Γέννημα-θρέμμα Θεσσαλονικιά, η ζωή έφερε την Κατερίνα Μακαβού στη γειτονιά των Πατησίων, όπου ανακάλυψε μια διαφορετική Αθήνα από αυτή που γνώριζε μέχρι τότε: αρχοντική και ετερόκλητη, πολύβουη και δημιουργική. Η πόλη και τα υποκείμενά της, δίνουν πάντα το στίγμα τους στις κυκλοφορίες της, όπως συνέβει και στην πρόσφατη δουλειά της, με τίτλο «Άνθρωποι» (κυκλοφορεί από την Fishbowl Music Tank, σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες και είναι επίσης διαθέσιμος σε ψηφιακό αλλά και σε φυσικό προιόν μέσα από την προσωπική της σελίδα στο Bandcamp). Λίγα χρόνια νωρίτερα, μάλιστα, η ζωή στα Πατήσια είχε εμπνεύσει το τραγούδι που την έβαλε ακόμα περισσότερο στο ραντάρ μας, το «Πατησίων 316». Και, ακόμα κι αν ο δρόμος την έχει βγάλει πλέον εκτός γειτονιάς, ένα κομμάτι νοσταλγίας κατοικεί πάντα εκεί – μέχρι τουλάχιστον να επιστρέψει.
Μεγάλωσες στη Θεσσαλονίκη και, όταν βρέθηκες στην Αθήνα, επέλεξες να μείνεις στα Πατήσια. Τι σε τράβηξε στη συγκεκριμένη γειτονιά;
Όταν κατέβηκα στην Αθήνα υπήρχε στα Πατήσια ένα σπίτι, πολύ καλού φίλου μουσικού που γνωριζόμασταν από Θεσσαλονίκη και μπορούσε να μου το διαθέσει για τον πρώτο καιρό της διαμονής μου εδώ. Την περιοχή δεν την γνώριζα καθόλου, παρόλο που για επαγγελματικούς λόγους ερχόμουν συχνά στην πόλη αλλά πάντα τύχαινε να μένω σε άλλα σημεία της. Στα Πατήσια, λοιπόν, ανακάλυψα μία παλιά Αθήνα, αστική, αρχοντική, με υπέροχα κτίρια και ιστορία, με λογής λογής κόσμο από διαφορετικές φυλές, πολύχρωμη και άκρως ενδιαφέρουσα.
Συνδέθηκες, μάλιστα, ακόμα περισσότερο μαζί της, χάρη στο τραγούδι σου «Πατησίων 316». Τι σε ενέπνευσε να «σπρωχτείς στην πόλη» και να δεις πέρα από το γκρι της;
Μου αρέσουν οι μεγάλες πόλεις, ανέκαθεν. Μου αρέσει το γεγονός ότι μπορώ να χάνομαι όταν και όποτε το επιθυμώ, ότι μπορώ να ανακαλύπτω συνεχώς καινούργιες γειτονιές, δρόμους, ιστορίες, μαγαζιά, ότι έχω την δυνατότητα να έρχομαι σε επαφή με πληθώρα καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και ανθρώπων της τέχνης. Κατέβηκα από μία μεγάλη πόλη και ήρθα σε μία μεγαλύτερη, γιατί είχα την ανάγκη να βρεθώ σε ένα μέρος με μεγάλη και συνεχή ροή πραγμάτων γύρω από την μουσική, ώστε να κυνηγήσω αυτά που ονειρευόμουν. Το «Πατησίων 316», είναι ένα τραγούδι ουσιαστικά αποχαιρετισμού της τότε γειτονιάς μου και της τότε ζωής μου, την στιγμή που έκλεινε ένας κύκλος και άνοιγε ένας καινούργιος!
Δεν μένεις πλέον στην περιοχή, αλλά σκέφτεσαι ποτέ να επιστρέψεις; Τι θα ήθελες να αλλάξει προκειμένου να γίνεις ξανά κάτοικός της;
Περνάει συχνά από το μυαλό μου αυτή η σκέψη της επιστροφής, ειδικά κάθε φορά που την επισκέπτομαι και για να είμαι ειλικρινής στα Πατήσια δεν θα άλλαζα τίποτα όσο απόλυτο και αν ακούγεται αυτό. Όχι γιατί δεν έχει σαν περιοχή και την άσχημη πλευρά της, αλλά γιατί είναι τόσο αρχοντική και γοητευτική που το προσπερνάς.
Έργα όπως η ανάπλαση του Πάρκου ΦΙΞ, ήταν κάτι που έλειπε από τη γειτονιά; Πιστεύεις ότι μπορεί να της δώσει νέα αξία και ομορφιά;
Οτιδήποτε γίνεται με σεβασμό στην ιστορία που κουβαλάει η κάθε περιοχή και στα κτίριά της και όχι με διάθεση ανούσιου εκμοντερνισμού, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη και μόνο ομορφιά μπορεί να δώσει.
Ποια ήταν η αγαπημένη σου βόλτα στην περιοχή ή κάποιο σημείο που έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς σου;
«Πάνω κάτω η Πατησίων» που έλεγε και η Κατερίνα Γώγου. Αυτή η διαδρομή με τον κόσμο και τα μαγαζιά, αυτή η πολυκοσμία και οι διαφορετικές φυλές αναμειγμένες και διάσπαρτες στον δρόμο, ήταν η αγαπημένη μου διαδρομή.
Ένιωθες να χρειάζεται ένας ακόμα χώρος πρασίνου στην πόλη, ειδικά στην πολύ αστική γειτονιά των Πατησίων;
Ναι, αυτό ίσως είναι κάτι που χρειαζότανε στην περιοχή. Ένας μεγάλος πνεύμονας πρασίνου για τους μόνιμους κατοίκους της αλλάζει προς το καλό το όλο τοπίο.
Ποια είναι η αγαπημένη σου γωνία στο Πάρκο, το σημείο που ξεχώρισες;
Όλο το πάρκο αναβαθμίζεται και θεωρώ οτι θα γίνει πραγματικά πολύ όμορφο, όταν ολοκληρωθούν όλες οι εργασίες ανανέωσής του. Ειδικά σε μία εποχή, που το πράσινο και η προστασία του πρέπει να αποτελούν προτεραιότητα. Προσωπικά απόλαυσα τη βόλτα μέσα από τα δρομάκια, ενώ ωραία εικόνα ήταν τα φιλοτεχνημένα με σχέδια παγκάκια σε διάφορα σημεία του πάρκου.
