
Έχουμε αρκετά πράγματα το καλοκαίρι. Αρχικά, θα ανακοινώσουμε σύντομα μια σειρά συναυλιών που θα πραγματοποιήσουμε με την μπάντα που κάναμε κάποιες εμφανίσεις στο Ίλιον+ και στην επαρχία το προηγούμενο διάστημα. Συμμετέχω στη μουσικοθεατρική παράσταση "Τα Άνθη της Καταστροφής", σε κείμενα της Ευγενίας Μαραγκού και σκηνοθεσία της Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη. Είναι ένα έργο για την επέτειο μνήμης των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή και θα ταξιδέψει κι αυτό στην Ελλάδα. Στις 15 Ιουνίου, έχουμε ένα αφιέρωμα στον Καλδάρα και τον Μπιθικώτση, με τίτλο "Από τη Μικρά Ασία στη Δραπετσώνα", στο CT Garden Festival με τη Γλυκερία, τον Παντελή Θαλασσινό, τον Δημήτρη Μπάση και την Κατερίνα Παπαδοπούλου.
Πόσο εύκολο είναι να είσαι καλλιτέχνης στην σημερινή Ελλάδα;
Όσο εύκολο είναι να ζεις γενικότερα και να μην χρειάζεσαι ψυχολόγο. Εξαρτάται τι κάνεις, πώς το κάνεις, τις επιλογές σου. Εγώ είμαι από τους τυχερούς γιατί μου έχουν δοθεί και μου δίνονται ευκαιρίες να κάνω πράγματα αλλά δουλεύω και προσπαθώ γι’ αυτό. Κάποιοι άλλοι μπορεί να είναι καλοί, να αξίζουν αλλά να πέφτουν σε τοίχο. Όλο αυτό που συνέβη με τον κορωνοϊό την τελευταία διετία ήταν κάτι που μας έκοψε τα πόδια. Σε όλους όσους ασχολούνται με τον πολιτισμό. Δεν μπορούσες να δουλέψεις ουσιαστικά. Ο κόσμος όμως, έχει ανάγκη την συμμετοχή και την κοινωνία με τις τέχνες και τη μουσική. Απ’ όταν ξεκίνησαν να ανοίγουν τα πράγματα σιγά-σιγά το βλέπουμε αυτό. Το ζόρι που φάγαμε με τα περιοριστικά μέτρα ήταν μεγάλο. Σίγουρα είχαμε τον χρόνο να σκεφτούμε, να οργανώσουμε και να βελτιώσουμε πρότζεκτ που θέλαμε, τα οποία ίσως να μην είχαμε τον χρόνο να τα υλοποιήσουμε. Τουλάχιστον, εκμεταλλεύτηκα αυτόν τον χρόνο για να σκεφτώ και να γεμίσω μπαταρίες.
Ποιο ήταν το συναίσθημα στην πρώτη συναυλία μετά την άρση των μέτρων;
Μετά τις ατελείωτες καραντίνες είχε πέσει το ηθικό μου, ήμασταν σε μια καταχνιά. Στην αρχή, θεωρούσα ότι είχα ξεχάσει πώς γίνεται. Πριν την πρώτη συναυλία αναρωτιόμουν "πώς γίνεται τώρα αυτό;". Αλλά είναι σαν το ποδήλατο (γελάει)! Πάντα υπάρχει μια δημιουργική ανησυχία πριν από κάθε εμφάνιση. Να παίξουμε καλά, να αρέσουμε σε όσους έρθουν να μας δουν, να περάσουμε καλά μεταξύ μας – γιατί αυτό έχει σημασία, να μας αρέσει αυτό που κάνουμε!
Info: "Θεσσαλός" | Μελενίκου 2, Μεταξουργείο | 8/6 | 9 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη - Απαραίτητη η προκράτιση θέσης στο 6958189643
