Ενδιαφέρον στις ιδέες του, αφηγηματικά γάργαρο, αλλά πάσχον από… διάσπαση προσοχής κινηματογραφικό χρονικό, το οποίο εγείρει διαχρονικά φιλοσοφικά αλλά και επίκαιρα πολιτικοκοινωνικά ερωτήματα.
Βραβείο κριτικών στις Κάννες για ένα σφιχτοδεμένο, αν και μεγάλης διάρκειας, δράμα χαρακτήρων το οποίο ανατέμνει σε βάθος τις εύθραυστες ισορροπίες, τις εμμονές και τις πολλαπλές αγκυλώσεις της ιρανικής (και όχι μόνον) κοινωνίας.
Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο φεστιβάλ του Σάντανς για μια ντοκιμαντερίστικη, οπτικά μαγευτική ελεγεία πάνω σ’ έναν "παρελθόντα" τρόπο ζωής. Γήινο, αθόρυβο και περήφανο.
Βραβείο γυναικείας ερμηνείας στο Βερολίνο για μια συνολικά προβλέψιμη, αλλά διακριτικά καυστική και συναισθηματικά ώριμη κομεντί πάνω στην ανθρώπινη επικοινωνία, τη μάχη των δύο φύλων και την τεχνητή νοημοσύνη.
Ιστορικά γεγονότα, σινεφίλ φαντασία, ταινία εποχής και σύγχρονη κωμωδία συνδυάζονται γεμάτα ιδέες, αλλά χωρίς ισορροπία, σε ένα παιχνιδιάρικο στοχασμό πάνω στην ελληνική ταυτότητα και την ευρωπαϊκή κληρονομιά.
Δράμα χαρακτήρων και ερμηνειών, το οποίο προδίδεται από ένα ζαχαρωμένα μελοδραματικό σενάριο που εξαφανίζει σταδιακά κάθε υπόσχεση δραματικού ρεαλισμού και συναισθηματικής ειλικρίνειας.
Ο δημιουργός τού "I Love Karditsa" ξαναχτυπά με μια αφόρητα κακόγουστη και απίστευτα κακοφτιαγμένη "κωμωδία" παρεξηγήσεων μετά… φόνων (καλλιτεχνικών και μη).
Ταινία – σκάνδαλο και τελευταία της παζολινικής φιλμογραφίας, μεταγράφει με απίστευτη ωμότητα και 70s προβληματισμό τις ιδέες του Μαρκήσιου Ντε Σαντ στη σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτικο-φιλοσοφική πραγματικότητα.
Μετά τους "Φύλακες του Χρυσού Αυγού" (2017) ο ατίθασος Μαξ επιστρέφει σε μια παραλλαγή της ίδιας παιδικής περιπέτειας, η οποία ενισχύει τα μηνύματα ομαδικής δουλειάς και αμοιβαίας εμπιστοσύνης.
Ο "Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι" μετακομίζει λίγο έξω από το Μπουένος Άιρες αφήνοντας πίσω του όλες τις καλές ιδέες και διατηρώντας μόνο τη νοσηρή, παρακμιακή ατμόσφαιρά του.
Περιπετειώδης αρχαιοελληνική (αχαλίνωτη) φαντασία, γραμμένη με ασυγκράτητο στόμφο και σκηνοθετημένη σαν παιδική θεατρική παράσταση ("Ηλέκτρα… εν Αυλίδι"), από την οποία δεν λείπουν ούτε οι εξωγήινοι.
Το αγαπημένο στον Κορε-έντα ("Κλέφτες Καταστημάτων") θέμα της αυτοσχέδιας οικογένειας επανέρχεται σ’ ένα διασκεδαστικά γλυκόπικρο road movie το οποίο απέσπασε το βραβείο αντρικής ερμηνείας στο φεστιβάλ Καννών.
Ο Άνταμ Ντράιβερ τα βάζει με τους δεινόσαυρους σε μια μονοδιάστατη sci-fi περιπέτεια επιβίωσης που αποφεύγει τις πρωτότυπες ιδέες όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Μια γυναίκα και μια χώρα προσπαθούν να ξεπεράσουν ένα αγιάτρευτο τραύμα, σε ένα εγκάρδιο, ελαφρά υποτονικό δράμα το οποίο δεν ξεφεύγει ποτέ από οικεία σχήματα και προβλέψιμα όρια.
Αγροτικό δράμα με άγγιγμα μαγικού ρεαλισμού. Εικαστικά ευαίσθητο, μα αφηγηματικά ανεστίαστο, αποπροσανατολίζεται μέσα στα ζιγκ ζαγκ της μυθιστορηματικής δραματουργίας του.
Ο πιο παιδιάστικος υπερήρωας επιστρέφει ακολουθώντας την ίδια, έντονα χιουμοριστική σινε-συνταγή, η οποία εκτελείται και πάλι με νεοχολιγουντιανή αφέλεια, ενισχυμένη στα όρια φαρσικής παρωδίας.
Συγκινητικές αφηγήσεις αποκαλύπτουν γνωστές και άγνωστες πολιτικές εκμετάλλευσης. Μια ιδέα που αξιοποιείται περισσότερο σαν podcast και λιγότερο σαν κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ.
Στοιχεία φαντασίας, σκηνοθετικό στιλιζάρισμα και κοινωνικός ρεαλισμός συγχέονται σε μια παντελώς άνιση, γκροτέσκα και στημένη με ελάχιστα μέσα αλληγορία για την "Ελλάδα σε κρίση".
Ένα αυθεντικό crowd-pleaser, με σασπένς και χορταστική δράση, αλλά κι έναν ερμηνευτικά σαρωτικό Γουίλεμ Νταφόε, φρενάρεται από τη σεναριακή αμφισημία του.