Γεγονότα, αναμνήσεις και εξομολογήσεις ζωντανεύουν μια ιστορία κοινωνικής απελευθέρωσης, η οποία πηγαίνει πολύ μακρύτερα από τον διδακτικό ακτιβισμό.
Μια νεορεαλιστική Ιταλία αναβιώνει μέσα από ένα μοντέρνο παραμύθι που σχολιάζει φελινικά, λοξά, αλλά και αφελώς αλληγορικά τις έννοιες του ιστορικού χρόνου, των συλλογικών μύθων και του αναπόδραστου πεπρωμένου.
Ρυθμός, νεύρο και σασπένς ζωηρεύουν μια μετέωρη, ανάμεσα στα πραγματικά γεγονότα και τη συναρπαστική "σεναριοποίησή" τους, μηχανοκίνητη περιπέτεια.
Οι πολλές δυνατότητες μιας δυναμικής ερωτικής ιστορίας βραχυκυκλώνουν μέσα σ’ ένα στομφώδες και φλύαρο σενάριο, το οποίο παραδίδει με το ζόρι μαθήματα ιστορίας της τέχνης.
Η γενοκτονία των αυτοχθόνων της Λατινικής Αμερικής αναβιώνει μέσα από ένα εικαστικά υποβλητικό (αντι)γουέστερν με τελετουργική αφήγηση, ωμό ρεαλισμό και διεισδυτική πολιτική άποψη.
Δύο θρησκείες και δύο πολιτισμοί συγκρούονται σε μια λυρική, αριστοτεχνικά φωτογραφημένη, όχι όμως και αφηγηματικά ξεκάθαρη ιστορία ενηλικίωσης με στοιχεία μαγικού ρεαλισμού.
Νεονουάρ που δεν πρωτοτυπεί, πιστό σε μια απόλυτα αναγνωρίσιμη φόρμουλα. Διαθέτει όμως στιβαρή πλοκή, πρωτότυπη βασική ιδέα και το παλιομοδίτικο άρωμα ασπρόμαυρου b-movie.
Δεν υπάρχουν φρέσκες ιδέες προς ανανέωση ενός πετυχημένου franchise, το οποίο διασώζει σπίθες χιούμορ και τσαχπινιάς, παρασυρμένο κυρίως από την κεκτημένη ταχύτητά του.
Απολαυστικό ως αναφορά σε ένα αλλοτινό σινεμά (nunsploitation, giallo), με μια πειστική Σίντνι Σουίνι ως αξιόπιστη scream queen, απογοητευτικό ωστόσο ως εκτέλεση.
Η ρεμπέτικη κομπανία συναντά τον Εντ Γουντ σε μια χαβαλετζίδικη σάτιρα των b-movies εξωγήινης εισβολής των 50s, προσαρμοσμένη τσαπατσούλικα, αλλά με περίσσιο κέφι, στην ελληνική πραγματικότητα.
Οσκαρική υποψηφιότητα διεθνούς ταινίας και βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Βενετίας για μια μεταναστευτική οδύσσεια με τραχύ ρεαλισμό και πινελιές ονειρικής φαντασίας.
Χρυσή Άρκτος στο Φεστιβάλ Βερολίνου για μια βαθιά πολιτική και ανόθευτα κινηματογραφική προσπάθεια αδιαμεσολάβητης καταγραφής και κατανόησης του "διαφορετικού".
Δραματικό θρίλερ, βγαλμένο θαρρείς από pulp μυθιστόρημα. Εντυπωσιάζει με το δυναμισμό του, αλλά η πλοκή του εκτυλίσσεται μονοδιάστατα, αγκυλωμένη από μοδάτες ευκολίες.
Ρομαντική κομεντί και δράμα με κοινωνικό μήνυμα δυσκολεύονται να συνδυαστούν και να γίνουν κάτι περισσότερο από μια χαριτωμένη, επαναλαμβανόμενη και διδακτική ιστορία καθυστερημένης ενηλικίωσης.
Δεύτερη, μετά την "Ξηρασία", περιπέτεια του λογοτεχνικού ήρωα της Τζέιν Χάρπερ Άρον Φαλκ. Συνταγογραφημένη ως τυπική μεταφορά ευπώλητου crime thriller.
Χαμηλών εντάσεων και τρυφερών συναισθημάτων ματιά στην ενηλικίωση, τη χειραφέτηση, την απώλεια και την ανθρώπινη επικοινωνία, με ερμηνευτικό ρεσιτάλ από την εξάχρονη πρωταγωνίστρια.
Η πολιτική και ο έρωτας διασταυρώνονται μάλλον αμήχανα σε μια σχηματικά απλή ιστορία, η οποία λειτουργεί μόνο στο επίπεδο ενός προβλέψιμου δράματος χαρακτήρων.
Τρόμος σε κονσέρβα, βασισμένος σε μια αυθαίρετη σεναριακή συνθήκη, η οποία "ξεδιπλώνεται" με πλήρη αδεξιότητα και απόλυτη σύγχυση.
Εννιά Όσκαρ για ένα ιστορικό υπερθέαμα, το οποίο στοχάζεται μεγαλοπρεπώς πάνω στη σχέση ατομικού και συλλογικού, αλλά και στη διαβρωτική γοητεία της απόλυτης εξουσίας.