Ζωντάνια, φρεσκάδα, αλλά και ρηχή επανάληψη, σε ένα στιλάτο κινηματογραφικό ανέκδοτο το οποίο σοβαρεύει απότομα με άγαρμπο αλληγορικό τρόπο. Αργυρός Αλέξανδρος στο τμήμα "Film Forward" του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Το πολιτικό σινεμά του Κεν Λόουτς σμίγει με τους κανόνες ενός καλοκουρδισμένου θρίλερ που καταλήγει να επαναλαμβάνει τον εαυτό του.
Η χαρισματική Χέιλ Μπέιλι είναι η μοναδική που προσφέρει λίγη μαγεία σε μια διασκευή που μοιάζει με άνοστη απομίμηση του υπέροχου πρωτότυπου animation.
Κύκνειο άσμα του μεγαλόπρεπου και εστέτ, μα απόμακρου εδώ Λουκίνο Βισκόντι, ο οποίος διασκευάζει με καυστική ειρωνεία ένα μυθιστόρημα του Γκαμπριέλε Ντ’Ανούντσιο.
Μια εξουθενωτική περιπέτεια, η οποία κινείται μεταξύ πολεμοχαρούς πατριωτισμού και αφελούς κριτικής.
Νηπιακά μελοδραματική και αφόρητα φάλτσα κραυγή υπεράσπισης της διαφορετικότητας, οι απανωτές χιουμοριστικές "πινελιές" της οποίας σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν πρόκειται για κινηματογραφική... τρολιά.
Πλοκή τραβηγμένη από τα μαλλιά, stunts δίχως φαντασία και κάθε λογής πρόσχημα χρησιμοποιείται για να συνεχιστεί με το ζόρι ένα franchise που επαναλαμβάνει συνεχώς τον εαυτό του.
Άψογο στήσιμο και στιβαρό γράψιμο για ένα ανθρώπινο δράμα, που δεν εκμεταλλεύεται, ωστόσο, τις εκλάμψεις πρωτοτυπίας του, προτιμώντας την ευκολία του αυτόματου πιλότου και των ασφαλών κλισέ.
Διασκευή ενός θεατρικού έργου με ευρήματα κι ανατροπές, δέσμιου όμως μιας προκατασκευασμένης αποδεικτικής λογικής η οποία υποβιβάζει τους χαρακτήρες σε διάφανα σύμβολα.
Ένα ταξί μεταμορφώνεται σε κινούμενη θεατρική σκηνή πάνω στην οποία δυο χαρισματικοί ηθοποιοί πασχίζουν φιλότιμα να μας κάνουν να κλάψουμε με τα μελό παθήματά τους.
Μονοδιάστατη και διδακτική αγιογραφία η οποία υποτάσσει όλη την κινηματογραφική δυναμική της στον αμέριστο θαυμασμό για την ηρωίδα της.
Πλούσια παραγωγή, αλλά αμήχανη μίξη κατασκοπικού θρίλερ, ρομάντζου και αναπαράστασης ιστορικών ντοκουμέντων, η οποία προβάλλεται στη ρώσικη, κάκιστα ντουμπλαρισμένη εκδοχή της.
Ο Σκανδιναβός "Ράμπο" είναι μια σφιχτοδεμένη περιπέτεια με το ένα πόδι της στο βρόμικο ρεαλισμό και το άλλο της στην ειρωνική υπερβολή.
Χρυσή Αθηνά στις Νύχτες Πρεμιέρας για ένα αντισυμβατικό, ψυχολογικά ειλικρινές και σκηνοθετικά δεξιοτεχνικό οδοιπορικό ενηλικίωσης μιας απόλυτα μοντέρνας κινηματογραφικής ηρωίδας.
Ένας άντρας και μια περίπλοκη πολιτικοκοινωνική κατάσταση βρίσκονται προ διαδοχικών αδιεξόδων, τα οποία περιγράφονται με χιουμοριστική ευρηματικότητα, αλλά και διδακτική ευκολία.
Ο Νίκολας Κέιτζ είναι όλα τα λεφτά μιας συνειδητά γκροτέσκας και αιματηρής κωμωδίας τρόμου, η οποία θα μπορούσε να πατήσει το γκάζι της παλαβής παρωδίας αποφασιστικότερα.
Η ατζέντα των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της γυναικείας χειραφέτησης οδηγεί εκ του ασφαλούς ένα άνευρο και συγκαταβατικό κοινωνικό δράμα.
Διασκευή αμερικανικής διασκευής μιας γαλλικής επιτυχίας των 70s. Η βασική ιδέα, όμως, ευνουχίζεται πολιτικοκοινωνικά και δεν ανανεώνεται, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του αεικίνητου Ζαμέλ Ντεμπούζ.
Η Σελίν Ντιόν ως καλή νεράιδα-προξενήτρα δεν αρκεί για να νοστιμίσει μια ξενέρωτη, αφόρητα κλισέ και αλλεργική σε οποιαδήποτε πρωτοτυπία ρομαντική κομεντί.
Αναπάντεχα κακοστημένο και ασυνάρτητο θρίλερ τρόμου, το οποίο δεν υπακούει σε καμία σεναριακή λογική. Ούτε καν αστείο για τους λάθος λόγους.
Κινούμενο σχέδιο της σκανδιναβικής σχολής, συνταγογραφημένο για μικρούς σινεφίλ και εκτελεσμένο με πειθαρχημένο επαγγελματισμό.
Μεγαλόπνοο ιστορικό fresco σκηνοθετημένο με έμπνευση και οίστρο. Αφηγηματικά συναρπαστικό και χειμαρρώδες, αν και σεναριακά ανοικονόμητο.
Η σύντομη, κινηματογραφική εκδοχή ενός μοναδικού οπτικού δοκιμίου-τηλεοπτικής σειράς, το οποίο αναρωτιέται με ρηξικέλευθο τρόπο πάνω στη δύναμη, τη χρησιμότητα και τα αδιέξοδα της κινηματογραφικής εικόνας.