Η εκδήλωση WWDC 2023 της Apple που έλαβε χώρα τον περασμένο μήνα είχε, κατά βάση, ως... κεντρικό θέμα το σύστημα μικτής πραγματικότητας Vision Pro, παρά το γεγονός ότι - σε όρους απτής, πραγματικής αξίας - τα όσα αναφέρθηκαν για τις επερχόμενες νέες εκδόσεις των λειτουργικών συστημάτων της εταιρείας αφορούν ασύγκριτα πιο πολλούς καταναλωτές. Στο μεσοδιάστημα, όμως, έγινε αντιληπτό και κάτι άλλο: η Apple πέρασε μεν επίσημα στους δικούς της επεξεργαστές για όλους τους υπολογιστές της, το έκανε ωστόσο με τρόπο τόσο αδέξιο και πειραματικό, που έχει κατορθώσει να δημιουργήσει πλήρη σύγχυση στο κοινό της.

Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα του γεγονότος είναι το νέο μοντέλο MacBook Air, αυτό με την οθόνη διαγωνίου 15 ιντσών. Είναι ακριβώς αυτό που όλοι περιμέναμε: το ίδιο laptop με το ήδη υπάρχον μοντέλο των 13 ιντσών, βασισμένο σε επεξεργαστή M2, απλώς με μεγαλύτερη οθόνη. Αυτό είναι όλο. Αποδίδει κατά τι καλύτερο ήχο και φέρει μεγαλύτερη επιφάνεια καταδεικτικού (trackpad) αλλά ούτε μεγαλύτερη αυτονομία προσφέρει (η μεγαλύτερη μπαταρία ίσα-ίσα επαρκεί για να μην καταγράφονται λιγότερες ώρες λειτουργίας εξαιτίας της μεγαλύτερης οθόνης), ούτε καλύτερες επιδόσεις έχει κι ας υπήρχε μεγαλύτερος χώρος εσωτερικά για καλύτερο σύστημα ψύξης. Με άλλα λόγια η Apple δεν κατέβαλλε προσπάθεια να βελτιστοποιήσει το μοντέλο των 15 ιντσών για το αυξημένο του μέγεθος. Για την εταιρεία αυτό είχε νόημα, για τον καταναλωτή όχι.

Ποιό το νόημα να αποκτήσει κανείς ένα MacBook Air που στην ουσία προσφέρει μόνο μεγαλύτερη οθόνη και τίποτε άλλο; Οι δύο προφανείς απαντήσεις είναι (α) για να παρακολουθεί ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές με τρόπο περισσότερο ψυχαγωγικό και (β) για να αξιοποιεί την μεγαλύτερη επιφάνεια εργασίας με τρόπο παραγωγικό. Το πρώτο ισχύει, έστω και αν δεν είναι... "μέρα με την νύχτα" η διαφορά θέασης ανάμεσα σε μία οθόνη 13 και μία οθόνη 15 ιντσών. Το δεύτερο, ωστόσο, δεν έχει νόημα: οι άνθρωποι που όντως σκοπεύουν να αξιοποιήσουν έναν φορητό υπολογιστή Mac για καθημερινή, σοβαρή δουλειά το πιθανότερο είναι να χρειαστούν το λιγότερο 16GB μνήμης λειτουργίας (υπενθυμίζουμε πως οι Η/Υ Apple με τους επεξεργαστές της δεν έχει αναβαθμίσιμη μνήμη) και το λιγότερο 512GB αποθηκευτικού χώρου (ώστε να μην περιορίζονται οι επιδόσεις του ενσωματωμένου SSD).

Αυτές οι αναβαθμίσεις όμως ωθούν το κόστος απόκτησης ενός MacBook Air 15 τόσο ψηλά, ώστε να το φέρνουν σε απόσταση πάρα πολύ μικρή από το εισαγωγικό μοντέλο του MacBook Pro 14, το οποίο προσφέρει αυτόν τον συνδυασμό 16GB/512GB όντας ανώτερο laptop σε όλα τα υπόλοιπα για όχι πολλά περισσότερα χρήματα. Για όσους και όσες όντως έχουν κατά νου την επαγγελματική χρήση ενός MacBook, με άλλα λόγια, είναι σχεδόν αυτονόητο πως το MacBook Pro είναι καλύτερη επιλογή, ακριβώς επειδή η Apple - κατά την συνήθη της πρακτική - υπερχρεώνει για τις αναβαθμίσεις μνήμης και αποθηκευτικού χώρου σε βαθμό αληθινά εξοργιστικό. Ποιά η θέση, λοιπόν, ενός ικανότερου MacBook Air 15 στην αγορά αν δέχεται τόσο φανερό και ισχυρό ανταγωνισμό από προϊόντα του ίδιου κατασκευαστή; Σύγχυση!

Το αστείο είναι πως για τον MacBook Air 15 η Apple προσφέρει πιο πολλές επιλογές αναβάθμισης απ' ότι σε οποιοδήποτε άλλο μοντέλο Air στην ιστορία της, σαν να θεωρεί πως οι καταναλωτές δεν θα... σκεφτούν καν να συγκρίνουν κόστη με αυτά ενός MacBook Pro 14 ή 16 - παρ' ότι και τα δύο κοστίζουν σχεδόν όσο ένα γενναία αναβαθμισμένο Air των 15 ιντσών (προσφέροντας όμως πολλά περισσότερα). Ναι, το νέο Air είναι λεπτότερο. Αλλά ο κόσμος που θα δώσει €2000 ή περισσότερα για ένα laptop δεν θα το κάνει για να... θαυμάζει πόσο λεπτό είναι, θα το κάνει γιατί αναμένει πως θα αποσπάσει αξία από αυτήν την επένδυση χρησιμοποιώντας το για δουλειά. Αυτό το κοινό η Apple με τις παράλογες εμπορικές πρακτικές το έχει χάσει... "με το καλημέρα" όσον αφορά στο MacBook Air 15 και είναι απλώς αλαζονικό να νομίζει πως οι καταναλωτές - με αυτό ως δεδομένο - απλώς θα αγοράσουν "φορσέ" ένα MacBook Pro και δεν θα κοιτάξουν ποιές άλλες επιλογές μη-Apple υπάρχουν στην αγορά.

Δεν έχει λοιπόν κανένα νόημα, για όποιον σκέφτεται σοβαρά ν' αγοράσει ένα MacBook Air 15, να πάρει οποιοδήποτε άλλο μοντέλο εκτός από το εισαγωγικό των 8GB/256GB (που στην Ελλάδα βέβαια κοστίζει σχεδόν €1700 μα... αν ξεκινήσει η συζήτηση αυτή δεν θα τελειώσει ποτέ). Αυτό σημαίνει, ωστόσο, πως κάνοντας αυτήν την επιλογή θα πρέπει να γνωρίζει εξ αρχής ακριβώς - ακριβώς όμως - τί αγοράζει και τί μπορεί να περιμένει από αυτό το laptop... για πάντα. Γιατί, όντας μη αναβαθμίσιμο, εκείνα τα 8GB/256GB θα πρέπει να αποδειχθούν αρκετά για όλη την διάρκεια ζωής του προϊόντος. Το συγκεκριμένο σύστημα θα είναι για χρόνια επαρκέστατο για όλα τα "απλά και καθημερινά", από το mail και το Web browsing, μέχρι τις εφαρμογές γραφείου και το streaming ψυχαγωγικού περιεχομένου. Για τους μη απαιτητικούς ίσως αποδειχθεί αρκετό και για επεξεργασία εικόνας, video ή ήχου σε βασικό επίπεδο, ακόμη και για απλά games. Για ο,τιδήποτε άλλο, όμως, το μεγαλύτερο MacBook Air στις εισαγωγικές του προδιαγραφές σε βάθος χρόνου δεν θα είναι αρκετό. Οπότε, αν σκοπεύει κανείς να περιοριστεί στα "απλά και καθημερινά", αξίζει να δώσει €1700 γι' αυτό; Όπως αναφέραμε και νωρίτερα: σύγχυση!