Η Αμερική δηλώνει «dry»
Στις 16 Ιανουαρίου το 1920, οι Αμερικάνοι βγήκαν στα μπαρ και στις κάβες για να αγοράσουν το τελευταίο νόμιμο ποτό τους. Από την επόμενη ημέρα ξεκίνησε επίσημα η ποτοαπαγόρευση. Όσο περίεργο και αν ακούγεται, ψηφίστηκε νομοθεσία, που απαγόρευε την παραγωγή, τη διανομή και την πώληση αλκοόλ, όχι όμως και την in house κατανάλωση. Η προεργασία, βέβαια, είχε γίνει μερικά χρόνια πριν, με υποστηρικτές κυρίως θρησκευτικές οργανώσεις και δυνάμωσε μετά το τέλος του πολέμου. Οι ένθερμοι του κινήματος κατά του αλκοόλ είχαν για επιχειρήματα τη μείωση της εργασιακής παραγωγικότητας, την αύξηση των ασθενειών και την παρακμή της ηθικής. Σε αυτά προσθέτουμε έναν under cover βασικό λόγο: τον αφορισμό των δημητριακών για την παραγωγή αλκοολούχων ποτών, γιατί ήταν γερμανικής ανακάλυψης. Η αμερικανική κοινωνία δεν υποδέχτηκε προφανώς ευχάριστα το νόμο και από το πρώτο κιόλας βράδυ, έσκασαν οι παραβάτες. Οι περισσότεροι πολίτες ζούσαν στα άκρα, μπήκαν σε ένα mood ξέφρενου party και έντονης κατανάλωσης παράνομου αλκοόλ… και έμεινα για πολύ. Συνέχισαν τη dolce vita, μέχρι την άρση, το 1933.
Το απαγορευμένο είναι πιο… αλκοολικό
Όταν σε οτιδήποτε μπαίνει η στάμπα "δεν επιτρέπεται", γίνεται αμέσως πιο ελκυστικό. Η ποτοαπαγόρευση ενθάρρυνε την κατανάλωση, την παράνομη διακίνηση και προκάλεσε τους πιο ευφάνταστους και δημιουργικούς τρόπους, ώστε να ρέει άφθονο αλκοόλ. Αρκούσε μια βόλτα στους δρόμους, από νωρίς και καλή παρατηρητικότητα. Σε κάθε στενό υπήρχε ένα καλά κρυμμένο αυτοσχέδιο μπαρ, με μικροσκοπικό πορτάκι και κουδούνι. Έπρεπε να το χτυπήσεις και να πεις χαμηλόφωνα το σύνθημα...
Αυτά ήταν τα θρυλικά Speakeasy bar. Σκοτεινά, με πίσω πόρτες, vintage διακόσμηση και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και με πιάνο. Από το πρώτο βράδυ έγιναν viral και άρχισαν σαν μανιτάρια να ξεφυτρώνουν παντού, από τις καλύτερες μέχρι τις πιο κακόφημες γειτονιές της πόλης. Παλιά κτίρια, σπίτια, γνωστά εστιατόρια, κτίρια σε στοές, υπόγεια, πατάρια, μαγαζιά, μεταμορφωνόντουσαν σε spot απόλαυσης του απαγορευμένου ποτού. Έμπαινες και γινόσουν ένα με το κλίμα, παράνομος και συνωμότης. Το πέπλο μυστηρίου, ο κίνδυνος του παράνομου, ανέβαζε την αδρεναλίνη και την διάθεση για δοκιμές. Υπήρχε πολύ κέφι, dress code με καπέλα και αστραφτερά ρούχα και πολύ περισσότερο… μουσικάρες. Ήταν η εποχή που κινήθηκαν στο γρήγορα ρυθμό του τσάρλεστον και ανακάλυψαν την αλήτικη γοητεία της τζαζ και τη μελωδικότητα του swing. Άκουσαν live τον Louis Armstrong και τον Duke Ellington.
Στην πράξη, τα χαμηλόφωνα μπαρ δεν ήταν το μοναδικό hot drinking spot, στο παιχνίδι είχαν μπει πολύ έντονα και τα φαρμακεία, που πουλούσαν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ, με το πρόσχημα της φαρμακευτικής συνταγής. Οι γκάνγκστερς είχαν βρει το αντικείμενο τους: διακινούσαν παράνομα αλκοόλ και είχαν βαφτιστεί bootleggers. Από τους πιο διάσημους του επαγγέλματος, ο Al Capone, που φημολογείται ότι το 1929 έβγαλε 60 εκατομμύρια δολάρια!
Cuttypaizei στα Speakeasy
Αρκετά από τα speakeasy μπαρ δεν ήταν μεγάλων αξιώσεων, υπήρχαν πολλά μονότονα κελάρια ακόμα και άκομψα οικήματα. Aνάμεσα τους όμως εντόπιζες πολλά με μαγική ατμόσφαιρα, γούστο, χαμηλό φωτισμό και ντελικάτο σκηνικό. Ένα από τα πιο διάσημα και εμβληματικά ήταν το "21 club" της Νέας Υόρκης. Με βιτρίνα ένα πολύ καλό εστιατόριο, έκρυβε ένα από τα πιο ζωντανά και πολυσύχναστα μπαρ. Ακολουθούν το 300 Club και το El Fey, με τα χορευτικά θεάματα και το Cotton Club, με τα ξακουστά μουσικά live. Τέτοια μαγαζιά μέχρι και σήμερα αποτελούν έμπνευση για πάρα πολλούς bartenders και συνεχίζουν να ανοίγουν σε όλες τις μητροπόλεις του cocktail. Τα ποτά που έβρισκες τότε ήταν από πολύ καλά μέχρι πολύ κακά. Πολλά από τα ποτά και τα μιξαρίσματα πλασάρονταν με παιχνιδιάρικους όρους, όπως το Gordon Water και τα homemade moonshine και bathtub gin. Στην περίπτωση του Bathtub, γινόταν κυριολεκτικά ανάμειξη gin και νερού… στη μπανιέρα. Πέρα όμως από αυτά, υπήρξαν και λαμπρές cocktail στιγμές -βλέπετε το French 75, το Attaboy, το Alexanders sister και το Royal Smile, που σερβίρονται μέχρι και σήμερα.
Σε roaring '20s ρυθμούς
Στην πόλη υπάρχουν πολλές καλές αφορμές για να πάρουμε λίγο από την χρυσόσκονη, της πιο ιδιαίτερης εποχής. Το σκωτζέζικο Cutty Sark μας οδηγεί με την νέα έκδοση του Cutty Sark Prohibition Edition, στα στυλ Speakeasy μπαρ της πόλης - που είναι αρκετά και καλά. Όνομα και πράμα είναι το Speakeasy μπαρ στη Λέκκα, η ακριβής του διεύθυνση είναι μυστική, πρέπει να βρεις τη πόρτα του, να χτυπήσεις το κουδούνι και να κατέβεις σε ένα υπόγειο μπαρ με χαμηλό φωτισμό. Άλλη περίπτωση είναι το CV distiller, με εντυπωσιακή ξύλινη μπάρα αισθητικής του '20 και υπόγειο "κρυφό" κελάρι, που πρέπει να επισκεφτείς. Να σημειώσουμε ότι αυτό το μαγαζί έχει από τις καλύτερες και μεγαλύτερες κάβες της Αθήνας. Στην speakeasy agenda μπαίνει σίγουρα και το Minie the Mootcher. Έχει το όνομα από το ομώνυμο τραγούδι, που έκανε επιτυχία την περίοδο της ποτοαπαγόρευσης έχει όμως και τη χάρη, με πολλές 20 και 30ς γωνιές. Στα πιο πρόσφατα, είναι το Barreldier με πολλές αντίκες, σκαλιστά ποτήρια, ξύλινα stooles και βαρελάκια με παλαιωμένα cocktails.
#cuttypaizei tip
Για να βρείς ακόμα περισσότερες speakeasy στάσεις κλείσε θέση στο www.urbanadventures.gr και ζήσε for free την εμπειρία ενός Whisky Urban Adventures Τour. Ανακάλυψε ό,τι πιο retro vintage «κρύβεται» στην πόλη…από δισκάδικα γεμάτα επιτυχίες άλλων δεκαετιών, μέχρι retro κουρεία για το πιο vintage look, κι από pre-owned έπιπλα μέχρι dance halls που μαθαίνουν φιγούρες οι Swing dancers, το crew του Cutty Sark σου υπόσχεται ότι μετά από αυτό θα δεις την Αθήνα με άλλο μάτι. Άσε που μετά από κάθε tour ακολουθεί party, όπου θα έχεις την ευκαιρία να απολαύσεις μοναδικά ένα από το classis whisky cocktails με Cutty Sark, ή κάποιο με ένα Cutty twist cocktails και dj sets! Ψήθηκες, έτσι;
