Ο Δράκος

4,5

Σε μια ταινία-σταθμός για το ελληνικό σινεμά, η αρχαία τραγωδία, μέσω του νεορεαλισμού και του φιλμ νουάρ, εισβάλλει με τον πιο ευφάνταστο, πολιτικό και πρωτότυπο τρόπο στη νεοελληνική πραγματικότητα.

Ο drakos

Στα μέσα της δεκαετίας του ’50, το ελληνικό σινεμά θα καταθέσει τα πρώτα ώριμα δείγματά του, κυρίως χάρη στο ταλέντο δύο πρωτοεμφανιζομένων δημιουργών (και του Γιώργου Τζαβέλλα με την "Κάλπικη Λίρα"). Του Μιχάλη Κακογιάννη ("Κυριακάτικο Ξύπνημα", "Στέλλα") και του Νίκου Κούνδουρου, ο οποίος μετά τη νεορεαλιστική "Μαγική Πόλη" (1954) συνεχίζει να αντιπαραθέτει τα μικροαστικά όνειρα με τη λούμπεν αθηναϊκή καθημερινότητα. Τη σεναριακή σκυτάλη παίρνει από τη Μαργαρίτα Λυμπεράκη ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, ο οποίος στο "Δράκο" ακολουθεί τον Θωμά, έναν συνεσταλμένο τραπεζικό υπάλληλο που ετοιμάζεται να περάσει μόνος του την Πρωτοχρονιά. Τρομοκρατημένος, θα διαπιστώσει πως μοιάζει εκπληκτικά μ’ έναν καταζητούμενο εγκληματία και θα βρει καταφύγιο σ’ ένα καμπαρέ. Οι άνθρωποί του θα τον εκλάβουν ως τον διαβόητο "Δράκο" και θα τον θέσουν επικεφαλής της συμμορίας τους.


Η αρχαία τραγωδία, μέσω του νεορεαλισμού και του φιλμ νουάρ, εισβάλλει με τον πιο ευφάνταστο, πολιτικό και πρωτότυπο τρόπο στη νεοελληνική πραγματικότητα. Η τελευταία έχει χάσει πλέον κάθε ηθική αξία και κοινωνική συναρμογή (η συμμορία θέλει να πουλήσει ένα στύλο του Ολυμπίου Διός σε Αμερικανό αρχαιοκάπηλο), αν και κουβαλάει στο κουκούτσι της λαϊκές τελετουργίες (το συγκλονιστικό ζεϊμπέκικο του φινάλε, σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι) που διατηρούν ζωντανή την ιστορική μνήμη ως μυσταγωγία και κώδικα τιμής ενός αόρατου (υπο)κόσμου. Ο Κούνδουρος ντύνει αυτό το πολυδιάστατο δράμα με πρωτοφανή ρεαλιστική ειλικρίνεια και εξπρεσιονιστικά κάδρα, θέτει προφητικά το αντονιονικό, απόλυτα σύγχρονο πολιτισμικό ζήτημα της απώλειας ταυτότητας, ενώ ο Ντίνος Ηλιόπουλος παραδίδει μία από τις κορυφαίες ερμηνείες της ελληνικής φιλμογραφίας.


Η ταινία συμμετείχε στο διαγωνιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Βενετίας, αντιμετωπίστηκε "καχύποπτα" από την εγχώρια –δεξιά και αριστερή– κριτική και υπήρξε μεγάλη εμπορική αποτυχία. Οι νεότεροι Έλληνες κριτικοί, όμως, την ανακήρυξαν το 2006 καλύτερη ελληνική ταινία όλων των εποχών, ενώ πιο πρόσφατα ο Αμερικανός λογοτέχνης Τζόναθαν Φράνζεν έστρεψε ξανά το παγκόσμιο ενδιαφέρον επάνω της, κάνοντάς της εκτενή μνεία στο ευπώλητο, πολυβραβευμένο μυθιστόρημά του "Ελευθερία".

Α/Μ. Ελλάδα. 1956. Διάρκεια: 103΄. Διανομή: FILMTRADE

Περισσότερες πληροφορίες

Ο Δράκος

4,5
  • Δραματική
  • 1956
  • Διάρκεια: 85 '
  • Νίκος Κούνδουρος

Ένας τραπεζικός υπάλληλος ταυτίζεται με έναν καταζητούμενο εγκληματία με τον οποίο μοιάζουν επικίνδυνα. Βρίσκει προσωρινό καταφύγιο σε περιθωριακά νυχτερινά κέντρα, όπου γίνεται το επίκεντρο της προσοχής και αρχηγός μιας μικροσυμμορίας.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.