Emilia Perez

3,5

Βραβευμένο στις Κάννες και οσκαρικά φιλόδοξο οδοιπορικό αναζήτησης ταυτότητας (έμφυλης, σεξουαλικής, πολιτικής και ιδεολογικής), το οποίο συνδυάζει τολμηρά μιούζικαλ, νεονουάρ και αλμοδοβαρικό μελόδραμα.

Emilia Perez

Εκτός από το αυστηρό χρονοδιάγραμμα σύμφωνα με το οποίο ετοιμάζει τις ταινίες του (μια κάθε τρία χρόνια), ο Ζακ Οντιάρ μπορεί να σε αιφνιδιάσει με πολλούς τρόπους. Έτσι, μετά από ένα σκληρό μεταναστευτικό δράμα ("Dheepan: Ο Άνθρωπος Χωρίς Πατρίδα", ένα γουέστερν ("Οι Αδελφοί Σίστερς") και μια ασπρόμαυρη αστική χορογραφία στο ρυθμό της γενιάς Ζ ("Παρίσι, 13ο Διαμέρισμα"), ο Γάλλος auteur ταξιδεύει τώρα ως την Λατινική Αμερική για το τολμηρότερο κινηματογραφικό πείραμά του. Κι η "Emilia Perez" δείχνει αμέσως τις ριψοκίνδυνες προθέσεις της, βάζοντας εξαρχής απανωτά στοιχήματα με το ρεαλισμό. Πρώτα, εισάγοντας ευρηματικά μουσικοχορευτικά νούμερα στην ιστορία της Ρίτα, μιας Μεξικάνας δικηγόρου η οποία αναρωτιέται για πόσο μπορεί ακόμα να αντέξει υπερασπιζόμενη με επιτυχία ενόχους, με τα εύσημα να πηγαίνουν στο αφεντικό της. Κατόπιν, βάζοντας μπροστά στην ηρωίδα του το μεγάλο, στα όρια της... φάρσας δίλημμα: εκτιμώντας τα προσόντα της, ο Μανίτας ντελ Μόντε, αδίστακτος αρχηγός του μεγαλύτερου καρτέλ ναρκωτικών, την οδηγεί μυστικά στο κρυσφήγετό του και της κάνει μια προσφορά που εκείνη δεν μπορεί να αρνηθεί. Να τον βοηθήσει να κάνει εγχείρηση αλλαγής φύλλου και να αποκτήσει καινούρια ταυτότητα χωρίς να το μάθει κανείς. Ούτε καν η οικογένειά του, για την (πλούσια) τύχη της οποίας πρέπει να φροντίσει η Ρίτα. Η αμοιβή της είναι πλουσιοπάροχη, όλα εξελίσσονται χωρίς αστοχίες ή παρενέργειες και ο καθένας, ή η καθεμιά καλύτερα, τραβάει το δρόμο της. Μέχρι που λίγα χρόνια αργότερα, η Ρίτα βρίσκεται σε ένα λονδρέζικο εστιατόριο και σε ένα γεύμα όπου δίπλα της κάθεται μια εντυπωσιακή κυρία, η οποία της συστήνεται ως Εμίλια Πέρεζ.

Βασισμένος πολύ χαλαρά στο μυθιστόρημα του Μπορίς Ραζόν "Écoute", ο Οντιάρ και οι συνσεναριογράφοι του Τομά Μπιντεγκέν ("Οικογένεια Μπελιέ", "Les Cowboys") και Νικολά Λιβετσί ("Ζαν ντι Μπαρί") δίνουν φωνή σε ένα δίδυμο αταίριαστων φαινομενικά χαρακτήρων, των οποίων η ανάγκη να βρουν την αληθινή ταυτότητά τους μέσα σε ένα περιβάλλον βαθύτατης διαφθοράς, παράλογης βίας και ασυγκράτητης απληστίας τούς φέρνει τον έναν δίπλα στον άλλον. Η δραματική περιπλοκότητα της ταινίας τούς θέλει κι αυτούς "γρανάζια του συστήματος", ενός περίπλοκου πολιτικά μηχανισμού, με την πορεία τους προς τη λυτρωτική αλήθεια να γίνεται έτσι πιο περιπετειώδης και πιο συναρπαστική. Μια οδύσσεια αλμοδοβαρικού πάθους, βασισμένη σε μελοδραματικά σχήματα τα οποία ο Οντιάρ συνθέτει, συνδυάζει και ανατρέπει με αξιοθαύμαστη μαεστρία, περνώντας από το ψυχολογικό πορτραίτο στην κοινωνική καταγγελία, στο μιούζικαλ, την τηλεοπτική σαπουνόπερα, το νεονουάρ και φτάνοντας ως το γκανγκστερικό θρίλερ. Ένα πετυχημένο αφηγηματικά ρίσκο σινεφίλ κομψότητας, με διπλή διάκριση στις Κάννες (βραβείο της Επιτροπής και γυναικείας ερμηνείας) και φόρα για τα επερχόμενα Όσκαρ.

Γαλλία, Βέλγιο. 2024. Διάρκεια: 132΄. Διανομή: ΣΠΕΝΤΖΟΣ FILM

Περισσότερες πληροφορίες

Emilia Pérez

3,5
  • Δραματική
  • 2024
  • Διάρκεια: 132 '
  • Ζακ Οντιάρ

Μια Μεξικάνα δικηγόρος δέχεται την πρόταση να βοηθήσει έναν αδίστακτο έμπορο ναρκωτικών να αλλάξει ταυτότητα χωρίς να το μάθει κανείς και να γίνει η γυναίκα που πάντα ονειρευόταν να είναι.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.