Από τον ανδρόγυνο Ziggy Stardust μέχρι την περσόνα του Thin White Duke και τα "σκοτεινά" χρόνια του στο Βερολίνο, ο David Bowie -που άφηνε τον μάταιο τούτο κόσμο μία ημέρα σαν σήμερα, στις 10 Ιανουαρίου 2016- υπήρξε ο καλλιτέχνης που όρισε όσο κανένας το πρόσωπο όχι μόνο της σύγχρονης μουσικής αλλά κι εκείνο της ίδιας της ποπ κουλτούρας, πειραματιζόμενος κατά συρροή και κατ' εξακολούθηση τόσο με τα μουσικά είδη όσο (κυρίως) με την εικόνα του. Το αποδεικνύουν τα εννέα video που ακολουθούν.
John, I'm Only Dancing
Έχοντας γυριστεί μέσα σε ένα μόλις απόγευμα στο θρυλικό Rainbow Theatre του Λονδίνου, το εν λόγω video θεωρήθηκε τόσο προκλητικό στην εποχή του ώστε η διοίκηση του BBC θεώρησε φρόνιμο να απαγορεύσει την προβολή του ελέω των "ξεκάθαρων αναφορών του στην ομοφυλοφιλία". Όλα αυτά, στις αρχές της κατά τ' άλλα "φιλελεύθερης" και προοδευτικής δεκαετίας του '70 και ειδικότερα το 1972.
Life on Mars?
Αλλιώς, η καλύτερη απόδειξη ότι το "καλό" ντύσιμο αποτελεί μια υπόθεση που αφορά όχι μόνο "σοβαρούς" κυρίους μιας κάποιας ηλικίας αλλά και τον καθ' όλα "επαναστατικό", νεανικό κόσμο της ροκ, μιας και στο video εδώ ο Bowie "μοστράρει" ένα μοναδικό τιρκουάζ κομμάτι δια χειρός του στενού φίλου και συνεργάτη του, σχεδιαστή μόδας Freddie Burretti. Κανένας Brian Ferry, κύριοι...
Rebel Rebel
Το μεγάλο αντίο του Bowie στο glam rock και, παράλληλα, το ύστατο χαίρε στον Ziggy Stardust έρχεται μέσα από τέσσερα περίπου λεπτά κιθαριστικής εξτραβαγκάνζας, μπόλικου make up (προφανώς...) και περισσεύματος attitude. Όλα αυτά, μερικούς μόλις μήνες πριν την απρόσμενη "στροφή" του Young Americans, που υπήρξε η πρώτη απόπειρα του μεγάλου καλλιτέχνη στον "μαύρο" ήχο και ειδικότερα στην soul και την R&B.
Heroes
Ηχογραφημένο στο Βερολίνο στα τέλη της δεκαετίας του '70, το Heroes αποτελεί την κορυφαία ίσως στιγμή στην πολύχρονη συνεργασία του χαμαιλέοντα της σύγχρονης μουσικής με τον Brian Eno. Μάλιστα, με τους στίχους να περιγράφουν το φιλί δύο εραστών στη σκιά του τείχους του Βερολίνου, δεν λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι το εν λόγω κομμάτι συνέδραμε σημαντικά στη λήξη του Ψυχρού Πολέμου.
Ashes to Ashes
Για την ιστορία, υπήρξε το πιο ακριβό video clip της εποχής του. Μαζί, ενδεχομένως και το πιο σουρεαλιστικό από όλα τα videos που γύρισε ποτέ ο Bowie. Ένα μικρό έργο τέχνης, το οποίο, σύμφωνα με τους "μελετητές" της σύγχρονης ποπ κουλτούρας, αποτέλεσε προπομπό για την υπερβολή (στα όρια του κιτς) που χαρακτήρισε τον κόσμο της μόδας κατά της δεκαετία του '80.
Let's Dance
Ίσως το πιο πολιτικοποιημένο από όλα τα video clips στα οποία "πρωταγωνίστησε" ο Bowie κατά τη διάρκεια της πενηντάχρονης σχεδόν καριέρας του. Έχοντας ως σκηνικό ένα ξεχασμένο μπαρ στη μέση του αυστραλιανού outback, το βίντεο αφηγείται τον αποκλεισμό και την καταπίεση που βίωναν οι Αβορίγινες ως μέλη της σύγχρονης αυστραλιανής κοινωνίας.
I'm Afraid Of Americans
Το video που "ντύνει" το, κατά πολλούς, κορυφαίο κομμάτι του Earthling διαδραματίζεται στους δρόμους της Νέας Υόρκης, με τον Trent Reznor, frontman των Nine Inch Nails συμπρωταγωνιστή. Αλλιώς, ένα από τα πλέον υποτιμημένα κομμάτια στην πολύχρονη καριέρα του μεγάλου δημιουργού.
Where Are We Now?
Πρόκειται για το κομμάτι που σηματοδότησε την επιστροφή του Bowie στη δισκογραφία το 2013, μετά από μια δεκαετία εκκωφαντικής σιωπής, προσφέροντας μια νοσταλγική ματιά στο Βερολίνο των 70s, τόσο μέσα από τις εικόνες που εμφανίζονται στο video clip, όσο και μέσα από τους στίχους του. Αν προτιμάς, ένας ελάχιστος φόρος τιμής του Starman στην πόλη που σημάδεψε την, κατά πολλούς, πιο δημιουργική περίοδο της πολυτάραχης καριέρας του.
Lazarus
Το τελευταίο "δώρο" του ανθρώπου που, όπως λέγαμε και στην αρχή, άλλαξε για πάντα όχι μόνο τη μουσική αλλά και την ποπ κουλτούρα εν γένει προς τους αναρίθμητους οπαδούς του προμηνύει ουσιαστικά το Τέλος με τρόπο που προξενεί εξίσου θλίψη και δέος. Θλίψη για τον Θάνατο που πλησιάζει, δέος όμως για την παρρησία με την οποία ο Bowie τον καθιστά "απλά" μια ακόμη αφορμή για καλλιτεχνική δημιουργία.
Πηγή: esquire.com.gr
