Μπάσταρδα

2

Ζωντάνια, φρεσκάδα, αλλά και ρηχή επανάληψη, σε ένα στιλάτο κινηματογραφικό ανέκδοτο το οποίο σοβαρεύει απότομα με άγαρμπο αλληγορικό τρόπο. Αργυρός Αλέξανδρος στο τμήμα «Film Forward» του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Bastarda

Η "Γλυκιά Συμμορία" του Νίκου Νικολαΐδη είναι μια από τις επιδραστικότερες ταινίες του σύγχρονου ελληνικού σινεμά, σημείο αναφοράς για μια ολόκληρη γενιά σινεφίλ θεατών, αλλά και νεότερων σκηνοθετών οι οποίοι προσπαθούν να απεγκλωβιστούν από την υφολογική και θεματική κυριαρχία του νταρντενικού κοινωνικού δράματος made in Greece. Συνεπαρμένος από την κινηματογραφική κι αντεξουσιαστική αύρα της, ο βραβευμένος μοντέρ και μικρομηκάς Νίκος Πάστρας ("Ακρυλικό", "Μελατονίνη") έχτισε πάνω στη βασική ιδέα της μια πρόταση φυγής για την generation z, η οποία αναζητά τη δική της ουτοπία, αποσπώντας τον Αργυρό Αλέξανδρο στο τμήμα "Film Forward" του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Φυγής από ποιόν και από τι; Δέκα νεαρά παιδιά, πέντε αγόρια και πέντε κορίτσια, αφήνουν πίσω τους την καλοκαιρινή καθημερινότητα της πόλης και ζουν το εδώ και τώρα σ' ένα απομονωμένο σπίτι στην εξοχή. Οι κοινωνικές απαγορεύσεις έχουν μείνει στο κλεινόν άστυ, μαζί με τους επιβεβλημένους ρόλους, τις καταναγκαστικές συμπεριφορές και το γονεϊκό νόμο. Σ' έναν αυτοσχέδιο επί γης παράδεισο, οι ανήλικοι κάτοικοί του νιώθουν σαν τους πρωτόπλαστους πριν δελεαστούν από τον πειρασμό της γνώσης, πρόθυμοι να πειραματιστούν πάνω στις έννοιες του καλού και του κακού, του ανταγωνισμού, της λαγνείας, της ατιμώρητης ειλικρίνειας, του απαγορευμένου και του πρωτόγνωρου.

Ο Πάστρας συντονίζεται απόλυτα με τους υψηλούς σφυγμούς τους και αποτυπώνει στα παιχνιδιάρικα όσο κι αυτάρεσκα πλάνα του (το "Euphoria" συναντά τον Γκασπάρ Νοέ) την αφελή πίστη τους για μια ανέμελη επιστροφή στην αθωότητα. Αγαπάει και καταλαβαίνει βαθιά τους ήρωές του, γοητεύεται και άλλο τόσο παρασύρεται από την επιπολαιότητά τους. Την οικειοποιείται ως φιλοσοφία της ίδιας της ταινίας του, η φρεσκάδα της οποίας ανακυκλώνεται από ένα σημείο και μετά σε μια ρηχή επανάληψη. Κάποιες φευγαλέες στιγμές οι αυθόρμητες ερμηνείες και τα ανυπότακτα βλέμματα αποκαλύπτουν μια κεκαλυμμένη μελαγχολία. Υπάρχουν πλάνα που υπονοούν μια "αθόρυβη" τραγικότητα. Η τελική αίσθηση, όμως, είναι αυτή ενός στιλάτου σινε-ανεκδότου, το οποίο σοβαρεύει απότομα στο φινάλε του με άγαρμπο αλληγορικό τρόπο.

Ελλάδα. 2022. Διάρκεια: 94΄. Διανομή: CINOBO

Περισσότερες πληροφορίες

Μπάσταρδα

2
  • Δραματική
  • 2022
  • Διάρκεια: 94 '
  • Νίκος Πάστρας

Πέντε αγόρια και πέντε κορίτσια αφήνουν πίσω τους την καλοκαιρινή καθημερινότητα της πόλης και ζουν το εδώ και τώρα σ’ ένα απομονωμένο σπίτι στην εξοχή.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.