Σινεμά (Κριτική)
Ο Εξορκιστής
Το σινεμά του φανταστικού αλλάζει σελίδα με μια σοκαριστικά τρομακτική ταινία, η οποία μέσα από μια σειρά μοντερνισμών (από τη σκηνοθεσία έως το σάουντράκ της) δίνει στο είδος στιβαρότητα, στιλ και άποψη.
Ένα Ταξίδι για Πάπιες
Ράθυμο όσο και διεκπεραιωτικό animation, το οποίο, ωστόσο, διατυπώνει χαριτωμένα τις αξίες της οικογενειακής αγάπης και της συντροφικότητας.
Αγάπη, Ζωή
Μια απρόβλεπτη, μα συναισθηματικά καλοζυγισμένη και δραματικά καίρια ανάλυση της κρίσης "ταυτότητας" μιας μητέρας, η οποία φέρνει στο νου τους Ριοσούκε Χαμαγκούτσι και Χιροκάζου Κορεέντα.
Ο Τελευταίος Στρατιώτης
Ένας λιγομίλητος, μα εκφραστικός Πιρς Μπρόσναν καθοδηγεί ένα ζεστών συναισθημάτων road movie, το οποίο δεν πατά ποτέ το γκάζι και κρατιέται πεισματικά στη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας.
Gaza
Καταγραφή μιας ιστορικά πολύπαθης και πολιτικά περίπλοκης πραγματικότητας μέσα από τις συγκινητικές εξομολογήσεις απλών ανθρώπων κάθε ηλικίας και τάξης.
Φόνισσα
Η αριστουργηματική νουβέλα του Παπαδιαμάντη διασκευάζεται σαν ένας καφκικός, έμφυλα και κοινωνικά προσδιορισμένος υπαρξιακός εφιάλτης. Υποβλητική ατμόσφαιρα, συγκροτημένη σκηνοθεσία και μια πληθωρική ερμηνεία από την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη.
Πεσμένα Φύλλα
Λιτά, αλλά πολύχρωμα πλάνα, σινεφιλία, χιούμορ, πολλά πολλά τραγούδια και η πιο μελαγχολική αλλά και αισιόδοξη ιστορία αγάπης: μια χαμηλόφωνη σινε-μπαλάντα για όλες τις φθινοπωρινές καρδιές.
Παιχνίδια Θανάτου
Ανερμάτιστη ταινία υπερφυσικού τρόμου, στην οποία δεν λειτουργούν ούτε οι στοιχειώδεις συμβάσεις του είδους.
Σιωπηλή Οργή
Μια μονοδιάστατη και ωραιοποιημένα βίαιη περιπέτεια εκδίκησης χορογραφείται χωρίς στάλα αληθοφάνειας και χωρίς καθόλου διαλόγους.
Callas - Paris, 1958
Μια μυθική συναυλία επιχρωματίζεται και αποκαθίσταται ηχητικά, "εκσυγχρονίζοντας" μια μυθική στιγμή του σύγχρονου λυρικού θεάτρου.
Ναπολέων
"Συννεφιασμένη" ιστορική βιογραφία με επικές εξάρσεις, αλλά χωρίς σαφήνεια προθέσεων. Χαμένοι σ’ ένα χαοτικό υλικό, οι Ρίντλεϊ Σκοτ και Γιόακιν Φίνιξ αφήνουν αξεδιάλυτο το αίνιγμα "Μέγας Ναπολέων".
Κόκκινος Ουρανός
Αργυρή Άρκτος στο Φεστιβάλ Βερολίνου για μια φαινομενικά ανάλαφρη, αλλά διεισδυτική καλοκαιρινή κωμωδία με σκοτεινές ανταύγειες στα χνάρια του Ερίκ Ρομέρ.
Ευχή
Περισσότερο ένα ταξίδι νοσταλγίας στο χρυσό παρελθόν της Disney παρά μια αληθινά πρωτότυπη ταινία κινουμένων σχεδίων.
Με τα Μάτια της Νταλβά
Βραβείο κριτικών του Φεστιβάλ Καννών για ένα στιβαρό δράμα ενηλικίωσης και αναζήτησης ταυτότητας, το οποίο χειρίζεται με ευαισθησία επίκαιρα ψυχολογικά και κοινωνικά ζητήματα.
Πράσινα Σύνορα
Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στη Βενετία και τρεις υποψηφιότητες στα Ευρωπαϊκά Βραβεία για μια μελοδραματική πολιτική καταγγελία φορτωμένη ασφυκτικά με πρόδηλα ουμανιστικά μηνύματα.
Ο Πυρετός του Πετρόφ
Ένα σατιρικό μυθιστόρημα διασκευάζεται με ανεξέλεγκτη ευρηματικότητα ως χειμαρρώδης όσο και επιδερμική σουρεαλιστική αλληγορία για τη χώρα του Πούτιν.
Ο Δρόμος της Εξιλέωσης
Κοινότοπο περιπετειώδες θρίλερ, το οποίο από τους χαρακτήρες έως την πλοκή και το όλο σετάρισμά του δεν πρωτοτυπεί στο παραμικρό.
Το Τέρας
Βραβείο σεναρίου στις Κάννες για ένα αριστοτεχνικά δομημένο δράμα το οποίο, ακτινογραφώντας την προεφηβική πραγματικότητα, εξερευνά με ευαισθησία και ευρηματικότητα τους ψυχολογικούς δαιδάλους της ενηλικίωσης.
The Hunger Games: Η Μπαλάντα των Αηδονιών και των Φιδιών
Πρίκουελ το οποίο ευθυγραμμίζεται χωρίς κόπο στην μπλοκμπάστερ συνταγή μιας επιτυχημένης young adult σινε-saga, επαναλαμβάνοντας τις αλληγορικές, μετα-αποκαλυπτικές ιδέες της.