Ένα "Inception" του φτωχού πασπαλισμένο με επιτηδευμένη βλοσυρότητα και τηλεπαθητικά κόλπα των Τζεντάι, το οποίο παίρνει υπερβολικά σοβαρά τον εαυτό του ολισθαίνοντας προς την ανοησία.
Δράμα δωματίου το οποίο αναδεικνύει, μέσα από μια θυελλώδη αντιπαράθεση χαρακτήρων και πολιτισμικών νοοτροπιών, την παντοδυναμία της κοινωνικής υποκρισίας.
Μια προσχηματική, παραγεμισμένη εφέ, χαβαλέ και ποπ/ροκ επιτυχίες ιστορία γίνεται το όχημα αποχαιρετισμού(;) μιας διασκεδαστικής ομάδας υπερηρώων.
Η καλλιτεχνική δημιουργία ως επιλογή ζωής μέσα από το "λοξό", μα άκρως συγκινητικό πορτρέτο-περφόρμανς μιας τολμηρής γυναίκας με περίσσιο αφηγηματικό χάρισμα.
Αστυνομικό θρίλερ με λιγοστές ιδέες και περισσότερες (σεναριακές) παθογένειες, το οποίο πέφτει ηρωικά μαχόμενο με όλα τα –ξεπερασμένα και μοντέρνα– κλισέ του είδους.
Η υπερηρωική γοητεία αποδομείται με διδακτικό και εύληπτο τρόπο, ο οποίος υπηρετεί με συνέπεια την οικεία σινε-συνταγή της ανήλικης διασκέδασης.
Πιο ανθρωποκεντρικός, ο Αγγελόπουλος συνδυάζει με μεγαλόπρεπη στιλιστική εσωστρέφεια (η "υπογραφή του δημιουργού") μύθο και σύγχρονη ιστορία, κερδίζοντας τα βραβεία σεναρίου και κριτικών στο Φεστιβάλ Καννών.
Ανοικονόμητη μαύρη κωμωδία γεμάτη σινεφίλ και φροϊδικές αναφορές, η οποία προσπαθεί να ψυχαναλύσει με φλύαρο στόμφο τους προσωπικούς και συλλογικούς φόβους του σύγχρονου Αμερικανού.
Περιγραφή μιας ταραγμένης εποχής μέσα από το κομψό και μελαγχολικό πορτρέτο ενός καλλιτέχνη ο οποίος έδωσε φωνή στην απωθημένη αντιηρωική συνείδησή της.
Αστυνομικό θρίλερ με προσωπικότητα, αν και η πολύπλευρη πολιτικοκοινωνική κριτική του Ντάμιαν Σιφρόν ("Ιστορίες για Αγρίους") δεν "κουμπώνει" απόλυτα με τις αφηγηματικές απαιτήσεις του είδους.
Μια ιστορία αναγκαστικής συνύπαρξης διαφορετικών χαρακτήρων ανακατεύει στο καζάνι όλες τις ανάλογες σεναριακές ευκολίες και σερβίρει μια προβλέψιμη κομεντί κοινωνικής αλληλεγγύης.
Οι διασκεδαστικές περιπέτειες του Τότο, γνωστού μας και ως "Κοκορόκι", συνεχίζονται απαράλλακτες τώρα σε πιο εξωτικό περιβάλλον.
Υποψήφια για ξενόγλωσσο Όσκαρ δραμεντί με ντοκιμαντερίστικη δύναμη και παλλόμενα συναισθήματα. Αποθέωση σεναριακής ευθυβολίας και κινηματογραφικής απλότητας.
Ντοκιμαντέρ παρατήρησης που αφήνει τις ασχολίαστες εικόνες μιας συλλογικής προσπάθειας να περιγράψουν, φαινομενικά επιφανειακά αλλά τελικά σε βάθος, έναν ολόκληρο καλλιτεχνικό μικρόκοσμο.
Αργυρό Λιοντάρι στη Βενετία και πλήθος άλλων βραβείων για ένα λιτό, αυστηρό και μεθοδικά αφηγημένο δικαστικό δράμα, το οποίο περιγράφει διακριτικά, μα καίρια, μια πολυπολιτισμική πραγματικότητα γεμάτη άλυτες αντιφάσεις.
Πρώτο μέρος μιας σχετικά πιστής μεταφοράς του μυθιστορήματος του Αλεξάντρ Ντιμά, η οποία συνδυάζει προβλέψιμα το περιπετειώδες πνεύμα του και την πιστή αναπαράσταση εποχής.
Ο Γκάι Ρίτσι βάζει στην άκρη τη φλασάτη, αλλά ρηχή αφηγηματική δεξιοτεχνία του για χάρη μιας ρεαλιστικής πολεμικής περιπέτειας που εξυμνεί την αμερικανική (στρατιωτική και ηθική) υπεροχή.
Στοιχεία ψυχολογικού και αστυνομικού θρίλερ ζωηρεύουν ένα ιρανικό δράμα, το οποίο προσπαθεί να ξεφύγει από το στενό πλαίσιο του κοινωνικού ρεαλισμού.
Κομεντί προβλέψιμου, μα στιβαρού σεναρίου και πειστικών ερμηνειών πάνω στη γλυκόπικρη επαναξιολόγηση των προτεραιοτήτων της ζωής.
Η ταινία που άλλαξε τα κινηματογραφικά ερωτικά ήθη των 70s αποτυπώνει με διάχυτη μελαγχολία και ψυχρή ειλικρίνεια τα αδιέξοδα μιας (σεξουαλικής, κοινωνικής, πολιτικής) επανάστασης που δεν έγινε ποτέ.
Η πιο gore ταινία της χρονιάς διαθέτει αιματοβαμμένο τσαγανό, αλλά όχι και επαρκείς ιδέες ώστε να αναβιώσουν το πνεύμα του εμβληματικού "Evil Dead".
Ευρηματικά μονταρισμένο ντοκουμέντο, το οποίο ξεπερνά τη στείρα διαδοχή talking heads. Περισσότερο συναισθηματικό παρά μουσικά ακαδημαϊκό, θίγει πολιτικοκοινωνικές και πολιτιστικές παραμέτρους.
Καταγραφικό ντοκιμαντέρ στο οποίο η αφήγηση προσθέτει λυρισμό και συναίσθημα, απομακρύνοντάς το από το τηλεοπτικό ρεπορτάζ.
Το άλγος του αξεπέραστου πένθους και οι οικολογικές ανησυχίες σμίγουν σε ένα οπτικά θεαματικό και διάχυτης ποίησης anime.