Το 1ο Φεστιβάλ Λατρευτικής Μουσικής, μια νέα συνδιοργάνωση, από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, την Εθνική Λυρική Σκηνή και την Eurolife FFH, θα λάβει χώρα, από τη Μεγάλη Δευτέρα έως τη Μεγάλη Τετάρτη, σε 17 ιστορικά τοπόσημα της Πλάκας και του κέντρου της Αθήνας και η είσοδος για το κοινό θα είναι ελεύθερη. Το Φεστιβάλ, σε καλλιτεχνική διεύθυνση Γιώργου Κουμεντάκη, θα παρουσιάσει έναν μαραθώνιο 62 συναυλιών και καλλιτεχνικών δράσεων, προσεγγίζοντας πολυάριθμες και απρόσμενες πτυχές της σχέσης θρησκευτικής λατρείας και μουσικής, σε μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους, εκκλησίες, δρόμους και πλατείες.
Σε συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε το πρωί της Δευτέρας, 11 Απριλίου, στον κήπο του Μουσείου Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων στην Πλάκα ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής της ΕΛΣ, Γιώργος Κουμεντάκης παρουσίασε το όραμά του πίσω από το νέο μουσικό θεσμό που φιλοδοξεί να γίνει ένα ετήσιο πολιτιστικό γεγονός. Η μουσική σκυταλοδρομία στην οποία θα πάρουν μέρος πάνω από από 400 νεότεροι και διακεκριμένοι Έλληνες καλλιτέχνες, μουσικοί, χορωδοί, τραγουδιστές, ψάλτες, συνθέτες, ηθοποιοί και αρχιμουσικοί, θα έχει κοινό θεματικό άξονα τη μουσική που επικαλείται ή γράφεται για θρησκευτική χρήση, αλλά με πολύ ευρείες αισθητικές και εννοιολογικές στοχεύσεις.
Ο διευθυντής μίλησε συγκινημένος για την υποστήριξη της Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λίνας Μενδώνη, που κατέστησε εφικτή την πραγματοποίηση του φεστιβάλ σε σημεία μεγάλης ιστορικής σημασίας όπως είναι το Μουσείο της Ακρόπολης, η Μητρόπολη Αθηνών, το Φετιχιέ Τζαμί, το Λουτρό των Αέρηδων, το Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων "Φοίβος Ανωγειανάκης" – Κέντρο Εθνομουσικολογίας, το Μετόχι του Παναγίου Τάφου, ο πεζόδρομος της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, το Μουσείο Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών, ο Φιλολογικός Σύλλογος "Παρνασσός", το Μουσείο Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού, το εκκλησάκι του Παπαδιαμάντη (Ναός Αγίου Ελισαίου), το Μουσείο Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου και ο Καθολικό Καθεδρικό Ναό Αγ. Διονυσίου του Αρεοπαγίτη.
H κ. Μενδώνη στην εισήγησή της μίλησε για μια βιωματική, κατανυκτική εμπειρία που απευθύνεται σε όλους τους κατοίκους και τους επισκέπτες της Αθήνας, ανεξάρτητα από τη θρησκεία και το δόγμα. Συγκεκριμένα, εστίασε στην πολυδιάστατη συμβολή της λατρευτικής μουσικής στην ανάπτυξη και την εξέλιξη του δυτικού πολιτισμού και συνεχάρη τον Γιώργο Κουμεντάκη για την υλοποίηση του πολυσυλλεκτικού προγραμματισμού του φεστιβάλ. Μαζί με τον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο του πάγιου χορηγού της ΕΛΣ, Eurolife FFH, Αλέξανδρο Σαρρηγεωργίου υπογράμμισαν την σημασία της σύμπραξης ιδιωτικού και δημόσιου τομέα σε πολιτιστικά γεγονότα μεγάλης κλίμακας. Οι τρεις εισηγητές ευχαρίστησαν από κοινού τον Στρατηγό Κωνσταντίνο Φλώρο για την ένθερμη αποδοχή της πρόσκλησης της ΕΛΣ, αφού οι τρεις διαδρομές με τις μπάντες του Στρατού, της Αεροπορίας και του Ναυτικού θα γίνουν ο συνδετικό κρίκος για τις επιμέρους δράσεις του τριημέρου.
Οι συναυλίες, παραστάσεις μουσικού θεάτρου και περφόρμανς του Φεστιβάλ προτείνουν μια αδογμάτιστη προσέγγιση της λατρευτικής μουσικής: παραδοσιακή, εθνικές σχολές, κλασική, σύγχρονη, μπαρόκ, βυζαντινή σε εκκλησίες, μουσικό θέατρο, έντεχνη ελληνική μουσική, εικαστικές εγκαταστάσεις και περφόρμανς. Από αρχαιολογικούς χώρους, εκκλησίες και μουσεία μικρής χωρητικότητας (30-100 θεατών) έως ανοιχτούς χώρους (πεζοδρόμους, πλατείες, αύλειους χώρους) που μπορούν να φιλοξενήσουν 1.500-2.000 θεατές, το φεστιβάλ προτείνει μια μουσική περιφορά, που θα αναδείξει τη σημασία της μουσικής για την κοινότητα και το ειδικό βάρος της λατρευτικής μουσικής στη βιωμένη σχέση του κοινού με τη μουσική παράδοση.
Το τριήμερο έρχεται να φωτίσει έννοιες και συναισθήματα όπως η μετάνοια, η ευλάβεια, η λύτρωση, η εξιλέωση, αλλά και η ανάσταση, με συνθέσεις Ροσσίνι, Σοπέν, Μέντελσον, Παλεστρίνα, Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, πιανιστικά των Μπαχ / Χάυντν, Μότσαρτ, Μπετόβεν, Ραβέλ, Μεσσιάν, Κούρταγκ κ.ά., καθώς και χορωδιακά των Βέρντι, Πουλένκ, Ντεμπυσσύ κ.ά. Το τριήμερο πρόγραμμα περιλαμβάνει επίσης γερμανικές θρηνωδίες, λατρευτικά τραγούδια και χορωδιακά της Μεσογείου, έργα του 20ού αιώνα που πραγματεύονται τον θρήνο, μουσικές των σούφι δερβίσηδων της Πόλης, μοιρολόγια της Παναγίας, εγκώμια του Επιταφίου και εκκλησιαστικούς ύμνους που συνδέονται με τη μορφή του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, ηχητικές εγκαταστάσεις, νέα έργα Ελλήνων συνθετών και αναγνώσεις συνοδεία μουσικής.
Στις 62 συναυλίες το κοινό θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει σπουδαία έργα της λατρευτικής μουσικής και έργα με αφορμή τη λατρεία και το θρησκευτικό συναίσθημα μέσα από καλλιτέχνες και σύνολα όπως, μεταξύ άλλων, οι Μάρκελλος Χρυσικόπουλος, Μυρσίνη Μαργαρίτη, Θεοδώρα Μπάκα, Δημήτρης Μπάκας, Σύνολο σαξοφώνων Sax Nouveau, Κλιμάκιο βυζαντινού χορού Ηδύμελον, Φίλιππος Τσαλαχούρης, Κυριάκος Καλαϊτζίδης, Γυναικείο φωνητικό σύνολο Equálibi, Αγαθάγγελος Γεωργακάτος, Στάθης Σούλης, Νατάσσα Μποφίλιου, chórεs, Σπύρος Καλλιβωκάς, Βυζαντινός Χορός Τρόπος, Κωνσταντίνος Αγγελίδης, Oros Ensemble, Αποστόλης Κουτσογιάννης, Sibílima Ensemble, Μάνια Παπαδημητρίου, Βασίλης Παπαβασιλείου, Χαράλαμπος Αγγελόπουλος, Νίκος Λαάρης, Στέφανος Νάσος, Απόστολος Παληός, Αριστοτέλης Παπαδημητρίου, Piano for Two, Μελίνα Τσινάβου, Διαπολιτισμική Ορχήστρα ΕΛΣ, Χάρης Λαμπράκης, Γιάννης Μαραμαθάς, Ιάσων Μαρμαράς, Μαρίνα Σάττι, Μάρθα Μαυροειδή, Ερήνη, Δημήτρης Κούντουρας, Voci Contra Tempo, Σοφία Γιολδάση, Νίκος Βασιλείου, Χρύσα Μαλιαμάνη, ΜεῙΖοΝ Ensemble, καθώς και οι Μπάντες του Στρατού, της Αεροπορίας και του Ναυτικού.
Το αναλυτικό πρόγραμμα του 1ου Φεστιβάλ Λατρευτικής Μουσικής
"Επιτάφιος", Μίκης Θεοδωράκης
Μουσείο Ακρόπολης (προαύλιος χώρος)
Μ. Δευτέρα 18 Απριλίου, Στις 5 μ.μ. και στις 8.30 μ.μ.
Ο θάνατος του αυτοκινητιστή Τάσου Τούση στις απεργιακές κινητοποιήσεις των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη το 1936 και κυρίως η φωτογραφία της μάνας να θρηνεί πάνω από το άψυχο κορμί του παιδιού της που δημοσιεύτηκε την επόμενη ημέρα στον Ριζοσπάστη ενέπνευσαν τον Γιάννη Ρίτσο να γράψει μια σειρά σπαρακτικών ποιημάτων υπό τον τίτλο "Επιτάφιος".
Ο Μίκης Θεοδωράκης μελοποίησε οκτώ από τα ποιήματα της συλλογής το 1958 στο Παρίσι. Το παράδοξο είναι ότι δύο χρόνια αργότερα, το 1960, έγιναν σχεδόν ταυτόχρονα δύο ηχογραφήσεις. Η μία σε ενορχήστρωση του Μάνου Χατζιδάκι με ερμηνεύτρια τη Νάνα Μούσχουρη και η άλλη σε ενορχήστρωση Μίκη Θεοδωράκη με ερμηνευτή τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Η δεύτερη ήταν αυτή που έμεινε στην ιστορία και έφερε αληθινή επανάσταση στο ελληνικό τραγούδι. Η μελοποίηση του Θεοδωράκη, που επιτυγχάνει να απεικονίσει μουσικά κάθε λέξη των συγκλονιστικών στίχων του Ρίτσου, το πάντρεμα της υψηλής ποίησης με τον λαϊκό ήχο και το μπουζούκι, αλλά και η συγκινητική ερμηνεία του Μπιθικώτση, συνθέτουν τα βασικά χαρακτηριστικά ενός έργου που θεωρείται σταθμός για την ελληνική δισκογραφία.
Στη εκδοχή της συναυλίας αυτής τα οκτώ τραγούδια παίζονται χωρίς διακοπή, σχηματίζοντας έναν αδιάσπαστο κύκλο τραγουδιών. Ο θρήνος της μάνας (σολίστ) παντρεύεται με το μοιρολόι της γυναικείας χορωδίας, ενώ το εισαγωγικό μέρος του τραγουδιού "Μέρα Μαγιού" επανέρχεται ως "έμμονη ιδέα" (idée fixe) καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, υποδηλώνοντας την πομπή του τελευταίου αποχαιρετισμού.
Τη διασκευή υπογράφει ο Γιάννης Μπελώνης. Διευθύνει ο Στάθης Σούλης και ερμηνεύει η Νατάσσα Μποφίλιου. Συμμετέχει μικρό μουσικό σύνολο και οι chórεs σε μουσική διεύθυνση και διδασκαλία Ειρήνης Πατσέα, Σιμέλας Εμμανουηλίδου και καλλιτεχνική διεύθυνση Μαρίνας Σάττι.
"R-evolution #Passion", Δημήτρης Μπάκας
Μουσείο Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών
Μ. Δευτέρα 18 Απριλίου, Στις 5 μ.μ., 6 μ.μ. και στις 7 μ.μ.
To "R-evolution", μια ανάθεση της ΕΛΣ, σκιαγραφεί αισθητικά τα δύο κύρια χαρακτηριστικά της πνευματικότητας των Ελλήνων πριν το ξεκίνημα της Eπανάστασης. Προβάλλει τις ιδέες της οικουμενικότητας και της εσωτερικότητας, που αναπτύχθηκαν από τους Πατέρες της Εκκλησίας κατά τη βυζαντινή περίοδο και διατηρήθηκαν κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, αλλά μετά την Eπανάσταση αλλοιώθηκαν. Σε αυτή τη συνθήκη αναφέρεται και ο τίτλος του έργου R-evolution, όπου R σημαίνει restricted (όρος δανεισμένος από τον κινηματογράφο), και evolution που σημαίνει εξέλιξη, δηλαδή περιορισμένη εξέλιξη.
Το έργο αποτελεί ένα είδος συνόδου ετερόκλητων στοιχείων, τόσο από άποψη μουσικής όσο και ενορχήστρωσης, μέσα από μια κοινή καλλιτεχνική συνθετική αισθητική που χαρακτηρίζει τη γραφή του συνθέτη (αποφατική σύνθεση). Μέσα σε αυτό το πνεύμα, το R-evolution φέρνει μαζί μια βυζαντινή χορωδία, ένα πιάνο, ένα σύνολο σαξοφώνων και ηλεκτρονικά στοιχεία ως σύμβολο της οικουμενικότητας, ενώ το μουσικό υλικό είναι αυτό που εκφράζει την εσωτερικότητα της αισθητικής του έργου: ως σύμβολο της εσωτερικότητας της βυζαντινής σκέψης και των Πατέρων της Εκκλησίας που ονομάζονται Μυστικοί και οι οποίοι εκφράζουν τα βαθύτερα μυστικά νοήματα και εμπειρίες της θεολογικής σκέψης και εσωτερικής ζωής (μυστικισμός).
Η περίοδος που μάλλον εκφράζει βαθύτερα αυτές τις έννοιες είναι η περίοδος της Μεγάλης Εβδομάδας. Η Μεγάλη Εβδομάδα δεν αποτελεί μόνο τη "θέα" της διαδρομής των Παθών του Χριστού, αλλά αποτελεί δυνάμει τη σύνοψη της πνευματικής ζωής του κάθε χριστιανού, που περνά από το πάθος (την κένωση διά της οποίας απεκδύεται τον φίλαυτο εαυτό, το άτομο) και οδηγείται στην Ανάσταση (την ανάδυση του προσώπου και της περιχωρητικής αγάπης). Σε αυτήν λοιπόν αναφέρεται και το δεύτερο μέρος του τίτλου, Passion. Μαζί συνθέτουν μια ολική εικόνα της μυστικής θεωρίας του ανατολικού Χριστιανισμού.
Συμμετέχουν το Σύνολο σαξοφώνων Sax Nouveau, το Κλιμάκιο βυζαντινού χορού Ηδύμελον, η Ευτυχία Βενιωτά (πιάνο) και ο Δημήτρης Μπάκας (σύνθεση & sound art).
"… ἐν τῇ ἐρήμῳ", opus 124, Φίλιππος Τσαλαχούρης
Φετιχιέ Τζαμί (Ρωμαϊκή Αγορά)
Μ. Δευτέρα 18 Απριλίου, Στις 5 μ.μ., 6 μ.μ. και στις 7 μ.μ.
Ο δραματικός λυρικός μονόλογος για βαρύτονο και μπάσο κλαρινέτο είναι επίσης, μια ανάθεση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η δραματουργική πλοκή του έργου είναι δομημένη με στίχους από τους Ψαλμούς του Δαβίδ στην εύχυμη μετάφραση του Ανδρέα Κάλβου. Η επιλογή των στίχων έγινε με σκοπό τη δημιουργία ενός εσωτερικού πνευματικού ειρμού που οδηγεί από την απομόνωση και τη συντριβή στην οργή και την κατάρρευση. Ακολουθεί η σύντομη και βαθιά ανθρώπινη προσευχή του Ιωνά, από το ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. Η επίκληση λυτρώνει, ακολουθεί η γαλήνη και η σιωπή. Το κείμενο του Ιωνά αποδίδεται σε μετάφραση του Χάρη Ιωσήφ. Ο ήχος του μπάσου κλαρινέτου στηρίζει, συμπληρώνει, αποκαλύπτει, υπογραμμίζει και βοηθά τον ακροατή να εστιάσει στην ουσία του κειμένου. Βαρύτονος και μπάσο κλαρινέτο δεν διαχωρίζονται, είναι η ίδια φωνή, ένας κοινός νους αλλά με δύο όψεις που αναδύονται επώδυνα από το θεμελιώδες υπαρξιακό ερώτημα. Με τους Άγγελο Χονδρογιάννη (βαρύτονο) και Λευτέρη Τρύφωνα (μπάσο κλαρινέτο).
"Στο λυκαυγές της άνοιξης", Κυριάκος Καλαϊτζίδης
Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων "Φοίβος Ανωγειανάκης" - Κέντρο Εθνομουσικολογίας
Μ. Δευτέρα 18 Απριλίου, Στις 6 μ.μ. και στις 7 μ.μ.
Λυκαυγές ονομάζεται η χρονική περίοδος από τη στιγμή που το σκοτάδι διαλύεται μέχρι να ανατείλει ο ήλιος. Όταν μέσα στο βαθύ σκοτάδι αχνοφέγγει μια υποψία φωτός και η φύση ανυπομονεί να ξυπνήσει. Έτσι κι εμείς, στις πένθιμες, ατελείωτες, θαρρείς, μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, ανυπομονούμε για την Ανάσταση που αχνοφέγγει πότε ως υποψία και πότε ως βεβαιότητα. Στο λυκαυγές της άνοιξης ψελλίζουμε τραγούδια προσβλέποντας στο "γλυκύ Έαρ" που θα φέρει την καρδιακή μας ανθοφορία.
Η φωνή ως το τέλειο μουσικό όργανο, το κανονάκι ως ο πολύχορδος κανόνας της Ανατολής και η βιόλα ντα γκάμπα, το τοξωτό λαούτο της Δύσης, συντονίζονται σε μέλος ηδύ για να προσφέρουν παραμυθία στον ταλαιπωρημένο άνθρωπο της πολύβουης σύγχρονης Βαβυλώνας. Μια αγκαλιά, ένα χάδι κι ένα φιλί σε μια μουσική νησίδα αναστοχασμού καταμεσής του φουρτουνιασμένου πελάγους της καθημερινότητας. Στη συναυλία αυτή ακούγονται πρωτότυπες συνθέσεις του Κυριάκου Καλαϊτζίδη σε στίχους της Βασιλικής Νευροκοπλή, αλλά και διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών. Με τους Ειρήνη Δερέμπεη (φωνή), Τάσο Πούλιο (κανονάκι), Ανδρέα Λινό (βιόλα ντα γκάμπα).
"Εquábili"
Μουσείο Ακρόπολης (ισόγειο)
Μ. Δευτέρα 18 Απριλίου, Στις 6 μ.μ. και στις 7 μ.μ.
Το νεοσύστατο γυναικείο φωνητικό σύνολο Equábili παρουσιάζει α καπέλαχορωδιακά έργα συνθετών της Αναγέννησης, του Ρομαντισμού και του 20ού αιώνα, σε μουσική διεύθυνση Αγαθάγγελου Γεωργακάτου. Θα ακουστούν συνθέσεις του Ισπανού Τομάς Λουίς ντε Βικτόρια "O vos omnes", του Ιταλού Τζουζέππε Βέρντι, "Laudi alla Vergine Maria" των Γάλλων Κλωντ Ντεμπυσσύ, "Les Angélus" του Αντρέ Καπλέ, "Sanctus" και Φρανσίς Πουλένκ "Ave verum & Ave Maria", αλλά και των Ούγγρων Ζόλταν Κόνταϋ "Hegyi éjszakák" και Γιόζεφ Κάραϊ "Hodie Christus".
"Στάμπατ Μάτερ", Τζοακίνο Ροσσίνι
Ιερός Καθολικός Καθεδρικός Ναός Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη
Μ. Δευτέρα 18 Απριλίου, Στις 7.30 μ.μ.
Το "Στάμπατ Μάτερ" του Τζοακίνο Ροσσίνι έχει μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ιστορία, χαρακτηριστική τόσων μουσικών έργων που γράφτηκαν σε μια εποχή θολή όσον αφορά τα εκδοτικά δικαιώματα και κυρίως την έννοια της πνευματικής ιδιοκτησίας.
Η ανάθεση του έργου έγινε το 1831, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Ισπανία, από τον κληρικό και κυβερνητικό σύμβουλο Μανουέλ Φερνάντεθ Βαρέλα, στον οποίο ο Ροσσίνι και το αφιέρωσε. O συνθέτης άρχισε αμέσως να δουλεύει πάνω στο Στάμπατ Μάτερ αλλά επικαλούμενος –ή προφασιζόμενος– λόγους υγείας, πιθανώς ένα λουμπάγκο ή μια προγενέστερη μόλυνση από γονόρροια, διέκοψε τη δουλειά του λίγο μετά την επιστροφή του στο Παρίσι. Δεχόμενος όμως πιέσεις από τον παραγγελιοδότη του προκειμένου να παραδώσει το έργο, ανάθεσε εν κρυπτώ στον συνάδελφό του Τζοβάννι Ταντολίνι την ολοκλήρωση των υπόλοιπων μερών του Στάμπατ Μάτερ, το οποίο παρουσιάστηκε τελικά από τον ίδιο τον Ταντολίνι στη Μαδρίτη το 1833.
Μετά τον θάνατο του Βαρέλα τον επόμενο χρόνο, το χειρόγραφο, με το όνομα του Ροσσίνι, κατέληξε στα χέρια του Γάλλου εκδότη Αντουάν Ωλανιέ, ο οποίος το αγόρασε από τους νόμιμους κληρονόμους για δύο χιλιάδες φράγκα. Μόλις ο Ροσσίνι το έμαθε, αποκήρυξε τη συγκεκριμένη εκδοχή ενημερώνοντας τον Ωλανιέ για τη συνδρομή του Ταντολίνι. Αυτός με τη σειρά του αποφάσισε το Στάμπατ Μάτερ να παιχτεί στο Παρίσι μόνο με τα έξι "αυθεντικά" μέρη, παρότι ο Ροσσίνι εξοργισμένος δήλωνε αποκλειστικός ιδιοκτήτης αυτών. Εντωμεταξύ ο Ροσσίνι, με τη χαρακτηριστική εμπορική ευφυΐα του, είχε ήδη έρθει σε επικοινωνία με τον εκδότη Εζέν Τρουπενά προκειμένου λίγο αργότερα να του παραδώσει το Στάμπατ Μάτερ έχοντας αντικαταστήσει τα έξι μέρη του Ταντολίνι με τέσσερα δικά του. Η δικαστική διαμάχη ανάμεσα στον συνθέτη, τους δύο εκδότες και τους διεκδικητές των συγγενικών δικαιωμάτων θα τελειώσει με την πρεμιέρα του ολοκληρωμένου από τον Ροσσίνι έργου και με τα δικαιώματα δημόσιας εκτέλεσής του αγορασμένα από το Ιταλικό Θέατρο [Théâtre-Italien] στο δεκαπλάσιο της αρχικής τιμής.
Η μεταγραφή με πιάνο, αρμόνιο και μικρό φωνητικό σύνολο –κατά τα πρότυπα της Μικρής επίσημης λειτουργίας [Petite messe solennelle] στην αρχική της μορφή– εκδόθηκε στο Λονδίνο το 1879 και οφείλεται στον Βέλγο Ζακ-Νικολά Λέμμενς, δεξιοτέχνη εκκλησιαστικού οργάνου και του αρμονίου Μυστέλ. Ας σημειωθεί πως ο ίδιος ο Ροσσίνι, αντί του αρμονίου, ως εναλλακτικό όργανο είχε σκεφτεί το ακορντεόν.
Με την υψίφωνο Μυρσίνη Μαργαρίτη, τις μεσοφώνους Θεοδώρα Μπάκα, Έλενα Μαραγκού, Σοφία Πάτση, τους τενόρους Βασίλη Καβάγια, Γιάννη Φίλια, και τους μπασοβαρύτονους Μάριο Σαραντίδη, Γιώργο Παπαδημητρίου. Συμμετέχουν οι Σοφία Ταμβακοπούλου (φορτεπιάνο) και Κωνσταντίνος Ράπτης (μπαγιάν). Μουσική διεύθυνση Μάρκελλος Χρυσικόπουλος.
Μουσική Πολεμικής Αεροπορίας
Αρχιμουσικός Επγός (ΜΣ) Αλέξανδρος Λιτσαρδόπουλος
Αφετηρία: Διονυσίου Αρεοπαγίτου (Μουσείο Ακρόπολης)
Στάση: Πλατεία Θησείου
Τερματισμός: Πλατεία Καπνικαρέας
Μ. Δευτέρα 18 Απριλίου, Στις 9.15 μ.μ.
Το βράδυ της Μ. Δευτέρας, η Μουσική της Πολεμικής Αεροπορίας θα ξεκινήσει την πορεία της από τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου (Μουσείο Ακρόπολης) και με μια στάση στην πλατεία Θησείου (οδός Αποστόλου Παύλου) θα τερματίσει στην πλατεία της Καπνικαρέας (οδός Ερμού). Θα ερμηνεύσει το Αντάτζιο σε σολ ελάσσονα του Τομάζο Αλμπινόνι, το Πένθιμο εμβατήριο του Τζουζέππε Βέρντι, το Πένθιμο εμβατήριο από τη Συμφωνία αρ. 3 σε μι ύφεση μείζονα, έργο 55, γνωστή και ως Ηρωική Συμφωνία του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, αλλά και το Lacrimosa από το Ρέκβιεμ του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ.
Το Σμήνος Μουσικής της Πολεμικής Αεροπορίας ιδρύθηκε το 1947 με Διοικητή τον Υπσγό Νικόλαο Ραφτόπουλο, αποτελούμενο από έφεδρο προσωπικό περίπου 40 ανδρών. Το 1953 άρχισε να πλαισιώνεται με μόνιμο προσωπικό. Την παρούσα περίοδο τα μόνιμα στελέχη της συγκροτούν την Μπάντα και την ελαφρά ορχήστρα της ΠΑ. Το Σμήνος Μουσικής υπάγεται διοικητικά στη Μοίρα ΓΕΑ. Κατά τη διάρκεια της 75χρονης πορείας της, η Μπάντα της ΠΑ έχει επιδείξει ένα αξιοσημείωτο έργο τόσο στον στρατιωτικό τομέα όσο και στο κοινωνικό σύνολο. Η Μουσική της Πολεμικής Αεροπορίας διαθέτει πλούσιο ρεπερτόριο από όλα τα είδη μουσικής (εμβατήρια, ευρωπαϊκή μουσική, ελληνική παραδοσιακή μουσική, ελληνική και ξένη ελαφρά μουσική), ενώ έχει δώσει συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης και σε όλη σχεδόν την Ελλάδα. Επιπλέον, έχει εκπροσωπήσει την Πολεμική Αεροπορία σε διεθνή φεστιβάλ στρατιωτικών μουσικών, αλλά και άλλων εκδηλώσεων στο εξωτερικό.
"Λειτουργία των πειρασμών", Σπύρος Καλλιβωκάς
Ιερός Ναός Αγίου Ελισαίου - Μουσείο Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού
Μ. Δευτέρα 18 και Μ. Τρίτη 19 Απριλίου, Στις 10.30 μ.μ.
H "Λειτουργία των πειρασμών" είναι ένα έργο, ανάθεση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στα όρια του μουσικού θεάτρου και ενός είδους σύγχρονης λειτουργίας με θέμα τους πειρασμούς της Καινής Διαθήκης. Το κείμενο του έργου, με υπογραφή του συνθέτη, προέρχεται από την Καινή Διαθήκη, σε γλώσσα μεικτή, αρχαία και νέα ελληνικά, ενώ περιλαμβάνει σπαράγματα από τα έργα Ο ξεπεσμένος δερβίσης του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και Ανακάλυψε την ψυχή του του Ζαχαρία Παπαντωνίου. Πειράζω σημαίνει δοκιμάζω. Προέρχεται από την ινδοευρωπαϊκή ρίζα του πεῖρα που σημαίνει περνώ. Θα μπορούσε λοιπόν να ειπωθεί μεταφορικά ότι πειρασμός είναι ένα πέρασμα από μια δοκιμασία. Το έργο κατά την εξέλιξή του πραγματοποιεί μια περιήγηση, μια μορφή περιφοράς: ξεκινάει από την "Αυλή των θαυμάτων", όπως αποκαλούσαν την αυλή του αρχοντικού του Λογοθέτη, και καταλήγει στο εκκλησάκι του Αγίου προφήτη Ελισαίου, όπου έψελναν ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου. Με τους Κωνσταντίνο Ζαμπούνη, Γιάννη Φίλια (τενόροι), Γεράσιμο Παπαδόπουλο (βαρύτονο, ψάλτη), Γιώργο Παπαδημητρίου (βαθύφωνο) και Αλεξάνδρα Παπαστεργιοπούλου (κρουστά).
Υμνολογικό οδοιπορικό στη Μεγάλη Εβδομάδα
Μετόχι Παναγίου Τάφου
Μ. Δευτέρα 18 Απριλίου, Στις 10.30 μ.μ.
Ο Βυζαντινός Χορός Τρόπος, υπό τη διεύθυνση του Πρωτοψάλτη και δασκάλου της ψαλτικής τέχνης Κωνσταντίνου Αγγελίδη, ερμηνεύει ύμνους της Ορθόδοξης εκκλησιαστικής παράδοσης από τις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας.
Μια προσέγγιση των γεγονότων της Μεγάλης Εβδομάδας μέσα από τις ακολουθίες των ημερών. Προικισμένοι με το ιδιαίτερο τάλαντο του ποιητικού λόγου, οι υμνογράφοι της Εκκλησίας μάς κληροδότησαν μέσα από την ποιητική τους δημιουργία τις λεπτές τους συγκινήσεις και την πνευματική τους εμπειρία. Ένδυμα του λόγου η εκκλησιαστική μουσική, "τα τραγούδια του Θεού" κατά τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, που μας εισάγουν με τον προσευχητικό και αναγωγικό τους χαρακτήρα στο μυστήριο του Εσταυρωμένου και Αναστημένου Χριστού.
"Ακένωτος κρήνη", Αποστόλης Κουτσογιάννης
Μουσείο Ελληνικών Μουσικών Λαϊκών Οργάνων "Φοίβος Ανωγειανάκης" - Κέντρο Εθνομουσικολογίας
Μ. Τρίτη 19 Απριλίου, Στις 5 μ.μ., 6 μ.μ. και στις 7 μ.μ.
Σε μια εποχή όπου η μουσική πράξη ως συμμετοχική τελετουργία συσχετίστηκε με τη διασπορά μεταδοτικής νόσου, το ζήτημα της (χαμένης) θεραπευτικής ιδιότητας της μουσικής αναδεικνύεται πιο επίκαιρο από ποτέ. Στο πλαίσιο αυτό, το Oros Ensemble παρουσιάζει ένα πρόγραμμα εμπνευσμένο από το κατανυκτικό πνεύμα της Μεγάλης Εβδομάδας με νέα έργα στα οποία η μουσική συνομιλεί με την παράδοση των ιδιόμελων τροπαρίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά και με τη φιλοσοφική έννοια της Viriditas της Δύσης (στα λατινικά Viriditas σημαίνει ζωντάνια, πλούσια βλάστηση).
Πιο συγκεκριμένα, η καθαρτήρια δύναμη του νερού, που στα ιδιόμελα της Ακολουθίας της Λιτής ταυτίζεται με τη μητρική αγάπη ως "Ακένωτος κρήνη", συντρέχει το έργο Αρχείο ενστίκτων του Αποστόλη Κουτσογιάννη. Την ίδια στιγμή, στο έργο healing ("θεραπεύειν"), που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, η έννοια της Viriditas, η οποία συνδέεται με τη φιλοσοφική παράδοση της Χίλντεγκαρντ φον Μπίνγκεν, Αγίας των δυτικών Εκκλησιών, ταυτίζεται με τη γονιμότητα της φύσης και τη ζωή.
Μέσα από τα έργα αυτά και υπό το πρίσμα της κυριαρχίας της ζωής επί του θανάτου, το Oros Ensemble επιχειρεί να προσεγγίσει τη διαρκή κάθαρση της Μεγάλης Εβδομάδας. Θα ακουστούν τα μέρη Ιδιόμελο, Lacrime, Προς Β. από το έργο Αρχείο ενστίκτων καθώς και το έργο healing ("θεραπεύειν").
Το Oros Ensemble δημιουργήθηκε τον Ιανουάριο του 2020 από μια ομάδα νέων μουσικών και με τη συνδρομή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και την υποστήριξη της ομάδας Vamvakou Revival, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας αναβίωσης της Βαμβακούς στην Πελοπόννησο, που υλοποιείται με την ηθική και οικονομική υποστήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Αφιέρωμα στον Παλεστρίνα
Μουσείο Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών
Μ. Τρίτη 19 Απριλίου, Στις 5 μ.μ., 6 μ.μ. και στις 7 μ.μ.
Το μουσικό σύνολο Sibílima Ensemble παρουσιάζει έργα λατρευτικού περιεχομένου του αναγεννησιακού Ιταλού συνθέτη Τζοβάννι Πιερλουίτζι ντα Παλεστρίνα (1525-1594), ενός από τους κυριότερους εκπροσώπους της πολυφωνίας και διαμορφωτές της δυτικής εκκλησιαστικής μουσικής. Οι Sibílima δημιουργήθηκαν το 2020 στην Αθήνα. Αντλούν υλικό από την παλαιά έως τη σύγχρονη εποχή, καθώς επίσης ηχοχρώματα και τεχνοτροπίες από παραδοσιακές και λόγιες μουσικές του κόσμου. Η πρόκληση για την ομάδα είναι η οργανική σύνδεση αυτών των διαφορετικών μεταξύ τους στοιχείων. Οι Στέλιος Παπαναστάσης (βιόλα), Γιώργος Ταμιωλάκης (τσέλο) και Λευτέρης Ανδριώτης (κρητική λύρα) αποτελούν τα τρία εκ των πέντε ιδρυτικών μελών της ομάδας, το όνομα της οποίας παραπέμπει στο ρεπερτόριό της: ένα μωσαϊκό από στοιχεία που συχνά έχουν διαφορετικές έως και αταίριαστες μεταξύ τους υφές.
Σε αυτή τη συναυλία συμπράττουν με τρεις σπουδαίους μουσικούς, τον Κωνσταντίνο Σηφάκη (κοντραμπάσο), τον Χρήστο Τσόγια-Ραζάκωφ (όμποε) και τον Ηλία Σκορδίλη (κλαρινέτο), παρουσιάζοντας συνθέσεις του Παλεστρίνα από τον αφιερωμένο στον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ΄ κύκλο Άσμα Ασμάτων [Canticum Canticorum] (Adiuro vos filiae Jerusalem, Caput eius aurum optimum, Dilectus meus descendit, Descendi in hortum nucum), αλλά και το Canite tuba από το Δεύτερο βιβλίο των μοτέτων του.
"Continuum"
Μουσείο Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου
Μ. Τρίτη 19 Απριλίου, Στις 5 μ.μ., 6 μ.μ. και στις 7 μ.μ.
Η διακεκριμένη ηθοποιός Μάνια Παπαδημητρίου και ο δεξιοτέχνης κοντραμπασίστας, Α΄ Κορυφαίος της Ορχήστρας της ΕΛΣ Βασίλης Παπαβασιλείου επιχειρούν τη βαθιά συγχρονική ανάγνωση κειμένων των Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και Εμμανουήλ Ροΐδη. Συγκεκριμένα, ο διάλογος της Σόνιας με τον Ρασκόλνικοφ από το έργο Έγκλημα και τιμωρία του Ντοστογιέφσκι συναντιέται με αποσπάσματα για την εκκλησιαστική μουσική και τον λογαοιδικό τρόπο ανάγνωσης των Ευαγγελίων, καθώς και το χρονογράφημα Ο Επιτάφιος και η Ανάστασις εις τα χωρία του Παπαδιαμάντη. Επιλέγονται δε ως αυθεντικά στοιχεία ενός ευρύτερου τελετουργικού της Μεγάλης Εβδομάδας.
Η φωνή και η κίνηση της ηθοποιού εμπλέκονται σε ένα διαλεκτικό συνεχές (Continuum) με τη δράση του κοντραμπασίστα και τα χρώματα ενός ηλεκτρονικού ηχοτοπίου. Τα καθηλωτικά κείμενα και η εξερεύνηση των ορίων της ανθρώπινης φωνής και του κοντραμπάσου ορίζουν με τη σειρά τους ένα νέο Continuum, ανάμεσα στο Θείο Πάθος και την ανθρώπινη τρωτότητα. Θα ακουστούν αποσπάσματα έργων για σόλο κοντραμπάσο των Γκιαιργκ Λίγκετι, Τέππο Χάουτα-άχο και Φρανσουά Ραμπάτ.
Ιερές μουσικές των σούφι δερβίσηδων της Πόλης
Φετιχιέ Τζαμί (Ρωμαϊκή Αγορά)
Μ. Τρίτη 19 Απριλίου, Στις 5 μ.μ., 6 μ.μ. και στις 7 μ.μ.
Οι Μεβλεβί –γνωστοί και ως περιστρεφόμενοι δερβίσηδες– αποτελούν το κυρίαρχο τάγμα στο πλαίσιο του σουνίτικου μυστικιστικού Ισλάμ. Η παρουσία τους στον πνευματικό βίο, την πολιτισμική έκφραση και τη μουσική δημιουργία και πράξη στην Οθωμανική Κωνσταντινούπολη του 19ου αιώνα υπήρξε καθοριστική. Πέρα όμως από τη χρήση της μουσικής, σημαντικό στοιχείο της τελετουργίας των σούφι δερβίσηδων αποτελεί και ο χορός (στροβιλισμός), πρακτική με ιδιαίτερο πνευματικό και συμβολικό περιεχόμενο, η οποία αποσκοπεί στη μυστικιστική έκσταση και ένωση με το Θείο.
Στη συναυλία θα παρουσιαστούν οργανικές και φωνητικές συνθέσεις από τον πλούσιο μουσικό πολιτισμό του μυστικιστικού τάγματος των Mεβλεβί δερβίσηδων της Πόλης. Πιο συγκεκριμένα, θα αποδοθούν οργανικά (peşrev) αλλά και φωνητικά (selam) μέρη από τη μυστικιστική τελετουργία ayin, καθώς επίσης οργανικοί (taksim) και φωνητικοί (kâside) αυτοσχεδιασμοί, κυρίαρχοι στο πλαίσιο της συγκεκριμένης λατρευτικής ιεροτελεστίας.
Επιπλέον, θα ακουστούν ιλαχί (ilâhi), ύμνοι εξαιρετικά δημοφιλείς όχι μόνο στις τάξεις των Μεβλεβί, αλλά γενικότερα στο ισλαμικό μουσικό περιβάλλον της Πόλης. Συμμετέχουν οι μουσικοί Ταξιάρχης Γεωργούλης (ούτι), Νίκος Ανδρίκος (φωνή), Νίκος Παραουλάκης (νέυ), Τάσος Πούλιος (κανονάκι).
Έργα λατρευτικής μουσικής σε πιάνο (Μέρος Α΄)
Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός
Μ. Τρίτη 19 και Μ. Τετάρτη 20 Απριλίου, Στις 6 μ.μ.
Στον ιστορικό και επιβλητικό χώρο της αίθουσας του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός, το Φεστιβάλ Πιάνου της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής συμβάλλει στο κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Εβδομάδας με δύο συναυλίες που περιλαμβάνουν έργα λατρευτικής μουσικής.
Το πρόγραμμα περιδιαβαίνει συνθετικές ανησυχίες με επίκεντρο το Θείο, από την Αναγέννηση έως σήμερα, όπως αποτυπώθηκαν για τον πιανιστικό ήχο σε μεταγραφές ή πρωτότυπα έργα. Συναισθήματα μετάνοιας, ευλάβειας, λύτρωσης, εξιλέωσης αναμοχλεύονται μέσα από τον πλούσιο και πολυδιάστατο ήχο σημαντικών πιανιστών.
Θα ακουστούν έργα των: Γιόζεφ Χάυντν, Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, Μωρίς Ραβέλ, Ολιβιέ Μεσσιάν, Φραντς Λιστ, Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ / Φερρούτσο Μπουζόνι, Αλεξάντρ Σκριάμπιν. Συμμετέχουν οι σολίστ: Νίκος Λαάρης, Στέφανος Νάσος, Χαράλαμπος Αγγελόπουλος, Απόστολος Παληός.
Λατρευτικές μουσικές του κόσμου
Μουσείο Ακρόπολης (προαύλιος χώρος)
Μ. Τρίτη 19 Απριλίου, Στις 6 μ.μ. και στις 10 μ.μ.
Η Διαπολιτισμική Ορχήστρα ξεκίνησε το ιδιαίτερο ταξίδι της στον κόσμο της μουσικής τον Οκτώβριο του 2019. Με κυρίαρχη ιδέα ότι η μουσική μπορεί να αποτελέσει κοινό τόπο ως πυρήνας ισότιμης συνάντησης και αλληλεπίδρασης, ως πλατφόρμα επικοινωνίας διαφορετικών αντιλήψεων και πολιτισμών, προτείνει τον σεβασμό και την αποδοχή του άλλου, τη σύμπραξη που προκύπτει ως ανάγκη βαθύτερης επικοινωνίας, αλλά και τη νέα μουσική δημιουργία που είναι όμως απαλλαγμένη από στερεότυπα, δογματισμούς και αγκυλώσεις. Αυτή τη στιγμή η Διαπολιτισμική Ορχήστρα αριθμεί περισσότερα από είκοσι μέλη, μόνιμους ή προσωρινούς κατοίκους της Αθήνας, επαγγελματίες και ερασιτέχνες, από την Ελλάδα, την Τουρκία, τη Συρία, την Κύπρο, τη Γαλλία και την Πορτογαλία, ενώ μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει συναυλίες σε Εναλλακτική Σκηνή ΕΛΣ, Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά κ.α.
Στη συναυλία αυτή η Διαπολιτισμική Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής παρουσιάζει ένα πρόγραμμα εμπνευσμένο από τις λατρευτικές μουσικές της Κύπρου, της Πορτογαλίας και των σκανδιναβικών χωρών, από τη σούφικη μουσική παράδοση της Ανατολής, τους θρήνους της Παναγίας του ευρωπαϊκού Μεσαίωνα, αλλά και τα Απαλάχια Όρη. Υπεύθυνος ορχήστρας: Χάρης Λαμπράκης
"Σημύδες", Γιάννης Μαραμαθάς
Λουτρό των αέρηδων
Μ. Τρίτη 19 και Μ. Τετάρτη 20 Απριλίου, Στις 7 μ.μ., 8 μ.μ. και στις 9 μ.μ.
Οι "Σημύδες" είναι μια παράσταση ηχητικής τέχνης, τελετουργικού χαρακτήρα και αποτελεί ανάθεση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Δύο χειροποίητα singing bowls αποτελούν τους βασικούς ηχητικούς πυλώνες του έργου. Μέσω της χρήσης αυτοσχέδιων μουσικών αντικειμένων, το πλούσιο συχνοτικό τους υλικό έρχεται στο φως, αποσυντίθεται, αναδιοργανώνεται, αναμορφώνεται οδηγώντας σε διάφορες ηχοχρωματικές διαδρομές. Στο κέντρο των δύο δράσεων τοποθετείται η φωνή σε ένα ηχητικό γίγνεσθαι ελεύθερο να βιωθεί από οποιοδήποτε σημείο του χώρου. Ο Γιάννης Μαραμαθάς είναι συνθέτης και ερμηνευτής σύγχρονης κλασικής μουσικής και ηχητικής τέχνης, έχει μεταξύ άλλων ασχοληθεί με παραστάσεις χορού και video art. Ερμηνεύει ο Γιάννης Μαραμαθάς, καθώς επίσης και οι Δάφνη Μέγγου, Νίκος Λιάσκος, Ανθή Δαμβουνέλη.
"Threnodiæ Germanicæ"
Ιερός Καθολικός Καθεδρικός Ναός Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη
Μ. Τρίτη 19 Απριλίου, Στις 7.30 μ.μ.
Από τη Γερμανία του 17ου αιώνα, αμείλικτα χτυπημένη από πολέμους και ασθένειες, σώζεται πληθώρα τυπωμένων επικηδείων λόγων. Οι λόγοι αυτοί, που εκφωνούνταν από τον πάστορα πάνω από το ανοικτό φέρετρο ως εκπορευόμενοι από τον νεκρό, όφειλαν, ακολουθώντας τη λουθηρανική γραμμή, να έχουν στραμμένη τη ματιά τους στην αιώνια ζωή.
Η παρηγοριά των ζωντανών όμως, όπως παραδέχεται και η λουθηρανική θεολογία της εποχής, δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη διακήρυξη του χαρμόσυνου μηνύματος του Παραδείσου. Στη μουσική που συνοδεύει πολλούς από τους λόγους αυτούς για τους διαφόρους επιφανείς άνδρες και γυναίκες της εποχής, συχνά τονίζεται το στοιχείο της θλίψης και του θρήνου, και υπερισχύει η απαξίωση των επίγειων αγαθών σε σχέση με την προσμονή τής μετά θάνατον ζωής. Έτσι οι συνθέτες του γερμανικού μπαρόκ δράττονται της ευκαιρίας να χρησιμοποιήσουν τα εκφραστικά μέσα της λεγόμενης seconda pratica, άρτι αφιχθείσας από την Ιταλία, για να εκφράσουν τον αμέτρητο πόνο που φέρνει ο θάνατος αγαπημένων προσώπων.
Στη συναυλία "Threnodiæ Germanicæ" θα παρουσιαστεί μια σύντομη ανθολογία τέτοιων γερμανικών θρηνωδιών, σε διαφορετικά ύφη, από όλο τον γερμανόφωνο χώρο. Από τις φωνές θα ακουστούν οι ήχοι της ιδιαίτερης, γλυκιάς προφοράς των γερμανικών, που μαρτυρεί περί το 1650 ο Κριστόφ Μπέρνχαρντ στη διατριβή του για το τραγούδι "Von der Singekunst oder Manier". Τους οκτώ τραγουδιστές της διπλής τετράφωνης χορωδίας θα συνοδεύσουν δύο τετράφωνες "χορωδίες" εγχόρδων και χάλκινων πνευστών κατά την πρακτική της εποχής, με το κορνέτο και τις βιόλες ντα γκάμπα που τόσο εκφραστικά μιμούνται και δένουν με την ανθρώπινη φωνή. Συμμετέχουν οι Cantores Sancti Pauli, οι The Clerkes Extraordinarie. Τραγούδι, τσέμπαλο, μουσική διεύθυνση Ιάσων Μαρμαράς.
Έργα λατρευτικής μουσικής σε πιάνο – Μέρος Β΄
Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός
Μ. Τρίτη 19 και Μ. Τετάρτη 20 Απριλίου, Στις 8 μ.μ.
Στον ιστορικό και επιβλητικό χώρο της αίθουσας του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός, το Φεστιβάλ Πιάνου της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής συμβάλλει στο κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Εβδομάδας με δύο συναυλίες που περιλαμβάνουν έργα λατρευτικής μουσικής. Το πρόγραμμα περιδιαβαίνει συνθετικές ανησυχίες με επίκεντρο το Θείο, από την Αναγέννηση έως σήμερα, όπως αποτυπώθηκαν για τον πιανιστικό ήχο σε μεταγραφές ή πρωτότυπα έργα. Συναισθήματα μετάνοιας, ευλάβειας, λύτρωσης, εξιλέωσης αναμοχλεύονται μέσα από τον πλούσιο και πολυδιάστατο ήχο σημαντικών πιανιστών.
Θα ακουστούν έργα των: Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, Σεζάρ Φρανκ / Χάρολντ Μπάουερ, Γκιαιργκ Κούρταγκ. Σολίστ: Piano for two (Μπεάτα Πίντσετιτς – Χρήστος Σακελλαρίδης), Μελίνα Τσινάβου, Αριστοτέλης Παπαδημητρίου
Επτά λατρευτικά τραγούδια
Πεζόδρομος Διονυσίου Αρεοπαγίτου (Αγία Σοφία)
Μ. Τρίτη 19 Απριλίου, Στις 9 μ.μ.
Το γυναικείο φωνητικό σύνολο chórεs αποτελεί ένα φυτώριο καλλιτεχνών που δημιουργήθηκε το 2017, ως απόρροια μιας σειράς καλλιτεχνικών εκδηλώσεων της Μαρίνας Σάττι με σκοπό την ανάδειξη του διεθνούς παραδοσιακού ρεπερτορίου, με στόχο να συνδυάσει την εκπαίδευση στη μουσική, τον χορό και την υποκριτική με την παράσταση (performance) και την καλλιτεχνική έκφραση. Οι chórεs πλέον αριθμούν περισσότερες από 150 γυναίκες ηλικίας 13 έως 55 ετών, συνεργάζονται με διδάσκοντες από διαφορετικούς καλλιτεχνικούς χώρους και σκοπός είναι το σύνολο να εξελιχθεί σε μια ισχυρή κοινότητα αλληλοϋποστήριξης, που να ευνοεί την ανάπτυξη καλλιτεχνών με ευρύτητα και κοινωνική αντίληψη.
Το πολυσυλλεκτικό ρεπερτόριό τους περιλαμβάνει παραδοσιακά ελληνικά τραγούδια, τραγούδια των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου, ενώ έχουν τραγουδήσει συνθέσεις των Κωνσταντινίδη, Σαμαρά, Τσαλαχούρη, Μπαλτά κ.ά. Οι chórεs συνεργάζονται τακτικά με την Εθνική Λυρική Σκηνή, ενώ μέλη της έχουν λάβει μέρος στις παραστάσεις Μήδεια του Νίκου Κυπουργού, Σατανερί του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, Το τραγούδι της κυρa-Δομνίτσας, Επιτάφιος του Μίκη Θεοδωράκη, στο φεστιβάλ Έξοδος: Άνοιξη κ.ά. Στο πλαίσιο του θεσμού "Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός" (ΥΠΠΟΑ) το σύνολο έκανε την πρώτη του περιοδεία στην Ελλάδα (2020), ενώ παρουσίασε τη μουσική παράσταση ΕΞΙ σε μουσική Μάρθας Μαυροειδή (2021). Στη συναυλία αυτή θα ερμηνεύσουν επώνυμες και ανώνυμες συνθέσεις λατρευτικού περιεχομένου από διαφορετικά μέρη του κόσμου (γκόσπελ, spiritual, σουαχίλι κ.ά.). Μουσική διεύθυνση, διδασκαλία: Χριστίνα Πουπάλου
Μουσική Στρατού Ξηράς
Διοικητής Τχης (ΜΣ) Διονύσιος Μεντές
Αρχιμουσικός Τχης (ΜΣ) Ιωάννης Μανιάτης
Αφετηρία: Διονυσίου Αρεοπαγίτου (Αγία Σοφία)
Στάση: Είσοδος Ακρόπολης
Τερματισμός: Μουσείο Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου
Μ. Τρίτη 19 Απριλίου, Στις 9.45 μ.μ.
Το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης, η Μουσική Στρατού Ξηράς (ΣΜΣ/ΑΣΔΥΣ "ΘΗΣΕΑΣ") θα ξεκινήσει από τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου (Αγία Σοφία) και, με μια στάση στην είσοδο της Ακρόπολης, θα τερματίσει στο Μουσείο Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου. Θα ερμηνεύσει το Πένθιμο εμβατήριο (Pathetic) του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, το εμβατήριο Πάθος (Ντολόρε, άγνωστου συνθέτη), το εγκώμιο του Επιταφίου "Αι γενεαί πάσαι", αλλά και τον ύμνο "Ίνα τι εφρύαξαν" από τον Β΄ Ψαλμό του Δαβίδ, σύνθεση του Ιωάννη Πλανήτερου [ενοργ. Ανθστής (ΜΣ) Σπυρίδων Περατινός].
Η ιστορία της Στρατιωτικής Μουσικής Φρουράς Αθηνών ξεκινά σχεδόν ταυτόχρονα με την ιστορία του μετεπαναστατικού Τακτικού Ελληνικού Στρατού. Το 1824 συγκροτήθηκε στις τάξεις του νεοσύστατου "τακτικού" Στρατού, από τον φιλέλληνα Γάλλο Συνταγματάρχη και Βαρόνο Κάρολο Φαβιέρο (1782-1855), η πρώτη Στρατιωτική μπάντα στο Ναύπλιο, την τότε πρωτεύουσα της Ελλάδας. Το 1856 συνίσταται Ειδική Στρατιωτική Μουσική Φρουράς Αθηνών. Από το 1919 έως το 1922, έλαβε μέρος στην εκστρατεία της Μικράς Ασίας. Με τη λήξη της εκστρατείας στη Μικρά Ασία, αναδιοργανώνεται και πάλι στην Αθήνα με την ονομασία Μουσική Φρουράς Αθηνών.
Το 1940, με την έναρξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, ανασυγκροτείται και ακολουθεί το Στρατηγείο του Α΄ Σώματος Στρατού στην Αλβανία. Στην Αθήνα παραμένει Τμήμα Στρατιωτικής Μουσικής ενισχυμένο από εφέδρους μέχρι το 1941 και την είσοδο των γερμανικών δυνάμεων κατοχής στο ελλαδικό χώρο, οπότε και διαλύεται. Μετά τα παραπάνω πολλοί μουσικοί κατέφυγαν στη Μέση Ανατολή. Το 1945, με την ανασυγκρότηση όλων των Στρατιωτικών Μουσικών, η Μουσική των Αθηνών ονομάζεται Α΄ Στρατιωτική Μουσική, ενώ το 2011 παίρνει τη σημερινή της ονομασία, Στρατιωτική Μουσική ΑΣΔΥΣ "ΘΗΣΕΑΣ" (ΣΜΣ/ΑΣΔΥΣ "ΘΗΣΕΑΣ"). Η ΜΣ/ΑΣΔΥΣ "ΘΗΣΕΑΣ" από τη συγκρότησή της μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε πολλές εορταστικές εκδηλώσεις στην Ελλάδα και έχει συμμετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ στρατιωτικών μουσικών στο εξωτερικό.
"Καταλόγι": Για φωνή και κουιντέτο εγχόρδων και πνευστών, Μάρθα Μαυροειδή
Μουσείο Ελληνικών Μουσικών Λαϊκών Οργάνων "Φοίβος Ανωγειανάκης" - Κέντρο Εθνομουσικολογίας
Μ. Τετάρτη 20 Απριλίου, Στις 5 μ.μ., 6 μ.μ. και στις 7 μ.μ.
Το έργο είναι βασισμένο στο "Μοιρολόι της Παναγίας", ένα μακροσκελές ποίημα λόγιας προέλευσης που συνδυάζει στοιχεία από την εκκλησιαστική υμνογραφία και τη μεσαιωνική ποίηση, και έχει ως κεντρικό χαρακτήρα την Παναγία που θρηνεί. Το αφηγηματικό αυτό ποίημα αφομοιώθηκε στην προφορική παράδοση και τραγουδιέται σε δεκάδες παραλλαγές σε όλη την Ελλάδα, τη νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης μέσα στις εκκλησίες, από γυναίκες που "ξενυχτούν" το νεκρό σώμα του Χριστού.
Το "Καταλόγι" σταχυολογεί αποσπάσματα του κειμένου και ενσωματώνει μελωδίες στις οποίες τραγουδιέται το Μοιρολόι της Παναγίας, απηχώντας παράλληλα την τελετουργική φύση του λαϊκού δρώμενου. Μέσα από έναν αργό μουσικό μετασχηματισμό, το έργο περνάει από μελωδίες που ακούγονται μονοφωνικά σε μέρη που συνδυάζουν διαφορετικά είδη πολυφωνίας, αλλά και σε ελεύθερα ηχοτοπία που συμπληρώνουν την αφήγηση με αφαιρετικό τρόπο. Αξιοποιώντας τα εργαλεία της επανάληψης και της παραλλαγής, το έργο εστιάζει στην υπερβατική εμπειρία του χρόνου που εσωκλείει κάθε θρησκευτικό τελετουργικό. Συμμτέχουν οι μουσικοί: Στρατής Ψαραδέλλης λύρα, Χάρης Λαμπράκης νέυ, Νίκος Παραουλάκης νέυ, Γιώργος Ταμιωλάκης τσέλο, Γιώργος Βεντουρής κοντραμπάσο, Μάρθα Μαυροειδή φωνή.
"Μάτια μου, μάτια"
Μουσείο Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου
Μ. Τετάρτη 20 Απριλίου, Στις 5 μ.μ., 6 μ.μ. και στις 7 μ.μ.
Για τον άνθρωπο ανέκαθεν τα μάτια είχαν (και) συμβολική σημασία. Συνδέονται με το φως, τον ήλιο και το πνεύμα, ενώ θεωρούνται ο "καθρέφτης της ψυχής". Εκθειάζονται μέσω των τραγουδιών και της ποίησης, αποτελούν πύλη του έρωτα, της λατρείας, του πόνου, της χαράς και της ομορφιάς. Επιπλέον και μεταξύ άλλων, το μάτι χρησιμοποιείται ως σύμβολο σε διάφορες θρησκείες. Στη Βίβλο συμβολίζει την παντογνωσία και την άγρυπνη προστασία του πανταχού παρόντος Θεού, ενώ στην Αίγυπτο είναι σύμβολο γονιμότητας, πίστης και τύχης αλλά και αναγνώρισης του ατόμου στη μεταθανάτια ζωή. Στην Ελλάδα, στη λαϊκή θυμοσοφία, μας προστατεύει από το "κακό μάτι", ενώ αρκετοί το φέρουν πάνω τους για καλή τύχη και προστασία.
Η διεθνής ερμηνεύτρια Ερήνη, συνοδευόμενη από διακεκριμένους σολίστ, τη Σοφία Ευκλείδου στο τσέλο και τον Γιώργο Κοντογιάννη στη λύρα, παρουσιάζει ένα πρόγραμμα τραγουδιών από τη Μικρά Ασία, την Κρήτη και άλλες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου, με επίκεντρο τον συμβολισμό των ματιών στην ιστορία της ανθρωπότητας. Οι τρεις καλλιτέχνες παρουσιάζουν το συγκεκριμένο πρόγραμμα για πρώτη φορά, ενώ συμπράττουν με διάθεση αυτοσχεδιαστική, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα μυσταγωγίας.
"Dies iræ – Υπέρβαση και λατρεία στον Μεσαίωνα"
Φετιχιέ Τζαμί (Ρωμαϊκή Αγορά)
Μ. Τετάρτη 20 Απριλίου, Στις 5 μ.μ., 6 μ.μ. και στις 7 μ.μ. (Διάρκεια: περ. 30΄)
Ένα πασχαλινό αφιέρωμα στη μεσαιωνική λατρευτική μουσική με άξονα την τόσο χαρακτηριστική για την εποχή σεκουέντσα "Dies iræ" (Ημέρες οργής) σε κείμενο εμπνευσμένο από την Αποκάλυψη του Ιωάννη. Πιο γνωστό ως μέρος του Ρέκβιεμ διαφόρων συνθετών, το "Dies iræ" εμφανίστηκε κατά τον Μεσαίωνα και ως τραγούδι παρωδικού ύφους αποκτώντας έναν πιο δημώδη χαρακτήρα. Λατρευτικοί ύμνοι μιας υπερβατικής έκφρασης πίστης ολοκληρώνουν το πρόγραμμα με μουσική της Χίλντεγκαρντ φον Μπίνγκεν και μουσική αφιερωμένη στην Παναγία.
Το Κέντρο Παλαιάς Μουσικής του Ωδείου Αθηνών παρουσιάζει θεματικά προγράμματα εν πολλοίς άγνωστου ρεπερτορίου του Μεσαίωνα, της Αναγέννησης και του Μπαρόκ υπό τη διεύθυνση του Δημήτρη Κούντουρα, ενώ ως στόχο έχει τη μελέτη και διάδοση της Παλαιάς μουσικής. Στη μέχρι τώρα πορεία του έχει παρουσιάσει και ηχογραφήσει προγράμματα για το Γ΄ Πρόγραμμα (Κοσμική μουσική του Γκυγιώμ ντε Μασώ, Φλωρεντινή Αναγέννηση), το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, την Εθνική Λυρική Σκηνή κ.ά. Ερμηνεύουν οι Δημήτρης Κούντουρας (μουσική διεύθυνση, μεσαιωνικά φλάουτα), Ειρήνη Μπιλίνη-Μωραΐτη (τραγούδι, βιέλα), Βάσω Καριώτη, Σοφία Κετεντζιάν, Ίριδα Σκολίδη (τραγούδι).
"15 Εσπερινοί", Μάνος Χατζιδάκις
Μουσείο Ακρόπολης (Προαύλιος χώρος)
Μ. Τετάρτη 20 Απριλίου, Στις 5 μ.μ. και στις 6 μ.μ.
Στους 15 Εσπερινούς (1964) ο Μάνος Χατζιδάκις διασκευάζει ισάριθμα δημοφιλή τραγούδια του και ορχηστρικά θέματα για μικρό σύνολο πέντε οργάνων. Ο σπουδαίος Έλληνας συνθέτης σημείωνε στην πρώτη έκδοση του δίσκου (1965): "Εσπερινός σημαίνει ευλάβεια Ήλιου, καθώς γυρίζει ευαίσθητος μέσα στην πόλη, γεμάτος από τις αναμνήσεις των ετών, που τέλος γέρνει στο πλάι ν’ αποκοιμηθεί, αφήνοντας τριγύρω του ηχώ φωτός, αποκαλυπτικές διαθέσεις και μια λεπτότατη ευωδιά αγάπης. Με Δεκαπέντε Εσπερινούς συλλέγω τη σκορπισμένη ευαισθησία μου και σας την παραδίδω έτσι όπως γεννήθηκε, στ’ αληθινό της βάθρο, εκεί που οι έμποροι δε θα μπορούν να της χαλάν την όψη. Όλοι οι Εσπερινοί χαρίζονται στο γιο μου, που αρχίζει τώρα να μετράει τον κόσμο".
Ερμηνεύουν οι μουσικοί: Γιώργος Μουλουδάκης (κιθάρα), Χάρης Κανελλίδης (κιθάρα), Γωγώ Ξαγαρά (άρπα), Νίκος Τσουκαλάς (κοντραμπάσο), Θοδωρής Τζοβανάκης (πιάνο).
"Απαστράπτουσα ψυχή"
Μουσείο Ακρόπολης (ισόγειο)
Μ. Τετάρτη 20 Απριλίου, Στις 6 μ.μ. και στις 7 μ.μ.
Η ίδια η φύση της λέξης "ψυχή" δηλώνει κάτι άχρονο, άυλο, ατέρμονο… Μια μαγική υπόσταση που δεν χωράει στα στενά πλαίσια του νου. Η "Απαστράπτουσα ψυχή", δανεισμένη σε μετάφραση από το έργο του Λορέντζο Ντονάτι "Anima raggiante", είναι η ψυχή του Ιησού. Είναι η φωνή της αλήθειας που κλαίει μόνη, στη σιωπή, για τα δεινά αυτού του κόσμου (Piange la voce… sola… nel silenzio). Ο Ντονάτι παντρεύει το σπαρακτικό κείμενο του Γκαμπριέλε Ντ’ Ανούντσιο με τους Θρήνους του Τζοβάννι Πιερλουίτζι ντα Παλεστρίνα, δημιουργώντας ένα κράμα παλαιάς και νέας μουσικής γλώσσας. Πάνω σε αυτό το δίπολο είναι δομημένο και το υπόλοιπο πρόγραμμα της συναυλίας, με κείμενα που χάνονται στα βάθη των αιώνων, αλλά που η μουσική τους εκφράζεται μέσα από το πρίσμα σύγχρονων τεχνικών συνθετικής χορωδιακής γραφής.
Ο Ούγγρος συνθέτης Μίκλος Κότσαρ, ο δικός μας Χριστόδουλος Χάλαρης και ο μόλις 29χρονος πολυβραβευμένος Σλοβένος συνθέτης Τίνε Μπετς δίνουν πνοή στο Θείο Πάθος, τον θρήνο και τον θάνατο. Στις δύο τελευταίες συνθέσεις του προγράμματος, ο επίσης Σλοβένος, έμπειρoς συνθέτης Αμπρός Τσόπι μάς υπενθυμίζει ότι μετά τον θάνατο προσμένεται καρτερικά η Ανάσταση, γι’ αυτό και αξίζει πάσα ευγνωμοσύνη, "εν χορδαίς και οργάνοις", για το δώρο της ανθρώπινης ζωής.
Το γυναικείο φωνητικό σύνολο Voci Contra Tempo δημιουργήθηκε το 2017. Λειτουργεί με τη μορφή μιας project choir και η συμμετοχή στo σύνολο προϋποθέτει είτε μακρόχρονη ενασχόληση με τη φωνή είτε πολυετή χορωδιακή εμπειρία. Ανάμεσα στους σκοπούς του συνόλου είναι η ανάδειξη έργων για γυναικεία χορωδία με έμφαση στη μουσική δημιουργία του 19ου, 20ού και 21ου αιώνα. Επιπλέον, το ρεπερτόριο του συνόλου περιλαμβάνει και άλλα μουσικά είδη, όπως το παραδοσιακό τραγούδι διαφόρων λαών. Καλλιτεχνική επιμέλεια, μουσική διεύθυνση: Σοφία Γιολδάση
"Θρήνος και μεταφυσικό στοιχείο στη μουσική του 20ού αιώνα"
Μουσείο Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών
Μ. Τετάρτη 20 Απριλίου, Στις 6 μ.μ. και στις 7 μ.μ.
Συνθέσεις κορυφαίων συνθετών του 20ού αιώνα από τη δεκαετία του 1930 ως και του 1990 που, παρά τις ετερόκλητες καταβολές τους, σημάδεψαν τη μουσική δημιουργία με τις ιδιαίτερα προσωπικές φωνές τους, άρρηκτα συνδεδεμένες με το μεταφυσικό στοιχείο, όπως στην περίπτωση του αινιγματικού Ιταλού αυτοεξόριστου Τζατσίντο Σέλζι, μελετητή των αρχαίων πολιτισμών και προσωπικού φίλου του Γιάννη Χρήστου, του Βρετανού Τζων Τάβενερ, ο οποίος ασπάστηκε το ορθόδοξο δόγμα, που διαπότισε έκτοτε όλη του τη μουσική δημιουργία, και του επίσης Βρετανού Πήτερ Μάξουελ Ντέιβις, η σκοτσέζικη καταγωγή του οποίου αποτυπώνεται στην αβανγκάρντ γραφή του με τη χρήση του "σκοτεινού" –gothic– στοιχείου, αλλά και τη συνεχή σύνδεση με τη σχολή της πολυφωνίας και τα μουσικά της ιδιώματα.
Κοντά τους ο Γεωργιανός Γκίγια Καντσέλι, ένας ιδιαίτερος εκπρόσωπος του νεομινιμαλισμού, ο οποίος χρησιμοποιεί σπαράγματα των βιβλικών κειμένων ως "ήχους ανάμεσα σε σιωπές του αέρα", όπως λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος. Επίσης, ο κορυφαίος Γερμανός Πάουλ Χίντεμιτ, οπαδός, ανάμεσα σε άλλα, της άμεσης χρηστικότητας (μουσική για συγκεκριμένη χρήση), με το θρυλικό έργο του Πένθιμη μουσική [Trauermusik], γραμμένο για τον θάνατο του βασιλιά Γεωργίου Δ΄ της Αγγλίας στα όρια της μοτσάρτειας δημιουργικής πνοής και μέσα σε λίγες μόνο ώρες.
Ερμηνεύουν οι υψίφωνοι Μυρσίνη Μαργαρίτη, Χρύσα Μαλιαμάνη, και οι μουσικοί Αλέξανδρος Μποτίνης (τσέλο), Αγγέλα Γιαννάκη (βιόλα), Βικτωρία-Φιοράλμπα Κιαζίμη (πιάνο). Σύλληψη Νίκος Βασιλείου
ΜεῙΖοΝ Ensemble
Μητροπολιτικός Καθεδρικός Ναός Αθηνών
Μ. Τετάρτη 20 Απριλίου, Στις 9.30 μ.μ.
Το ανδρικό φωνητικό σύνολο ΜεῙΖοΝ Ensemble παρουσιάζει α καπέλλα χορωδιακά έργα Ελλήνων και ξένων συνθετών του 20ού αιώνα στο πνεύμα των ημερών. Συγκεκριμένα θα ακουστούν συνθέσεις του Ούγγρου Χόρβατ Μάρτον Λεβέντε, της Ουκρανής Γκαλίνας Γκριγκόριεβα, του Νορβηγού Όλα Γιάιλο, αλλά και του Εσθονού Άρβο Παιρτ, ο οποίος συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους εν ζωή συνθέτες θρησκευτικής μουσικής. Επιπλέον, το σύνολο θα ερμηνεύσει θρησκευτικές συνθέσεις του Λαμπαδάριου Κώστα Κλάββα και του Θεμιστοκλή Πολυκράτη, ο οποίος υπήρξε συνθέτης και φιλόλογος, αλλά και ο παραγωγικότερος Έλληνας συνθέτης πολυφωνικής εκκλησιαστικής μουσικής.
Το ανδρικό φωνητικό σύνολο ΜεῙΖοΝ Ensemble δημιουργήθηκε το 2018 από μια μικρή ομάδα φίλων με κοινό ενδιαφέρον για το a cappella χορωδιακό τραγούδι. Στόχοι του είναι η συναυλιακή παρουσίαση και η ηχογράφηση χορωδιακών έργων a cappella από το παγκόσμιο ρεπερτόριο του είδους, αλλά και η ανάδειξη ελληνικών χορωδιακών συνθέσεων. Μουσική διεύθυνση, Αγαθάγγελος Γεωργακάτος
Μουσική Πολεμικού Ναυτικού
Αρχιμουσικός Αντώνης Καραγουδάκης, Πλωτάρχης (Ε)
Αφετηρία: Πλατεία Μητροπόλεως
Στάση: Ιερός Ναός Παμμεγίστων Ταξιαρχών και Παναγίας Γρηγορούσας
Τερματισμός: Πλατεία Μοναστηρακίου
Μ. Τετάρτη 20 Απριλίου, Στις 10.15 μ.μ.
Το βράδυ της Μεγάλης Τετάρτης, η Μουσική του Πολεμικού Ναυτικού θα ξεκινήσει από την Πλατεία Μητροπόλεως και με μια στάση στον Ι. Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών και Παναγίας Γρηγορούσας θα τερματίσει στην Πλατεία Μοναστηρακίου. Θα ερμηνεύσει το Αντάτζιο σε σολ ελάσσονα του Τομάζο Αλμπινόνι, το Πένθιμο εμβατήριο του Φρεντερίκ Σοπέν, το εμβατήριο Καυτά δάκρυα [Calde lacrime] του Τσέζαρε ντε Μικέλις, το πένθιμο εμβατήριο Πάθος (Ντολόρε, άγνωστου συνθέτη), αλλά και το Πένθιμο εμβατήριο, έργο 103 του Φέλιξ Μέντελσον.
Η ιστορία της Μπάντας του Πολεμικού Ναυτικού ξεκινά τον Απρίλιο του 1879. Είκοσι οκτώ εθελοντές μουσικοί που επιβαίνουν στο πολεμικό πλοίο "Ελλάς" πραγματοποιούν την πρώτη εμφάνιση της Μπάντας του Πολεμικού Ναυτικού στην πρωτεύουσα της Μάλτας, τη Βαλλέττα. Μετά από 17 χρόνια και έχοντας αυξήσει το δυναμικό της, η Mπάντα συμμετέχει στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 1896. Τον Σεπτέμβριο του 1911 ο Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης, κυβερνήτης του Θωρηκτού "Αβέρωφ" εγκαθιστά την Μπάντα πάνω στο πλοίο, εμψυχώνοντας έτσι το πλήρωμά του κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913.
Με την πάροδο του χρόνου, η Μπάντα αποκτά αξιοζήλευτη δυναμική και αυτό δεν αργεί να αποτυπωθεί στην πράξη, παρουσιάζοντας σχηματισμούς ακριβείας για πρώτη φορά στην Ελλάδα γύρω στο 1926. Έκτοτε η Μουσική του Πολεμικού Ναυτικού έχει εμφανιστεί σε κορυφαία φεστιβάλ της Ευρώπης, αποσπώντας τις καλύτερες κριτικές. Επιπλέον, έχει συμμετάσχει στην ταινία Φαίδρα με τη Μελίνα Μερκούρη, αλλά και στην ταινία Η Αλίκη στο ναυτικό. Η σπουδαιότερη στιγμή στη σύγχρονη ιστορία της Μπάντας του ΠΝ είναι αναμφισβήτητα η συμμετοχή στην Τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων – Αθήνα 2004. Στη συνέχεια συμμετείχε στην Τελετή έναρξης των Special Olympics (Παναθηναϊκό Στάδιο, 2011). Έχει επανειλημμένα εμφανιστεί στην τηλεόραση εισπράττοντας εξαιρετικές κριτικές, αλλά και την ιδιαίτερη αγάπη του ευρύτερου κοινού. Ας σημειωθεί ότι η Μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού πρωτοεμφανίστηκε με μεγάλη επιτυχία στην Εθνική Λυρική Σκηνή τον Φεβρουάριο του 2020 στo έργο Η εποχή της Μελισσάνθης του Μάνου Χατζιδάκι.
Παπαδιαμάντης – Μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων
Ιερός Ναός Αγίου Ελισαίου - Μουσείο Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού (προαύλιος χώρος)
Μ. Τετάρτη 20 Απριλίου, Στις 10.30 μ.μ.
Ο Βυζαντινός χορός Τρόπος, υπό τη διεύθυνση του Πρωτοψάλτη και δασκάλου της ψαλτικής τέχνης Κωνσταντίνου Αγγελίδη, ερμηνεύει εκκλησιαστικούς ύμνους που συνδέονται με τη μορφή του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και τη βαθιά σχέση του με την ορθόδοξη παράδοση.
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Νεοέλληνες λογοτέχνες. Έμεινε γνωστός ως "ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων" λόγω της βαθιάς του θρησκευτικότητας, η οποία αποτυπώνεται στα έργα του. Μεγαλωμένος μέσα στην ησυχαστική παράδοση των Κολλυβάδων Αγιορειτών μοναχών που είχαν καταφύγει στη Σκιάθο την εποχή εκείνη, αντλεί την έμπνευσή του από την ορθόδοξη πίστη και την ελληνική παράδοση. Ο ίδιος γράφει: "Το επ’ εμοί, ενόσω ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω πάντοτε […] να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ’ έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά ήθη".
Ο Παπαδιαμάντης κατά την περίοδο διαμονής του στην Αθήνα ως ψάλτης συνδέθηκε με το εκκλησάκι του Αγίου Ελισαίου στην Πλάκα. Στις ακολουθίες και κυρίως στις αγρυπνίες, ιερουργούσε συχνά ο άγιος παπα-Νικόλαος ο Πλανάς και έψαλλε ο Παπαδιαμάντης με τον ξάδερφό του, επίσης λογοτέχνη, Αλέξανδρο Μωραϊτίδη. Το σοβαρό, κατανυκτικό και μυσταγωγικό τους ψάλσιμο προσείλκυε φιλόμουσους και φιλακόλουθους Αθηναίους.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι, εκτός από τα γνωστά του διηγήματα, ο Παπαδιαμάντης έγραψε εκκλησιαστικούς ύμνους και ποιήματα, από τα οποία σώζονται μέχρι τις μέρες μας τέσσερις ενότητες: α. Κανών ικετήριος εις την Υπεραγία Θεοτόκο την Γοργοεπήκοο, με ακροστιχίδα "Νήφων, Αλέξανδρός τε τη μεσιτρία", β. Κανών ικετήριος εις τον όσιο Διονύσιο τον εν Ολύμπω, με ακροστιχίδα "Ωδήν προσάξω τήνδε Διονυσίω", γ. Τέσσερα προσόμοια, απόστιχα του Μικρού Εσπερινού του προφήτη Ηλία, δ. Ακολουθία του αγίου ιερομάρτυρα Αντίπα, επισκόπου Περγάμου.
Οι χώροι
Μουσείο Ακρόπολης
Το Μουσείο Ακρόπολης βρίσκεται 300 περίπου μέτρα νοτιοανατολικά του Παρθενώνα στην ιστορική περιοχή Μακρυγιάννη και έχει την είσοδό του στον κεντρικό άξονα του αρχαιολογικού περιπάτου της πόλης, στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Άνοιξε τις πύλες του για το κοινό το 2009 και φιλοξενεί τα αρχαιολογικά ευρήματα από την Ακρόπολη και τις παρυφές της. Η έκθεσή του οργανώνεται με βάση τοπογραφικά, χρονολογικά και θεματικά κριτήρια, παρέχοντας στον επισκέπτη μία ολοκληρωμένη εικόνα του χώρου και της ιστορίας του στη διάρκεια της αρχαιότητας. Επιπλέον, το κτίριο, το οποίο σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες Bernard Tschumi και Μιχάλη Φωτιάδη, εξασφαλίζει την οπτική σύνδεση των εκθεμάτων του Μουσείου με τον βράχο και τα μνημεία της Ακρόπολης επιδιώκοντας να γίνει η συνέχεια του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος.
Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών
Το Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών στεγάζεται στο κτήριο που είναι γνωστό ως "Οικία Κλεάνθους" ή "Παλαιό Πανεπιστήμιο" και βρίσκεται στην οδό Θόλου 5 στην Πλάκα, κάτω από την Ακρόπολη. Η ιστορία του ανέρχεται πολύ πριν από τον 18ο αιώνα και το καθιστά ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα κτήρια της προ-οθωνικής περιόδου. Έχει το σπάνιο προνόμιο να στεγάζεται στο ίδιο κτήριο, το οποίο στέγασε το πρώτο Πανεπιστήμιο της ανεξάρτητης Ελλάδας (1837-1841) που ήταν και το πρώτο της Βαλκανικής χερσονήσου και της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου. Η σημερινή του λειτουργία, ως Μουσείο, εγκαινιάστηκε το 1987, προσκαλώντας τον επισκέπτη να γνωρίσει τη θεμελίωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας και την ακαδημαϊκή κληρονομιά του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών
Μουσείο Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου
Το Μουσείο Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου βρίσκεται στη βόρεια πλαγιά της Ακρόπολης, στην οδό Θεωρίας 12. Ιδρύθηκε το 1976 και στεγάζει την ομώνυμη συλλογή αρχαίας, βυζαντινής και μεταβυζαντινής τέχνης. Η συλλογή Κανελλοπούλου δωρήθηκε στο δημόσιο το 1972 με σκοπό να εκτεθεί στο κοινό. Το κεντρικό κτίριο του μουσείου είναι χαρακτηριστικό δείγμα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής. Κτίσθηκε το 1894 ως οικία της παλιάς αθηναϊκής οικογένειας Μιχαλέα και τη δεκαετία του 1960 απαλλοτριώθηκε και αναστηλώθηκε από το ελληνικό κράτος για να φιλοξενήσει το μουσείο. Τη δεκαετία του 2000, με πρωτοβουλία της Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου και του Ιδρύματος Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου, κατασκευάστηκε η νέα πτέρυγα του μουσείου. Στα θεμέλια του κτιρίου διατηρείται τμήμα του Ριζόκαστρου, της μεσαιωνικής οχύρωσης των Αθηνών.
Φετιχιέ Τζαμί (Ρωμαϊκή Αγορά)
Το μουσουλμανικό τέμενος, γνωστό ως Φετιχιέ Τζαμί, δηλαδή ως "τζαμί του Πορθητή" αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία της οθωμανικής περιόδου στην Αθήνα και βρίσκεται στην οδό Πελοπίδα και Πανός εντός της Ρωμαϊκής Αγοράς. Κατά την επικρατέστερη άποψη, οικοδομήθηκε στο β΄ μισό του 17ου αι., σε θέση όπου βρισκόταν παλαιότερα χριστιανικός ναός καθώς και προγενέστερο μουσουλμανικό τέμενος. Ήταν γνωστό και ως "το τζαμί του Σταροπάζαρου" λόγω της θέσης του μέσα στο παζάρι των σιτηρών. Μετά την επανάσταση του 1821 και την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, το Φετιχιέ Τζαμί γνώρισε διάφορες χρήσεις. Αποκαταστάθηκε το 2015 και σήμερα αποτελεί επισκέψιμο μνημείο και χώρο φιλοξενίας πολιτιστικών εκδηλώσεων.
Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων
Το Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων "Φοίβος Ανωγειανάκης" - Κέντρο Εθνομουσικολογίας βρίσκεται στην οδό Διογένους 1-3 στην Πλάκα, δίπλα στη Ρωμαϊκή Αγορά και στεγάζεται στην ιστορική κατοικία του αγωνιστή της Επανάστασης Γ. Λασσάνη, ένα κτήριο της δεκαετίας του 1830. Το Μουσείο ιδρύθηκε το 1991, για να στεγάσει την πολύτιμη συλλογή ελληνικών λαϊκών μουσικών οργάνων του μουσικολόγου Φοίβου Ανωγειανάκη, την οποία ο ίδιος δώρησε στο ελληνικό δημόσιο. Η έκθεση εκτείνεται στους τρεις ορόφους της κύριας κατοικίας και φιλοξενεί περίπου 400 όργανα από όλες τις οικογένειες μουσικών οργάνων μαζί με πλούσιο φωτογραφικό, ηχητικό και άλλο υλικό που τεκμηριώνει την ελληνική μουσική ιστορία των τελευταίων αιώνων. Παράλληλα λειτουργούν εξειδικευμένη Βιβλιοθήκη και σχετικά Αρχεία που είναι προσβάσιμα στους ερευνητές. Το Μουσείο ανήκει στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Ι. Ν. Αγίου Ελισσαίου (Εκκλησάκι Παπαδιαμάντη)
Ο μικρός Ναός του Αγίου Ελισσαίου στην οδό Άρεως 14 στο Μοναστηράκι, απέναντι από τη Βιβλιοθήκη του Αδριανού, κτίστηκε, αρχικά τον 16ο ή 17ο αιώνα. Πιθανώς αργότερα, εντάχθηκε στο συγκρότημα του αρχοντικού της γνωστής οικογένειας της Αθήνας Χωματιανού-Λογοθέτη, η κλίμακα-πύλη του οποίου διατηρείται στα δυτικά του ναού. Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, ο μικρός αυτός ναός -μια λιτή μονόκλιτη βασιλική μικρού μεγέθους- φιλοξένησε μερικούς από τους λαμπρότερους εκπροσώπους των γραμμάτων της εποχής, όπως τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και τον Αλέξανδρο Μωραϊτίδη, οι οποίοι εκτελούσαν χρέη δεξιού και αριστερού ψάλτη αντίστοιχα. Την περίοδο αυτή τις αγρυπνίες τελούσε ο παπά-Πλανάς. Το 1943 το ιδιόκτητο παρεκκλήσι κηρύχθηκε ιστορικό και διατηρητέο μνημείο. Αναστηλώθηκε μερικώς το 2004, ενώ εργασίες αποκατάστασης έγιναν και το 2020 O Ναός βρίσκεται στο προαύλιο του Μουσείου Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού, το οποίο αποτελεί περιφερειακή Υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Μετόχι του Πανάγιου Τάφου
Το Μετόχι του Πανάγιου Τάφου, ο Ναός των Αγίων Αναργύρων, βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών Ερεχθέως και Πρυτανείου στα Αναφιώτικα στην Πλάκα. Ο μικρός αυτός ναός, οικοδομήθηκε κατά πάσα πιθανότητα αρχικά τον 16ο αιώνα και λειτούργησε ως γυναικείο μοναστήρι. Είναι γνωστός και ως Άγιοι Ανάργυροι του Κολοκύνθη, από το όνομα γνωστής οικογένειας της περιοχής. Από τον 18ο αιώνα ανήκει στην Εξαρχία του Παναγίου Τάφου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και συνδέεται άρρηκτα με τα έθιμα της Σαρακοστής και της Μεγάλης Εβδομάδας, καθώς εδώ φτάνει πρώτα το Άγιο Φως το βράδυ της Ανάστασης. Στην είσοδο του ναού, στα δεξιά της θύρας βρίσκονται μικρά κομματάκια λίθων από τον Πανάγιο Τάφο και από τον Γολγοθά. Στην αυλή διατηρούνται ανακατασκευασμένα κάποια από τα παλαιά κελιά της μονής, καθώς και πηγάδι που φέρεται ότι επικοινωνούσε με τα πηγάδια και τις σήραγγες και άλλων σπιτιών της περιοχής.
Μητροπολιτικός Καθεδρικός Ναός Αθηνών
Ο καθεδρικός ναός της Αθήνας βρίσκεται στην Πλατεία Μητροπόλεως επί της ομώνυμης οδού και αποτελεί ένα από τα πρώτα μεγάλα μνημεία της Αθήνας ως πρωτεύουσας. Η οικοδόμησή του ξεκίνησε το 1842 σε σχέδια του Δανού αρχιτέκτονα Θεόφιλου Χάνσεν, ο οποίος σχεδίασε επίσης την Ακαδημία Αθηνών και την Εθνική Βιβλιοθήκη, και ολοκληρώθηκε το 1862. Ο ναός είναι αφιερωμένος στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και αποτελεί συνδυασμό του νεοκλασικού και του ελληνο-βυζαντινού αρχιτεκτονικού ρυθμού, γεγονός που οφείλεται στις μεταβολές των σχεδίων στην πορεία της κατασκευής του. Η Μητρόπολη της Αθήνας, συνδεδεμένη με σημαντικές στιγμές της νεοελληνικής ιστορίας, έπειτα από τις μακρόχρονες επισκευές που επέβαλλαν οι ζημιές που προκλήθηκαν από τους σεισμούς του 1981 και 1999, άνοιξε και πάλι τις πύλες του στο κοινό στις 2 Ιουλίου 2016.
Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός
Ο Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός, ο αρχαιότερος σύλλογος της Αθήνας, στεγάζεται σε ένα από τα κορυφαία διατηρητέα κτίρια της Αθήνας στην Πλατεία Αγ. Γεωργίου στην οδό Καρύτση 8. Ιδρύθηκε το 1865 στην Αθήνα από τα παιδιά του νομισματολόγου Παύλου Λάμπρου με σκοπό την πνευματική κοινωνική και ηθική βελτίωση του λαού μέσα από διάφορες εκδηλώσεις. Σήμερα φιλοξενεί πλήθος πολιτιστικών δρώμενων όπως συναυλίες, ρεσιτάλ, χορωδίες, παρουσιάσεις βιβλίων, επιστημονικές ημερίδες, εταιρικές εκδηλώσεις και σεμινάρια διαθέτοντας παράλληλα αξιόλογη βιβλιοθήκη καθώς και πινακοθήκη με 250 έργα Ελλήνων ζωγράφων. Ο Φ. Σ. Παρνασσός έχει τιμηθεί τρεις φορές για την πνευματική του δράση στη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού.
Ιερός Καθολικός Καθεδρικός Ναός Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη
Ο Καθολικός Καθεδρικός Ναός του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη βρίσκεται στη συμβολή της λεωφόρου Πανεπιστημίου με την οδό Ομήρου στην Αθήνα, δίπλα ακριβώς στο περίτεχνο κτίριο του Οφθαλμιατρείου Αθηνών. Αποτελεί έδρα του Καθολικού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και είναι αφιερωμένος στον Άγιο Διονύσιο Αρεοπαγίτη, μαθητή του Αποστόλου Παύλου και πρώτο επίσκοπο των Αθηνών. Άρχισε να χτίζεται το 1853 από τον φημισμένο Γερμανό αρχιτέκτονα Leo von Klenze, ενώ κατά την εκτέλεση του έργου τα σχέδια τροποποιήθηκαν από τον Έλληνα αρχιτέκτονα Λύσανδρο Καυτανζόγλου. Αν και ημιτελής, ο ναός λειτούργησε για πρώτη φορά το 1865. Τα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι και τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα έγιναν αρκετές προσθήκες, ενώ το 1960 επιχειρήθηκε μία πρώτη ανακαίνιση. Την περίοδο 1992-1998 πραγματοποιήθηκε πλήρης εξωτερική και εσωτερική αποκατάσταση. Σήμερα ο Ναός αποτελεί πόλο έλξης τόσο για τους κατοίκους των Αθηνών, καθολικούς και μη, όσο και για πολυάριθμα γκρουπ προσκυνητών και τουριστών από όλο τον κόσμο.
Μουσείο Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού
Το Μουσείο Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού βρίσκεται στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της Αθήνας στο οικοδομικό τετράγωνο των οδών Άρεως-Κλάδου-Βρυσακίου και Αδριανού στο Μοναστηράκι. Πρόκειται για το μόνο Δημόσιο Μουσείο του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού που πραγματεύεται τη νεότερη ελληνική πολιτιστική κληρονομιά μέσα από τα υλικά και άυλα τεκμήρια της, ιδρύθηκε το 1918. Στη μακρόχρονη πορεία του συγκρότησε μια πλούσια συλλογή αντικειμένων, που χρονολογούνται από τον 18ο μέχρι τον 20ό αιώνα, δημιούργησε μόνιμες και περιοδικές εκθέσεις και πραγματοποίησε πλήθος εκπαιδευτικών δράσεων, εκδηλώσεων και εκδόσεων.
Σήμερα, στο κατώφλι του δεύτερου αιώνα της ζωής του, ετοιμάζει τη νέα μόνιμη έκθεσή του σε ένα σύμπλεγμα κτηρίων, μια μαγική γειτονιά στο Μοναστηράκι, στο οικοδομικό τετράγωνο που περικλείεται από τις οδούς Αδριανού – Άρεως – Κλάδου και Βρυσακίου
όπου η μακραίωνη ιστορία της πόλης ξεδιπλώνεται σε ένα μωσαϊκό από κτηριακά κατάλοιπα του 17ου και των αρχών του 20ουαι.
Με βάση τις αρχές της βιωματικής προσέγγισης, της ψυχαγωγικής εκπαίδευσης και της ανανεωσιμότητας, η νέα μόνιμη έκθεση θα παρουσιάζει όψεις του νεότερου ελληνικού πολιτισμού, μέσα από αντικείμενα, ψηφιακές εφαρμογές, πολυμέσα και εποπτικό υλικό.
Το Λουτρό των Αέρηδων
Το Λουτρό των Αέρηδων ή Χαμάμ του Αμπίντ Εφέντη βρίσκεται στην οδό Κυρρήστου 8 κοντά στη Ρωμαϊκή Αγορά και το Ρολόι του Κυρρήστου. Είναι το μόνο από τα δημόσια λουτρά της Αθήνας που σώζεται μέχρι σήμερα. Χρονολογείται στην πρώτη περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας στην Ελλάδα (15ος-17ος αι.) και λειτουργούσε ως λουτρό μέχρι το 1965. Σήμερα ανήκει στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού και λειτουργεί ως παράρτημα του Μουσείου Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού που έχει την ευθύνη για τη νέα του χρήση ως Μουσείο με θέμα την καθαριότητα, φροντίδα και καλλωπισμό του σώματος σε διαχρονική θεώρηση.
Ως αρχιτεκτόνημα το Λουτρό, κατά τη διάρκεια της μακραίωνης ζωής του, υπέστη ποικίλες μετατροπές και προσθήκες. Κατά την Οθωμανική περίοδο είναι μονό και λειτουργεί εκ περιτροπής για άντρες και γυναίκες. Κατά τη δεύτερη οικοδομική φάση, γύρω στα 1870, μετατρέπεται σε δίδυμο, προσφέροντας υπηρεσίες σε διακριτά τμήματα ανδρικό και γυναικείο. Αργότερα προστίθεται ένα βοηθητικό κτίσμα που περιλαμβάνει ατομικά λουτρά, τα λεγόμενα "ευρωπαϊκά". Ο μνημειακός χώρος του Λουτρού των Αέρηδων, περικλείει μνήμες και αισθήσεις αιώνων. Αποτελεί έναν ιδιαίτερο χώρο πολιτισμικών συγκλίσεων, διαχρονικό σημείο συνάντησης ανθρώπων και πολιτισμών, χώρο καθαρμού και χαλάρωσης των σωμάτων και των ψυχών.
