Μνήμη

2,5

Βραβείο αντρικής ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βενετίας για ένα ρεαλιστικό δράμα χαρακτήρων, το οποίο σχολιάζει δηκτικά, αλλά και μεγαλόφωνα την πλαστή εικόνα της μεσοαστικής ευτυχισμένης οικογένειας.

Μνήμη

Σε κάθε –διαφορετική σε ύφος– ταινία του, ο Μισέλ Φράνκο ("Μετά τη Λουτσία", "Το Χρονικό Μιας Αθωότητας", "Η Κόρη της Απρίλ", "Νέα Τάξη") διερευνά τους τρόπους με τους οποίους απλοί άνθρωποι εγκλωβίζονται συστηματικά σε πολλαπλά ηθικά και ψυχολογικά αδιέξοδα: ατομικά, αλλά και κοινωνικά παγιδευμένοι είτε από προσωπικά απωθημένα πάθη είτε από βίαιες συμπεριφορές, οι οποίες ξεσπούν εναντίον τους, ωθώντας τους σε εκρηκτικές αντιδράσεις χωρίς "επιστροφή".


Η Σίλβια είναι μια γυναίκα που έχει προλάβει να φρενάρει λίγο πριν την καταστροφή. Με τραυματική παιδική ηλικία και πρώην αλκοολική, μεγαλώνει μόνη την έφηβη κόρη της δουλεύoντας ως κοινωνική λειτουργός. Προσπαθεί συστηματικά να κρατά τις αποστάσεις της από τον έξω κόσμο (χαρακτηριστικό το πώς κλειδώνει και ξεκλειδώνει τις πόρτες του σπιτιού), δεν έχει παρέες ή κάποιο σύντροφο και βλέπει αραιά και πού μόνο την αδελφή της. Εκείνη θα την πείσει να πάει σε μια συνάντηση παλιών συμμαθητών, όπου θα γνωρίσει τον λίγο μεγαλύτερό της Σολ (βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βενετίας για τον λιτό, μα εκφραστικότατο Πίτερ Σάρσγκαρντ), ο οποίος πάσχει από πρώιμη άνοια. Με τα πολλά θα αναλάβει να τον προσέχει τα πρωινά, μόνο και μόνο για να τον αιφνιδιάσει σε μια βόλτα τους στο πάρκο, κατηγορώντας τον πως, όταν εκείνη ήταν 12 χρόνων, την είχε κακοποιήσει σεξουαλικά.


Είμαστε το παρελθόν μας ισχυρίζεται ο Φράνκο, μέσα από ένα ρεαλιστικό δράμα χαρακτήρων που σχολιάζει δηκτικά, αλλά και μεγαλόφωνα (κραυγαλέα μελοδραματική η σκηνή της αντιπαράθεσης της Σίλβια με τη μητέρα της) την πλαστή εικόνα της μεσοαστικής ευτυχισμένης οικογένειας. Μόνο που αυτό το παρελθόν, ως πάντα παρούσα ανάμνηση ή ως βαθιά απωθημένη μνήμη, δεν είναι πάντα συνώνυμο της αλήθειας. Δεμένο συχνά με συναισθηματικά τραύματα, αντανακλά τη γύρω μας πραγματικότητα μέσα από παλιοκαιρισμένους, ραγισμένους και παραμορφωτικούς καθρέφτες. Χωρίς να αποφεύγει εντελώς τις βολικές λύσεις, ο 45χρονος Μεξικανός σκηνοθέτης τούς γυαλίζει και τους επανατοποθετεί με απλές, μα καίριες κινήσεις απέναντί της, αποκαλύπτοντάς μας το τρομακτικό είδωλό της.

ΗΠΑ, Μεξικό. 2023. Διάρκεια: 103΄. Διανομή: ΣΠΕΝΤΖΟΣ FILM

Περισσότερες πληροφορίες

Μνήμη

Memory
2,5
  • Δραματική
  • 2023
  • Διάρκεια: 103 '
  • Μισέλ Φράνκο

Η Σίλβια είναι κοινωνική λειτουργός και μητέρα μιας έφηβης και ο Σολ ένας άντρας που πάσχει από πρώιμη άνοια. Η συνάντησή τους θα αναμοχλεύσει στη Σίλβια μνήμες από το κοινό σχολικό παρελθόν τους, το οποίο εκείνη προσπαθεί απεγνωσμένα να αφήσει πίσω.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.