@Naif Athens
Μέχρι σχετικά πρόσφατα και πολύ πριν η Στέγη δημιουργήσει hype τριγύρω, ήταν κάπως δύσκολο να πεις πως θα κατευθυνθείς σε μία γειτονιά όπως ο Νέος Κόσμος. Αν δεν έμενες δηλαδή εκεί, αν δε βρισκόσουν σε αναζήτηση συνεργείου ή βουλκανιζατέρ, αν δεν πήγαινες για κάποιο live στο "Σταυρό του Νότου" ή για μία παράσταση στο "Θέατρο του Νέου Κόσμου" αν δεν είχες καταλήξει για μία μέτα-μεταμεσονύχτια μπύρα στο "Μπάτμαν", ίσως και να μη βρήκες ποτέ την αφορμή.
"Θα βγούμε Νέο Κόσμο, ψήνεσαι;"
Η παραπάνω ερώτηση ήταν μία φράση που μέχρι πρότινος κανείς και για κανένα λόγο δε χρησιμοποιούσε. Στην παρούσα φάση, θεωρείται απολύτως λογική και ακούγεται πολύ πιο συχνά από ό,τι πιθανότατα πίστευες. Η γειτονιά ανάμεσα σε λεωφόρο Συγγρού, Μετς, Δάφνη και Νέα Σμύρνη έχει εξελιχθεί σε μία από τις πιο hot της πρωτεύουσας αυτή τη στιγμή - και μία από τις αγαπημένες των 'φασαίων', αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.
Παράλληλα, δείχνει να σέβεται απόλυτα το παρελθόν της, κάτι που σημαίνει πως δύσκολα θα τη δούμε να φέρει όλα τα αρνητικά στοιχεία του gentrification ή, πολύ περισσότερο, να μετατρέπεται σε τουριστικό λούνα παρκ όπως κάποιες άλλες αρκετά κοντά της. Το έντονο residential στοιχείο της δείχνει να διατηρείται και δίπλα σε αυτό αναπτύσσει την ακτίνα της στον χάρτη της αστικής φαγητοποτογραφίας.
Τι βρίσκεις εδώ; Θα το γράψω κι ας χαρακτηριστώ υπερβολικός. Ο Νέος Κόσμος έχει τα πάντα. Μέρη για comfort και high end φαγητό αλλά και κορυφαίο σουβλάκι και κεμπάπ. Μπαρ για χαλαρό ποτό, μπαρ για πιο έντονα πράγματα. Άρτο και θεάματα γενικότερα και μάλιστα σε πολύ σωστές τιμές. Οι τελευταίες φήμες αναφέρουν δε, πως ο Άνταμ Κοντοβάς ετοιμάζει δικό του εστιατόριο τους επόμενους μήνες στη γειτονιά, επομένως -αν τελικά συμβεί κάτι τέτοιο- αντιλαμβάνεσαι τον επιπρόσθετο γαστρονομικό χαμούλη που πρόκειται να δημιουργηθεί.
> Διάβασε ακόμη: Στην κουζίνα με τον αδερφό μου: Τα ντουέτα της ελληνικής γαστρονομικής σκηνής
Εκτός από αυτά όμως, διαθέτει και ένα στοιχείο που ελάχιστες πιάτσες της Αθήνας έχουν πια: Αυτή την προσμονή που έχουν οι city-lovers και οι foodies και η οποία δημιουργείται από την ανάγκη για την εξερεύνηση ενός νέου, σχεδόν απείραχτου από τους πολλούς προορισμού καθώς και τη διεγερτική αίσθηση του να τρως/πίνεις/βγαίνεις σε ένα καινούριο σποτ.
Πού τρώμε και πού πίνουμε λοιπόν στο Νέο Κόσμο;
"Μπάτμαν"
Η χαρακτηριστική διαφημιστική επιγραφή της μπύρας Bernard, ακριβώς πάνω από τον αριθμό 40 της οδού Βρεσθένης στο Νέο Κόσμο, ανάβει καθημερινά λίγο πριν τις 22.00, παίζοντας ουσιαστικά το ρόλο της πινακίδας του μαγαζιού - που δεν υπάρχει. Το συγκεκριμένο μπαρ είναι από εκείνα τα μέρη που ζωντανεύουν την ώρα που όλα τα άλλα ποτάδικα κατεβάζουν ρολά και κάθε βραδιά σε αυτό αποκτά μυσταγωγικό χαρακτήρα, συνήθως μετά τα τρίτα ή ακόμη και τα τέταρτα ποτά.
Ο δημιουργός του, Γιώργος Νάσιος, παραμένει εδώ και 3 δεκαετίες ο άγρυπνος φρουρός του Gotham City της αθηναϊκής νύχτας από πάσης φύσεως κακοτοπιές και, όπως σημειώνει και ο ίδιος, λειτουργεί σαν φύλακας της πόλης ενάντια στις κακές μουσικές.
"Αχιλλέας"
Αν ο "Μπάτμαν" έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές ξενύχτηδων, ο "Αχιλλέας" έχει βάλει τις βάσεις για να τρώνε όλοι πραγματικά καλό, 'παλιακό' σουβλάκι στην πόλη. Για πάνω από 30 χρόνια, στον αριθμό 18 της οδού Σπινθάρου, η σοβαρά ξεροψημένη πίτα, ο εθιστικός, μπαχαρώδης γύρος, το έντονο αλλά όχι παρεμβατικό τζατζίκι, το άψογα κομμένο κρεμμύδι και οι απροσδόκητα (πάντοτε) γινωμένες ντομάτες συνθέτουν μερικές μπουκιές ευτυχίας σε τυλιχτό.
"Τόμας"
Ο "Αχιλλέας" είναι το γιν και ο "Τόμας" είναι το γιανγκ όσον αφορά την αυθεντικότερη των εκφάνσεων του ντόπιου street food, αποτελώντας παράλληλα και ένα σημαντικό κεφάλαιο της ίδιας της προσφυγικής ιστορίας της γειτονιάς.
Μαγειρικά μυστικά έφτασαν από την Αρμενία δεκαετίες πριν και αποκαλύφθηκαν γευστικά σε ένα από τα κορυφαία κεμπάπ της Αθήνας, με αγνό κιμά από μοσχάρι και αρνί.
"ΦΙΤΑ"
Το sui generis γευστικό στέκι που δημιούργησε ο Φώτης Φωτεινόγλου έκανε αμέσως σουξέ και δεν είναι υπερβολή να πούμε πως μετά από λίγα μόλις χρόνια θεωρείται κλασικό. Το μενού του καθορίζεται κατά μεγάλο μέρος από τις προμήθειες της ημέρες και πατά γερά στην εποχικότητα.
"Hytra"
Το μέρος που έφερε τη λάμψη ενός αστεριού Michelin στη γειτονιά την οποία κοιτάζει από τη στέγη της Στέγης. Η κουζίνα της δουλεύει πάντοτε σε υψηλές στροφές και -μετά τους Τάσο Μαντή και Γιώργο Κατάρα- έχει πλέον ως επικεφαλής τον νεαρό αλλά εξαιρετικά ταλαντούχο Γιώργο Φελεμέγκα. Ο τελευταίος, έχοντας μία αρκετά σημαντική high end μαγειρική εμπειρία, ανέλαβε στις αρχές του καλοκαιριού και φιλοδοξεί να διατηρήσει τον πήχη σε υπολογίσιμα ύψη, βάζοντας το δικό του λιθαράκι στο γευστικό αποτύπωμα του 1* εστιατορίου.
"Τιτάνας"
Συστήθηκε πριν λίγες εβδομάδες ως κλασικό καφενείο και έκανε αμέσως γκελ. Τα μόλις 11 τετραγωνικά της επιφάνειάς του αποτελούν μία αστεία αντιπαραβολή με το όνομά του, το ύφος του είναι χαλαρό και κεφάτο, και το "μενού" του απλό, άμεσο αλλά και ιντριγκαδόρικο: Μία μπύρα, αναψυκτικά, λίγα ποτά ροής, Negroni και Ντόπερμαν από cocktails (σε περίπτωση που έχεις απορίες = ούζο με κόλα), μία ροζέ σαμπάνια, λιτοί μεζέδες και προϊόντα ψιλικατζίδικου.
"Τέρας"
Σε ένα πανέμορφο διώροφο νεοκλασικό του 1930, το "Τέρας" έχει ολοήμερο προφίλ συνδυαστικά με μία πολυσχιδή προσωπικότητα. Φτιάχνει νόστιμα κοκτέιλ, έχει ενδιαφέρουσα κουζίνα και φιλοξενεί από εκθέσεις εγχώριων δημιουργών και workshops μέχρι μαθήματα γιόγκα και σεμινάρια κατασκευής επίπλου.
"Naif"
Λίγο πριν το ξέσπασμα της πανδημίας, στη σκιά της Στέγης, έκανε την εμφάνισή του το "Naif", με τον Πέτρο Ζήσου ουσιαστικά να αναδεικνύει τη δυναμική μίας ολόκληρης γειτονιάς. Ένα οικείο all day σποτ που σου βγάζει την αίσθηση της κοινότητας και ένα μπαρ που ίσως και να αποτελεί από μόνο του προορισμό, με καλοφτιαγμένα ποτά, καλό καφέ και εξαιρετικά σνακ.
"Grasshoppers"
Άνοιξε στα τέλη της περασμένης άνοιξης και αποτελεί το μικρότερο αδερφάκι του "Naif". Είναι ένα αυστηρά after office μαγαζί. Μπαίνοντας στο εσωτερικό του, το μάτι πέφτει πρώτα απ’ όλα σε μια σωστά τοποθετημένη μπάρα, ενώ "βυθίζεται" στο σκούρο μπλε που έχει καταλάβει το χώρο ως το βασικό χρώμα.
Εδώ θα βρεις μια έξυπνα διαμορφωμένη μπουτίκ κάβα με επιλογές για όλα τα γούστα, ιδιαίτερα signature cocktails καθώς και προτάσεις σε κλασικά ποτά. Όσον αφορά το bar food, το ψωμί έχει την τιμητική του, με top επιλογή να αναδεικνύεται το Italian Club, μια εκδοχή του club sandwich με μοτσαρέλα, μορταδέλα, salami pepita και πέστο βασιλικού.
"La Bella Napoli"
Μία απροσδόκητα καλή, καθόλου φασαριόζικη πίτσα και με την ποιότητά της να γίνεται αντιληπτή από την πρώτη δαγκωνιά. Η δε ναπολιτάνικη Margherita συναντάται σε μία από τις κορυφαίες εκδοχές της σε ολόκληρη την πόλη.
"Svejk"
Το παλαιότερο τσέχικο εστιατόριο της πόλης, με σχεδόν 40 χρόνια ιστορίας, έχει την έδρα του σε ένα παλιό διώροφο κοντά στο μετρό του Νέου Κόσμου. Η μπαρόκ σάλα αλλά και τα περίφημα κεφτεδολουκάνικά του, μαζί με τις τσέχικες μπίρες, έχτισαν το μύθο του από στόμα σε στόμα.
> Διάβασε ακόμη: Όλα τα νέα σενάρια της εστιατορικής Αθήνας
"Annie Fine Cooking"
Ένα από τα hit της post-lockdown εστιατορικής πραγματικότητας που καθιερώθηκε γρήγορα ως ένα under the radar σημείο συνάντησης για καλό φαγητό και προσέγγισε εντελώς διαφορετικά την έννοια του μπιστρό. Ένα εναλλασσόμενο μενού διαμορφώνεται από εκλεκτές πρώτες ύλες που επιλέγονται καθημερινά, υπό την επιμέλεια του νεαρού σεφ Στέφανου Μιχάλη και της ομάδας του.
"Λάλος"
Πολύχρωμο και μοντέρνο στέκι με all day χαρακτήρα, ιδανικό για να αράξεις για καφέ νωρίς το πρωί ή μία μπύρα μετά τη δουλειά και ταυτόχρονα ένα ιδιαίτερο καταφύγιο για να διαβάσεις το βιβλίο σου ή να εργαστείς remotely από τους χώρους του. Στα plus τα νόστιμα σνακ του.
Ακολούθησε το Αθηνόραμα στο Facebook και το Instagram.
Διαβάστε Επίσης
