Η Ζωή Συνεχίζεται

2,5

Η ασπρόμαυρη «Αλίκη στις Πόλεις» εμπνέει ένα απλό, προβλέψιμα συναισθηματικό οικογενειακό δράμα, ελαφραίνοντάς το με την αφηγηματική ελευθεριότητα μιας ταινίας δρόμου.

Η Ζωή Συνεχίζεται

Σεναριογράφος και σκηνοθέτης ανάλαφρων δραμεντί, ο οσκαρικά υποψήφιος Μάικ Μιλς («Thumbsucker», «Οι Πρωτάρηδες», «Καταπληκτικές Γυναίκες») εμπνέεται πάντα από προσωπικές ιστορίες, τις οποίες μεταφέρει στην οθόνη με μια casual αμεσότητα. Ξεκινώντας και πάλι από προσωπικά βιώματα, λοιπόν, ακολουθεί με την κάμερά του τον εργένη Τζόνι, ραδιοφωνικό παραγωγό μιας σειράς από podcasts στα οποία νέοι από όλη την Αμερική μιλούν για το πώς βλέπουν τις σχέσεις τους με τους ενηλίκους, για την ιδέα που έχουν για τη χώρα τους, για το μέλλον και για τον εαυτό τους μέσα σ’ αυτό. Η ρουτίνα του θα αλλάξει όταν η αδελφή του, με την οποία έχουν αραιές επαφές, τον χρειάζεται για να κρατήσει τον εννιάχρονο γιο της Τζέσι για λίγες ημέρες. Ο σύζυγός της, με τον οποίο έχουν μια τρικυμιώδη σχέση, χρειάζεται τη βοήθειά της κι εκείνη πρέπει να λείψει για λίγο από το Λος Άντζελες. Το λίγο, όμως, γίνεται περισσότερο, ο θείος αρχίζει να εξιτάρεται από τη γνωριμία του ιδιόρρυθμου, αλλά ευφυή και συναισθηματικού ανιψιού του και, όταν η δουλειά του τον καλεί επειγόντως στη Νέα Υόρκη, αποφασίζει να πάρει μαζί του τον Τζέσι σ’ ένα ταξίδι το οποίο θα αλλάξει τη ζωή και των δυο τους.

Η Ζωή Συνεχίζεται - εικόνα 1

Η «Αλίκη στις Πόλεις» του Βιμ Βέντερς ρίχνει την ασπρόμαυρη σκιά της σε ένα απλό, προβλέψιμα συναισθηματικό οικογενειακό δράμα, ελαφραίνοντάς το με την αφηγηματική ελευθεριότητα μιας ταινίας δρόμου. Τα προσωπικά διλήμματα αντιπαρατίθενται στις αγωνίες μιας ολόκληρης γενιάς, η «χαρτογράφηση» της οποίας είναι το πλέον ενδιαφέρον στοιχείο της χαριτωμένα μετρημένης αυτής ταινίας. Η ερμηνεία του Γιόακιν Φίνιξ τη βαθαίνει συναισθηματικά και η φωτογραφία του Ρόμπι Ράιαν («Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ», «Η Ευνοούμενη») στιλιζάρει τη σκηνοθετική προσέγγιση σε μια προδιαγεγραμμένη πορεία «ενηλικίωσης» δυο αταίριαστων –που ως ετερώνυμα έλκονται– χαρακτήρων. Μαζί, θα ξεπεράσουν τις αμήχανες διαφορές τους, κάτι το οποίο ο σκηνοθέτης τους εύχεται και για την αβέβαιη πραγματικότητα που τους περιβάλλει.

ΗΠΑ. 2021. Διάρκεια: 109΄. Διανομή: TANWEER

Περισσότερες πληροφορίες

Η Ζωή Συνεχίζεται

C'mon C'mon
2,5
  • Δραματική
  • 2021
  • Μάικ Μιλς

Η ζωή του Τζόνι, ενός εργένη ραδιοφωνικού παραγωγού, θα αλλάξει από τη στιγμή που θα αναλάβει να προσέξει για λίγες ημέρες τον εννιάχρονο γιο της αδελφής του.

Τελευταία άρθρα Σινεμά

International Micro μ Festival 2024: Κινηματογραφικές προβολές και ψηφοφορίες κοινού σε Ελλάδα και εξωτερικό

Οι λάτρεις των ταινιών μικρού μήκους θα απολαύσουν ταινίες από Έλληνες και διεθνείς δημιουργούς και θα έχουν την ευκαιρία να συμμετάσχουν ενεργά στην ανάδειξη των νικητών του Διαγωνιστικού και Σπουδαστικού τμήματος.

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
14/11/2024

Οι "Γυναίκες απαντούν" στο Ινστιτούτο Γκαίτε

Το πέμπτο επεισόδιο της σειράς δωρεάν διπλών προβολών που διοργανώνει το Ινστιτούτο σε συνεργασία με το Ethnofest μάς ταξιδεύει στους Φούρνους και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας.

Ανακαλύπτοντας την εφηβεία μέσα από τον κινηματογράφο στο 7ο Παιδικό και Εφηβικό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας 2024

Οι ταινίες του φεστιβάλ εξερευνούν τις εμπειρίες της εφηβείας, προσφέροντας στους νέους θεατές μια εμπειρία γεμάτη συναισθηματική ένταση, φιλίες, όνειρα και προκλήσεις.

Οι 10 καλύτερες ταινίες του Πέδρο Αλμοδόβαρ

Με αφορμή την πρεμιέρα του "Διπλανού Δωματίου", της πρώτης αγγλόφωνης ταινίας του 73χρονου Ισπανού δημιουργού, επιλέγουμε το top-10 της εντυπωσιακής φιλμογραφίας του.

Οι 5 must προβολές του 7ου Παιδικού και Εφηβικού Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας

Η διοργάνωση που αποθεώνει τις ταινίες για λιλιπούτειους σινεφίλ επιστρέφει 18-24/11 και παρουσιάζει ένα πραγματικά πλούσιο πρόγραμμα.

Μονομάχος ΙΙ

Η σκιά του πρώτου "Μονομάχου" πέφτει βαριά σε ένα θεαματικότατο peplum, το οποίο, αναποφάσιστο ανάμεσα σε ριμέικ και σίκουελ, προσπαθεί ασθμαίνοντας να αντιγράψει μια αφηγηματικά αλάνθαστη συνταγή.

Το Διπλανό Δωμάτιο

Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία για έναν ώριμο κι εξομολογητικό Αλμοδόβαρ, ο οποίος θέλει να τα πει (πιο λιανά απ’ όσο χρειάζεται) και το κάνει με απίστευτη τρυφερότητα, υπαρξιακή αγωνία και συγκίνηση.