Οι Underground Youth είναι τα τελευταία χρόνια οι συνήθεις ύποπτοι του ετήσιου συναυλιακού προγράμματος. Από την αρχή της δημιουργίας τους, όταν ήταν ακόμα ένα solo project του μουσικού Craig Dyer, απέκτησαν ένα πιστό εγχώριο κοινό που γοητεύτηκε από το σκοτεινό post-punk τους. Το cover του «Mademoiselle» εμφανίζεται μέχρι σήμερα συχνά-πυκνά στα feed μας και ήταν ο λόγος να έρθει η γοητευτική Anna Karina πιο κοντά στους μη κινηματογραφόφιλους. Δίσκο το δίσκο, η σχέση αυτή καπώς οριστικοποιήθηκε και η Ελλάδα έγινε μία de facto στάση στις συχνές περιοδείες τους.
Αφορμή για τη νέα τους επίσκεψη, στο Fuzz το Σάββατο 5 Οκτωβρίου, έδωσε ο πιο πρόσφατος δίσκος τους «Montage Images Of Lust & Fear». Σε κάθε κυκλοφορία οι Underground Youth είναι φανερά εξελιγμένοι και καταθέτουν πιο ολοκληρωμένα αποτελέσματα: από στοιχειωτικές μπαλάντες («The Death of the Author») μέχρι τους πιο ψυχρούς, σπαρακτικούς τόνους («Sins»), το σχήμα από το Manchester φαίνεται να βάζει κάθε φορά ένα νέο λιθαράκι, κρατώντας όμως ατόφια την ταυτότητά του. Μιλήσαμε με τον frontman Craig Dyer για τη ζωή στο Βερολίνο, τη μουσική στην εποχή των social media και τις σκέψεις τους για το μέλλον.
Πριν από κάποια χρόνια μετακομίσατε από το Μάντσεστερ στο Βερολίνο. Πόσο διαφέρει η μουσική βιομηχανία στις δύο χώρες; Αντλείτε έμπνευση από τη γερμανική πρωτεύουσα και τα εγχώρια σχήματα;
Υπάρχουν μικρές ομοιότητες αλλά και τεράστιες διαφορές, όσον αφορά τη βιομηχανία. Εγώ κάνω τα πάντα για να την αποφεύγω. Αλλά όσον αφορά τη σκηνή και την καλλιτεχνική κοινότητα, το Βερολίνο το νιώθω πολύ περισσότερο «σπίτι» μου. Είναι μια πόλη βουτηγμένη στην ιστορία, η οποία είναι σχεδόν χειροπιαστή στους δρόμους. Επομένως, δεν μπορείς να μείνεις αμέτοχος και να μην εμπνευστείς. Επιπλέον, έχει μία ζωηρή μουσική σκηνή, με βραδινές συναυλίες, μυστικά events και σχεδόν οτιδήποτε μπορείς να ζητήσεις.
Λένε ότι η Αθήνα είναι το νέο Βερολίνο. Πιστεύετε ότι αυτό μπορεί να αφορά και τις τέχνες;
Δεν το είχα ακούσει αυτό! Είναι ενδιαφέρουσα οπτική, βέβαια, και σίγουρα είναι συναρπαστικό για όσους ζείτε εκεί. Νομίζω αυτές οι συγκρίσεις πηγάζουν από κάτι πολύ βαθύτερο από την καλλιτεχνική σκηνή, αλλά σίγουρα η αίσθηση μία πόλης επηρεάζει άμεσα την τέχνη που γεννιέται εκεί και το αντίθετο. Η δική μου εμπειρία στην Αθήνα, ωστόσο, είχε ήδη αφήσει αυτήν ακριβώς την αίσθηση οπότε ελπίζω να μην τη χάσει πάνω στην προσπάθεια να μεταμορφωθεί σε οτιδήποτε «νέο».
Με αφορμή τον προηγούμενο δίσκο σας πρέπει να ρωτήσω: τι είδους δυστοπική τρύπα της κολάσεως είναι αυτή; Πιστεύετε τα πράγματα θα καλυτερεύσουν ποτέ;
Πρέπει να πιστεύουμε σε κάτι, σωστά; Θα ήθελα να πιστεύω ότι υπάρχει ένα λαμπρότερο μέλλον, κάπου εκεί έξω.
Μετά από δέκα πολύ δημιουργικά χρόνια καταφέρνετε να εξελίσσεστε σε κάθε νέο άλμπουμ ενώ διατηρείτε μία κοινή αισθητική. Σκέφτεστε ποτέ να πειραματιστείτε με νέους ήχους;
Ειλικρινά, δεν ξεκινάω να δημιουργήσω οτιδήποτε που να στοχεύει σε μια «κοινή αισθητική». Υποθέτω ότι αυτό είναι κάτι που προκύπτει αυτόματα και δίνει στη μπάντα ένα συγκεκριμένο ήχο. Νομίζω είναι υγιές για έναν καλλιτέχνη να αναπτύσσεται, να μεγαλώνει και να πειραματίζεται με τον ήχο του· δε θα απέκλεια ποτέ οποιαδήποτε καινούργια σκέψη όσον αφορά στη μουσική που κυκλοφορούμε.
Πώς καταφέρνετε να παραμένετε δημιουργικοί μετά από τόσους δίσκους σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα;
Για αρχή, προσπαθώ να μην αναλώνομαι σ’ αυτήν την ερώτηση! Εάν στεναχωριόμουν για την δημιουργικότητά μου, τότε πιθανώς να δημιουργόνταν όντως πρόβλημα. Μέχρι στιγμής, τέτοιο θέμα δεν προέκυψε στα δέκα χρόνια αυτού του πρότζεκτ. Βέβαια, ποτέ δεν ξέρεις πόσο θα διαρκέσουν αυτά τα πράγματα, προσπαθώ να κοιτάζω περισσότερο το κοντινό μέλλον.
Έχετε δηλώσει ότι η τρέχουσα κατάσταση των ΜΜΕ ήταν η έμπνευση πίσω από το νέο σας δίσκο «Montage Images of Lust & Fear». Ποια η σχέση σας με τα κλασικά αλλά και τα social media; Νομίζω πολύς κόσμος σας γνώρισε μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα...
Σίγουρα, οι «...Youth» δε θα μπορούσαν να υπάρξουν χωρίς τα social media, όπως και πολλές άλλες σύγχρονες μπάντες, έξω από το φάσμα του mainstream. Υποθέτω ότι είναι ευχή και κατάρα- χωρίς αυτά δεν θα είχαμε στο ελάχιστο την ίδια πρόσβαση, όχι μόνο στη μουσική αλλά και γενικά στο τι συμβαίνει στον κόσμο. Απ’ την άλλη, είναι καταστροφικά για την ελευθερία μας ενώ αναισθητοποιούν τους ανθρώπους απέναντι στην πραγματικότητα. Πρέπει, λοιπόν, να τα χειριζόμαστε με προσοχή.
Το εξώφυλλο του «Mademoiselle» με τη μούσα της νουβέλ βαγκ, Άννα Καρίνα είναι απ’ τα πιο χαρακτηριστικά σας. Ποιο είναι το κορίτσι στο εξώφυλλο του «Montage...» και ποια η ιστορία πίσω από την εικόνα;
Πρόκειται για τη Lorena Sequero, την καλλιτέχνιδα πίσω από αρκετά από τα προηγούμενα εξώφυλλά μας. Η τέχνη της ταιριάζει πραγματικά στο μουσικό μας ύφος και απολαμβάνουμε πάντα να δουλεύουμε μαζί της. Το κόνσεπτ πίσω από το εξώφυλλο του «Montage…» έχει εναλλασσόμενες εικόνες, οπότε μπορείς να αλλάξεις τι προβάλλεται στην οθόνη της τηλεόρασης. Έτσι ενσαρκώνει τα θέματα του άλμπουμ με τον καλύτερο, οπτικό τρόπο.
Περισσότερες πληροφορίες
The Underground Youth
H post punk/psych rock μπάντα από το Μάντσεστερ, που έχει ήδη χτίσει μια σχέση γεμάτη πάθος και αμοιβαία εκτίμηση με το ελληνικό κοινό, θα γιορτάσει μαζί μας τα δέκα της χρόνια.
