Επιτηδευμένα μελοδραματικό, αφηγηματικά ανοικονόμητο και ευκαιριακά ηθοπλαστικό δράμα που χρησιμοποιεί εκβιαστικά το Ολοκαύτωμα για "δωρέαν" συγκινήσεις.
Χωρίς διαλόγους, το μινιμαλιστικό animation ψηλαφεί γλυκόπικρα την έννοια του εφήμερου και τις αντιφάσεις μιας φιλίας, εκπλήσσοντας ευχάριστα.
Μια παντελώς ασόβαρη περιπέτεια χωρίς φρένο στη βιντεοκλιπίστικη βία και με ξεχαρβαλωμένη ηθική πυξίδα για χάρη ενός χαβαλέ από πιστολίδια.
Επικής κλίμακας δράση και θέαμα δικαιολογούν οριακά ένα καλόγουστο σίκουελ, που εγκλωβίζεται στην πληθωρικότητα της αφήγησής του.
Βραδυφλεγές ποιητικό σινεμά βαθιάς ενδοσκόπησης και υπερβατικής διάθεσης, το οποίο, χωρίς να πρωτοτυπεί, μας συστήνει έναν πολλά υποσχόμενο δημιουργό.
Κεκαλυμμένα αυτάρεσκη άσκηση ύφους πάνω στις σύγχρονες εκφάνσεις του κυνισμού, που περισσότερο προβοκάρει και θίγει παρά σχολιάζει το φαινόμενο.
Οι καλές φεμινιστικές προθέσεις δεν επαρκούν για να καλύψουν τις παραφωνίες ενός σεναρίου βασισμένου στη μελοδραματική υπερβολή.
Αναποφάσιστων προθέσεων anime, το οποίο "χτυπά" υψηλά επίπεδα νοσταλγίας.
Αδιάφορα σκηνοθετημένο και χωρίς δραματουργική λογική horror, το οποίο δεν εκμεταλλεύεται τη στοιχειωδώς ξεχωριστή ιδέα πίσω από το σενάριό του.
Υπόκωφων συναισθημάτων και "ρομερικών" αποχρώσεων ρομάντζο, ένας χαμηλότονος φόρος τιμής στον νεανικό έρωτα.
Εκστατικό, ατρόμητο, συναρπαστικό σινεμά, που καταθέτει μια ρηξικέλευθη κινηματογραφική πρόταση, αποθεώνοντας τις απελευθερωτικές διαστάσεις της ηδονής.
Πληρέστατη καταγραφή της παρακαταθήκης του μουσικού, ιδιαίτερα της δουλειάς του εκτός των σάουντρακ, η οποία συγκινεί απροσδόκητα.
Ιρλανδικά στερεότυπα ανακυκλώνονται άνοστα σε ένα τετριμμένο ηθογράφημα πάνω στο τίμημα της βίας και της αυτοδικίας.
Αταίριαστα πομπώδης, φλύαρη και αφηγηματικά κατακερματισμένη διασκευή, η οποία ακουμπά μόνο την επιφάνεια των πολύπλοκων θεματικών που ενέπνευσαν τον Καζαντζάκη.
Μια αντιαποικιοκρατική άσκηση ύφους, η οποία ψηλαφεί με exploitation όρους την οδύνη της λευκής καταπίεσης.
Μια γλυκύτατη υδρόβια οδύσσεια η οποία, ωστόσο, δεν τολμά να ξεφύγει από τις συμβάσεις των περιπετειών ενηλικίωσης ώστε να γίνει αξιομνημόνευτη.
Ένα βραδυφλεγές όσο και ανορθόδοξο heist movie που εκπλήσσει με τη σεναριακή πρωτοτυπία και το σκηνοθετικό ύφος, που παραπέμπει σε ενδοσκοπικό κινηματογραφικό διαλογισμό.
Κάτι ανάμεσα σε πειραματικό οπτικό δοκίμιο και αναδρομικό video reel, το οποίο όμως μένει εγκλωβισμένο στην αυτοαναφορικότητά του.
Η τελευταία ταινία του DCEU τσαλαβουτάει στα ρηχά υπερηρωικά νερά, αναμασώντας διεκπεραιωτικά μια προ πολλού ξεπερασμένη συνταγή.
Μεγάλο Βραβείο στο Φεστιβάλ Καννών για ένα συγκλονιστικό ταξίδι στην καρδιά του σκοταδιού, όπου φρίκη, γαλήνη, γενοκτονία και γλυκιά ζωή αγκαλιάζονται με ένα αποστασιοποιημένο τρόπο, ο οποίος αναδεικνύει με μεγαλοφυή λιτότητα τον πυρήνα του ιστορικού κακού.
Τρυφερή πρωταγωνιστική ερμηνεία από τον Αλέξανδρο Αντωνόπουλο σε μια οικογενειακή κωμωδία ζεστών και μελωμένων αισθημάτων, η οποία ξεχειλίζει αφέλεια.
Μουσικοχορευτική φαντασία εμπνευσμένη από το γνωστό παιδικό βιβλίο του Ρόαλντ Νταλ "Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας". Θεαματικά νούμερα, συγκαταβατικό χιούμορ και ανώδυνη οικογενειακή διασκέδαση.
Ανατρεπτικά χιουμοριστικό, διεισδυτικά κοινωνικό και πρωτότυπα σκηνοθετημένο οικογενειακό πορτρέτο, στο οποίο ο Γουές Άντερσον συναντά το Greek weird wave.