Ναι, ομολογουμένως δεν είναι η πρώτη φορά που μία πολυεθνική δοκιμάζει να κοροϊδέψει (τόσο στυγνά και απλά μπορεί μόνο να χαρακτηριστούν κάποιες επιλογές) το καταναλωτικό κοινό που δεν γνωρίζει πολλά τεχνικά και λεπτομέρειες για τα προϊόντα της. Αλλά υπάρχουν και όρια. Και η Intel - ο μεγαλύτερος κατασκευαστής επεξεργαστών και άλλων υποσυστημάτων για προσωπικούς υπολογιστές σήμερα - έχουμε την αίσθηση ότι τα ξεπέρασε με την πιο πρόσφατη... πρωτοβουλία της να την πούμε... κάτι άλλο να την πούμε... να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο πωλεί μία σειρά από κεντρικούς επεξεργαστές που αξιοποιούνται σε προκατασκευασμένα κυρίως PC.
Πιο συγκεκριμένα: η αμερικανική εταιρεία ξεκινά αυτόν τον καιρό στις ΗΠΑ μία "υπηρεσία" με την ονομασία Intel Upgrade Service, για τη συμμετοχή στην οποία απαιτείται η αγορά μιας κάρτας τύπου "Ξυστό" και κόστους 50 δολαρίων. Η κάρτα αυτή κρύβει έναν ειδικό κωδικό. Αυτόν τον εισάγει ο χρήστης μέσω μιας μικρής βοηθητικής εφαρμογής των Windows στον Η/Υ του (η σελίδα της Intel απ' όπου την προμηθεύεται κανείς είναι εδώ) κι αυτόματα... ενεργοποιείται στον κεντρικό επεξεργαστή αυτού του Η/Υ ένας αριθμός από χαρακτηριστικά που τον καθιστούν κατά τι ταχύτερο ή αποτελεσματικότερο. Η μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια; Τα χαρακτηριστικά αυτά βρίσκονται εξ αρχής εκεί αλλά είναι "κλειδωμένα", ακριβώς με σκοπό την αγορά της κάρτας αυτής αργότερα (!).
Τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά ανήκουν σε αυτά που κάποτε τροποποιούσαμε στα PC μέσα από επιλογές του BIOS, όπως π.χ. η περισσότερη μνήμη cache τρίτου επιπέδου για να επιταχύνει συγκεκριμένες λειτουργίες ή το hyperthreading, ώστε το λειτουργικό σύστημα να μπορεί να διαχειρίζεται άνετα περισσότερες εφαρμογές. Οι χρήστες που αρέσκονται να "πειράζουν" τις επιλογές αυτές, κάποτε το έκαναν γνωρίζοντας την πρακτική της Intel να απενεργοποιεί τις σχετικές λειτουργίες ώστε να περιορίσει την πιθανότητα κατασκευαστικού λάθους. Με αυτούς τους επεξεργαστές για τους οποίους συζητάμε, ωστόσο, δεν τίθεται τέτοιο θέμα: είναι τεχνητά "φιμωμένοι", και με τρόπο που ο απλός καταναλωτής δεν γνωρίζει, ώστε στη συνέχεια να καταβάλλει τα έξτρα $50 για να πάρει...τι; Τις πλήρεις δυνατότητες του επεξεργαστή που έχει ήδη πληρώσει!
Πρόκειται για την ίδια τακτική που ακολουθούσαν ουκ ολίγες εταιρείες από το χώρο του video gaming πριν από μία διετία περίπου: πωλούσαν έναν τίτλο για Xbox 360 ή PS3 σε DVD ή Blu-ray με κάποια από τα στοιχεία τους να μην αποκαλύπτονται στον παίκτη π.χ. συγκεκριμένους χαρακτήρες ή τοποθεσίες ή αποστολές, ανάλογα με το είδος. Μετά από μερικές εβδομάδες πωλούσαν μέσω Xbox Live ή PSN κάποιο "extra περιεχόμενο", το οποίο όμως... βρισκόταν ήδη στο δισκάκι (!) και απλώς "ξεκλειδωνόταν" μέσω ενός κωδικού. Οι καταναλωτές και τα ΜΜΕ αποδοκίμασαν αυτές τις πρακτικές για καιρό και μέσα στο 2010 δεν είχαμε τέτοια... κρούσματα.
Είναι όμως η πρώτη φορά που συναντάμε κάτι τέτοιο σε προϊόν hardware. Αν η Intel υιοθετήσει ευρέως αυτό το "Upgrade Service", όχι μόνο σε κίνδυνο το δημόσιό της πρόσωπο θέτει, αλλά κι ένα κακό παράδειγμα για τις άλλες κατασκευάστριες εταιρείες στο χώρο των PC. Αν θεωρηθεί αποδεκτή η πρακτική να περιορίζονται επίτηδες και τεχνηέντως οι δυνατότητες ενός προϊόντος hardware, μετά... τί; Θα αγοράζουμε laptop με Blu-ray reader, για το οποίο θα καταβάλλουμε extra χρήματα για να το κάνουμε και recorder; Θα αγοράζουμε ένα router με θύρες που μεταφέρουν δεδομένα σε ρυθμούς Fast Ethernet και θα πληρώνουμε επιπλέον για να τις επαναφέρουμε σε Gigabit; Είναι μια τακτική πονηρή και άδικη προς τον καταναλωτή, που καλό θα ήταν να καταπολεμηθεί τώρα, που είναι νωρίς. Ειδάλλως, ποιός ξέρει για τί πράγματα θα κληθούμε να (διπλο)πληρώνουμε στο μέλλον...
