Δεν είναι πολλές οι Ελληνίδες που ξεκίνησαν την καριέρα τους στην χώρα μας αλλά την ανέπτυξαν κυρίως στο εξωτερικό, όμως η Kid Moxie - κατά κόσμον Έλενα Χαρμπίλα - έχει καταφέρει ακριβώς αυτό, χωρίς μάλιστα να χάσει την επαφή και τους δεσμούς της με την Ελλάδα. Το έχει κατορθώσει και με την μουσική αλλά και την κινηματογραφική της καριέρα παράλληλα, με δουλειές και συνεργασίες διαφόρων ειδών.
Τις τελευταίες ημέρες έχει έλθει στο προσκήνιο η μουσική της λόγω της κυκλοφορίας του Cyberpunk 2077 - του πλέον συζητημένου video game για το 2020 κι ενός από τα γνήσια cultural moments μιας προφανώς άσχημης χρονιάς - στο soundtrack του οποίου συμμετέχει με δικά της κομμάτια, καθώς και λόγω της βράβευσης της ταινίας "Not To Be Unpleasant, But We Need To Have A Serious Talk" στο φεστιβάλ Raindance, του οποίου το soundtrack υπογράφει. Συζητήσαμε μαζί της για αυτά και μερικά ακόμη πράγματα, οι σημαντικότερες ερωτήσεις ακολουθούν.
Έχεις γράψει και άλλοτε "μουσική κατά παραγγελία" για ταινίες ή σειρές, σε τί διέφερε η δημιουργική σου διαδικασία για ένα video game και μάλιστα ένα τόσο φιλόδοξο όσο το Cyberpunk 2077;
Πρώτα απ' όλα διέφερε στην... μυστικότητα, καθώς αρχικά οι δημιουργοί δεν γνωρίζαμε καν για ποιό video game γράφαμε μουσική, ενώ και οι ρήτρες εμπιστευτικότητας ήταν πρωτόγνωρα, απίθανα αυστηρές. Έπειτα η εταιρεία που ανέπτυσσε τον τίτλο, η πολωνική CD Projekt RED, μάς είχε δώσει κατευθυντήριες γραμμές συγκεκριμένες - με παραδείγματα από playlists, Spotify κλπ. - αλλά υπήρχαν ήχοι ή λόγια στο υλικό που θα παραδίδαμε τα οποία δεν ήθελαν να περιλαμβάνονται πουθενά. Πρόσθετη φυσικά και η δυσκολία του ότι δεν ξέραμε, ακόμη κι όταν μάθαμε ποιός ήταν ο τίτλος, πού ακριβώς θα χρησιμοποιούνταν η μουσική μας μέσα στο παιχνίδι, οπότε χρειαζόταν να φανταστούμε "cyberpunk" ατμόσφαιρα και περιστάσεις και να αντλήσουμε έμπνευση από εκεί. Το τελικό αποτέλεσμα πάντως άρεσε πολύ τόσο στην CDPR όσο και στους gamers και χαίρομαι ιδιαίτερα γι' αυτό.
Τώρα γνωρίζεις πλέον πολλά για το Cyberpunk 2077, έχεις δει τα σχετικά video και ακούσει την συνεισφορά άλλων καλλιτεχνών. Αν είχες κληθεί ως compiler να επιμεληθείς μία φανταστική συλλογή τύπου "Ιnspired by CP 2077" με υπάρχοντα διάσημα κομμάτια άλλων συνθετών ή συγκροτημάτων που θα ταίριαζαν σε αυτό το ύφος, τί θα επέλεγες; Εντάξει, μην πεις 12, πες όμως 5-6 που σού έρχονται εύκολα στο μυαλό.
Ήταν αρκετά κομμάτια, αλλά ας πούμε πως τα πρώτα πέντε που μου ήλθαν στο μυαλό ήταν τα Engel από Remmstein, Born Sleepy από Underworld, Mary Magdalene από FKA Twigs, You Should See Me in a Crowd από Billie Eilish και HyperPower από Nine Inch Nails. Ο συχνά "σκληρός" ήχος, σίγουρα εσωστρεφής και σκοτεινός, είναι αυτός ταιριάζει στην δυστοπική ατμόσφαιρα που ήθελαν να αποδώσουν οι Πολωνοί στο CP 2077 - κι ας μην υιοθετεί "καθαρή" electronica αλλά μόνο στοιχεία της.
Το δημοφιλές σετ της Nina Kravitz για το Cyberpunk 2077, που δημοσιεύθηκε στο YouTube την παραμονή της κυκλοφορίας του, είναι "καθαρή" EDM, ηλεκτρονική μουσική δηλαδή για χορό. Το άκουσες; Σε αυτό το μήκος κύματος κινείται η δική σου electronica για τον τίτλο ή είναι κάτι με βαρύτερο beat, περισσότερο σκοτεινό όπως προανέφερες;
Ναι, το άκουσα, ήταν πολύ καλό και μού αρέσει ούτως ή άλλως η Nina Kravitz ως DJ και ως περσόνα γενικότερα. Τα κομμάτια τα δικά μου όμως που έχουν συμπεριληφθεί στο τελικό soundtrack του CP2077 είναι όντως περισσότερο "βαριά" από απλώς χορευτικά, εμπεριέχουν και αυτό το δυστοπικό, σκοτεινό στοιχείο που προσωπικά φαντάστηκα πως θα χαρακτήριζε την ατμόσφαιρα του τίτλου. Λέγονται Follow The White Crow, Simple Pleasures και Flying Heads και ακούγονται στους εικονικούς "ραδιοφωνικούς σταθμούς" 103.5 Radio PEBKAC, 88.3 Pacific Dreams και 92.9 Night FM αντίστοιχα του CP 2077.
Το 2077 ως χρονολογία είναι ακόμη... μακριά μας φυσικά - δεν έχουμε ιδέα αν σε 50 χρόνια ο κόσμος θα ακούει όντως ηλεκτρονική μουσική όπως αυτή που τώρα θεωρούμε "μελλοντολογικά ψυχρή και σκληρή" για κινηματογραφική ευκολία ή αν θα ακούει κάτι τελείως διαφορετικό. Σήμερα, όμως, πώς κρίνεις την εξέλιξη της electronica; Απλοποιείται ή γίνεται περισσότερο σύνθετη; Γίνεται μηχανική, απρόσωπη και προβλέψιμη ή μόνο έτσι την αντιμετωπίζει ποσοστό του mainstream κοινού; Χρειάζεται βαθύτερη "αποκωδικοποίηση" από τον ακροατή ή λειτουργεί κυρίως επιδερμικά;
Κατ' αρχήν αυτό που αποκαλούμε "ηλεκτρονική μουσική" είναι πολύ δύσκολο να οριοθετηθεί πλέον: αφενός πολλά διαφορετικά στυλ ήχου αξιοποιούν ηλεκτρονικά στοιχεία, αφετέρου η σύγχρονη μουσική γενικότερα έχει γίνει "υβριδική", με πολλά διαφορετικά στυλ-αμαλγάματα άλλων, της electronica συμπεριλαμβανομένης. Η "mainstream" εκδοχή της η αλήθεια είναι πως κάθε χρόνο απλοποιείται, γίνεται όλο και περισσότερο "εύπεπτη", χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κάτι κακό (χρειαζόμαστε και το περίπλοκο και το απλοϊκό). Είναι αλήθεια πάντως ότι η περισσότερο "βαθιά", πειραματική electronica, που είναι ενίοτε και η περισσότερο ενδιαφέρουσα, έρχεται κυρίως από την Ευρώπη και "πρέπει να την ψάξεις" για να την βρεις, καθώς η αμερικανική μουσική με ηλεκτρονικά στοιχεία καταλαμβάνει δυσανάλογα περισσότερο airtime, παρουσία στις playlists, στο Spotify κλπ.
Μίλησέ μας για το νέο σου album, είναι κοντά πια άλλωστε. Τί το καινούργιο το χαρακτηρίζει σε σχέση με τα Perfect Shadow ή Love and Unity; Έχει χρωματιστεί με διαφορετικό τρόπο η cinematic pop του νέου δίσκου και με ποιόν ακριβώς;
To καινούργιο album λέγεται Better than Electric, θα κυκλοφορήσει μέσα στον Φεβρουάριο (αρχικά σε ψηφιακή μορφή και αργότερα σε βινύλιο) κι απαρτίζεται από δέκα κομμάτια συν δύο remix τους (τα επιμελήθηκαν οι Δημήτρης Παπασπυρόπουλος και Franklin). Είναι δίσκος περισσότερο "νυχτερινός" από προηγούμενούς μου και ο κόσμος θα διακρίνει σαφείς επιρροές από την δουλειά που έκανα για το Cyberpunk 2077, καθώς ορισμένα κομμάτια υιοθετούν αυτό το στυλ (δύο από αυτά ήταν γραμμένα αρχικά για το video game μάλιστα). Έχει γυριστεί και ένας αριθμός από video clips για αυτό το album, θα είναι περισσότερο "κινηματογραφικό" από άλλα και σε ορισμένα σημεία περισσότερο συναισθηματικό επίσης.
Σκέφτεσαι να πειραματιστείς με άλλα είδη μουσικής πέραν της cinematic pop και των soundtracks για ταινίες, σειρές ή games;
Για να είμαι ειλικρινής... όχι. Βρίσκομαι ακριβώς εκεί που θέλω να βρίσκομαι μουσικά αυτήν την στιγμή, συνεργάζομαι με μία από τις δισκογραφικές που πάντοτε θαύμαζα (την Lakeshore Records με την οποία συνεργάζομαι μόνιμα πλέον) και κάνω δουλειές που πραγματικά μου αρέσουν. Η μουσική μου έχει μια ταυτότητα αναγνωρίσιμη που δεν θα ήθελα να την νοθεύσω αυτή τη στιγμή. Στο μέλλον, ποιός ξέρει;
Περισσότερη Kid Moxie μπορεί να βρει κανείς στην σελίδα της στο Bandcamp αλλά και στο Facebook ή στο Instagram όπου γίνονται δημοσιεύσεις της τακτικά.
