"Benvenuto maestro!". O Simone Caporale με υποδέχεται χαλαρός, ανοίγοντας την πόρτα του "Sips", ένα αρκετά ζεστό απόγευμα του Ιουλίου στη Βαρκελώνη, με την καταλανική πρωτεύουσα να βρίσκεται στο πικ της τουριστικής της κίνησης - ευτυχώς δε με πέτυχε πουθενά κάποιο γκρουπ ντόπιων να με πιτσιλίσει με νεροπίστολο. Είναι φανερά ευδιάθετος -ίσως βοηθά σε αυτό και η μεγάλη αλλά άκρως ελεγχόμενη ουρά των επισκεπτών έξω από το μαγαζί του- και φορά τη χαρακτηριστική, στις αποχρώσεις του γκρι, 'φόρμα εργασίας' του μπαρ, που μαζί με τον Marc Alvarez έφτιαξαν, τρία χρόνια πριν.
Καλώς ήρθες στη Βαρκελώνη, καλώς ήρθες στο "Sips"
Δεν είναι μια τυχαία πόλη για το σύμπαν των μπαρ η Βαρκελώνη. Πάντοτε αποτελούσε μία πρωτεύουσα του bar industry, με ιστορικά στέκια (όπως το εμβληματικό Boadas, που εδώ και λίγο καιρό πέρασε στα χέρια του Simone Caporale) αλλά και νεότερα, που έδειχναν μια κάποια δυναμική.
Αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια όμως, μοιάζει να μην έχει προηγούμενο, με αποκορύφωμα, ασφαλώς, το γεγονός πως στις δύο τελευταίες λίστες του κορυφαίου θεσμού The World's 50 Best Bars φιγουράρουν στην κορυφή δύο μπαρ από την καταλανική πρωτεύουσα (λέγε με "Paradiso", το 2022 και "Sips", το 2023). Θέλεις να στο κάνω ακόμη πιο ιντριγκαδόρικο; Σε απόσταση μόλις 5 λεπτών -με τα πόδια- συναντάς το νο.1 μπαρ του πλανήτη για φέτος, και το νο.1 εστιατόριο του κόσμου για τη χρονιά που διανύουμε, το "Disfrutar".
Έκανα το λάθος να περπατήσω αρκετά τετράγωνα από το ξενοδοχείο μου έως το Eixample -τη γειτονιά της Βαρκελώνης όπου συναντά κανείς κι άλλα σημαντικά σποτ της πόλης σαν τα Dry Martini, Tandem, Galileo και Solange- και αυτό είχε τις συνέπειές του. Αλλά όλα ξεχνιούνται καθώς μπαίνω στο ιδιαίτερο πρασινο-παστέλ εσωτερικό, των μόλις 33 διαθέσιμων θέσεων τη φορά.
Αφού με καλωσορίζουν σχεδόν όλα τα μέλη της πολύ δεμένης ομάδας του "Sips", πιάνω στασίδι στο πιο κοντινό stool του κεντρικού island bar. Ο Caporale είναι διαρκώς τριγύρω, θέλοντας στην πράξη να επιβεβαιώσει ένα από τις βασικότερες αρχές του: Ο ανθρώπινος παράγοντας είναι εξίσου σημαντικός με ό,τι σερβίρεται, καθώς τα μπαρ είναι και τα άτομα που τα απαρτίζουν.
Επισκέπτες από κάθε γωνιά του πλανήτη, κυρίως καλοβαλμένοι Millennials απολαμβάνουν τα ποτά τους. Μου προκαλεί εντύπωση πως το κάνουν, κρατώντας στην πλειοψηφία τα smartphones τους μακριά από το τραπέζι, σαν να θέλουν να ζήσουν τη στιγμή στο απόλυτο, να βιώσουν την εμπειρία και να γευθούν πραγματικά αυτό που έχουν στο ποτήρι τους. Και πώς να μην το κάνουν άλλωστε;
Διαβάστε Επίσης
Ο έτερος ιθύνων νους του 'Sips', Marc Alvarez συνηθίζει να αποκαλεί τα όσα βρίσκει κανείς στο μενού εδώ ως haute couture cocktails. Το καταλαβαίνω απόλυτα. Δεν είναι μόνο οι τεχνικές και οι θαυμάσιες προσαρμογές σε κλασικά αλλά η όλη αισθητική, το σερβίρισμα, τα ποτήρια. Για τα τελευταία μάλιστα, το 'Sips' συνεργάζεται με ντόπιους αρτιζάνους όπως ο Ferran Collado. Σε ακριβώς ένα τέτοιο (με συμπιεσμένο το χείλος του και σφηνωμένη ανάμεσα τη γαρνιτούρα που είναι ένα τουίλ από φράουλα) καταφθάνει το Compressed, που υπόσχεται ένα ταξίδι στο ηλιοβασίλεμα της Χερέθ. Το πραγματοποιεί μέσω της συνύπαρξης palo cortado, με ουίσκι και ροδάκινο.
Γενικότερα, έχουν ωραία φιλοσοφία τα ποτά. Η 'βάση' τους είναι πάντοτε το blending της δημιουργικότητας με τη σοβαρότητα που απαιτείται, με 'γαρνιτούρα' που εμπεριέχει τα στοιχεία του ενθουσιασμού, του fun και της έκπληξης. Μιλάμε για cocktails που ισορροπούν ανάμεσα στην πρωτοπορία των δημιουργών και τη χαρά του επισκέπτη. Ένα στοίχημα που έχει κερδηθεί εδώ, σαν γκολ από τα αποδυτήρια.
Δοκιμάζω αρκετά από τα 25+ ποτά του μενού - υπάρχει ένας σταθερός κορμός από 8 cocktails, με τα υπόλοιπα να παίζουν σε rotation ανά διαστήματα. Διασκεδάζω με το Mil Fulls (μία κρέμα καταλάνα σε clarification, που παραπέμπει εμφανισιακά σε μιλφέιγ, με 9 στρώματα πάγου και άλλα τόσα με φύλλα λεμονιού), νιώθω περιέργεια για το εκκεντρικό Black Dot (με μεσκάλ και Luxardo Bitter Bianco), ταξιδεύω με το Ron Coco (άχαστο combo το ρούμι/καρύδα) που καταφθάνει με την εδώδιμη ομπρέλα του, απολαμβάνω το Negroni με τον πάγο που δε λιώνει ποτέ και, τέλος, παίρνω τα πάνω μου με ένα Espresso Martini που δεν περιέχει ούτε βότκα, ούτε εσπρέσο (το Macallan με τον cold brew κάνουν θαυμάσια τη δουλειά).
Είναι ένα μπαρ δίχως όρια το 'Sips'. Από τον τρόπο που είναι στημένο και την άμεση επαφή του προσωπικού με το κοινό, μέχρι τη διαδικασία που προσεγγίζει το κάθε τι σερβίρεται εδώ. Το πού φτάνει αυτή η διάδραση όμως, το δίδυμο των Alvarez - Caporale, την εξαντλεί στο νέο του project, το 'Esencia'. Αλλά γι' αυτό θα διαβάσεις σε άλλο άρθρο.
Ακολούθησε το Αθηνόραμα στο Facebook και το Instagram.
