Η τελευταία Παρασκευή στην οδό Αναξαγόρα δεν εξελίχθηκε όπως θα περίμενε κανείς και όπως θα της άξιζε…
Ήταν περίπου τρεις και μισή όταν, τελείως απροσδόκητα, ο Objekt ξεκίνησε το set του στο υπόγειο του «Ρομάντσο» με ένα ρεμίξ του «3 A.M. Εternal» στην προσπάθειά του να βρει τον κατάλληλο «παγοθραύστη» που θα κινητοποιούσε το κοινό σε κάποιου είδους χορευτική συμμετοχή. Λίγο αργότερα, χωρίς να το έχει καταφέρει, δοκίμασε και το «Unfinished Sympathy» ανατρέποντας τα προγνωστικά ενός προωθημένου dance set, στο πρότυπο των κορυφαίων του πρώτων κυκλοφοριών, όσο και του πρόσφατου άλμπουμ του για την PAN. Δεν ήταν όμως το συγκρατημένο και «εκτός πλαισίου» παίξιμο του Οbjekt εκείνο που με έκανε να αποχωρίσω πριν τη μέση του σετ του, όσο η ίδια η νωθρή διάθεση της βραδιάς, στην οποία ούτε η χαμηλή προσέλευση του κοινού αλλά ούτε και η ενεργή συμμετοχή του συνέβαλαν στο να δημιουργηθεί μια ζεστή ατμόσφαιρα… Έτσι, ύστερα από το DJ set του Bill Kouligas (o οποίος στην αρχή της βραδιάς, κάνοντας ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον cross genre selection από την ambient σε πιο ρυθμικές επιλογές, έπαιξε μπροστά σε ελάχιστα άτομα), και από το live performance του Rrose (o οποίος έπαιξε το δικό του ακατέργαστο techno στο laptop εισπράττοντας ένα χλιαρό χειροκρότημα), δηλαδή τρεις ώρες μετά την εκκίνηση της βραδιάς, δεν είχε δημιουργηθεί κάποια ιδιαίτερη χημεία ανάμεσα στο κοινό και στους καλλιτέχνες. Και είναι κρίμα, γιατί τo line up της προηγούμενης Παρασκευής στο «Ρομάντσο» ήταν σπουδαίο, όπως και τα περισσότερα events της Emergent. Έλειπε όμως εκείνο το αμφίδρομο, ενεργειακό…κάτι που θα έκανε τη συγκεκριμένη βραδιά αξιομνημόνευτη.
