Οι Nightstalker θα εγκαινιάσουν το νέο πρότζεκτ της Στέγης Ωνάση «Stages A/live», με σκοπό την ενίσχυση εργαζομένων στη μουσική και συναυλιακών χώρων. Η συναυλία τους στο Gagarin 205 θα ανέβει με ελεύθερη πρόσβαση την Κυριακή 10 του μήνα στο κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση στο YouTube, ενώ αναμένουμε να ανακοινωθούν τα υπόλοιπα ονόματα και οι συναυλιακοί χώροι που θα συμμετέχουν στην ενέργεια.
Με αυτή την αφορμή μιλήσαμε με τον frontman της μπάντας, Αργύρη Γαλιατσάτο aka Argy, για τις ημέρες της καραντίνας, την επόμενη μέρα στη μουσική αλλά και τα σχέδια τους για το μέλλον και την επιστροφή στη σκηνή.
Θα εγκαινιάσετε το νέο πρότζεκτ της Στέγης «Stages A/live» με τη συναυλία σας την Κυριακή. Πώς νιώθετε γι’ αυτό; Πιστεύετε ότι τέτοιου είδους πρότζεκτ μπορούν να βοηθήσουν την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί για τους επαγγελματίες του χώρου με την πανδημία;
Είμαστε πολύ χαρούμενοι που θα συμμετέχουμε στο πρότζεκτ της Στέγης για την ενίσχυση των τοπικών, μικρότερων συναυλιακών χώρων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Πάντα, αλλά ειδικότερα αυτήν την περίοδο, είναι σημαντικό να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον και να είμαστε ενωμένοι. Εμείς κάνουμε μουσική, όχι πολιτική, γι’ αυτό και θέλουμε να στηρίξουμε τους χώρους που μας φιλοξενούν.
Πώς ήταν η εμπειρία της συναυλίας χωρίς κοινό;
Νιώθαμε σαν να γυρίζουμε βίντεο κλιπ, οπότε υπήρχε η ενέργεια. Επιτέλους πιάσαμε τα όργανα μετά από τόσο καιρό, με την καραντίνα δεν μπορούσαμε ούτε να βρεθούμε για πρόβες. Όμως η μεγαλύτερη καύλα είναι να βρίσκεσαι επιτέλους πάνω στη σκηνή, μετά από τόσους μήνες που δεν κάνουμε συναυλίες.
Είδαμε πολλά κύματα δημιουργικότητας από τους καλλιτέχνες μέσα στις καραντίνες. Εσείς ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;
Κάνουμε διάφορα πράγματα, αλλά το ότι δεν μπορούμε να βρεθούμε και να κάνουμε πρόβες μας πάει πίσω. Γράφουμε, φέρνουμε ιδέες για βίντεο κλιπ, τρέξαμε τώρα τη συναυλία με τη Στέγη αλλά στην πραγματικότητα όλα κυλάνε πολύ αργά. Πρώτη φορά φέτος την Πρωτοχρονιά την πέρασα στο σπίτι μετά από 25 χρόνια! Κάθε χρόνο ήμασταν σε live ή έξω, πιο πολύ βλέπαμε ο ένας τον άλλον παρά τους γονείς μας.
Κάνατε βέβαια κάποιες συναυλίες το καλοκαίρι στην επαρχεία με το νέο καθεστώς των καθιστών θεατών.
Κάναμε κάποιες ηλεκτρικές συναυλίες στο Βόλο, τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, τα Ιωάννινα και τα Χανιά που ήταν unplugged. Είναι πολύ περίεργο και για εμάς τους καλλιτέχνες να παίζουμε unplugged, πολύ διαφορετικό απ’ ότι έχουμε συνηθίσει. Το κοινό ας πούμε μπορεί να μιλάει όσο παίζεις.
Φαντάζομαι ότι και η ενέργεια ήταν εντελώς διαφορετική. Μπορούν να λειτουργήσουν οι συναυλίες με το κοινό καθιστό; Δεν χάνεται η αίσθηση;
Ο κόσμος πέρασε πολύ καλά, το ίδιο κι εμείς. Γούσταραν εξίσου παρά την διαφορετική αίσθηση.
Πώς βλέπεις τα πράγματα από δω και πέρα; Πιστεύεις θα επιστρέψουμε στις συναυλίες όπως τις ξέραμε, όταν με το καλό επανέλθουμε στο φυσιολογικό;
Το φυσιολογικό έχει τελειώσει, οι συναυλίες δε θα είναι ποτέ ξανά οι ίδιες. Δύσκολα θα γυρίσουμε στον τρόπο που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, όμως η μουσική θα επιβιώσει. Δεν ξέρω για τη βιομηχανία αν θα τα καταφέρει, η μουσική όμως θα βρει τον τρόπο.
Πώς σας φαίνονται οι συναυλίες μέσω streaming;
Είναι μια καλή λύση για τώρα, όπως το πρότζεκτ «Stages A/Live», αλλά δεν το ίδιο. Με την απόσταση δεν υπάρχει η ίδια ενότητα.
Μετράτε πλέον πάνω από 30 χρόνια πορείας. Πόσο δύσκολο είναι να μείνει μια μπάντα ενωμένη και το ενδιαφέρον αναμμένο για τόσα χρόνια; Όταν ξεκινήσατε φανταζόσασταν ότι θα φτάσετε εδώ;
Είναι 35 χρόνια πλέον! Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν το σκεφτήκαμε. Ξεκινήσαμε απλά να παίζουμε μουσική γιατί την αγαπούσαμε και δε θέλαμε να δουλέψουμε και με την ίδια σκέψη συνεχίσαμε. Βέβαια είναι δουλειά και η μουσική, αλλά με αρκετά διαφορετικό τρόπο.
Μετά την επιτυχία του «Children of the Sun» σας δημιουργήθηκε πίεση για να την επαναλάβετε στον επόμενο δίσκο;
Όχι, ούτως ή άλλως και το «Children of the Sun» μπήκε τυχαία απλά για να γεμίσει το δίσκο. Κανείς μας δεν περίμενε ότι θα πάρει τέτοιες διαστάσεις, βοήθησε φυσικά και το βίντεο κλιπ.
Βοήθησε πιστεύετε τη μακροβιότητα της μπάντας το ότι είχατε αραιότερες κυκλοφορίες αντί να μπαίνετε συνεχώς στο στούντιο;
Σίγουρα μας βοήθησε, γιατί με αυτόν τον τρόπο βγάζουμε μόνο τα κομμάτια που όντως αξίζουν και μας αρέσουν. Όσο περνάνε τα χρόνια μειώνεται η έμπνευση, έτσι είναι καλύτερα να περιμένεις για να φτιάξεις αυτό που όντως θέλεις. Για κάθε οκτώ τραγούδια που μπαίνουν στο δίσκο, υπάρχουν άλλα τόσα που μένουν εκτός. Αν δεν έχουμε ομοφωνία, να αρέσει ένα κομμάτι σε όλους, δεν το συμπεριλαμβάνουμε.
Τώρα που δεν έχουμε ζωντανές συναυλίες και μας λείπουν, μπορείτε να μας μοιραστείτε τη δυνατότερη ανάμνηση από τα live σας;
Είναι πάρα πολλές οι στιγμές μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια. Η πρώτη που μου έρχεται πιο έντονα στο μυαλό ήταν όταν παίζαμε support στους Ramones: Γυρνάω κάποια στιγμή και βλέπω τον Joey Ramone να χτυπιέται με την μουσική μου. Τώρα προσπαθώ να συγκεντρώσω όσα περισσότερα θυμάμαι σε ένα βιβλίο. Συνεργάζομαι με κάποιον που τα καταγράφει και θα αφορά και την προσωπική μου ζωή και πορεία. Φυσικά οι Nightstalker είναι ένα τεράστιο κομμάτι της μετά από τόσα χρόνια, αλλά δε θα μείνω μόνο σ’ αυτό. Μαζί συγκεντρώνω και ότι υλικό υπάρχει, από φωτογραφίες, τραγούδια και άλλα. Θα πάρει καιρό όμως για να ολοκληρωθεί, είμαι και σε μία ηλικία που η μνήμη με δυσκολεύει!
© φωτογραφιών: Πηνελόπη Γερασίμου
