© Λεωνίδας Τούμπανος
Το 'Red Lion' αποτελεί το πιο κοινό όνομα για παμπ στο Ηνωμένο Βασίλειο. "Μέχρι πέρυσι υπήρχαν 656 μαγαζιά με αυτό το όνομα στο Νησί" μου λέει γελώντας ο Δημήτρης Αμπανούδης σχετικά με την ονοματοδοσία (και) της πρώτης αθηναϊκής παμπ. "Ήταν σαν α λέμε ένα brand έτοιμο, ο πατέρας μου απλά έφτιαξε τον χώρο, έβαλε την ταμπέλα με το κόκκινο neon λιοντάρι και όποιος ξένος περνούσε απ' έξω εκείνη την εποχή, καταλάβαινε αμέσως περί τίνος πρόκειται".
Ο Δημήτρης είναι ο γιος του Παντελή Αμπανούδη -ενός εκ των θρυλικότερων bartenders στις αθηναϊκές μπάρες και ανθρώπου που ξεκίνησε την "Red Lion Pub"- και αυτός που συναντάς κάθε βράδυ, από τις 20.00 και μετά στον αριθμό 16 της οδού Νηρηίδων, στη γειτονιά ανάμεσα στο (πρώην πια) 'Hilton' και το 'Divani Caravel'. Δε μιλάμε για μία ακόμη πινέζα στο χάρτη της πρωτεύουσας αλλά για ένα αληθινό τοπόσημο όσον αφορά τις αστικές νύχτες και την ιστορία τους.
Η πρώτη αθηναϊκή παμπ
Ο Παντελής Αμπανούδης, Χιώτης που μεγάλωσε στο Χάλιφαξ του Καναδά άκουγε ιστορίες για την πατρίδα του και αποφάσισε να γυρίσει πίσω και να πάρει το ρίσκο. Αρχικά εργάστηκε στο 'Χίλτον', στο οποίο έμαθε τη γειτονιά, τον κόσμο του ποτού αλλά και πώς να προσφέρεις σωστές υπηρεσίες φιλοξενίας σε επισκέπτες, συνήθως επιφανείς, από το εξωτερικό.
Η 'Red Lion' άνοιξε το 1972, πατώντας στα πρότυπα των βρετανικών παμπ, αποτελώντας αρχικά μία safe επιλογή για τους ξένους που βρισκόντουσαν για μικρότερο ή μεγαλύτερο διάστημα στην Αθήνα, όπως άλλωστε μαρτυρά το πλήθος χαρτονομισμάτων από άλλες χώρες στο μπαρ ή το αντίστοιχο από κουτιά σπίρτων - τα τελευταία είναι ενθύμια από τις χρυσές εποχές των αεροπορικών εταιρειών και των πληρωμάτων τους, που σύχναζαν εδώ.
"Το πιο πρόσφατο χαρτονόμισμα μου το άφησε ένας τύπος από το Μισισίπι, πριν λίγες ημέρες. Πρόκειται για ένα δολάριο που λέει επάνω του πως 'η ιδέα σου θα μας κάνει πλούσιους'" αναφέρει ο Δημήτρης Αμπανούδης, αναλύοντάς μου το ιδιαίτερο μωσαϊκό στα όπισθεν της μπάρας. Όσο για την ιδέα εκατομμυρίων που γοήτευσε τον Αμερικανό τουρίστα τόσο, ώστε να προσπαθήσει να πείσει τον Δημήτρη να τα αφήσει όλα και να πάει στην Αμερική; Το -ομολογούμενως πεντανόστιμο- seasoning από πάπρικα στο ποπ κορν, που συνοδεύει την μπύρα.
Με περισσότερο από μισό αιώνα παρουσίας, η 'Red Lion' θεωρείται κάτι περισσότερο από ένα διαχρονικό σημείο, φιλοξενώντας δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στην μπάρα και τα τραπέζια της - από τον Frank Sinatra και τον Sammy Davis Jr., την κοινωνική και καλλιτεχνική ελίτ των Αθηνών, ανθρώπους από οποιαδήποτε χώρα του πλανήτη και, φυσικά, πολλούς από τους πιστούς μέχρι σήμερα θαμώνες της. Έχει ζήσει ένδοξες στιγμές με non stop drinking από ναύτες του 6ου στόλου και πληρώματα αεροπορικών εταιρειών, γυρίσματα και διαφημιστικά σποτ, ενώ το αυθεντικό παμπίστικο σκηνικό (από την αρχή ίδιο) ξυπνά μέχρι σήμερα το feel-like-home αίσθημα στους Αγγλοσάξονες, κυρίως, τουρίστες.
"Το θέμα δεν είναι μόνο ό,τι έχουμε αντέξει στο χρόνο αλλά και πώς καταφέραμε να το κάνουμε αυτό. Ένα από τα βασικά στοιχεία, τόσο για τον πατέρα μου όσο και για εμένα, είναι ότι πάντοτε φροντίζαμε -και φροντίζουμε ακόμη- να υποδεχόμαστε τον καθένα όπως ακριβώς θα κάναμε και στο σπίτι μας. Το κομμάτι της φιλοξενίας είναι το βασικό μας κίνητρο. Έπειτα, υπάρχει ο σεβασμός προς τους επισκέπτες αλλά και προς τους εαυτούς μας, με συνέπεια και μικρές αλλαγές στο χώρο και τον τρόπο λειτουργίας μας" υποστηρίζει ο Δημήτρης σχετικά με τη διαχρονικότητα, προτού μου σερβίρει μία πολύ νόστιμη ελληνική stout από την Κρήτη. Μαζί με τα προαναφερθέντα, διαβολεμένα νόστιμα όσο και εθιστικά, ποπ κορν.
Προφανώς, όταν το κόκκινο λιοντάρι έκανε το αθηναϊκό του ντεμπούτο, δεν υπήρχε άλλη παμπ στην Αθήνα. Κάτι που έχει αλλάξει ελαφρώς, 50 και κάτι χρόνια αργότερα: "Φιλοξενούσαμε ανθρώπους που ερχόντουσαν από το εξωτερικό στην πόλη. Πλέον, στην εποχή που όλο και περισσότεροι Έλληνες έχουν ζήσει για περισσότερο ή λιγότερο σε άλλα μέρη και πιο συγκεκριμένα στη Μεγάλη Βρετανία, είναι πιο εξοικειωμένοι με το κόνσεπτ της παμπ. Έρχονται πιο άνετοι ρε παιδί μου, πιο έτοιμοι - κάτι που έκανε εντύπωση και στον πατέρα μου τα τελευταία χρόνια".
Το τελευταίο φαίνεται να ισχύει και για το πεδίο της μπύρας, του ροφήματος που χαρακτηρίζει κάθε παμπ που σέβεται τον εαυτό της. Ο Δημήτρης σημειώνει πως όλο και περισσότεροι Έλληνες ψάχνονται. "Βρίσκεις όμως και κόσμο στην αρχή αυτής της εξερεύνησης. Και χαίρομαι όταν βοηθάω κι εγώ προς αυτή την κατεύθυνση, μου αρέσει πολύ αυτό το παιχνίδι. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υποστηρίζουμε και όλους όσους εμμένουν στα κλασικά, το αντίθετο".
Πολύ πριν από όλα αυτά, ανατρέχει στις πρώτες του αναμνήσεις μέσα στην 'Red Lion', εκεί γύρω στα 5-6, όταν ο πατέρας του τους έπαιρνε μαζί με την αδερφή του στο μαγαζί, κυρίως όταν πλησίαζαν αργίες ή διακοπές. "Αυτός έκανε τις δουλειές του κι εμείς εξερευνούσε έναν άλλο κόσμο, γυρνούσαμε γύρω γύρω μέσα στο μαγαζί, ειδικά κοντά στα φιστίκια ". (γέλια)
Από το 2006 ξεκίνησε να δουλεύει μαζί με τον πατέρα του στην παμπ, σχεδόν αμέσως μόλις τελείωσε το σχολείο, παράλληλα με τις σπουδές του (Διοίκηση Επιχειρήσεων), με ένα μικρό κενό δύο ετών -είχε πάει για ένα μεταπτυχιακό στη Χίο (στο Hospitality Management), τόπο καταγωγής της οικογένειας Αμπανούδη. Του άρεσε πολύ ο επαγγελματισμός του κ. Παντελή και ο σεβασμός στον επισκέπτη. Ο τελευταίος συνήθιζε να υποδέχεται ο ίδιος τους πελάτες και να τους καθοδηγεί στο τραπέζι ή το μπαρ.
Για τους περισσότερους θυμόταν ακόμη και το τι ποτό έπιναν. Συχνά δε χρειαζόταν καν να ρωτήσει τι θέλει ο άλλος, απλά τον σέρβιρε. "Κάτι ακόμη που εκτιμώ αφάνταστα στο στυλ με το οποίο δούλευε ο πατέρας μου είναι πως ποτέ δεν έκανε εκπτώσεις στην ποιότητα και ό,τι σεβόταν τους νόμους, όπως πχ τον αντικαπνιστικό. Υπήρχε επίσης μεγάλος σεβασμός στη γειτονιά, γι' αυτό και η γειτονιά του το ανταπέδιδε πάντοτε αυτό" συμπληρώνει ο Δημήτρης, που συνεχίζει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο να τρέχει την παμπ.
Αυτό που προσπαθεί να ενσωματώσει όλο και περισσότερο ο Δημήτρης Αμπανούδης είναι τα προϊόντα των μικρών Ελλήνων παραγωγών, είτε μιλάμε για το πεδίο της μπύρας είτε για εκείνο του φαγητού. "Είναι αλήθεια πως ψάχνομαι αρκετά γύρω από τις ελληνικές μικροζυθοποιίες, ήταν κάτι που έκανα ανέκαθεν στις διακοπές μου, να επισκεφθώ κάποιες μικρές μονάδες".
Η αναζήτησή του αυτή κορυφώθηκε κατά την περίοδο του κορονοϊού, τόσο ανάμεσα στις καραντίνες όσο και λίγο μετά, όταν και ίσχυαν ακόμα αρκετά περιοριστικά μέτρα. Μία περίοδος λίγο διαφορετική έως και άβολη για ένα σύμπαν όπως εκείνο μίας τέτοιου είδους επιχείρησης. "Ήταν πολύ παράξενο το συναίσθημα να βλέπεις έναν τόσο ζωντανό χώρο όπως είναι η παμπ, να χάνει ένα κομμάτι της ψυχής της. Να μην κάθεται κανείς στο μπαρ, να μην υπάρχει μουσική κλπ. Αλλά δεν το βάλαμε κάτω, τοποθετώντας πολύ συχνά το συναίσθημα πάνω από τη λογική. Χαιρόμαστε που αντέξαμε και τα πράγματα γύρισαν σε μία ισορροπία, σε μία κανονικότητα".
Τι συναντάς τώρα στην 'Red Lion Pub'
Σαν επισκέπτης η αλήθεια είναι πως αισθάνεσαι ασφάλεια όταν επισκέπτεσαι μία παμπ - είναι κάτι αντίστοιχο με τα ιταλικά εστιατόρια. Ξέρεις τι θα βρεις για φαγητό, πώς θα απολαύσεις την μπύρα σου, ποιο θα είναι το κλίμα γενικότερα και η ατμόσφαιρα. Πιο comfort ρυθμοί, πιο casual καταστάσεις.
Αυτή την εποχή θα συναντήσεις περίπου 50 ετικέτες σε μπουκάλι και 6 βρύσες, με την αναλογία να γέρνει αισθητά προς τις εγχώριες μπύρες. "Κοιτάζουμε όμως να εντάξουμε και περισσότερες βρετανικές μπύρες στον κατάλογο, καθώς τα τελευταία χρόνια λόγω Brexit υπήρχαν μερικά προβλήματα".
On tap υπάρχει μία ωραία μαύρη lager και μία κλασική, μία pilsner, μία IPA από την Χίο, μία γερμανική weiss και μία guest που αλλάζει ανά τρεις ημέρες, συνήθως φιλοξενώντας μία απροσδόκητη επιλογή από μικρά ελληνικά ζυθοποιεία. "Θέλουμε να εξελίξουμε ακόμη περισσότερο το κομμάτι του φαγητού, να επαναφέρουμε τα fish n chips. Ακόμη και τώρα όμως κανείς θα βρει πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα από μικρούς Έλληνες παραγωγούς ή ένα πολύ ωραίο burger, για το οποίο έχουμε καθιερώσει και μία συγκεκριμένη ημέρα, κάθε Πέμπτη" προσθέτει ο Δημήτρης Αμπανούδης.
Ένα αναπόσπαστο κομμάτι της 'Red Lion' είναι και το πιο κλασικό παιχνίδι που θα μπορούσε να παίξει κανείς σε μία παμπ. Τα darts, τα βελάκια. "Έχουμε εξελιχθεί πια σε αυτό το κομμάτι. Στον επάνω χώρο, στο πατάρι, υπάρχει ένας ξεχωριστός χώρος όπου φιλοξενούνται και ματς του πρωταθλήματος, με δύο ομάδες μάλιστα να μας χρησιμοποιούν και ως έδρα. Έχουμε ασφαλώς και τα κλασικά darts στον κάτω χώρο για να μαθαίνουν οι νέοι και να ξεσκουριάζουν κάπως οι παλιοί". Σταθερή παραμένει εδώ και η μουσική, με focus στα 70s, και 80s ροκ, μπλουζ και τζαζ ακούσματα, με μερικές εξαιρέσεις και από τα 90s.
Το κοινό εκτείνεται από άτομα 18 ετών έως 80+. Οι παλιοί πελάτες έρχονται ακόμη. Πλέον και τα εγγόνια τους. Πολλοί ξένοι επίσης, από τα γύρω ξενοδοχεία, από κάθε γωνιά του κόσμου. "Ο μέσος όρος της ηλικίας έχει πέσει στα 35 πια ενώ όταν παλαιότερα ήταν τα 50-55" εξηγεί ο Δημήτρης σχετικά με το κοινό εδώ.
Διαβάστε Επίσης
Κλείνοντας τη συζήτησή μας τον ρωτάω για την πιο έντονη ανάμνηση που είχε ποτέ εδώ μέσα: "Πάντοτε μία ωραία στιγμή είναι η αλλαγή του χρόνου στην παμπ. Κάθε Παραμονή Πρωτοχρονιάς είμαστε ανοιχτά, ερχόμαστε εδώ και συνήθως έχει πολλούς από τους τακτικούς θαμώνες. Είναι ένα έντονο συναίσθημα, σαν να έχουμε μία δεύτερη οικογένεια. Σκέψου ότι κάποιοι πελάτες μας έρχονται εδώ μόνο την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Είναι κάτι συγκινητικό. Είναι το δεύτερο σπίτι μας, το πέμπτο μέλος της οικογένειάς μας".
Ο σεβασμός στον επισκέπτη και η προσωποκεντρική αντιμετώπιση είναι δύο στοιχεία που δε θα αλλάξουν ποτέ εδώ, με διαβεβαιώνει ο Δημήτρης Αμπανούδης. Και πιθανότατα να οδηγήσουν την 'Red Lion' στον επόμενο μισό αιώνα, σκέφτομαι εγώ με τη σειρά μου.
Ακολούθησε το Αθηνόραμα στο Facebook και το Instagram.
