Σεντ Ομέρ

3

Αργυρό Λιοντάρι στη Βενετία και πλήθος άλλων βραβείων για ένα λιτό, αυστηρό και μεθοδικά αφηγημένο δικαστικό δράμα, το οποίο περιγράφει διακριτικά, μα καίρια, μια πολυπολιτισμική πραγματικότητα γεμάτη άλυτες αντιφάσεις.

Saint Omer

Το 2016, μια δίκη στο Σεντ Ομέρ, στα βορειοανατολικά σύνορα της Γαλλίας με το Βέλγιο, απασχόλησε έντονα τον γαλλικό Τύπο. Η 39χρονη, σενεγαλέζικης καταγωγής Φαμπιέν Καμπού κάθισε στο εδώλιο κατηγορούμενη για τον προ τριετίας φόνο της μόλις δεκαπέντε μηνών κόρης της, την οποία εγκατέλειψε στην παραλία. Φοιτήτρια αρχιτεκτονικής και κατόπιν φιλοσοφίας, άρχισε να έχει ψυχολογικά προβλήματα όταν, έπειτα από δύο εκτρώσεις, έμεινε ξανά έγκυος εκτός γάμου και κράτησε κρυφή ακόμα και από τη μητέρα της τη γέννηση του παιδιού. Υποφέροντας από παραισθήσεις, ήταν πεπεισμένη πως της έκαναν μάγια και έτσι δεν μπορούσε να αντισταθεί στην εσωτερική παρόρμησή της να το σκοτώσει. Ταξίδεψε ως το Μπερκ σιρ μερ, κοντά στο Σεντ Ομέρ, με σχέδιο να το πνίξει και το βράδυ το άφησε μόνο του στην παραλία, όπου βρέθηκε νεκρό την επόμενη ημέρα. Παρότι διαγνώστηκε με "παρανοϊκές κρίσεις", η Καμπού κρίθηκε τελικά ικανή να δικαστεί και καταδικάστηκε σε εικοσαετή φυλάκιση.

Ανάμεσα στους ακροατές της διαβόητης δίκης ήταν και η 37χρονη σκηνοθέτρια Αλίς Ντιόπ, σεναγαλέζικης επίσης καταγωγής, η οποία έπειτα από μια σειρά ντοκιμαντέρ πάνω σε περιθωριακές ομάδες της σύγχρονης γαλλικής κοινωνίας αποφάσισε να διασκευάσει την ιστορία της Καμπού ως την πρώτη ταινία μυθοπλασίας της. Μετονομάζει την κατηγορουμένη σε Λοράνς Κολί και στη δική της θέση, ως μάρτυρα της όλης διαδικασίας, τοποθετεί μια νεαρή συγγραφέα αφρικανικής καταγωγής, τη Ραμά, η οποία θέλει να εμπνευστεί από την ιστορία για μια μοντέρνα διασκευή του μύθου της Μήδειας. Είναι κι εκείνη λίγων εβδομάδων έγκυος και σκέφτεται αν πρέπει να κρατήσει μυστικό το γεγονός από την οικογένειά της.  


Η Ντιόπ αντιπαραβάλλει τη Λοράνς με την ηρωίδα του Ευριπίδη, θέτοντας τολμηρές ερωτήσεις πάνω στη σύγχρονη έννοια της μητρότητας, αλλά και των αδιάσειστων ταμπού (παιδοκτονία), τα οποία συνέχουν μια ολόκληρη κοινωνία. Σκηνοθετεί με ντοκιμαντερίστικη ακρίβεια και μπρεσονική λιτότητα, τονίζοντας διαθέσεις και ρόλους με μια ευφυή σκηνογραφική και ενδυματολογική σημειολογία. Ψύχραιμα και σταθερά, κρατά απόσταση από τα πάθη των ηρωίδων της, στοχεύοντας όχι να συγκινήσει, αλλά να προβληματίσει το θεατή. Αν και τα ερωτήματα που βασανίζουν τη Ραμά είναι σεναριακώς "καθοδηγούμενα", ο διδακτισμός μένει στη γωνία και η ψυχρή περιγραφή πολιτισμικών αντιλήψεων, πατριαρχικών συμπεριφορών, ψυχολογικών συμπλεγμάτων και ιστορικών δεδομένων (η αποικιοκρατία) ρίχνουν λοξή, μα διεισδυτική ματιά σε μια πολυδιάστατη αντιφατική πραγματικότητα. Στο κέντρο της στέκεται μια γυναίκα και μια μετανάστρια σε αναζήτηση ταυτότητας, με την Ντιόπ να επισημαίνει τα πολλαπλά αδιέξοδα της προσπάθειάς της και να κερδίζει με το αντισυμβατικό δικαστικό δράμα της το Αργυρό Λιοντάρι στη Βενετία και το Σεζάρ πρώτης ταινίας.

Γαλλία. 2022. Διάρκεια: 122΄. Διανομή: ONE FROM THE HEART

Περισσότερες πληροφορίες

Σεντ Ομέρ

Saint Omer
3
  • Δραματική
  • 2022
  • Διάρκεια: 122 '
  • Αλίς Ντιόπ

Μια συγγραφέας αρχίζει να αμφισβητεί τα «πιστεύω» της, καθώς παρακολουθεί τη δίκη μιας νεαρής αφρικανικής καταγωγής, η οποία κατηγορείται ως υπεύθυνη για το θάνατο της δεκαπέντε μηνών κόρης της.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.