Bomba Estéreo: «Το πιο εντυπωσιακό στην τέχνη είναι πώς μαθαίνεις και εμπνέεσαι από τους άλλους»

Λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του SNF Nostos στις 25 Αυγούστου, το συγκρότημα από τη Μπογκοτά μας μίλησε για τις πλούσιες επιρροές του, την ανάγκη να επανασυνδεθούμε με τη φύση και την Αθήνα της Λατινικής Αμερικής.

Το ελληνικό κοινό αγαπάει πολύ τη latin μουσική. Θεωρείτε ότι υπάρχουν ομοιότητες στην κουλτούρα ή τον ήχο που εξηγούν αυτή τη σύνδεση;
Σίγουρα υπάρχουν κάποιες πολιτιστικές συνδέσεις, από την αρχαία ρωμαιο-λατινική κουλτούρα που επηρεάστηκε από την Ελλάδα και την ευρύτερη Μεσόγειο, ενώ φυσικά ρόλο παίζει και η αποικιοκρατία που βιώσαμε από τους Ευρωπαίους, τους Ισπανούς και κυρίως τους Πορτογάλους. Πέρα από αυτό, όμως, έχουμε τους δικούς μας αυτόχθονες και Αφρικανούς προγόνους: οι αυτόχθονες είχαν κοινά σημεία με τις Ασιατικές παραδόσεις, ενώ φυσικά η Αφρική είχε μια τεράστια επιρροή στην παγκόσμια μουσική. Επομένως, υπάρχουν πολλά νήματα που μας συνδέουν με διαφορετικές κουλτούρες, γι αυτό και η Λατινική Αμερική έχει τόσες διαφοροποιήσεις, σε κοινωνικούς και πολιτιστικούς όρους.

Παρότι φτιάχνετε μουσική που είναι γηγενής για την Κολομβία, καταφέρατε να αποκτήσετε μαζική απήχηση. Ποιο είναι το κλειδί της επιτυχίας;
Θα την χαρακτηρίζαμε για την ακρίβεια Αφρο-γηγενή. Είναι ένα μείγμα, όπως και η κουλτούρα της πατρίδας μας. Αυτή είναι η πολιτιστική μας ρίζα, η παραδοσιακή μουσική της Κολομβίας, η οποία προέρχεται από αφρο-γηγενείς παραδόσεις. Αλλά επίσης, έχουμε την επιρροή της λευκής κουλτούρας και όλα τα μοντέρνα είδη με τα οποία μεγαλώσαμε, τη ροκ, την ηλεκτρονική, τη ρέγγε. Η Καραϊβική, όπως και η Μεσόγειος, είναι ένα χωνευτήριο μουσικής και πολιτισμού. Οι επιρροές από όλον τον κόσμο το έχουν κάνει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μέρη για mainstream και παγκόσμια, από την παλιά Κουβανέζικη που κατέληξε στη Νέοϋορκέζικη σάλσα και από την ρέγγε από τη Τζαμάικα μέχρι το σύγχρονο ρεγκετόν του Πουέρτο Ρίκο, της Δομινικανής Δημοκρατίας και της Κολομβίας. Εμείς στεκόμαστε στην πιο alternative πλευρά, αλλά μένουμε πιστοί στο πνεύμα της μείξης επιρροών. Υποθέτω ότι η μοναδικότητα, όσο και η επιτυχία, οφείλονται σ’ αυτό.

Πώς άλλαξε ο ήχος σας ανά τα χρόνια και πώς θα περιγράφατε το όραμά σας για την μπάντα;
Τη βλέπω ως ένα πίνακα. Χρησιμοποιούσαμε την ίδια χρωματική παλέτα ανά τα χρόνια, που είναι η πολύ-πολιτισμική διαφορά στον ήχο, αλλά αλλάζαμε τα τοπία και τα θέματα. Έτσι, τα άλμπουμ μας έχουν ομοιότητες όσο και διαφορές. Και αυτό επίσης πάει μαζί με το ότι ωριμάζουμε ως άτομα, η οπτική μας αλλάζει, όπως στους πίνακες, ίσως γίνεται πιο βαθιά, με ηπιότερα χρώματα αλλά κατ’ ουσία παραμένει ίδια.

Ποιο ήταν το κόνσεπτ πίσω από το πρόσφατο άλμπουμ σας «Deja» και τι δημιουργική διαδικασία ακολουθείτε;
Το κόνσεπτ είναι η φύση και η αποσύνδεσή μας από αυτή. Κυκλοφορούμε το άλμπουμ τώρα, σε σύνδεση με τα στοιχεία της φύσης, οπότε μοιράσαμε από τρία τραγούδια στο νερό, τον αέρα και τη γη. Ακολουθεί το τελευταίο, η φωτιά. Η φωτιά είναι περίπου όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στον κόσμο, η καταστροφική ενέργεια, που είναι παράλληλα δημιουργική. Πρέπει να δούμε όσα συμβαίνουν τώρα ως σημάδι για τα λάθη μας απέναντι στη γη. Οπότε το άλμπουμ αφορά το περιβάλλον, αλλά επίσης και εμάς τους ανθρώπους, πώς σχετιζόμαστε, πώς συνδεόμαστε και αποσυνδεόμαστε συνεχώς. Η δημιουργική διαδικασία ήταν πραγματικά ιδιαίτερη: δουλέψαμε για περίπου δύο χρόνια και τελειώσαμε με την ηχογράφηση αμέσως πριν ξεκινήσει η πανδημία, όλοι μαζί σε ένα απίστευτο στούντιο, σε ένα σπίτι πάνω σε μια φανταστική κολομβιανή παραλία. Έπειτα ήρθε η πανδημία και τελείωσαν τα σόου, αλλά είχαμε σχεδόν ένα χρόνο στη διάθεση μας για να μειξάρουμε!

Πέρα από τη μουσική, προσπαθήσατε να κάνετε τη διαφορά στην Κολομβία, μέσα από περιβαλλοντικές καμπάνιες. Μπορείτε να μας πείτε περισσότερα γι αυτό το πρότζεκτ;
Μετά από χρόνια δουλειάς, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το βασικό μας εργαλείο είναι η μουσική: δεν είμαστε πολιτικοί ή περιβαλλοντικοί ακτιβιστές, αλλά μπορούμε να προσεγγίσουμε τους ανθρώπους και να στείλουμε ένα μήνυμα μέσω αυτής. Οπότε, ευαισθητοποιούμε, προσπαθούμε να κάνουμε τους ανθρώπους να επανασυνδεθούν με τη φύση. Έπειτα, κάναμε μερικά πρότζεκτ εδώ στην Κολομβία, μερικές δεντροφυτεύσεις και υποστήριξη στις κοινωνίες που κάνουν εντυπωσιακή δουλειά στην προστασία της ζούγκλας στην Κολομβία. Μπορείτε να τα δείτε όλα αυτά στην ταινία και το πρότζεκτ που ετοιμάσαμε πέρσι.

Όσο η κλιματική αλλαγή χειροτερεύει, πιστεύετε υπάρχουν αλλαγές που μπορούμε να κάνουμε για να σώσουμε τη φύση γύρω μας; Είστε αισιόδοξοι για το μέλλον;
Ελπίζουμε ότι θα μάθουμε κάτι από αυτήν την πανδημία και ότι η κρίση στον κόσμο σήμερα, πρέπει να έχει μία παγκόσμια αντιμετώπιση. Παράλληλα, χρειάζεται όμως και ατομική προσπάθεια. Δηλαδή, ακόμα κι αν οι κυβερνήσεις συνεργαστούν και προσπαθήσουν, αν εσύ δε φοράς τη μάσκα σου βάζεις τους άλλους σε κίνδυνο. Επομένως, με περιβαλλοντικούς όρους, οι κυβερνήσεις πρέπει να χτίσουν τον τρόπο για να απαλλάξουν τον κόσμο από το διοξείδιο του άνθρακα και να μετακινηθούν προς πιο πράσινες ενέργειες, μαζί με τις εταιρίες. Παράλληλα όμως, κι εσύ ως άτομο μπορείς να μειώσεις τη γενική κατανάλωσή σου, να τρως λιγότερο κρέας ή καθόλου, να παράγεις λιγότερα σκουπίδια, να καταναλώνεις λιγότερο πλαστικό κλπ. Ισορρόπησε το αποτύπωμα σου φυτεύοντας δέντρα ή υποστηρίζοντας προγράμματα προστασία της ζούγκλας. Υπάρχουν τόσα πράγματα να κάνεις!
Ως μπάντα, βρισκόμαστε σε αυτή τη γεμάτη έμπνευση νέα φάση, επιχειρώντας να εξισορροπήσουμε το αποτύπωμα της περιοδείας μας, υποστηρίζοντας προγράμματα στις ζούγκλες του Αμαζονίου και της Κολομβίας. Τουλάχιστον μέχρι να εφεύρουν ηλεκτρικά αεροπλάνα!

Έχετε συνεργαστεί με πολλούς σημαντικούς καλλιτέχνες. Ποια είναι η αγαπημένη σας εμπειρία και υπάρχουν πλάνα για νέες συνεργασίες στο μέλλον;
Νομίζω ότι το πιο εντυπωσιακό στην τέχνη είναι πώς μαθαίνεις και εμπνέεσαι από τους άλλους. Έχουμε μια υπέροχη συνεργασία στο νέο δίσκο με τη Yemi Alade και μία φοβερή Αφρικανή ποπ τραγουδίστρια από τη Νιγηρία.

Έχετε ξαναέρθει στην Αθήνα;
Ως τουρίστες. Μας άρεσαν τα πάντα, από το φαγητό έως τον πολιτισμό. Παραδόξως η Αθήνα είναι πολύ παρόμοια με τη Μπογκοτά, την πρωτεύουσα μας, την αποκαλούν την Αθήνα της Λατινικής Αμερικής! Βέβαια δεν έχουμε Ακρόπολη, απλά δύσκολο καιρό και κίνηση!