Kαλύτερο σενάριο σε video game 2015-2016: Life is Strange
Αν μάς ρωτούσε κανείς πριν από 12 μήνες αν και κατά πόσο πιστεύουμε πως η προσέγγιση των episodic games - αυτών δηλαδή που κυκλοφορούν τμηματικά, "σε επεισόδια" - μπορεί να λειτοργήσει, θα απαντούσαμε αρνητικά. Τόσο βάσει ιστορικού, όσο και βάσει της ίδιας της φύσης των video games. E, το Life is Strange της Square/Enix μάς διέψευσε πανηγυρικά, καθώς όχι μόνο κατόρθωσε να χρησιμοποιήσει αυτόν τον "τμηματικό" μηχανισμό προς όφελός του, αλλά να αναπτύξει με τον τρόπο αυτό ένα σενάριο που θα ζήλευαν πολλές τηλεοπτικές σειρές και ταινίες του Holywood. Στο πλαίσιο του συγκεκριμένου τίτλου - στον οποίο πρωταγωνιστεί μία νεαρή κοπέλα με την ιδιότητα να γυρίζει πίσω το χρόνο, γεγονός που τήν φέρνει αντιμέτωπη με όλες τις αλλαγές και τις συνέπειες που έχουν οι επιλογές της - δίνεται η ευκαιρία στην δημιουργό εταιρεία του, την Dontnod, να διαπραγματευτεί αλληλεπιδραστικά μία σειρά από "ενήλικα" θέματα, μέσα από ένα συνολικό σενάριο τόσο ενδιαφέρον και ψυχαγωγικό, όσο "σοβαρό" και ρεαλιστικό. Όι έξυπνοι γρίφοι και ο οπτικοακουστικός τομέας φυσικά βοηθούν, όμως το Life Is Strange ξεχωρίζει κυρίως για την υπόθεσή του και την προσέγγιση της διήγησης - γι' αυτό και το βραβεύουμε. Κυκλοφόρησε αμιγώς ψηφιακά σε πέντε επεισόδια μέσα στο 2015, σύντομα όμως - αφού ολοκληρώθηκε πλέον - θα κυκλοφορήσει και ως ενιαίος τίτλος με extras α λα boxset. Εννοείται, τον συνιστούμε!
Runner-up: Until Dawn
Στη χώρα μας δυστυχώς το κακό... timing (κυκλοφορία τον Αύγουστο του 2015 εν μέσω capital controls) δεν επέτρεψε στην δημιουργία της Supermassive Games να γίνει ιδιαίτερα γνωστή - και θα ήταν κρίμα να "περάσει στα αζήτητα", καθώς είναι σεναριακά μία από τις πλέον πρωτότυπες παραγωγές όχι μόνο του PS4 (στο οποίο κυκλοφόρησε αποκλειστικά) αλλά οποιουδήποτε φορμά. Πρόκειται για έναν τίτλο-θρίλερ επιβίωσης (survival horror) ο οποίος έχει εξ αρχής σχεδιαστεί με σκοπό να... "επιβάλλει" στο κοινό να το παίξει πολλαπλές φορές: ο παίκτης θα κάνει μία σειρά από ψυχολογικές και ηθικές επιλογές οι επιλογές προοδευτικά οδηγούν σε διαφορετική εξέλιξη του σεναρίου και άρα διαφορετικά "παρακλάδια" στο σενάριο, οπότε ουσιαστικά είναι αδύνατον οποιοσδήποτε να εξερευνήσει όλο το περιεχόμενο του Until Dawn "με την πρώτη". Σε κάποια πράγματα (στον μηχανισμό επιλογών-συνεπειών κυρίως) o τίτλος της Supermassive θυμίζει το Life Is Strange, αλλά οι οπτικές γωνίες πολλαπλών χαρακτήρων, η υποβλητικά τρομακτική ατμόσφαιρα και το σύστημα "διακλάδωσης" πολλαπλών εκδοχών του ίδιου σεναρίου βάσει του εκάστοτε ενεργού χαρακτήρα, το διαφοροποιούν σημαντικά. Μία από τις παραγωγές που αληθινά αξίζουν τον διόλου ασήμαντο χρόνο που ζητούν... και σίγουρα το βραβείο μας ως "εναλλακτικού" σεναριακού νικητή.