Αν υπήρχαν οποιεσδήποτε προσδοκίες γύρω από τη παγκόσμια πρεμιέρα τους στο «Island», ο Sebastien Tellier και η παρέα του τις ανάτρεψαν.
Απάνεμο βράδυ Πέμπτης και η πρώτη εμφάνιση των Mind Gamers, δηλαδή του νέου project του Sebastien Tellier μαζί με τους John Kirby και Daniel Stricker, ήταν ο λόγος για να βρίσκομαι στο κομψό club restaurant της Βάρκιζας, με το crowd που δεν έχει γεμίσει ασφυκτικά τον χώρο, να είναι μοιρασμένο ανάμεσα σε fans του Tellier και σε default πελάτες του «Island». Ή και τα δύο. Περασμένα μεσάνυχτα, οι τρεις μακρυμάλληδες ήταν έτοιμοι να πάρουν τη σκυτάλη από τον Chris Kontos ο οποίος είχε αναλάβει καθήκοντα warm up με ένα καλαίσθητο DJ set, σωστά προσαρμοσμένο στο περιβάλλον του «Island». Το δραματικό, μελωδικό τους intro ήταν εκείνο που έδωσε συναυλιακή ενέργεια στο σκηνικό, στρέφοντας τα βλέμματα προς το booth. Αμέσως μετά οι Mind Gamers έκαναν σαφές ότι ήρθαν στην αθηναϊκή ριβιέρα για να κάνουν party και να παίξουν τα hits. Από Michael Jackson και Phil Collins στην αρχή μέχρι τα γνωστά χορευτικά anthems της δεκαετίας του ’90 στη συνέχεια, οι Mind Gamers έκαναν μια συρραφή εμπορικών ως επί το πλείστον τραγουδιών, τα οποία δεν είχαν καμία σχέση με την περιγραφή του δελτίου τύπου γύρω από… «έναν φρέσκο ήχο χωρίς περιορισμούς, με επιρροές από κάθε πλευρά του κόσμου».
Από την άλλη, το ίδιο το θέαμα που παρουσίασαν οι Mind Gamers ήταν κι αυτό φτωχό. Διότι αυτό που βλέπαμε και ακούγαμε (ουσιαστικά ένα DJ set με την σποραδική προσθήκη live φωνητικών ή και οργάνων) δεν δικαιολογούσε σε καμία περίπτωση την ύπαρξη τριών ατόμων επί σκηνής. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο Tellier περιέφερε την boho περσόνα του στο booth χωρίς να εμπλέκεται ιδιαίτερα σε ό,τι έβγαινε από τα ηχεία. Κάπως έτσι η μεταμοντέρνα performance των Mind Gamers παρουσιάζε μηδαμινό καλλιτεχνικό ενδιαφέρον, σε σύγκριση τουλάχιστον με την προσωπική μουσική παρακαταθήκη του κάθε μέλους τους χωριστά. Κι αυτό ήταν απογοητευτικό, στην περίπτωση που ερχόσουν στο «Island» με την εύλογη προσδοκία να γνωρίσεις μια άλλη όψη ενός καλλιτέχνη τη δουλειά του οποίου γνωρίζεις κι εκτιμάς. Σε διαφορετική περίπτωση, αν δηλαδή είχες απλώς επισκεφτεί το club δίχως να γνωρίζεις ποιο είναι το event της βραδιάς, μπορεί να περνούσες και καλά, πράγμα που όντως συνέβη σε ένα μέρος του κοινού που διασκέδασε και χόρεψε, χωρίς να κρίνει και χωρίς να προβληματίζεται, όπως θα συνέβαινε σε οποιοδήποτε απάνεμο, καλοκαιρινό βράδι στο «Island».
