Lee

2

Μια διεκπεραιωτική, εν πολλοίς άτολμη και καλογυαλισμένη βιογραφία που αδικεί τη σαρωτική ερμηνεία της πρωταγωνίστριας Κέιτ Γουίνσλετ.

Lee 2

Θα φανεί παράξενο, αλλά πολλές φορές το γεγονός ότι μια βιογραφία βασίζεται σε μια πραγματικά ανεπανάληπτη και πληθωρική ζωή, μπορεί σεναριακά να εξελιχθεί σε πρόβλημα. Γιατί πώς να χωρέσεις σε μια ταινία συμβάντα, εμπειρίες, στιγμιότυπα τα οποία είναι αδύνατο ακόμα και να τα σκαρφιστείς, παράλληλα να αποδώσεις με αξιοπρέπεια την αλήθεια ενός ανθρώπου, αλλά και να στήσεις μια ικανοποιητική δραματουργία; Είναι φορές, δηλαδή, που έχεις στη διάθεσή σου "too much of a good thing", που λένε κι οι Άγγλοι. Ένα τέτοιου είδους πρόβλημα αντιμετώπισε, εν προκειμένω, η πολύπειρη διευθύντρια φωτογραφίας και σκηνοθέτρια Έλεν Κούρας, στην απόπειρά της να δώσει σάρκα και οστά στη φαντασμαγορική περίπτωση της φωτογράφου Λι Μίλερ.

Η Μίλερ –άψογη στο ρόλο η οσκαρική Κέιτ Γουίνσλετ– υπήρξε μια ατρόμητη γυναίκα, η οποία από μοντέλο την περίοδο του Μεσοπολέμου έφτασε να φωτογραφίζει τη βία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου από τα χαρακώματα για λογαριασμό της "Vogue"(!). Μια θέση που διεκδίκησε με νύχια και με δόντια, όπως εξάλλου καθετί στη ζωή της. Ο αμείλικτος ρεαλισμός των καρέ που τράβηξε αποδείχθηκε καθοριστικός στην εποχή της για την ανάδειξη των ναζιστικών φρικαλεοτήτων, ωστόσο μόλις τις τελευταίες δεκαετίες άρχισε να εκτιμάται σοβαρά τόσο η επίδρασή τους όσο και η φωτογραφική τους αξία. Διόλου πρωτάκουστο, δυστυχώς, το έργο μιας γυναίκας να αποσιωπάται για δεκαετίες προτού αναγνωριστεί αργοπορημένα.

Δεν χωρά αμφιβολία πως η Κούρας αντιλαμβάνεται με ειλικρινές δέος τη Μίλερ, γι’ αυτό και στην ταινία την προσεγγίζει από όλες τις πιθανές μεριές· ως ελευθεριακή θηλυκότητα που αντιμετώπιζε απενοχοποιημένα το σεξ, ως πρωτοποριακή καλλιτέχνιδα και ως ύπαρξη δίχως σύγκριση. Παρ’ όλα αυτά, το "Lee" δεν υιοθετεί την τόλμη της ηρωίδας του, αντιθέτως μοιάζει καλογυαλισμένο και διεκπεραιωτικό, σε σημείο που ακόμα και οι σκληρές σκηνές πολέμου έχουν περιορισμένο αντίκτυπο. Έπειτα, δεν αποφεύγονται ορισμένα ξεπερασμένα κλισέ (στις ενότητες της Γαλλίας), με αποτέλεσμα συνολικά η ταινία να μοιάζει περισσότερο με εγκυκλοπαιδική σελίδα, παρά με ένα σαρωτικό ψυχογράφημα μιας εμβληματικής μορφής.

Αγγλία, ΗΠΑ. 2023. Διάρκεια: 116΄. Διανομή: FILM GROUP.

Περισσότερες πληροφορίες

Lee

2
  • Δραματική
  • 2023
  • Διάρκεια: 116 '
  • Έλεν Κιούρας

Μια Αμερικανίδα επιχειρεί να αφήσει την καριέρα του μοντέλου και να γίνει πολεμική ανταποκρίτρια κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, παρά την απειρία και τις εις βάρος της προκαταλήψεις.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.