"Die Hard" ιδέα από τα Lidl κι από βιβλίο πολεμοχαρή Βρετανού κομάντο με σινε-διεκπεραίωση στον αυτόματο πιλότο.
Ο πετυχημένος stand-up κωμικός Τζο Κόι εμπνέεται από την αληθινή ζωή του για μια ελάχιστα αστεία, αφόρητα κοινότοπη και ξέχειλη από κλισέ φάρσα.
Μια από τις εμβληματικές ταινίες του τσεχοσλοβακικού νέου κύματος, βραβευμένη με ξενόγλωσσο Όσκαρ.
Χρυσή Κάμερα στις Κάννες για ένα "ηλιοκαμένο" αγωνιώδες δράμα γύρω από την τοξική αρρενωπότητα και τη βία της ενηλικίωσης.
Ένα αγαθών προθέσεων, ανάλαφρο κωμικό ταξίδι αυτογνωσίας, το οποίο όμως δεν προσφέρει κάποιο κινηματογραφικό σουβενίρ άξιο συζήτησης.
Μια ξεπερασμένη σήμερα ματιά πάνω στη μάχη των φυλών, πλην όμως άκρως διασκεδαστική χάρη στο άπαιχτο κωμικό τακτ του αμίμητου Πίτερ Σέλερς.
Ένα θρίλερ με νεονουάρ αποχρώσεις που πείθει όσο φέρεται σαν μια ιστορία εκδίκησης, αλλά κουράζει όταν επικεντρώνεται σε τραβηγμένες παράλληλες πλοκές.
Το πειστικά αγωνιώδες κλίμα και μια σπινθηροβόλος πρωταγωνίστρια διασώζουν ένα φιλμ που αγκαλιάζει υπερβολικά τη μελό πτυχή ενός απίστευτου δράματος.
Σινεμά υψηλής κλίμακας και φιλοδοξίας, ψυχαγωγικό όσο και ραφινάτο αλλά εγκλωβίζεται στην ανάγκη να προσφέρει με φορσέ τρόπο ένα παθιασμένο ρομάντζο.
Ένα ελεγειακό παραμύθι για το τέλος μιας εποχής που χάνεται, ένα ηθογράφημα γεμάτο ποιητικές εικόνες λυρισμού αναμειγμένου με μελαγχολία.
Γαλλική αποικιοκρατική μελαγχολία πασπαλισμένη με ρατσισμό σε μία αχρείαστα περίπλοκη, κουραστική περιπέτεια.
Η ιστορία του Κάιν και του Άβελ εκμοντερνίζεται αριστοτεχνικά με έναν υπερηχητικό Τζέιμς Ντιν.
Καθ’ όλα πρωτότυπη και αντισυμβατική σινε-βιογραφία με μια Κρίστεν Στιούαρτ στο ρόλο της ζωής της και μία υποψηφιότητα για Όσκαρ.
Η απόλυτη χιτσκοκική ταινία, ένα σασπένς θρίλερ που δεν φοβάται να διασκεδάσει με τον εαυτό του και να προβληματίσει πολιτικά και ψυχαναλυτικά.
Μια τηλεοπτικής αισθητικής βιογραφία που αγνοεί τους κανόνες ενός καλού πυγμαχικού δράματος βγαίνοντας νοκ άουτ από τον πρώτο γύρο.
Ένα ισπανικό "Digger" που θα πετύχαινε το σκοπό του, αν επένδυε περισσότερο σε ένα πιο συνεκτικά ορθογραφημένο σενάριο.
Καλοσυνάτο και ανάλαφρα feelgood παραμύθι, το οποίο δεν καταφέρνει να διασκεδάσει τις σεναριακές κοινοτοπίες.
Παρότι ζεστό, το φιλμ του Ραπενό δεν εκμεταλλεύεται την παιχνιδιάρικη αίσθηση της σκανταλιάς που διαπνέει την ιστορία.
Ο καθόλου διακριτικός διδακτισμός της εγκλωβίζει την ταινία σε μια επιφανειακή διαχείριση των όσων σημαντικών θέλει να πει.