Καλώς ή κακώς το Rockwave είναι το μοναδικό μεγάλο open-air φεστιβαλ της χώρας που μετρά πάνω από 20 χρόνια παρουσίας και μπορεί να καυχιέται ότι έχει φέρει μερικά από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της μουσικής ιστορίας. Όλοι όσοι αντιλαμβάνονται τη συναυλία σαν κάτι περισσότερο από έξοδο, σίγουρα επισκέφτηκαν τουλάχιστον μία φορά τη Μαλακάσα για να δουν από κοντά κάποιο συναυλιακό τους απωθημένο. Το ίδιο θα συνέβαινε το περασμένο Σάββατο (1/7) όταν τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ headliners θα ήταν ο Sivert Hoyem και οι Placebo, αγαπημένα σχήματα του ελληνικού κοινού το οποίο έχουν επισκεφτεί δεκάδες φορές κι όμως συνεχίζουν να προσελκύουν χιλιάδες κόσμου.
Εν μέσω ασυγχώρητου καύσωνα σε πλήρη ανάπτυξη στη μικρή Vibe Stage ανέβηκαν οι Tango with Lions με μπροστάρισσα την Κατερίνα Παπαχρήστου. Παρά τη ζέστη ήδη πολύς κόσμος είχε μαζευτεί στη Μαλακάσα, και μερικοί τολμηροί πήραν θέση στο κάγκελο για να ακούσουν το συγκρότημα. Θυμάμαι ακόμη όταν το 2010 είχε κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους «Verba Time», ένας από τους καλύτερους εγχώριους folk δίσκους από το οποίο ξεχώριζε με ευκολία το σπαρακτικό «In A Bar». Ένα κομμάτι που σήμερα μετρά σχεδόν 27 εκατομμύρια προβολές στο youtube, και φυσικά αποτέλεσε το αποκορύφωμα της εμφάνισης της μπάντας η οποία παρά τις δύσκολες συνθήκες εκτέλεσε ιδανικά το υλικό της, παρουσιάζοντας και ένα νέο κομμάτι που θα συμπεριλαμβάνεται στην τρίτη τους κυκλοφορία που βγαίνει το φθινόπωρο.
Μεταφορά στην Terra Stage όπου το μικρόφωνο θα έπαιρναν οι Fat White Family. Η επίσκεψή τους στη χώρα μας θα έπρεπε να είναι το συναυλικό γεγονός της χρονιάς ή τουλάχιστον ένα από τα σημαντικότερα. Αταξινόμητοι (ούτε ακριβώς indie, δύσκολα post punk, δυσκολότερα ψυχεδελικοί), το περσινό άλμπουμ τους «Songs for Our Mothers» τους έβαλε στο μουσικό χάρτη ως το συγκρότημα που μπορεί να κάνει το rock ‘n’ roll ξανά επικίνδυνο. Είναι χύμα, άσχημοι, ευφυείς και γράφουν τη μουσική του μέλλοντος.
Η περιβόητη σκηνική τους παρουσία συμβάλει στο μύθο που τους περιβάλλει, και την οποία μου επιβεβαίωσε καλός φιλός που τους παρακολούθησε πέρσι στις Η.Π.Α. Πόσο τυχερός ήταν που τους είδε στο εξωτερικό, καθώς η εμφάνισή τους στη Μαλακάσα κάθε άλλο παρά αξιομνημόνευτη θα μείνει (για εκείνους και για εμάς). Γι’ αυτό φρόντισε πρωτίστως η επιλογή να παίξουν στη μεγάλη σκηνή, μπροστά δηλάδη στο «VIP χώρο» που από τη μία εκείνη την ώρα ήταν μισοάδειος, σχεδόν ρεζερβέ για τους φίλους των headliners, κι από την άλλη όσοι θέλαμε να δούμε την μπάντα μπορούσαμε μόνο αρκετά μακριά από τη σκηνή. Κατά συνέπεια, εν μέσω καθήμενων που περίμεναν να περάσει η ώρα, βρεθήκαμε στην άβολη θέση να τραγουδάμε και να χορεύουμε με δεκάδες μάτια να κοιτάνε απορημένα.
Το αποκαρδιωτικό θέαμα φυσικά επηρέασε και τους Fat White Family οι οποίοι ναι μεν έπαιξαν στην εντέλεια τα κομμάτια τους, με σπουδαία στιγμή το «I Am Mark E. Smith», είχε σαν αποτέλεσμα όμως να κόψουν κατά μισή ώρα περίπου το σετ τους και τον τραγουδιστή Lias Saudi να τραγουδά με ένα κουτάκι μπύρας στο χέρι πότε καθισμένος στο monitor πότε απευθυνόμενος στους συμπαίκτες του. Κανείς εξάλλου δεν τους έδινε σημασία. Το χλιαρό χειροκρότημα του κόσμου ήταν η αποφώνηση μιας άδοξης εμφάνισης, που ελπίζω ειλικρινά να επαναληφθεί για να τους δούμε σε ένα κλειστό χώρο υπό κανονικές συνθήκες.
Επιστροφή στην Terra Stage για μία από τις πολυαναμενόμενες εμφανίσεις τις βραδιάς. Οι Cigarettes After Sex βρίσκονται μεταξύ των συγκροτημάτων που χρωστούν τη δόξα τους στο internet. Το ομώνυμο ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε το 2011, ο κόσμος όμως άρχισε να τους προσέχει ένα χρόνο μετά, όταν εμφανίστηκε στο bandcamp το EP «Ι.» με ένα υπέροχο εξώφυλλο βασισμένο σε φωτογραφία του Man Ray και δωρέαν κατέβασμα (τότε). Η μελαγχολικά ατμοσφαιρική dream pop τους, τα αισθαντικά φωνητικά του Greg Gonzalez και οι στίχοι που μιλούν για τον πόθο, την απόρριψη, τον έρωτα και το χωρισμό προοδευτικά γνώρισαν απρόσμενη διαδικτυακή επιτυχία που σήμερα τους εξασφαλίζει καθολική αναγνωρισμότητα, ακόμα και από ακροατές που δε θα άκουγαν ποτέ αυτό το είδος μουσικής. Οι δισκογραφικές δεν έχασαν την ευκαιρία, τους υπέγραψαν, και τώρα οι Cigarettes After Sex περιοδεύουν για την προώθηση του «κανονικού» ντεμπούτου τους.
Δεν ξέρω τι προσδοκίες είχαν άλλοι από την μπάντα, εγώ πάντως είδα αυτό ακριβώς που περίμενα. Το τρίο με πρωτοστάτη τον Gonzalez ερμήνευσε πιστά τα κομμάτια, με τη φωνή του Αμερικανού να είναι ανατριχιαστική live. Το κοινό ήξερε κάθε τραγούδι και όλους τους στίχους, μερικοί μάλιστα έκλαιγαν συγκινημένοι δίπλα μου. Ορισμένοι κατηγόρησαν την μπάντα πως ήταν στατική, χωρίς ίχνος ενεργητικότητας. Δεν καταλαβαίνω πώς αλλιώς θα μπορούσαν να παίξουν τη μουσική τους, καθώς ομολογώ το αντίθετο θα μου φαινόταν παράξενο. Ίσως να έμειναν περισσότερο πιστοί «στο ρόλο» τους από όσο χρειαζόταν (μαυροντυμένοι, λιγομίλητοι, σοβαροί), όμως δύσκολα να απογοήτευσαν τους οπαδούς τους.
Η ενέργεια που «έλλειπε» στην εμφάνιση των Cigarettes After Sex περίσσευε σε αυτήν του Sivert Hoyem ο οποίος ξεκίνησε με τρομερές ταχύτητες το set του παίζοντας το –προσωπικό αγαπημένο- «Look Away Lucifer». Ο ήλιος είχε πέσει, κι ο ψηλός Νορβηγός στεκόταν επιβλητικός στη μέση της Terra Stage όχι όμως όσο η φωνή του που αντηχούσε σε ολόκληρη τη Μαλακάσα.
Ομολογώντας πως δεν έχει πολύ ώρα στη διάθεσή του, κάλυψε με το set του αγαπημένες στιγμές της δισκογραφίας των Madrugada αλλά και των προσωπικών άλμπουμ του. Ενώ έχει εμφανιστεί πολλές φορές στην Ελλάδα, ο Hoyem έδειχνε διατεθειμένος να παρασύρει το κοινό και κυρίως να διασκεδάσει μαζί του. Είτε με το συγκρότημα είτε μόνος με μια ακουστική κιθάρα, η δύναμη της σκηνικής του παρουσίας δεν έχανε στο ελάχιστο. Πολλά μπορούν να ειπωθούν για όσους έρχονται συνεχώς εδώ για συναυλίες, ο Hoyem έστω τις προάλλες ανταπέδωσε και με το παραπάνω τις προσδοκίες χωρίς να σκεφτούμε λεπτό να κοιτάξουμε το ρολόι.
Η ώρα είχε φτάσει για τους Placebo, ακόμα ένα συγκρότημα με φανατικό κοινό στην Ελλάδα, που έδωσε βροντερό παρόν στο Terra Vibe για να γιορτάσει μαζί του είκοσι χρόνια μουσικής παρουσίας. Το αναδρομικό βίντεο που προβλήθηκε στις γιγαντοοθόνες προλόγισε το «Pure Morning», το εναρκτήριο κομμάτι που έδωσε αφορμή στο κοινό να κάνει αισθητή την παρουσία του. Τα «Loud Like Love» και «Jesus’ Son» έδωσαν συνέχεια στο best of setlist που είχαν ετοιμάσει οι Λονδρέζοι, θυμίζοντάς μας πως κάποτε ήταν ένα από τα λίγα mainstream σχήματα που μίλαγαν για θέματα σεξουαλικότητας, φύλου και ταυτότητας. Επί σκηνής οι Placebo έπαιζαν διαδοχικά το ένα κομμάτι μετά το άλλο χωρίς πολλά-πολλά, σαν να έβγαζαν διαδικαστικά τη συναυλία. Αυτό δεν πτόησε το κοινό που φώναζε το όνομα της μπάντας στο τέλος σχεδόν κάθε κομματιού. Καλύτερη στιγμή της εμφάνισής τους ήταν με διαφορά η εκτέλεση του «Without You I’m Nothing», όταν στις οθόνες φάνηκε ο David Bowie στο πλάι του Brian Molko με τον κόσμο να χειροκροτεί συγκινημένος.
Λίγη ώρα αργότερα, κι αφού ακούσαμε χωρίς παύση επιτυχίες όπως το «Song to Say Goodbye», το «Infra-Red» σήμανε το τέλος του κυρίως μέρους της συναυλίας των Placebo. Όταν επέστρεψαν στη σκηνή για το αναμενόμενο encore, ακούστηκε μονάχα η διάσημη διασκευή τους στο «Running Up That Hill» της Kate Bush και αποχώρησαν. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο οι Placebo έκοψαν κομμάτια που συμπεριλαμβάνονταν στα setlist άλλων χωρών, με αποτέλεσμα το μάλλον μουδιασμένο κοινό να αποχωρήσει δίχως να έχει ακούσει κομμάτια όπως το «Meds» και «Every You, Every Me». Περίεργο για μια συναυλία επετειακού χαρακτήρα όπου περιμένεις τουλάχιστον να ακούσεις τα καλύτερα κομμάτια ενός συγκροτήματος.
Η δεύτερη μέρα του Rockwave ολοκληρώθηκε με ανάμεικτα συναισθήματα, με κυρίαρχη ίσως την εντύπωση πως κάτι έλλειπε εκείνο το βράδυ. Στην επιστροφή οι λιγότερο τυχεροί είχαν να αντιμετωπίσουν το συνωστισμό στην ανατολική πύλη, τη μόνιμη διαθέσιμη για είσοδο / έξοδο φέτος, και το μποτιλιάρισμα στη συνέχεια μέχρι να βγουν από τη Μαλακάσα. Η ταλαιπωρία είναι συνώνυμη λέξη με το Terra Vibe, και θα συνεχίσει να είναι έως ότου δε βρεθεί κάποια στιγμή μια φόρμουλα για την ομαλή πρόσβαση του κοινού.
Την ίδια μέρα εμφανίστηκαν το indie pop σχήμα Amnesia Pills, το ψυχεδελικό indie συγκρότημα She Tames Chaos με τραγουδίστρια την Εύη Χασαπίδου-Watson (παλιότερα των No Man's Land και Echo Tattoo), και οι νικητές ραδιοφωνικού σταθμού alternative rockers The Last International Playboys.
