Η δισκογραφική Veego Records μετράει λιγότερο από δύο χρόνια στα μουσικά πράγματα και έχει καταφέρει ήδη να μας απασχολήσει με τις εκλεκτικές μουσικές κυκλοφορίες της. Με βάση την Πάτρα, νέοι καλλιτέχνες, σημαντικές επανεκδόσεις αλλά και κινηματογραφικά soundtracks βρίσκουν τη θέση τους στις δισκοθήκες μας, χάρη στην επιμονή του Ανδρέα Μητρέλη, που βρίσκεται πίσω από τη νέα δισκογραφική.
Με κριτήριο πρώτα απ’ όλα το γούστο και στόχο την καλή μουσική, ανεξαρτήτως είδους, η Veego έχει φιλοξενήσει μεταξύ άλλων τις «Μυστικές Χορευτικές Κινήσεις», το ντεμπούτο που έκανε γνωστό το Παιδί Τραύμα, το soundtrack της νέας ταινίας του Γιάννη Οικονομίδη «Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς», σε σύνθεση του σημαντικού Γάλλου Jean Michel Bernard, αλλά και την επανέκδοση του ομώνυμου άλμπουμ των Kashmir, που «κόπηκε» για πρώτη φορά σε βινύλιο είκοσι χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του.
Μιλήσαμε με τον Ανδρέα Μητρέλη για τα επόμενα βήματα της δισκογραφικής, τις δυσκολίες του εγχειρήματος μέσα στην πανδημία αλλά και τη σημασία του να βάζεις ξανά στο ραντάρ τα άλμπουμ που δεν βρήκαν την αναγνώριση που τους άξιζε.
Ήταν δύσκολη η απόφαση να ξεκινήσεις μια δισκογραφική τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο και μάλιστα «αποκεντρωμένη», εκτός Αθηνών;
Η δυσκολία είναι να έχεις το υλικό και τις ιδέες. Το πού θα βρίσκεσαι δεν έχει κάποια σημασία. Τα πάντα πλέον μπορούν να γίνουν από παντού.
Ήταν ρίσκο να ξεκινήσεις τις νέες κυκλοφορίες με το ντεμπούτο ενός εντελώς φρέσκου καλλιτέχνη, του Παιδιού Τραύμα;
Ήταν εντελώς τυχαίο. Πρώτο θα έβγαινε το άλμπουμ του Sonny Touch («Leave Space for the Little Animals») αλλά είχε κολλήσει στο artwork. Το Παιδί Τραύμα («Μουσικές Χορευτικές Κινήσεις) μου άρεσε πάρα πολύ και, αν και το είχε ήδη κυκλοφορήσει μόνος του σε cd, του πρότεινα να το βγάλουμε σε βινύλιο γιατί θα ήθελα να το είχα στην δισκοθήκη μου.
«Το πιο σημαντικό νομίζω είναι να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου και το γούστο σου. Η δισκοθήκη μου έχει όλα τα είδη μουσικής έτσι θέλω να είναι και η δισκογραφική μου».
Πώς έχει κυλήσει μέχρι στιγμής η πορεία της Veego;
Ουσιαστικά από κάθε κυκλοφορία μαθαίνουμε και κάτι καινούριο, οπότε η πορεία δείχνει ότι πάει καλά.
Με τι κριτήριο επιλέγεις τους δίσκους που αναλαμβάνεις; Θεωρείς σημαντικό να εκπροσωπείς διαφορετικά μουσικά είδη και καλλιτεχνικές γενιές;
Θα ήθελα να τους είχα στην δισκοθήκη μου. Και, σε όποια νέα πρόταση κάνουμε, να ξέρω ότι θα υπάρχει και συνέχεια από τον μουσικό. Το πιο σημαντικό νομίζω είναι να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου και το γούστο σου. Η δισκοθήκη μου έχει όλα τα είδη μουσικής έτσι θέλω να είναι και η δισκογραφική μου. Και αν επιμείνεις σε ένα είδος σημαίνει ότι φοβάσαι να ακούσεις και κάτι παραπάνω. Θέλω ο κόσμος που ακούει μουσική και αγοράζει δίσκους να ακούει και την πρόταση μας. Ακόμα κι αν δεν του αρέσει, να ξέρει ότι υπάρχει και αύτη η μουσική.
Προς το παρόν έχουμε δει έναν μικρό αριθμό εκλεκτικών κυκλοφοριών. Θέλεις να διατηρήσεις μια «boutique» αίσθηση στην Veego ή θα δούμε σταδιακά περισσότερες συμμετοχές;
Δεν θέλω να βγάζω κυκλοφορίες που να μην μπορώ να τις στηρίξω για αρκετό καιρό. Οι δίσκοι δεν έχουν ημερομηνία λήξης, οπότε θα προτιμήσω να επιμένω στις κυκλοφορίες μου για αρκετό καιρό και να μην ανοίξω τον κατάλογο σε πολλά πράγματα.
Η ένταξη ενός σημαντικού Ευρωπαίου συνθέτη, όπως ο Jean-Michel Bernard στο ρόστερ της Veego, πώς πιστεύεις ότι μπορεί να επηρεάσει και ενισχύσει την δισκογραφική;
Σίγουρα ανοίγει τον δρόμο για συνεργασίες εκτός συνόρων που είναι και ένας στόχος μου για τα επόμενα χρόνια.
Μέχρι στιγμής έχουμε ακούσει το noir soundtrack της «Μπαλάντας» αλλά και την επιλογή των κομματιών για σινεμά της Melentini. Σε ενδιαφέρει να ασχοληθείς πιο εντατικά με τα soundtracks;
Αν την μισή μου ζωή την έχω περάσει ακούγοντας μουσική τότε την άλλη μισή την έχω περάσει βλέποντας ταινίες. Έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στα soundtrack και σύντομα θα κυκλοφορήσουν και άλλα και αρκετά σημαντικά. Για παράδειγμα δεν θα είχα κυκλοφορήσει δίσκο της Μελεντίνη, αν δεν είχα πάει σινεμά να δω το «Άφτερλωβ». Το ίδιο συνέβη και με την «Μπαλάντα» του Γιάννη Οικονομίδη.
«Μπορεί κάποιος να είχε ακούσει τον δίσκο πριν 20 χρόνια και να μην του άρεσε, ενώ τώρα να του αρέσει γιατί αποκλείεται να είναι ο ίδιος άνθρωπος και να έχει τα ίδια ακούσματα με τότε. Αν το 1999 μου έλεγε κάποιος ακούω τους Kashmir θα γέλαγα και τώρα δεν χορταίνω να ακούω τον δίσκο τους».
Παρατήρησα ότι μία σημαντική μερίδα των δίσκων είναι επανακυκλοφορίες. Ποια είναι για σένα η σημασία της επανακυκλοφορίας στη μουσική σήμερα;
Η επανακυκλοφορία δεν έχει να κάνει με την σπανιότητα του δίσκου: ο δίσκος υπάρχει ήδη σε κάποια μορφή και μπορείς να τον ακούσεις. Σημασία έχει να κάνεις τους ακροατές να ακούν τον δίσκο σαν να είναι η πρώτη φορά. Και η αγορά ενός δίσκου μπορεί να το κάνει αυτό. Μπορεί κάποιος να είχε ακούσει τον δίσκο πριν 20 χρόνια και να μην του άρεσε, ενώ τώρα να του αρέσει γιατί αποκλείεται να είναι ο ίδιος άνθρωπος και να έχει τα ίδια ακούσματα με τότε. Αν το 1999 μου έλεγε κάποιος ακούω τους Kashmir θα γέλαγα και τώρα δεν χορταίνω να ακούω τον δίσκο τους.
Είναι από τους βασικούς στόχους της Veego να ασχοληθεί με επανακυκλοφορίες; Τι χαρακτηριστικά συγκεντρώνουν οι δίσκοι αυτοί για να επιλεγούν;
Το πρώτο είναι να μην έχουν κυκλοφορήσει ξανά σε βινύλιο ή, αν έχουν, να μην έχουν κυκλοφορήσει σε cd. Νομίζω όμως βασικό θα είναι πάντα το να ακούς κάτι με άλλα αυτιά.
Μπορείς να μας δώσεις μία πρώτη ιδέα για τις κυκλοφορίες που αναμένουμε αυτή τη χρονιά και άλλα πρότζεκτ που έχεις στο μυαλό σου για το μέλλον;
Σύντομα κυκλοφορεί το «Ένα Παιχνίδι» της Πόπης Αστεριάδη στα τραγούδια του Κωνσταντίνου Βήτα σε μια ειδική έκδοση, αφού δεν έχει βγει ποτέ σε βινύλιο. Επίσης ένα χαμένο single του Σταύρου Λογαρίδη από τα 70s και ένα ιδιαίτερο solo album του Θανάση Τζίνγκοβιτς των Σουπερ Στέρεο.
Θεωρείς η πανδημία έβαλε εμπόδιο στην ταχέως αναπτυσσόμενη νέα ελληνική μουσική σκηνή, λόγω της παύσης των συναυλιών, ή τους έδωσε πάτημα για ακόμα περισσότερη δημιουργία;
Άλλους τους έκανε να κάτσουν να δημιουργήσουν και σε άλλους δημιούργησε την ανάγκη να επικοινωνήσουν. Φοβάμαι πως όταν θα ανοίξουν οι συναυλιακοί χώροι, θα υπάρχει μια μεγάλη ζήτηση αλλά ταυτόχρονα και μια σύντομη καταστροφή. Θα θέλουν όλοι να παίξουν και θα είναι περισσότεροι οι μουσικοί από τους θεατές σε κάποιες συναυλίες. Πολύ πιθανόν να μπουχτίσουμε στα live.
Πώς βλέπεις να εξελίσσεται η μουσική στην Ελλάδα σήμερα;
Όπως και τα προηγούμενα χρόνια. Όσους έχουν υπομονή, ταλέντο και δημιουργία, θα τους τρώμε για 50 χρόνια στην μάπα. Όσοι θέλουν να βγάλουν λεφτά και να γίνουν διάσημοι εδώ και τώρα, θα ψάχνουν δουλειά σε κανένα reality σε μερικά χρόνια. Και το κακό είναι ότι τα media θέλουν αυτούς να προβάλουν, είτε είναι hype είτε είναι σούργελα.
Πώς είναι η επόμενη μέρα για τη Veego μετά την πανδημία;
Να δούμε επιτέλους live τους Kepler is Free!
