Παρθενόπη

2

Με υπέροχες εικόνες που θυμίζουν τη φελινική «Τέλεια Ομορφιά», αλλά περισσότερο διαφημιστικό κλιπ, ο Σορεντίνο («Το Χέρι του Θεού») στέλνει ένα ακόμα ερωτικό γράμμα στην αγαπημένη του πόλη.

Παρθενόπη

Τρία χρόνια μετά το ημιαυτοβιογραφικό "Χέρι του Θεού", ο Πάολο Σορεντίνο στέλνει ένα ακόμα ερωτικό γράμμα στην αγαπημένη του Νάπολη, αυτή τη φορά πολύ πιο παθιασμένο και αλληγορικό. Σ' αυτό η πρωτεύουσα της Καμπανίας αποκτά μπροστά στο φακό του τη μορφή μιας γυναίκας, η οποία γεννιέται (μέσα στο νερό) το καλοκαίρι του 1950 και αποκτά το όνομα της μυθικής Σειρήνας με το οποίο βάφτησαν οι άποικοι Χαλιδείς το 10ο π.Χ. αιώνα την αποικία τους στη σκιά του Βεζούβιου. Η Παρθενόπη, λοιπόν, είναι μια πανέμορφη έφηβη η οποία ενηλικιώνεται σε μια ποθητή απ' όλους τους άντρες γυναίκα και αναζητά τη "φωνή" και την ταυτότητά της στην ταραχώδη μεταπολεμική Ιταλία.

Ο Σορεντίνο, όμως, δεν ενδιαφέρεται να υπογράψει μια ιστορική μελέτη ή ένα δράμα κοινωνικοπολιτικού προσανατολισμού. Όπως έχει επιχειρήσει πολύ πετυχημένα στην "Τέλεια Ομορφιά", επιλέγει ξανά τη φόρμα της φελινικής φαντασίας και μέσα από εκθαμβωτικά σαγηνευτικές εικόνες, που εδώ θυμίζουν περισσότερο διαφημιστικό κλιπ, επιχειρεί έναν ευθύ όσο και ονειρικό παραλληλισμό ανάμεσα σε δυο "θηλυκές" υπάρξεις^ μια γυναίκα και μια πόλη. Έτσι, η ανήσυχη, μα αποπροσανατολισμένη Παρθενόπη αναζητά με ζήλο τη γνώση, έρχεται αντιμέτωπη με πνευματικές δοκιμασίες και σωματικούς πειρασμούς, γνωρίζει λαμπερές, μα θλιμένες προσωπικότητες (ο Γκάρι Όλντμαν ως συγγραφέας Τζον Τσίβερ), γκροτέσκες διασημότητες και σοφούς ανθρώπους που ανεβαίνουν το δικό τους Γολγοθά. Είναι ένας ζωντανός, πλήρης αθωότητας πειρασμός με πλούσια, μα αποπροσανατολιστικά θέλγητρα και βαθιά κρυμμένη "τέλεια ομορφιά", σε μια απλοϊκή και εξώφθαλμη ταύτιση με τη γοητεία, το χαρακτήρα και τις ποικίλες αντιφάσεις της υπέροχα ταλαιπωρημένης Νάπολης. Κυριολεκτικά, ως φυσικό ντεκόρ, και μετωνυμικά, ως πρωταγωνίστρια, η αέρινη, αεικίνητη κάμερα του Σορεντίνο δεν την χάνει ποτέ από τα μάτια της, τρελά ερωτευμένη με ένα αιθέριο πλάσμα (η 27χρονη Μιλανέζα Σελέστε Ντάλα Πόρτα) το οποίο, όπως και η γεμάτη τσιτάτα, εξυπνάδες και αφορισμούς ιδέα της ταινίας για τη νοτιοϊταλική πραγματικότητα, είναι θεσπέσια στην όψη και άδεια στην (κινηματογραφική) καρδιά.

Ιταλία, Γαλλία. 2024. Διάρκεια: 136΄. Διανομή: THE FILM GROUP

Περισσότερες πληροφορίες

Παρθενόπη

Parthenope
2
  • Δραματική
  • 2024
  • Διάρκεια: 136 '
  • Πάολο Σορεντίνο

Έχοντας το όνομα της Σειρήνας από την οποία πήρε το πρώτο όνομά της η γενέτειρά της Νάπολη, η Παρθενόπη είναι μια γυναίκα που αναζητά τη «φωνή» και την ταυτότητά της μεγαλώνοντας στη μεταπολεμική Ιταλία.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.