Αρχικά να σου πω ότι δεν έχω γελάσει ξανά σε live όπως σε δικά σου. Πλέον, πώς πάει; Μας κάνεις μόνο εσύ να γελάμε ή είναι αμφίδρομο;
Φυσικά και δεν γίνεται να γελάτε μόνο εσείς. Ούτε να κλαίτε μόνο εσείς, ούτε να αγχώνομαι μόνο εγώ. Αν δεν γίνει ένα πράγμα η σκηνή με την πλατεία, δεν έχει δέσει το γλυκό. Κάθε βραδιά είναι διαφορετική και αυτό έχει να κάνει με την διάθεση όλων. Όπως έχω στιγμές που σταμάτησα κάποιο τραγούδι γιατί έκλαψα, έχω και στιγμές που δεν μπορούσα να συνεχίσω απ’ το γέλιο. Αυτές είναι και οι πιο όμορφες στιγμές.
Ήθελες από μικρός να ασχοληθείς με τη μουσική;
Το ήθελα από πάντα, αλλά μου φαινόταν άπιαστο όνειρο. Το να πεις "θέλω να γίνω μουσικός" σε αυτή τη χώρα όταν είσαι μικρός, μόνο γέλια φέρνει στους γύρω σου. Εκεί είναι που πρέπει να μην σταματήσεις να το θέλεις. Όπως και το να πεις ηθοποιός, χορευτής, ζωγράφος. Γενικά, στην Ελλάδα, αν πεις πως θες να ασχοληθείς με την τέχνη, κανείς δεν θα το πάρει σοβαρά. Γιατί ποτέ δεν πήραμε στα σοβαρά την τέχνη. Οι καλλιτέχνες περνούσαν και περνάνε δύσκολα. Ειδικά αν πεις πως θα εκφράσεις αυτό που νιώθεις εσύ και όχι αυτό που προστάζει η μόδα, πρέπει να έχεις γερό στομάχι. Εγώ στάθηκα τυχερός γιατί οι δικοί μου, αφού άρχισα να παίζω σε διάφορους και ήρθαν, με είδαν και με στήριξαν. Σχεδόν με έσπρωξαν.
Πότε έγραψες το πρώτο τραγούδι;
Θυμάμαι κάτι σαν πρώτο τραγούδι, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν ήταν αυτό το πρώτο. Στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού νομίζω. Ήταν ένα τραγούδι ερωτικής απογοήτευσης. Τι άλλο θα μπορούσε να με απασχολεί τότε. Κάπου ανάμεσα στο BMX και στο skate, χώρεσε και ένα τραγούδι με θάλασσες, καράβια και ένα ζευγάρι που δεν μπορεί να είναι μαζί. Να είσαι δέκα χρονών και να μην μπορείς να ζήσεις με τον άνθρωπό σου, επειδή φεύγει με κάποιο καράβι, μάλλον για την ξενιτιά είναι πολύ άσχημο. Ή το κάνεις τραγούδι ή κάνεις μια βόλτα με το ποδήλατο.
Πώς σου φέρθηκαν οι καραντίνες;
Αυτό νομίζω είναι κάτι που θα το καταλάβουμε μετά από κάποια χρόνια. Είναι τόσο σκληρός ο εξαναγκαστικός εγκλεισμός που μπορεί κάποιος τώρα να πει πως "τα βρήκα με τον εαυτό μου” ή "βρήκα την ευκαιρία να ξεκουραστώ” αλλά είναι σίγουρο πως από κανέναν δεν θα περάσει χωρίς να τον αγγίξει.
Πώς πιστεύεις πως φέρθηκε η Πολιτεία στον κλάδο σου; Σε περίπτωση νέου lockdown περιμένεις κάτι διαφορετικό;
Δεν θα ήθελα να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση και να γίνω καταγγελτικός. Το έχω κάνει κατά λάθος αρκετές φορές και δεν μου αρέσει. Έχει απαντήσει και απαντά ο κλάδος μας μέσα από τα σωματεία μας. Το μόνο που θα ήθελα να πω, είναι να οργανωθεί ο κόσμος στα σωματεία του κλάδου του, όχι μόνο για ένα ενδεχόμενο lockdown, αλλά για να διεκδικεί τα δικαιώματά του σε κάθε στιγμή.
Η επικαιρότητα, καλή-κακή, είναι μεγάλος παράγοντας έμπνευση για σένα. Στέκεσαι πολύ καθαρά στις θέσεις σου (πολιτικές, κοινωνικές) με τρόπο που καθορίζει ποιο θα είναι και το κοινό σου. Θα το προτιμούσες να είναι αλλιώς;
Το θέμα δεν είναι τι θα ήθελα εγώ, αλλά τι προτιμάει ο κόσμος. Εγώ γράφω αυτά που βλέπω γύρω μου και τα τραγουδάω. Δεν θα μπορούσα να διαστρεβλώνω την πραγματικότητά μου για να αρέσω σε περισσότερο κόσμο. Και στην τελική, ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές ανάγκες. Άλλος θέλει να ακούει πράγματα που να μην τον απασχολούν όσο τα ακούει, άλλος θέλει να ζει μόνιμα έναν έρωτα βαρύ κι ασήκωτο και άλλος όπως βλέπουμε τελευταία θέλει να ακούει για ναρκωτικά, όπλα και ακριβά αυτοκίνητα. Το πιο αστείο είναι πως οι περισσότεροι, αυτά τα τελευταία τα ακούνε μέσα σε φθηνά αυτοκίνητα.
Θα γινόσουν ποτέ δημοσιογράφος;
Αυτή την ερώτηση δεν περίμενα ποτέ να μου την κάνουν. Νομίζω πως όχι. Βέβαια δεν θέλω να λέω ποτέ όχι. Δημοσιογράφος δεν ξέρω αν θα μπορούσα να γίνω. Αλλά, αν μου δίνανε πάρα πολλά λεφτά και δεν είχα ιδανικά και αξίες, αν δεν με ένοιαζε τίποτα παρά μόνο το τομάρι μου και μπορούσα να χαίρομαι με τον εξευτελισμό της όποιας ύπαρξης γύρω μου, μπορεί να γινόμουν ένα τελευταίο καθίκι που θα ξεπούλαγα μέχρι και την μάνα μου, γλείφοντας το εκάστοτε αφεντικό μου.
Τι να περιμένουμε στις 14 Φλεβάρη στην Κεντρική σκηνή του Σταυρού του Νότου;
Στις 14 Φλεβάρη, όπως συνήθως, θα έρθουν οι φίλοι μου να παίξουμε. Κάτι σαν παιδικό πάρτι. Θα έρθουν οι Ρεβάνς που έχουμε πει μαζί το "Σ'ευχαριστώ Λουκιανέ", θα έρθει από τις Βρυξέλλες η μαγική χορεύτρια Burlesque "Circe", θα έρθει η Νεφέλη Φασούλη να μας ταξιδέψει. Θα έρθουν δύο αγαπημένοι μου ηθοποιοί, ο Σταύρος Σβήγκος και ο Κυριάκος Σαλής που δεν μου λένε τι θα κάνουν και έχω ένα άγχος γι’ αυτό και θα έρθει και ο αγαπημένος μου Κωνσταντίνος Πουλής.
Από τα τραγούδια σου πιο είναι το πιο αγαπησιάρικο , αυτό που θα κουμπώσει πιο καλά στην παράσταση "Λωβ να σου";
Αυτή η μέρα έχει το τραγούδι της. Είναι το "Valentine’s day”. Γράφτηκε γι’ αυτή τη μέρα και της ανήκει δικαιωματικά. Όλα τα άλλα τραγούδια, εκείνη τη μέρα, υπάρχουν απλά για να το περιβάλλουν.
Θα δούμε Σπύρο Γραμμένο και Κωνσταντίνο Πουλή live κάποια στιγμή; Υπάρχει και λαϊκή απαίτηση.
Φυσικά, ακούσαμε τον λαό και ξεκινάμε από την Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου και θα παίζουμε κάθε Παρασκευή και Σάββατο στην μουσική σκηνή του Ορφέα. Θα παίξουμε τραγούδια της Ανασκόπησης, τραγούδια δικά μου και υπέροχα ρεμπέτικα. Μαζί μας θα είναι και ένας καταπληκτικός τραγουδοποιός, ο μαέστρος μας, Γιάννης Ταυλάς που πέρα απ’ τα τραγούδια του, θα μας συνοδεύει με πιάνα, μπουζούκια, κιθάρες, μαντολίνα και ό,τι άλλο μπορεί να χρειαστεί να ακουστεί.
