Η Πηγή των Παρθένων

4,5

Χριστιανική τραγωδία εκδίκησης σκηνοθετημένη με σοκαριστικό για την εποχή ρεαλισμό. Πρόκειται για την πιο σκληρή φιλοσοφική πραγματεία του Μπέργκμαν πάνω στην πίστη και το πρώτο από τα τρία συνολικά ξενόγλωσσα Όσκαρ της καριέρας του.

H_pigi_ton_parthenon

Στην απόλυτη δημιουργική ωριμότητά του, ο 42χρονος Ίνγκμαρ Μπέργκμαν κάνει ποδαρικό στη δεκαετία του ’60 με μια ταινία εποχής της οποίας δεν υπογράφει κατ’ εξαίρεση το σενάριο. Αυτό ανήκει στη συγγραφέα Ούλα Ίζακσον, με την οποία ο σκηνοθέτης είχε ξανασυνεργαστεί πριν δυο χρόνια για το "Στο Κατώφλι της Ζωής", και βασίζεται σε μια σουηδική λαϊκή μπαλάντα του 13ου αιώνα. Περιορίζοντας τις μελοδραματικές για τις μέρες μας υπερβολές της, το στόρι της Ίζακσον αφηγείται τον τραγικό θάνατο της Κάριν, νεαρής κόρης των εύπορων χωρικών Τόρε και Μαρέτα, οι οποίοι την στέλνουν μαζί με την ψυχοκόρη τους Ίνγκερι να πάει τα κεριά της πρωινής λειτουργίας στην εκκλησία. Η Κάριν όμως θα μείνει μόνη της στο δάσος, όπου δυο γιδοβοσκοί θα της επιτεθούν, θα τη βιάσουν και θα τη σκοτώσουν. Μαζί με το μικρό τους αδελφό, αυτοί θα καταφύγουν το βράδυ της ίδιας μέρας στο σπίτι της οικογένειας της κοπέλας, η μάνα της οποίας θα αναγνωρίσει το ματωμένο φόρεμά της.

Εκείνο το οποίο εντυπωσιάζει εξ αρχής σ’ αυτό το σκοτεινό παραμύθι είναι ο τραχύς ρεαλισμός με τον οποίο ο Μπέργκμαν απεικονίζει το μεσαιωνικό ευρωπαϊκό βορρά. Αντανακλώντας τα ακατέργαστα συναισθήματα ανθρώπων που θα δοκιμαστούν ανελέητα για τα πιστεύω και τις αξίες τους (οι γονείς της Κάριν είναι πιστοί Χριστιανοί), τα ημιφωτισμένα εσωτερικά, τα γεμάτα κοντράστα κλόουζ απ και η λασπωμένη ύπαιθρος υποβάλλουν μια απειλητική, μακάβρια αίσθηση. Όταν η βία ξεσπάσει, λοιπόν, θα είναι απόλυτα δικαιολογημένη, σοκάροντας με την ωμότητά της (στην εποχή της η ταινία λογοκρίθηκε σε πολλές χώρες), αλλά και δίνοντας σ’ αυτή τη χριστιανική αλληγορία μια βαθιά τραγική, υπαρξιακά συγκλονιστική διάσταση. Πρόκειται για την πιο σκληρή φιλοσοφική πραγματεία του Μπέργκμαν πάνω στην πίστη, την πρώτη του συνεργασία με τον διευθυντή φωτογραφίας - alter ego του Σβεν Νίκβιστ και το πρώτο από τα τρία συνολικά ξενόγλωσσα Όσκαρ της υπέρλαμπρης καριέρας του.

Α/Μ. Σουηδία. 1960. Διάρκεια: 89΄. Διανομή: WEIRD WAVE

Περισσότερες πληροφορίες

Η Πηγή των Παρθένων

Jungfrukallan / The Virgin Spring
4,5
  • Σινεφίλ
  • 1959
  • Διάρκεια: 89 '
  • Ίνγκμαρ Μπέργκμαν

Στην επαρχιακή Σουηδία του 14ου αιώνα, η μοναχοκόρη μιας οικογένειας χωρικών βιάζεται και δολοφονείται από δύο γιδοβοσκούς. Μαζί με τον μικρό τους αδελφό αυτοί θα καταφύγουν το βράδυ στο σπίτι της οικογένειας της κοπέλας, η μάνα της οποίας θα αναγνωρίσει το ματωμένο φόρεμά της.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.